met zo'n titel kan je alles verwachten, al ligt de zoektocht naar gyni en plek voor de bevalling het meest voor de hand... Ik weet ondertussen al wel ongeveer waar ik kan/wil bevallen, maar heb nog steeds geen afspraak gemaakt. Martijn heeft naam en telefoonnummer van 2 vrouwelijke gyni's, dus wie weet heb ik volgende week een gyni... MAAR dat is het niet!
Gisteren was het weer wake-board-time voor de mannen. Aangezien Karen heel graag meewilde om te gaan kijken, ben ik ook nog eens meegegaan (anders laat ik de mannen echt wel doen). En misschien maar een geluk ook dat ik deze keer ben meegeweest. Bij het laatste rondje doet Martijn iets Zo-ongelooflijks-doms!!! Tja, dus kon ik om tien uur 's avonds nog naar het dichts bijzijnde ziekenhuis rijden. Martijn had een behoorlijke schram op zijn arm, waar toch ook wel 2 redelijke "snijwonden" tussen zaten. Dus hebben we dat voor de zekerheid aan een dokter laten zien, om te beslissen of het al dan niet genaaid zou moeten worden! Zo erg bleek het uiteindelijk niet te zijn. Eens goed uitwassen, daarna goed ontsmetten en uiteindelijk van dat speciaal gaas erop (met een verband errond) zodat het kan dichtgroeien. De ongelooflijke grap was dat die dokter vroeg of Martijn de dag erna gewoon thuis wilde blijven!!! Ik ben daar geweldig in de lach geschoten en heb gezegd dat hij dat niet nodig had; als hij domweg op de kant afraced, dan moet hij ook maar tegen een schram kunnen! Die dokter begreep er helemaal niets van: "Your wife doesn't want you home!" Nu ja, ik heb hem graag een dagje hier, maar overdrijven is ook een kunst. Wat bleek: Martijn kreeg voor TWEE dagen een doktersattest om thuis te blijven! ONGELOOFLIJK! Voor een schram blijf je toch niet thuis!!! Hij is dan ook flink gaan werken vandaag... Al is ie wel met Tijs meegereden zodat ik vandaag met de auto boodschappen kan doen!
En zo hebben we weer een ander ziekenhuis langs de binnenkant gezien. Ik denk dat Martijns doel is, alle ziekenhuizen van Singapore te bezoeken... Hij is in ieder geval al aardig op weg! Volgende week weer Wake-boarden, maar dan zal hij toch wel alleen mogen gaan om nog eens fotos te proberen trekken...
Ik ben daar geweldig in de lach geschoten en heb gezegd dat hij dat niet nodig had; als hij domweg op de kant afraced, dan moet hij ook maar tegen een schram kunnen! Die dokter begreep er helemaal niets van: "Your wife doesn't want you home!" Nu ja, ik heb hem graag een dagje hier, maar overdrijven is ook een kunst. 
