Ik ben Nora, geboren 09-01-1948 dus nu 66 jaar. mijn nickname is "hawino" ,Ik woon in Baarle Nassau , was jaren singel en ontmoette toen,op een datingsite, die leuke man (FOTO HIERONDER). We zijn in 2008 getrouwd in aanwezigheid van onze wederzijdse kinderen /Famile en vrienden. Wij zijn heel gelukkig en hopen nog jaren in gezondheid met al onze gelieven op deez aard door te brengen.
Ik ben Wim,geboren 20 -06-1943 , dus nu 71 jaar en woon in Baarle nassau. Was ook jaren singel en heb toen via een datingsite een lief vrouwke gevonden,waar ik nu 5 jaar mee getrouwd ben en hoop ,samen met haar in gezondheid oud te worden en nog lang in gezelschap van onze zwarte labrador,die mede zijn best doet om ons gezond te houden.
Vandaag , hebben we afscheid moeten nemen van onze stoere viervoeter "TABOR". Bijna 14 jaar oud! Hij had een ongeneeslijke tumor in zn milt. We hebben hem zachtjes in laten slapen. bedankt "BORREKE "voor je trouwe vriendschap!!! Wim en Nora
Een dom boerke en zn zoon ,zijn voor het eerst van hun leven in de grote stad en bezoeken een modern winkelcentrum. Stomverbaasd kijken zij naar alles wat ze zien,in het byzonder naar twee blinkende zilveren muren ,die regelmatig open en dicht gaan
.
De zoon vraagt:'Vader ,wat is dat?" Het boerke antwoord :"zoon.ik heb dit in mn leven nog nooit gezien,ik weet niet wat het is ." Terwijl Vader en Zoon met open mond naar de zilveren muur staan te kijken,komt een oude ,dikke dame in een rolstoel aangereden en drukt op een knopje. De muur gaat open en de dame rijdt met haar rolstoel in een klein kamertje,waarna de muur zich weer sluit. Stomverbaasd kijken het boerke en zijn zoon naar de kleine cijfertjes boven de muren die, één voor één oplichten tot het laatste cijfertje bereikt is. Daarna beginnen zij in omgekeerde volgorde terug te branden. Eindelijk gaat de muur terug open en een prachtige rondborstige blondine komt uit het kleine kamertje tevoorschijn,waarop het boerke,zonder zijn blik van het prachtige schepsel af te wenden,zachtjes tegen zijn zoon fluistert.:
de laatste tijd is het stil geweest op ons blog. Wij kregen nl. het voorjaar in ons hoofd en zijn aan de schoonmaak gegaan. We vonden dat alles wel een verfje kon gebruiken en van het één kwam het ander. We hebben zo'n beetje alles geschilderd wat los en vast zat. Geen bedrijf ingehuurd maar alles zelf gedaan. Hoewel het nog niet helemaal klaar is ,mag het resultaat er al best zijn.
Ik ben niet zwart,ik ben niet grauw ik ben van geen ander,ik ben van jou. Jij hebt mij gekozen,mij zul je vereren, het liefste zie ik je zonder kleren Mij zachte huid zal de jouwe strelen, tesamen zullen wij ons niet vervelen. Ik ben voor je neus,ik ben voor je kin, zelfs je oren kijk ik af en toe in. Ik zie je rug,je buik steeds in gedachten, nog even,dan hoef ik niet meer te wachten. Ik droom van je ogen,ik droom van je tenen en al het moois wat daar tussen is verschenen. Het wordt nu wel erg,het rood stijgt naar de kaken, wij tweeen zullen elkaar eens goed raken. Nog erger? och erger is het niet ik bestrijk gewoon je hele gebied, Over die zaken kun je tegenwoordig toch vrij praten dus zal ik geen plekje onberoerd laten. Ik deel jou met geen ander,dat zal niet lukken. Ik ken immers al je vingerafdrukken. Straks gaan we samen in bad ik laat me drijven,jij wordt lekker nat. Ik zal je heerlijk strelen want ik ben je eigen zachte WASHAND
Op school geven de kinderen elkaar raadsels op Jantje is aan de beurt en zegt: Het gaat er droog in,komt er nat uit en dan hangt er een druppel aan?
De juffrouw reageert boos en zegt "ga jij maar op de gang staan".
Op de gang ziet de directeur hem staan en vraagt wat er aan de hand is. Jantje herhaald zijn raadsel. "het gaat er droog in,komt er nat uit en dan hangt er een druppel aan". "De directeur zegt boos"ga jij maar naar huis
Thuis vraagt moeder waarom hij zo vroeg thuis is. Jantje zegt"we deden raadsels en toen moest ik weg. Vertel dat raadsel maar aan mij"zegt moeder. Jantje zegt "Het gaat er droog in , komt er nat uit en dan hangt er een druppel aan" Boos stuurt moeder hem naar zijn kamer.
Opa en Oma logeerde bij hun kinderen. Toen Opa een fles Viagra-pillen in het medicijnkastje zag vroeg hij zijn zoon,hoe hij die pillen moest gebruiken. De zoon zei.:"Ik denk niet dat je die moet nemen Pa, ze zijn erg sterk en duur." "Hoeveel dan wel"vroeg Opa "10 euro per pil,"zei de zoon. "Dat maakt me niet uit",zei Opa. "Ik wil er ,voor dat we vertrekken morgen wel één proberen, het geld leg ik wel onder het kussen." Later die ochtend vond de zoon 110,00 onder het kussen. Hij belde Opa op en zei:"Ik heb toch gezegd dat de pil 10 euro kost en geen 110.00". "Weet ik "zei Opa "die 100,00 is van Oma!!!!!!!!!!!!!
De paden zijn sponsen,na sneeuw,ijs en dooi De borders,des 'zomers vol kleurige bloementooi Liggen nu eenzaam en somber,slechts aarde en slijk Een vogel neemt schichtig de vlucht in een eik
De tuin ligt verlaten,ik kijk in het rond zie ineens een sneeuwklokje boven de grond Ik kijk haar verwondert aan en vraag"hoe krijg je dat gedaan"
"Ik mag me aan de winterse kou niet storen" sprak ze, "want dan ben ik verloren" Met deze felle kou en wintervlagen ziet koning winter slechts hoge hagen
Kleine plantjes ziet hij niet en zeker mijn groene blaadjes niet Ik ga daarom door met groeien Tot mijn klokjes bloeien.
Dan is de koning vol van nijd Hij roept mij toe,het is nog geen tijd voor bloemen op de lage grond Ik zeg je , verdwijn terstond
Doch reeds komt de eerste voorjaarszon De rijke onschatbare levensbron Zij beschermt mij met haar stralen Zo moet koning winter falen.
Ik ben de bode van de lentetijd Maar in flora,s rijk slechts een kleinigheid Toch doe ik mijn trotse plicht Als nietig bloemenwicht!!!
Toen de wereld pas geschapen was en de maanden nog jong waren,hadden Januari/Februari/Maart en April allen 30 dagen. Februari was de baas van het kwartaal en daarom kreeg hij eens in de 4 jaar er een dag bij. De maanden legde graag een kaartje met elkaar. Vooral Februari hield veel van kaarten,maar hij was zo ongelukkig in het spel ,dat hij altijd maar verloor. Op zekere dag merkte hij dat hij alles,maar dan ook alles had verloren,maar nog één maal wilde hij het wagen en hoopte in één slag zijn gehele verlies terug te winnen. Zo begon hij met zn broers Januari /Maart en April zn laatste spel. Ook nu was het geluk niet met hem,hij verloor weer. Maar omdat hij geen rode duit meer had om zijn verlies te betalen,moest hij aan zijn broers,Januari en Maart , elk een dag afstaan. En zo komt het ,dat Januari en Maart 31 dagen hebben en Februari voor zichzelf maar 28 dagen overhield.
de laatste tijd is het stil geweest op ons blog.
