O mijn lief dagboek, wat heb ik je schromelijk verwaarloosd de laatste dagen. Vergeef het mij, er is iets gebeurd. De dood heeft ons een zeer geliefd familielid ontnomen. Misschen was ze niet eens gemeen, deze keer, de dood, want na jarenlang geslingerd geweest te zijn tussen hoop en wanhoop, pijn en verdoving, snijden en dichtnaaien, stukken wegnemen en hulpmiddeltjes inbrengen, kortom, na vele jaren lijden kwam de dood aanzetten met de verlossing voor onze moedige geliefde. We zouden blij moeten zijn, in zijn plaats, maar we zijn droevig. Zéér droevig. Draai het of keer het, de dood snijdt, en waar zij snijdt valt niets meer dicht te naaien. Hard is dat, cassant, maar wel correct. De dood houdt ons niet aan 't lijntje zoals ziektes kunnen doen, 't is alles of niets, en juist dat 'niets' valt zo moeilijk te plaatsen.
Categorie:Huishoudelijk
|