Zeg me waarom
Waar komen we vandaan
Zeg me waarom
Het leven zo moet gaan
Zeg me waarom
Mensen pijn hebben
Zeg me waarom
Mensen elkaar leren kennen
Zeg me waarom
Mensen eenzaam zijn
Zeg me waarom
Mensen niet kunnen zijn wie ze zijn
Zeg me waarom
Mensen dood gaan
Zeg maar even niets
Het duurt te lang
Ik kan het niet meer
Het maakt me zo bang
telkens weer.....

Duizenden hemellichtjes
Die de floerse hemel doorprikken
Allemaal glinsterende gezichtjes
De elkeen naar de aarde blikken

Bakenen de verste grenzen af
Eindeloos ver hier vandaan
Sterretjes die twinkelend lachen
Waar komen ze toch vandaan?

Een stralenkrans die zich verspreid
Feëriek aan 't hemelrijk
Stralend zonder electriciteit
Accentueert 's mensen nietigheid

Er zit een wond in mijn hart
Alsof het door een mes geraakt is
De pijn is bijna niet te verdragen
Maar ik moet ermee door
Met deze messcherpe pijn
Ik heb geen keus, ik ga er voor
Ik vecht en hoop dat deze weg de juiste zal zijn
De tijd zal deze wond genezen
Maar in mijn hart zal het litteken altijd zichtbaar zijn.

Waar heeft het ons gebracht
Zij die propageren wijs te wezen
Heeft het alle pijn verzacht?
Is er vrede door verkregen?

Wijzen, ze menen het al te weten
Filosoferen in een speciaal jargon
Al de geheimen van het leven
Hoe alles eens begon

De oorsprong van het complexe leven
Zomaar onder ’s mensen neus gewreven

Pretenderen de oplossing te bezitten
Voor al de levensproblemen
Misdaad vervuiling armoede honger
Waar mensen in verstikken
Intelligentie wil alleen maar ‘claimen’

Al wat de wijzen doet streven
Hun naam
Hun uitspraken
In goud geweven
Hun wijsheden behouden voor de eeuwigheid
Hun wijsheden… louter vergetelheid

Liever een gedicht geschreven
Over kleine dingen van het leven
Woorden zonder grote schijn die
Slechts een weerspiegeling
Van het leven zijn

Ik zag je lopen, langs de kant

Sprak je aan, bood je mijn hand.

In gedachten, leek je mij niet te zien

Voor mijn gevoel ben je mijn beste vriend.

Liep met je mee, je leek tevreden

Zag je mond bewegen in je gebeden

Je bleef maar zwijgen, van niets gediend

Voor mijn gevoel ben je mijn beste vriend

Zo ineens bleef je staan

Keek me met grote ogen aan

Je nam mijn hand, en sprak heel zacht

Ik ben een vriend, wat had je anders verwacht.

Samen gingen we verder op pad

Je bracht rust en vrede in mijn hart.

Op een goede dag was je verdwenen

Net zo snel als je was verschenen.

Alleen loop ik nu langs de kant

In gedachten met jou, hand in hand

Nu zal er geen angst meer wezen

In gedachten zal je leven.

Voor mijn gevoel, ben je mijn beste vriend…..

Die koele ochtend mist
kan nooit verhullen
wat zich vandaag
ten volle met lichte
warme liefde zal vervullen.

Dat je in die liefde groeien mag
als je dan maar wel beslist
je gezicht naar Hem te richten

dus u tulp u narcis en
hyacint en mensen kind
straalt op Zijn gezag
het is vandaag uw dag.

jij bent zo lief,
jij bent mijn hartedief.

op het moment dat ik je zag,
o dat was zo’n mooie dag.

je keek me aan,
en ik kon je ogen niet weerstaan.

vanaf dat moment hoorde je bij mij,
we liepen in het bos zij aan zij.

en dan gaf je me een zoen,
nu weet ik niet meer wat ik zonder jou moet doen.

je bent zo lief,
jij bent mijn hartedief.

mijn zonneschijn,
door alleen maar mijn hondje te zijn.