(Door: Petra Raab – Vertaling: Theresa Geissler)
Vandaag in de wachtkamer van mijn huisarts zag ik bij het binnenkomen al een buitenlandse man op de stoel zitten, iets tussen een Indiër en een Pakistaan, ca. 50-60 jaar oud. Eerst dacht ik nog: “Het zal wel loslopen!” en ging dus bij hem in de wachtkamer zitten. Er bevond zich daar samen met ons nog steeds een andere persoon, dus zat ik Godzijdank niet alleen met hem, wat ik nóg onaangenamer gevonden zou hebben. Vanaf het moment dat ik de wachtkamer betrad, gaapte hij mij onverbloemd aan, of, beter gezegd, hij staarde naar me.
Meer lezen op:
ejbron.com