Je kon de tv niet aanzetten of het evangelie van de Arabische lente werd ons tegemoet getetterd. Nu zien we hoe alles in bloed is gesmoord. Wat rest is aanhoudende chaos en islamisering. De journalisten hadden beter kunnen weten als ze zich wat verdiept hadden in de geschiedenis van het Midden Oosten, of van de islam. Maar nu het falen voor iedereen duidelijk is, blijft de publiekelijke verantwoording uit. Daar doen media niet aan namelijk.
Een maand waren we in de ban van de Arabische lente. Er leek een wonder te gebeuren. De geknechte volkeren van de moslimwereld verbraken hun ketenen en zouden zich uit vrije wil aansluiten bij de democratische wereld. Eindelijk! We leerden het Tahrir plein in Caïro kennen als onze eigen achteruitn. Enthousiast werden we toegesproken door tv presentatoren van de hele wereld over de ontstellend mooie revolutie die in de Arabische wereld aan het uitbreken stond. In Tunesië en later ook in Egypte verdwenen de oude dictatoren van het toneel, kijk zo makkelijk ging het allemaal dus. Toen Libië, Bahrein, Jordanië, Syrië, Jemen
eh. Niet helemaal dus.
Meer lezen in:
joost niemoller.nl