De ontvangst in hotel “La Cachava”was zeer
goed voor een vrij, jong meisje uit Argentinië, dat pas sinds 1 maand het
hotel op haar eentje moet runnen.
Het avondeten: voorgerecht een salade van pasta, dadels, worteltjes, tomaten
enz… was voortreffelijk. Het hoofdgerecht: kip met tomatensaus en erwtjes
was iets minder en het nagerecht was een puddinkje van Aldi kwaliteit. Ook het
ontbijt was zomaar povertjes.
Het is omstreeks 22.00 u beginnen te bliksemen en donderen en het heeft de hele
nacht geregend. Dat blijft het doen tot 9.30 u , wanneer wij willen vertrekken.
We staan met onze regenjas aan en kunnen die meteen weer uitdoen. Wij, als altijd,
starten met onze fietsen, maar Wim neemt 2 Duitse dames mee tot in Fromista,
van daar uit stappen zij verder tot Revenga de Campos. 1 van de dames had open
blaren onder haar voeten.
De hele dag fietsen wij in een aangename temperatuur van om en bij de 20 gr.
Rond 15.00u loopt de temperatuur op tot 30 gr. en wordt het drukkend warm. De
eerste onweerswolken zien we in de verte verschijnen. Wanneer wij een klein
half uurtje in hotel “Villegas” zijn gaan de hemelsluizen helemaal
open. Met het nodige geroffel, maar weinig lichtspel.
Het hotel is een zeer moderne nieuwbouw met alle comfort.
De afstand vandaag bedraagt 140 km met gemiddelde snelheid van 25.4 km/u.
Dag 14: Santo Domingo de la Calzada
– Castrojeritz:
Een deel van onze kamers vallen zonder stroom en dat kan
pas ’s morgens worden opgelost.
We staan redelijk vroeg op en het ontbijt valt redelijk mee.
We wijzigen onze route en besluiten om een paar stevige colletjes niet aan te
doen. We kiezen van bij de start voor N120, op zondag verwachten we veel minder
verkeer (vrachtwagens) op deze weg. Ook Jan & Toon stappen de camino naast
de N120. Wij ontmoeten hen na 18 km. Zij zijn een pak vroeger vertrokken dan
wij. Even een babbeltje maken en dan afscheid nemen, we zien mekaar later misschien
nog terug.
Na een goede 45 km krijgen we de puerto “Pejara”, 1150m te verwerken,
deze heeft eerste een lange aanloop, maar de laatste 3 km zijn met 6% stijgingpercentage
wel stevige fietskost. Nadien blijven we nog ongeveer 10 km op een plateau boven
de 1000 m fietsen.
Verder vlot dalend en lopende wegen tot Burgos. In Burgos willen we de kathedraal
bezoeken maar hier loopt de “plechtige kommuniemis” op zijn einde.
Verschrikkelijk druk maar we kunnen toch enkele mooie foto’s nemen.
Na Burgos krijgen we meer eentonige wegen te verwerken ( dat zal de volgende
dagen nog gebeuren). We merken toch op dat het op sommige plaatsen heeft geregend.
We blijven tegen mekaar zeggen dat we onder een goed gesternte mogen fietsen,
buien zien hangen, zelf droog blijven en fietsen in een temperatuur tussen 22
en 30 graden (zon of bewolking).
In Castrojeritz is het even flink zoeken om ons hotel te vinden. We fietsen
er zelfs voorbij zonder het hotel op te merken. Eens binnen is het een wel erg
mooie doening, het is niet voor niets een geklasseerd hotel.
We fietsten vandaag 120 km met een gemiddelde van 24 km/u.
Het weerbericht voorspelt voor vandaag temperaturen tot
37 graden en oostenwind
We vertrekken redelijk vroeg voor onze betrekkelijk korte rit, de benen moeten
het fietsen weer gewoon worden.
We verwachten dat er heel wat te bewonderen zal zijn langs onze route door de
Rioja-streek.
We plannen een eerste stop in Los Arcos en willen daar een koffietje gaan drinken
in de albergue “Isaac Santiago”, uitgebaat door leden van het Vlaamse
Genootschap maar we staan voor gesloten deuren. De albergue gaat pas open om
12.00 u.
In Viana gaan we een colaatje drinken en daar is voor ons als pelgrims heel
wat waardevols te bewonderen.
In Logrono geraken we niet in het centrum van de stad (zeer moeilijk aangegeven).
We gebruiken de ringweg (eigenlijk voorbehouden voor auto’s) en vergissen
ons van afrit, een vriendelijke dame stuurde ons de verkeerde weg op.
Uiteindelijk geraken we toch via Alberite in Laredo waar we in een parkje onder
de bomen ons middagmaal nuttigen.
Van Laredo tot Ventosa krijgen we redelijk zware fietskost te verwerken, wel
prachtig mooi met al die wijngaarden van de Rioja. Volgens de fietscomputer
loopt de temperatuur soms op tot 48 graden. We zijn al redelijk vroeg in Santo
Domingo en plannen voor het eten (20.30u) nog een bezoek aan de historische
site van de stad.
We ontmoetten daar Jan & Toon uit Made (niet zover uit onze buurt), volgens
Wim lijkt het hier al Santiago de Compostela. Het krioelt hier van de pelgrims
en bezienswaardigheden… met een binding aan de Camino.
We kunnen niet in de kathedraal want daar is er wel een zeer speciaal huwelijksviering
aan de gang. Later op de avond krijgen we toch nog de gelegenheid om de kip
en de haan (in levende lijve) te gaan bekijken.
In het straatje van het hotel tot aan de kathedraal zijn 3 “Refuges”
waaronder 1 voorbehouden voor de jeugdige pelgrims. Er is ook een nonnen- en
een patersklooster van de Cisterciënsers.
Dag 12: Rustdag in Estella: We moesten na onze aankomst in Estella in het centrum gaan eten. Het kleine restaurantje recht over ons hotel is maar open tot 19.30 u want daarna komen de (nacht)schilders de zaak helemaal in het nieuw zetten. Wij gaan op advies van onze hotelbaas in het centrum naar restaurant Casanova. In de zeer smalle straatjes op het plein voor de kerk is het omstreeks 20.00u ontzettend druk. Het restaurant is een absolute aanrader, lekker eten, ruim voldoende en dranken inbegrepen. Slechts iets meer dan 10 euro per persoon. Na het eten omstreeks 22.30 u lijkt Estella zo ongeveer leeggelopen. Vlakbij het hotel vinden we nog een bar open. We drinken daar nog een cola, koffie of aperitiefje en gaan dan slapen. We staan op met de zon in de lucht, wat later dan de vorige dagen, het is vandaag onze rustdag. Ontbijten doen we aan de overkant van het hotel, maar morgenochtend gaan ontbijten op de andere hoek over het hotel, nu de schilderwerken zijn beëindigd. Vlakbij is er een fietsenwinkel waar we een paar buitenbandjes en spatbord halen (Jos B.) in de hoop dat we daar niks van nodig hebben. Wij gaan onze fietsen poetsen, terwijl Wim de mobilhome een stevige poetsbeurt geeft. In de loop van de namiddag trekken we naar de stad. We doen een terrasje en gaan eten in een tapasbar. We vertoeven even in het park, maar is het ook veel te warm (34 gr.) Wim en Suske gaan op zoek naar de stempelplaats die ze vinden op de weg van de stappers, aan de rand van de stad. De rest van de groep gaat nog even winkelen in de supermarkt vlakbij het hotel en dan naar spaanse gewoonte een siësta op bed. Vanavond eten we weer in het zelfde restaurant als gisteren.
We staan op met een bewolkte lucht, de weersberichten
laten weten dat er in de loop van de dag meer zon en vrij hoge temperaturen
zullen komen.
Onze eerste col van de dag ligt bijna volledig in de wolken(aan onze kant dan
toch). Zo na 1 km al meteen beginnen te klimmen voor een hoogteverschil van
meer dan 800 meter naar 1099 meter is niet niks. Eens over de top komen we in
meer zonnig weer terecht en natuurlijk ook een betere temperatuur.
Op 8 km van Pamplona heeft Wim zich opgesteld voor ons middagmaaltje. Op een
goeie 100 meter van onze rustplaats zien we heel wat stappers passeren op weg
langs hun “Camino”.
In Pamplona bezoeken wij het oude centrum, maar om bij de kathedraal te komen
hebben we door werkzaamheden wel wat problemen. We kunnen daar aan de ingang
van het museum wel terecht voor onze stempels.
Voor het stadhuis zetten vriendelijke politieagenten ons op de gevoelige plaat.
Toevallig komen we daar in de buurt de Wim tegen, maar hij kan zijn karretje
nergens passeren.
We zijn met z’n alle akkoord dat Pamplona echt wel meer waard is dan een
bezoek van een uurtje. Met de fiets aan de hand stappen ze door straten waar
elk jaar de stieren naar de “Plaza del Toro”lopen.
We dachten dat we vandaag 2 “Puertas” moesten beklimmen, maar net
voor Estella krijgen we nog een 3e stevig klim (zonder naam)te verwerken.
Het valt voor de meeste wel wat tegen, maar eigenlijk wisten we al wel dat vlakke
wegen in Spanje niet veel voorkomen.
Jos V.L. is bij de langere beklimmingen wel een stuk vroeger boven dan de andere
pelgrims. Hij is vrij licht en bij meting heeft hij de stevigste klimmersbenen.
Hij is gewoon de sterkste.
Verbrande neuzen en lippen met blaren beginnen steeds meer voor te komen.
Wij blijven nog altijd goed overeenkomen en ons ergens over ergeren, duurt nooit
langer dan een paar minuutjes. Laat ons hopen dat de groep hechter naar huis
komt dan dat ie vertrokken is.
Nog een nieuwtje tussendoor, bij de beklimming van de “Puerto de Otxondo”
zijn we Dennis Menchov tegen gekomen, die verbaasd was dat we hem herkenden.
Dag 10: Linxe – Elizondo:
Het avondeten valt over het algemeen wel mee. Voorgerecht met vis en pasta,
hoofdgerecht ganzenbillen met witte bonen ( wel lekker maar rijk aan gassen).
Zelfs de mannen die geen bonen lussen, hebben hun bord leeg gegeten. Nagerecht
naar keuze en na het eten nog een consumptie en dan naar onze normen redelijk
vroeg naar bed. We zaten al vroeg aan tafel daar we al rond 16.30 u aan het
hotel “Les 2 Anes” arriveerden.
Ontbijt een half uurtje vroeger dan de vorige dagen, we willen op tijd starten,
we moeten de Spaanse grens over en de eerste col(letjes) staan vandaag op het
wielermenu.
We spreken af om vandaag 3 tussenstops te doen. Tweemaal om een hapje te eten
en nog een laatste keer aan de Spaanse grens om onze bidon nog een keer bij
te vullen.
Het vlakke aanloop gedeelte tot km 60 is over mooie wegen en voor iedereen goed
om warm te rijden. Later wordt het nog pittiger en de “Col de Pimodiéta”
kort maar met zijn 8% stijgingspercentage wel stevig als aanloper te doen.
De “Puerte de Otxondo”met zin 600 hoogtemeters over ongeveer 10
km is ook voor ons een haalbare kaart.
Het tijdsverschil tussen de eerste en de laatste renner boven, was ongeveer
een klein kwartiertje.
Het hotel waar we toekomen lijkt wel op de vroegere “14 Billekens”,
3 grote bussen met senioren net boven onze leeftijd bevolken de terrassen en
het café om te dansen á volonté.
Wij zelf vinden dat we ook wel een verfrissing verdienen maar houden het erg
sober.
We komen toe aan het hotel om 17.40 u maar kunnen pas om 21.00 u aan tafel.
Den Dré is nog altijd de enige met een lekke band, maar Jos B. heeft
al een buitenband moeten vervangen.
Vandaag heeft Suske last van een kapotte lager aan zijn voorwiel, maar hij heeft
gelukkig reservewielen bij. Boven op de “Puerto de Otxondo”heeft
Dré weer pech. Als 2e boven heeft hij tijd genoeg over om daar in een
hondendrol te trappen.
Wij hadden vandaag in de aanloopzone naar ”Les Bas Pyrenées”
tussen Briscous en Hasparren een regenbuitje van een klein kwartiertje. Het
thuisfront meld ons dat het voor de jaarmarkt en de stratenloop minder goed
weer is.
De afstand vandaag 131,50 km is afgelegd met een gemiddelde van 20,7 km/u.
Nog even vermelden dat met de beklimming moesten afhaspelen met een temperatuur
van + 30 graden.
Vannacht een flink onweer en na het opstaan
regelmatig een buitje, toch ziet het er voor ons volgens de meteo nog goed uit.
De eerste probleempjes met het zitvlak beginnen bij de meeste onder ons wel
de kop op te steken. Bij sommigen begint hun achterwerk serieus op een acné-smoeltje
te lijken.
Het ontbijt-buffet wordt pas na 8 uur opengesteld. Dat wordt dus haasje rep
je om tijdig te kunnen vertrekken. Met de 13 km die er ook vanmorgen bijkomen,
moeten we toch weer bijna 160 km fietsen. Het parcours is wel vrij vlak, maar
meestal de wind pal op kop.
We zien op onze weg vooral heel veel kapot gewaaide bossen als gevolg van de
voorjaarstormen, honderden hectaren omgewaaid of gebroken als lucifers.
We komen ook vaak voorbij aanwijzingsborden met als vermelding “Chemin
de Compostelle”.
Wij hebben vandaag 2 stopplaatsen voorzien en worden nu ook weer heel goed voorzien
van spijs en drank.
Het landschap is eerder eentonig, het ene bos lijkt wondergoed op het andere
bos. Vanaf ’s middags gaan de armstukjes uit, de temperatuur loopt op
tot boven de 22 graden. Het hoogteverschil is nergens meer dan 60 m.
En voor diegene die het nog altijd niet geloven, het tempo is bijna altijd aangepast
en we hebben nog altijd maximum in totaal een 30-tal minuten regen gehad op
de voorbije 9 dagen.
We komen terecht in een typisch, oud, Frans hotelletje, dat mooi is gerestaureerd,
we worden door de patron zeer vriendelijk ontvangen en hij trakteert ons op
een rondje(Floreffe-33 cl) van het huis. Morgen meer nieuws over ons verblijf
in het hotel “Les 2 Anes”, want de andere ezels gaan er nu nog ene
drinken.
Het eten in het hotel Des Remparts was goed, maar we hebben al beter meegemaakt deze eerste week. We zijn ook vergeten te vermelden dat bij onze stop in Fontenay we een pelgrim ontmoet hebben die op weg is naar Compostela samen met zijne ezel. Hij is in Rouen vertrokken en was aan dag 6 bezig, ongeveer 150 km. Bij het opstaan zijn we vandaag al veel minder enthousiast dan de vorige dagen, de lucht is grijs zover je kan zien en het regent al van voor 05.30u. Op het nieuws zien we dat het weer in Brussel heel wat beter is. We staan starters klaar met onze regenvestjes aan en kunnen die al meteen weer terug uit doen, het houd op met regen. Aan de Transpordeur (gondel) over de Charente staan we voor een konstruktie in herstelling. Wij op zoek naar een andere mogelijkheid om de rivier over te steken, we opteren voor de zeer steile, hoge, nieuwe brug en vinden daar dat er ook een fietspad is voorzien. Voorbij de brug, blijkt de N113 verboden terrein te zijn voor fietsers. Wij maar weer op zoek voor een ander alternatief dat we vinden verder op de route die Suske had voorzien via Tonnay Charente, 16 km extra op onze tellertjes. We fietsen met een stevige zuidwesten wind tot Jaffa. Daar is het marktdag en moeten we weer op zoek naar een alternatief richting Royan, het begint ook stevig te regenen. Harry loodst ons feilloos naar de veerboot. Het stopt ook met regenen. Irene staat ons al toe te wuiven op de veerboot en trakteert ons met een lekkere kop koffie. Eten doen we op een parking aan de overkant van de Gironde. Vanaf daar verlaten we de geplande route, Harry leidt ons langs prachtige fietspaden via de Euronat camping (zomer thuishaven van Harry en Irene) naar Lacanau-Océan. We fietsen verder naar het opgegeven Golf-hotel in Lacanau-ville. Blijkt dat dit adres niet klopt en terug moeten naar Lacanau-Océan. Weer 26 km extra te rijden en dat zorgt ervoor vandaag (dat hopen we toch) met 164 km de langste rit zullen hebben. Het daggemiddelde is vandaag 24,2 km/u. Wanneer we uiteindelijk het Golf-hotel vinden komen we in een voor pelgrims wat overdreven luxe terecht. Vanzelfsprekend is het eten hier ook prima in orde. Aan onze miserie komt echter geen einde, Jos krijgt een e-mail dat onze reservatie voor Castrojeritz niet in orde blijkt te zijn. De vorige gerante van het hotel blijkt er met meerdere voorschotten vandoor te zijn gegaan. Jaan kan dit via de telefoon voorlopig rechtzetten.
Dag 7: Mauléon-Rochefort sur Mer :
We fietsen vandaag van Pays de la Loire, via de Vendée
naar Poitou Charentes. De eerste 50 km zijn vrij pittig tot Fontenay le Compte.
Elk dorp, stadje of stad heeft wel zijn chateau(’s), het ene al mooier
of groter als het andere. Wim heeft een ruime plaats gevonden op de parking
vlakbij de grote,mooie kerk in Fontenay le C.
Als verrassing trakteert hij ons op aardbeientaart, ter gelegenheid van zijn
59ste verjaardag.
Het opladen van onze twee gsm’s met franse sim-kaartjes wil maar niet
lukken.
In La Ronde halen we op het stembureau op ’’Le Mairie” nog
extra stempels voor onze boekjes, kwestie van zeker in orde te zijn m.b.t. onze
stemverplichtingen.
De afstand vandaag is 135,5 km tegen gemiddelde snelheid van 21,5 km/u.
Het ontbijt is in buffetvorm en naar franse normen redelijk
tot goed te noemen.
Voor onze route hebben we vandaag vele, kleinere, secundaire wegen gekozen.
We fietsen duidelijk door een pruimenstreek. In Grez Neuville stoppen we even
op de brug over de Mayenne en nemen een paar foto’s, te mooi om zomaar
door te fietsen.
Omstreeks het middaguur fietsen we in Tournebride over de Loire, net over de
brug, een mooie parkeerplaats voor de mobilhome en dus geschikt om in erg, mooie
omgeving ons middagmaal te nuttigen.
Het parcours is zeker niet licht, maar ook weer niet om te zeggen, erg zwaar
! We fietsen natuurlijk ook langs de nodige mooie kastelen.
Om 14.15u krijgen we ons eerst regenbuitje (5 minuten). Voor de rest wel dreigende
wolken maar geen regen. Na de middag krijgen we regelmatig een stukje wind op
kop, dat waren wij nog niet gewoon.
De 5-Jazz festivalgangers (4 fietsers) hebben blijkbaar niet veel last van hun
avondrijke escapades.
Mauléon is een mooi stadje met oorsprong in de Romaanse tijd en dat zie
je aan de nog aanwezige resten uit die periode.
Ook vanavond is het eten echt wel te doen, voorgerecht met asperges en ham,
hoofdgerecht met rosbief en verschillende groenten, nagerecht kazen en een ijsje.
We gaan nadien nog nabespreken in het café-gedeelte waar Jaan en Harry
trakteren op 2 flessen champagne en ze nemen nog een fles bovenop van de kas.
Blijkbaar heeft Jos J. na zijn miltvuur- aanval een te lange periode zonder
alcohol geleefd, die paar glaasjes champagne doen hem zodanig snurken dat kamergenoot
René de eerste 3 uren niet heeft kunnen slapen.
Het ontbijt is eenvoudig, maar ruim voldoende.
We vertrekken richting Alencon, waar we op zoek gaan naar
een cyber-café. Met veel zoekwerk en wat heen en weer fietsen kunnen
we uiteindelijk terecht in het stedelijk cyber-café (genaamd Rotonde),
vlakbij het Justitiepaleis en gelegen in het gebouw van de stedelijke, administratieve
diensten.
Frank kan ons verslag nog op het blog zetten voor hij met de Gammelse op driedaagse
vertrekt richting Tongeren.
Bij het verlaten van Alencon hebben we weer de nodige problemen, nergens fatsoenlijke
nummering van de wegen, zorgt voor 5 km extra op onze tellertjes. Het parcours
van vandaag is mooi, maar soms wel redelijk stevige kost (met regelmatig een
stijgingspercentage van + 10 %). Zo leren we al hoe het straks in Spanje wel
vaker zal zijn.
Fresnay sur Sarthe, Sille le Guillaume, Sable sur Sarthe en Saint Denis d’Anjou
zijn mooie stadjes op onze route.
Wim heeft vandaag appelflappen, zacht brood (voor den Dré), stokbrood,
gevogelte-paté, Franse kazen, het nodige fruit en dessertjes op het menu.
Het weer blijft goed en de wind hebben we in ons voordeel.
Het hotel Les Ondines is magnifiek gelegen en voorzien van alle luxe. We zullen
vanavond eten op een afgesloten terras op een platform boven de Sarthe.
We fietsten vandaag 130 km, met een gemiddelde van 24,5 km/u.
Het avondeten was weer een keuzemenu, iedereen kon iets naar smaak bestellen.
Voorgerecht en hoofdgerecht, 4 verschillende mogelijkheden dessert: chocolade,
gebak, ijs of aardbeien. Zoals het Hoogstratenaren betaamt kozen 7 van de 9
voor de aardbeien.
Na het eten gaan we met z’n vijven (Suske, Jos B., Wim, Harry en Jos ondergetekende)
naar het plaatselijke Jazzfestival “ La Planche à laver”
(www.laplanchealaver.com) treed er vanavond op: de klarinettist is van het niveau
Eddy Sabbe, de banjospeler lijkt op Jan Noyens en de washbordman is precies
Nikkele Nelus. De muziek is echt wel leuk om aan te horen. Ze spelen heel veel
moderne muziek in Jazz stijl. De rosé wijn smaakt erg goed…. Ons
wacht morgen waarschijnlijk een zéér zware dag.
Eerst nog even over gisterenavond, de wandeling
naar de Seine, met een mooi panorama van de grote bocht, maar ook de ruines
zijn prachtig om te zien.
Voor het eten nog even aperitieven op het tuinterras met lekkere hapjes van
de chef. Ook het avondeten was niet direct een pelgrimsmaaltijd. Het voorgerecht
van 4 patés, het hoofdgerecht met ganzenborstfilet, 2 desserts en nog
een koffie of thee als afsluiter. We kozen vandaag voor de wijn van het huis
en ook die viel best in de smaak (we vrezen dat we er echt niet op zullen vermageren).
Het ontbijt was goed maar sober, echt comme en France !
Om 09.30u vertrekken we op weg naar Essay, Wim gaat op bezoek naar in de mooie,
romaanse kerk voor de nodige stempels. En wij ontdekken na 5,5 km dar Sukse
soms wat last heeft van een Alzheimer-Light versie, hij laat ons in de foutieve
richting vertrekken. De 2 Jossen kregen in de gaten dat we verkeerd reden. Dat
betekent dus 11 km extra op de teller.
Na de brug over de Seine, krijgen we over een afstand van 40 km, een ardennenparcours
onder de wielen.
Later echter veel erg mooie, glooiende wegen door mooie bossen (soms wat teveel
vrachtverkeer) !
Voor onze eerste bevoorradingsplaats heeft Wim weer een gepaste stop gevonden
voor onze pic-nic. Op het menu: boule de berlin (met krieken), stokbrood met
kaas en als dessert meloen met ham van Bayonne. Later op onze route zien ze
de Wim niet meer terug, hij is alhoewel niet persoonlijk, betrokken bij een
wreed accident , vijf auto’s in de prak en alleen de Wim met zijn mobilhome
zit daar tussen zonder blikschade, na zijn noodstop ligt het interieur wel flink
overhoop !!!
Het hotel valt op het eerste zicht erg tegen, maar de kamers vallen uiteindelijk
wel mee. Je kan hier alles vinden : café, brouwer, bakker,winkel en traiteur
! De kamers vallen nog wel mee.
Avondeten: voorgerecht in buffetvorm, met keuze uit salades, patés(zelfs
fois-gras), ham, tonijnsalade en volgens den Dre en de Jos B. ook kaas, maar
die leek verdacht veel op boter(hahaha).
Hoofdgerecht, keuze uit karbonade of witte pensen (specialiteit van Essay) met
gebakken patatjes en puree. Nagerecht, keuze uit chocolat mousse, kazen of ijskreem.
Ontbijt weer typisch op z”n Frans maar ruim voldoende. Na het eten biljarten
in het kaffee, vogelenpikken en pintjes pakken.
Bij vertrek krijgen we nog een fles champagne van de chef mee als aandenken.
Erg gedienstige en vriendelijke mensen en al die overbodige luxe hebben pelgrims
eigenlijk ook niet nodig.
Het ontbijt valt best goed mee in Hotel Normandie.
Suske gaat op bezoek in de baseliek (Notre Dame) om te vragen hoe of waar wij aan onze stempels kunnen geraken. Na een paar misverstanden kan hij kort na negen uur de stempels afhalen op het secretariaat van de basiliek. Het is even schrikken als hij in het boekje van Jos Van Loon een leeg eerste blad aantreft. Gelukking staan de vorige stempels op het 3e blad. Het verlaten van Amiens verloopt erg vlot, vanaf de grote universiteitscampus krijgen we tot Creveceur le Grand (km 39) zeer goede,erg goede rustige wegen. Later wat meer drukte (vooral vrachtverkeer), maar niet al te hinderlijk. De bevoorrading is nu ook weer prima en op de juiste plaatsen. De laatste 30 km zijn op rustige wegen maar met af en toe wat pittig klimwerk. Regelmatig fietsen we op een hoogvlakte met prachtige panoramas. Niemand heeft bij het fietsen echt problemen, natuurlijk zijn we niet allemaal van het type bolletjestrui. Maar we krijgen steeds meer het vermoeden dat den Dre de voornaamste kandidaat is voor het bergklassement. We zijn goed op tijd in het hotel en worden zeer goed ontvangen. De pintjes op het terras van Hotel de Paris vallen goed in de smaak, zelfs voor 3 personen die Heineken drinken. We spreken al af om op het terras te eten. Maar voor het eten gaan we eerst nog een wandeling maken naar de ruines van he kasteel vqn Richard Leeuwenhart (koning van England en hertog van Normandie). Hoe de avond verder verloop hoort u morgen wel !!!!!
Ook het ontbijt in Lou Pahou was van hetzelfde niveau als het avondeten, beter kan haast niet. De hotelbaas (chef-kok) is van topniveau ! Al vlug fietsen we Henegouwen binnen, we merken meteen dat het wegdek van een totaal ander niveau is dan de wegen in Oost-Vlaanderen. Vooral de fietspaden zijn er ronduit slecht. Doornik en vooral Douai zijn even moeilijke passages, vooral in Douai vergist Suske zich van rotonde en dat zorgt voor het nodige zoekwerk. De wegen en het parcours zijn voortreffelijk en de moeilijkheidsgraad valt echt wel mee. De tussenstops waren ook deze keer door Wim goed gekozen. We kwamen niets tekort, eten en fruit a volontee. De 150 km werden afgelegd met een gemiddelde van 26,2 km/u, de opgegeven afstand in het rittenboek gaf nu een verschil welgeteld 20 meter. Het hotel blijkt niet te vergelijken met dat van gisteren, kamers veeeel te klein en erg smalle 2-persoonsbedden (twijfelaars). We zoeken een eetgelegenheid op in de stad en komen bij Brasserie Jules komen wij goed terecht. Later gaan wij nog even de stad in op zoek naar een gepast café. We komen in een jongerencafé terecht en voelen ons daar direkt thuis. Omstreeks 10.30u gaan we slapen.
Om 9.00h al heel wat volk in de kerk in Hoogstraten.
9.15h Jos Van Loon met een rechtstreeks interview op Joe Fm, afgenomen door
Els Decracker.
9.20h eerste stempels op onze geloofsbrieven.
9.30h vertrek onder echt heel veel belangstelling van familie, vrienden en BH’s.
Er zijn 8 koptrekkers van onze HWT vrienden opgekomen, zij zullen ons vergezellen
tot aan de Sint-Jacobs kerk in Antwerpen.
We komen daar aan net om 11.00h (aanvang van de hoogmis). Een erg vriendelijke
dame (non) wil zorgen voor onze stempels, maar 1 van de voorgangers komt ons
vertellen dat we moeten wachten tot het einde van de mis 11.50 .
We waren vooraf al gewaarschuwd dat deze kerk de moeilijkste plaats zou zijn
om aan onze stempels te geraken. We hebben het dan maar zonder deze stempels
gedaan.
Achter de kerk van Temse had Wim een prima plaatsje gevonden voor de mobilhome.
Tafels en stoeltjes onder de luifel. Prima om ons middagmaaltje te eten.
In Kerksen hebben we onze volgende stop gedaan om in café “ De
oud strijders” een koffie of thee te gaan drinken.
In Brakel(met als burgemeester Herman de Croo) net buiten het centrum km 123
heeft Dre een primeur, de allereerste lekke band en dat telt al meteen voor
2, het eerste reserve binnenbandje blijkt ook al lek te zijn.
Wanneer we het eerste Henegouwen verlaten moeten we verder over erg natte wegen(8
km), we hadden die bui al van ver zien hangen. Zelf zijn we wel vuil maar niet
nat geworden.
Om 17.00h waren we aan hotel Lou Pahou in Ronse. Na onze wasbeurt zijn we even
gaan apperitieven in café Joly op 100m van het hotel.
De afstand opgegeven op ons rittenboek klopte tot op 200m na. Gemiddelde snelheid
voor vandaag 24,8 km/u, de volle afstand wind recht of schuin vanachter.
Nog maar pas in het hotel was Jos Brosens al zijn portefeuille verloren(gelukkig
teruggevonden in zijn eigen schoenen). Het eten in hotel Lou Pahou is meer dan
voortreffelijk, echt voor een weekendje Vlaamse Ardennen een absolute aanrader.
In de loop van deze week doen we onze laatste inkopen, maken reistassen klaar en doen thuis nog de nodige klusjes (we mogen onze vrouwtjes niet met alle werk alleen achterlaten). Op zaterdag namiddag wordt de mobilhome samen met al onze bagage startklaar gemaakt. En voor de rest laten we onze beentjes zoveel mogelijk rusten om klaar te zijn voor onze pelgrimstocht. Voor wat het weer betreft, zien de vooruitzichten op lange termijn er voor onze tocht door Frankrijk erg hoopgevend uit. Voor onze start op maandag 1 juli (2° Pinksterdag) komen we samen aan de Hoogstraatse Sint Katharinakerk om 9.00u, we krijgen daar ook onze eerste stempels op onze geloofsbrieven. Om 9.15u verwachten we nog een telefoontje van Leen Demaré (radio JOE FM op 90.6 FM) die ons wil volgen tijdens op onze tocht naar Santiago de Compostela. We nemen afscheid van familie en vrienden en om 9.30u vertrekken we richting Antwerpen waar we in de Sint Jacobskerk onze 2° stempel laten zetten op onze geloofsbrieven.
Op onze eerste vergadering werd al meteen afgesproken om een aantal gezamenlijke ritten te gaan fietsen. De bedoeling hiervan was van bij aanvang, om toch zeker de nodige bagage aan afgelegde kilometers te hebben. Maar natuurlijk ook om mekaar tijdens het fietsen nog beter te leren kennen en al even belangrijk om de snelheid bij het fietsen af te stemmen op de iets minder snelle fietsers onder ons. Afspraak was bij elke rit dat de minste van de dag, de snelheid van de groep zou bepalen. Ook op weg naar Santiago de Compostela zal dit ons motto blijven. Niet iedereen was telkens aanwezig bij onze oefenritten, maar we kunnen zeker stellen dat zij die enigszins konden telkens aanwezig waren. We deden in groep 17 fietsuitstappen, waaronder een paar ritten in het Mergelland met afstanden tussen de 73 km (eerste rit) en 161 km (naar het einde toe). Per deelnemer mogen we stellen dat diegenen met het minste vrije tijd meer dan 3000 km en de nog meer gedreven fietsers tot boven de 7000 km als voorbereiding hebben afgefietst.
Hoe zijn we er toe gekomen om met deze groep naar Santiago de Compostela te fietsen?
Tijdens onze wekelijkse fietstochten, komt zo af en toe wel eens ter sprake welke uitdagingen wij eigenlijk echt nog wel eens willen aangaan. Een waaier van mogelijkheden blijkt er op het verlanglijstje van sommige van ons te staan. Wanneer we in de zomer van 2008, mekaar wat aan het helpen zijn in de nieuwe tuin van Marian en Jos komt één welbepaalde bestemming steeds meer ter sprake. Zowel Jos (Van Loon) als ikzelf (Frans Snyers), willen echt eens met de fiets tot in Compostela, maar doen we dat met zijn tweetjes of willen we daar nog meer van onze fietsvrienden bij betrekken? Om emotionele en praktische redenen (met meer is het gezelliger en beter te organiseren) besluiten we om de organisatie met zijn tweeën te doen, maar er zeker een aantal fietsvrienden bij te betrekken. We besluiten al vlug om de groep niet te groot te maken, het moet een hechte gezellige groep worden waar de sportieve kwaliteiten niet te ver uit mekaar liggen. Een achttal fietsers met één of twee begeleiders moet zeker te doen zijn om geschikte hotels op onze weg naar Santiago de Compostela te vinden. Na heel wat opzoekwerk via de computer, komen we tot de overtuiging dat er ook ten westen van Parijs een mooie route uit te stippelen valt. Voor het Spaans gedeelte komen we al vlug tot een akkoord, hier zullen we in grote lijnen de Camino Francés volgen. In grote lijnen fietsen we in België door de provincies Antwerpen, Oost Vlaanderen en Henegouwen. In Frankrijk, Pas-de-Calais, Somme, Normandië, Pays de la Loire, Poitou-Charentes, Aquitaine (Landes Bordeaux). En in Spanje gaat het dan door Navarra, Rioja, Castilië naar Galicië. We zijn nog volop van de nazomer aan het genieten wanneer ons beoogde achttal al compleet is samengesteld. Nadien zal blijken dat we met deze inperking van onze groep echt wel een aantal potentiële kandidaten moeten teleurstellen. Samen met Jos ga ik op zoek naar een geschikte route en de daar bijhorende plaatsen om te overnachten. We gaan er wel vanuit dat ons eerste voorstel een voorzet moet zijn om samen met de anderen later de definitieve route vast te leggen. Op donderdag 13 november spreken we af voor een eerste bijeenkomst in café De Velo. Ons eerste routeontwerp met 16 fietsdagen wordt via de nodige landkaarten aan de groep voorgesteld. Adriaan Vandersteen (de man met ervaring op de Sint Jacobsroute) merkt al vlug op dat we voor het Spaanse gedeelte wel erg zware ritten hebben samengesteld. Al vlug komen we tot een consensus om het geheel echt wel wat lichter te maken. Een fietsdag meer en een rustdag inlassen blijkt dan de oplossing te worden. Deze aanpassing moet ons de kans geven om niet alleen als fietsers, maar zeker ook als bedevaarders deze tocht te maken. We besluiten dan ook om lid te worden van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela. Bij het samenstellen van de definitieve route zal blijken dat onze zoektocht naar geschikte hotels soms zal bepalen hoe en waar we zullen moeten fietsen. Uiteindelijk wordt het dus een tocht met 17 fietsdagen, een rustdag in Estella en nog een bedevaartsdag in Santiago de Compostela. Onze begeleider en René Verkooijen (eigenaar van onze volgwagen mobilhome) zullen met zijn tweetjes terugkomen en de rest vliegt terug met Ryanair. We vertrekken op 2° Sinksendag (1 juni) en hopen met zijn allen gezond en wel terug thuis te zijn op zaterdag 20 juni.
