We staan op om 7.30u want we willen goed op tijd eten
en zeker niet te laat komen op “Aeroporto de Santiago”.
Om 9.30u staan de taxi’s klaar om ons naar de luchthaven te brengen, het
is daar al flink druk. We moeten nog een halfuurtje wachten om Boarding Pass
te halen.
Het vliegtuig van Ryan Air vertrekt stipt op tijd en we komen ook op het aangegeven
uur toe in Madrid. Den Dre maakt zijn eerste vlucht mee en vindt dat een fantastische
ervaring, het is dan ook geweldig mooi vliegweer met en zeer heldere lucht.
Ook vanuit de lucht is Spanje een erg mooi land.
Op de luchthaven van Madrid moeten we wel vrij lang wachten op onze aansluiting
naar Charleroi. Een grote groep kinderen nemen ook hetzelfde vliegtuig, met
zo’n stel jongeren van tussen de 9 en 10 jaar (schatting) is er heel wat
meer enthousiasme aan boord, vooral bij het opstijgen en landen. Ook nu weer
vliegt Ryan Air stipt op tijd.
We zien de Pyreneeën, de Frans kustlijn en ook zeer duidelijk de monding
van de Gironde. Eens in de buurt van Parijs vliegen we boven een gesloten wolkendek
en dit tot aan de Belgische grens. We zakken van 12.000m tot onder het wolkendek
en krijgen nog sporadisch een stukje Belgie in de zon te zien.
Guy Verheyden staat ons in de aankomsthal al op te wachten, wij willen nog graag
iets eten en doen dat op aanraden van Guy bij het Q8 tankstation (lekker, vers
en niet duur).
Zoals voorzien zet hij ons om 19.30u af aan café De Velo (zo’n
beetje onze thuishaven), familie en vrienden staan ons daar op te wachten. De
Luc heeft voor elk van ons nog een stevige fles Palm in petto.
Heel wat verhalen worden verteld en anekdotes opgehaald, we zullen later een
datum afspreken om nog eens samen te komen met onze vrouwtjes, die we dan uitnodigen
op een etentje.
We drinken nog een stevige pint op de goede afloop en zijn wat later blij dat
we naar huis en naar ons eigen bed kunnen.
Jaan voelt zich nog altijd niet goed, misschien beter
dat wij voor zijn gemoedsrust even een dokter laten overkomen
Ook nog vergeten te vertellen dat we gisteren tijdens onze bustocht naar het
centrum terecht kwamen in een gigantische boerenbetoging. Zo ver je kon zien
was er een colonne van tractors die al toeterend over de hoofdwegen van de stad
reden.
Om 8.30u starten Rene en Wim met de mobilhome richting Hoogstraten, wij wensen
hen nog een behouden trip.
Jaan gaat nog even rusten op zijn kamer en de rest nog met zijn zessen naar
het bedevaartsoord om daar de mis te gaan bijwonen (later meld hij ons dat hij
een taxi heeft genomen naar het universitair ziekenhuis om zich te laten onderzoeken).
Suske zal proberen om alsnog Adriaan zijn “Compostela” te versieren
en ja hoor hij lukt daar nog in ook.
Om nog wat te bezinnen en ook om een goede plaats te hebben zitten wij al om
10.20u vlak voor het altaar in de kathedraal. Om 11.35u is er nog altijd geen
mis bezig en zijn wij maar opgestapt.
Wij kijken nog wat rond in de buurt van de kathedraal (er is daar ontzettend
veel te bewonderen) en gaan dan op zoek naar wat cadeautjes
De commercie rond het hele gebeuren is daar nog groter dan in Lourdes en er
zijn vooral heel veel gewone toeristen die voor de cultuur komen en ook een
beetje ramptoerist spelen. Een moeilijk stappende pelgrim is blijkbaar ook een
bezienswaardigheid.
Wanneer wij terug in het hotel aankomen belt Jaan om zijn spullen naar de kliniek
te brengen.
Jos en Suske gaan hiervoor op weg met een taxi (helemaal naar de andere kant
van de stad).
Na heel wat zoekwerk (en ook misverstanden, Suske was ook al bijna als patiënt
opgenomen) vinden zij Jaan terug aan de desk van de spoedopnamedienst.
Een dik halfuur later stappen zij met zen drieën in een taxi richting hotel,
‘eind goed, al goed’.
Ook vanavond weer zeer lekker gegeten.
Dag 18: Sarria – Santiago de
Compostela:
Gisterenavond voor het avondeten nog even ons vochtgehalte terug op peil brengen
in een bodega in de buurt van het hotel. Eten doen we op de promenade langs
de Sarria, ook vlakbij het hotel. We eten bij “Méson Mr. Roberto”.
Het is daar afgeladen druk en het eten is best lekker. Als hoofdmenu kiezen
we voor een entrecote bijna een bord groot, of vis beide met lekkere frietjes.
Na het eten gaat iedereen lekker op tijd naar bed. We hebben morgen nog een
stevige brok fietswerk te doen tot in Santiago de Compostela.
We spreken af dat we bij de “Goso” zullen stoppen voor een groepsfoto
in onze witte, gesponsorde truitjes (tradionele eindplaats voor de fietsers).
We gaan ons opfrissen in het hotel en trekken dan met z’n allen met de
bus naar het centrum om onze “Compostela” te gaan afhalen. Voor
het kantoor voor pelgrims hebben ze echt wel geluk, we moeten maar een 5-tal
minuten wachten op onze “oorkonde”. Voor Jaan moeten we morgen nog
eens terug, hij voelde zich na de toch wel vrij zware rit van vandaag niet zo
lekker (grote afstand en met een temperatuuur van boven de 30 gr) en blijkbaar
moet men echt wel persoonlijk aanwezig zijn om zijn “Compostela”af
te halen.
Wat we tot nu toe gezien hebben van Santiago is voor ons al overdonderend.
Morgen vrijdag gaan we om 11.00 u de mis bijwonen en het grote wierookvat eens
door de kerk zien zwieren.
Ook nog even vermelden dat we vandaag 20 km verkeerd hebben gereden en daardoor
is onze afstand opgelopen to 134 km met een gemiddelde snelheid van 21,2 km/u.
Nog even vermelden voor de mensen die belangstelling hebben voor onze terugreis,
zaterdag a.s.:
Wij vertrekken in Santiago Airport zaterdag 20 juni met vlucht 5316 van Ryanair
om 11.00 u richting Madrid. Daar nemen we de vlucht 5464 om 15.20 u richting
Charleroi Airport. We landen dan in Charleroi omstreeks 17.35 u.
Aan de luchthaven worden wij opgewacht door Guy Verheyden die ons naar Hoogstraten
zal brengen met een taxibusje van de firma “Den Taxi” uit Hoogstraten.
Wij plannen om tussen 19.30 u en 20.00 u te arriveren aan Café “De
Vélo”.
René Verkooijen en de al meer genoemde (geroemde) Wim Moonen vertrekken
reeds morgenochtend met de mobilhome om onze fietsen en onze bagage thuis te
bezorgen. Wij hopen hen ook terug te zien in “De Vélo”.
Ps. Fotos volgen nog dus kom zeker nog eens
terug piepen op onze blog.
Dag 17: Ponferrada – Sarria:
Gisterenavond viel het eten wat tegen en vanmorgen was
er blijkbaar geen ontbijt voorzien. Na enig gepalaver werd er toch wat voor
ons in elkaar geflanst.
We zijn de mobilhome wat vroeger dan voorzien aan de parking gaan ophalen. En
dat bleek nodig want we konden nog juist een parking inpikken vlakbij het hotel.
Alles inladen en vertrekken richting Sarria. We verlaten Ponferrada natuurlijk
niet zonder een foto te nemen van het “Castillo de Templarios” (het
kasteel v.d. Tempeliers).
De eerste 40 km zijn ligt oplopend met af en toe, een wat wij zijn gaan noemen
een “stevige puist”.
Vanaf La Portela de Valcarce begint het stilaan al wat steiler te worden, nog
een flinke afdaling naar Ambasmestar en dan op naar onze eerste, echte col van
de dag. Het lange tussenstuk is echt wel serieus steil, de laatste 25 km zijn
dan weer van het kaliber dat de meeste van ons beter ligt. Boven op de “Puerto
de Pedrafito” houden we halt voor ons middagmaal. Onmiddellijk na het
eten, op 1099m, maar weer verder klimmen tot op 1278 m, een snelle afdaling
en nog maar eens klimmen naar 1336 m voor de “Puerto el Poyo”. Maar
vooral de vele klimmetjes die geen naam hebben maken de rit ( voor de meesten
onder ons), van vandaag erg zwaar. Adriaan V.D.S had ons verwittigd en we waren
allemaal erg dat het vandaag geen lange rit was. Onderweg maakten ze nog een
klein ommetje om het beschermd, historisch dorpje “Cebrero” te bezoeken.
In het midden nergens, maar heel veel toeristen op bezoek daar.
Ook bergaf naar Sarria, kregen ze soms nog een stevige, maar korte beklimming
op ons fietsbord. Het hotel”Oca Villa de Sarria” is zeer makkelijk
te vinden en beschikt over alle comfort (uitgenomen internet). We moeten vanavond
wel elders in de stad gaan eten.
We fietsten vandaag een afstand bij mekaar van 101 km tegen een gemiddelde snelheid
van 20.4 km/u. Het weer was vandaag ons ook welgezind, voortdurend zon met een
temperatuur van ver boven de 30 graden.
Het eten gisterenavond was zeker niet slecht van kwali
teit en ook ruim voldoende, maar het was wel van haastje repje. Wanneer er nog
een paar aan hun voorgerecht bezig zijn, komt men bij de anderen al een bord
weghalen en plaatst men meteen het hoofdgerecht voor hun neus. Hetzelfde scenario
nog een tussen hoofdgerecht en dessert.
Ook in ons 2e hotel met zwembad is dat er een zonder water en blijven onze zwembroeken
in onze tas. Het ontbijt is sober, maar iedereen stapt ruim voldaan van tafel.
Bij het vertrek vinden we direct de goede richting om de stad te verlaten en
stoppen even voor een foto bij het toch wel mooi, gerestaureerde kasteel (burcht
– fort). Hele lange, mooie, vlotlopende wegen brengen ons tot Villa Rejo
de Orbigo, voor ons liggen de nog besneeuwde “Montes de Léon”
en in de verte de ”Picos de Europa”.
In Astorga gaan we op zoek naar de albergue pelegrinos, het is daar even aanschuiven
voor onze stempels. We willen zeker ook de wondermooie kathedraal zien en banen
ons met de fiets aan de hand een weg door de zeer drukke en erg grote wekelijkse
markt. Op de rand van Astorga wacht Wim ons voor het middagmaal.
Vanaf Murias op 850 m hoogte beginnen we stilaan te klimmen naar “Cruz
de Hierro” op 1500 m, een klim die echt te doen is met vooral een redelijke
aanloop. De laatste 2 km zijn echt wel steil, zeker meer dan 10 %.
Boven gooit iedereen zijn steen of steentje bij op de grote hoop. Alleen Suske
heeft zijn steen over de volle afstand altijd op de fiets meegedragen. De afdaling
tot Molinaseca is zeer spectaculair, met ravijnen (rotswanden) van naar onze
schatting soms 300 tot 400 m diep.
Ponferrada is een erg grote stad, en de toegangswegen tot het oude stadgedeelte
zijn afgesloten met elektronisch bediende paaltjes.
Wim zoekt zich rot om tot bij het hotel te komen en zij kunnen geen contact
met hem maken, zijn batterij van zijne gsm blijkt leeg te zijn. We gaan met
z’n drieën op zoek Jos V.L., Harry en Suske. Na heel wat zoeken vind
Harry hem op een parking op de rand van de stad. Met een kaart voor de bediening
van de kaartjes (meegekregen in het hotel) kan hij onze bagage vlak bij het
hotel komen lossen.
Onze fietsen moeten wij stallen in de bewaakte, openbare parking onder het marktplein.
De oude stad is mooi en echt niet al te druk.
In het hotel bestellen we een kamer meer, er zijn nogal wat snurk- en de daar
aangekoppelde slaapproblemen.
De ontvangst in hotel “La Cachava”was zeer
goed voor een vrij, jong meisje uit Argentinië, dat pas sinds 1 maand het
hotel op haar eentje moet runnen.
Het avondeten: voorgerecht een salade van pasta, dadels, worteltjes, tomaten
enz… was voortreffelijk. Het hoofdgerecht: kip met tomatensaus en erwtjes
was iets minder en het nagerecht was een puddinkje van Aldi kwaliteit. Ook het
ontbijt was zomaar povertjes.
Het is omstreeks 22.00 u beginnen te bliksemen en donderen en het heeft de hele
nacht geregend. Dat blijft het doen tot 9.30 u , wanneer wij willen vertrekken.
We staan met onze regenjas aan en kunnen die meteen weer uitdoen. Wij, als altijd,
starten met onze fietsen, maar Wim neemt 2 Duitse dames mee tot in Fromista,
van daar uit stappen zij verder tot Revenga de Campos. 1 van de dames had open
blaren onder haar voeten.
De hele dag fietsen wij in een aangename temperatuur van om en bij de 20 gr.
Rond 15.00u loopt de temperatuur op tot 30 gr. en wordt het drukkend warm. De
eerste onweerswolken zien we in de verte verschijnen. Wanneer wij een klein
half uurtje in hotel “Villegas” zijn gaan de hemelsluizen helemaal
open. Met het nodige geroffel, maar weinig lichtspel.
Het hotel is een zeer moderne nieuwbouw met alle comfort.
De afstand vandaag bedraagt 140 km met gemiddelde snelheid van 25.4 km/u.
