Dag 14: Santo Domingo de la Calzada
– Castrojeritz:
Een deel van onze kamers vallen zonder stroom en dat kan
pas ’s morgens worden opgelost.
We staan redelijk vroeg op en het ontbijt valt redelijk mee.
We wijzigen onze route en besluiten om een paar stevige colletjes niet aan te
doen. We kiezen van bij de start voor N120, op zondag verwachten we veel minder
verkeer (vrachtwagens) op deze weg. Ook Jan & Toon stappen de camino naast
de N120. Wij ontmoeten hen na 18 km. Zij zijn een pak vroeger vertrokken dan
wij. Even een babbeltje maken en dan afscheid nemen, we zien mekaar later misschien
nog terug.
Na een goede 45 km krijgen we de puerto “Pejara”, 1150m te verwerken,
deze heeft eerste een lange aanloop, maar de laatste 3 km zijn met 6% stijgingpercentage
wel stevige fietskost. Nadien blijven we nog ongeveer 10 km op een plateau boven
de 1000 m fietsen.
Verder vlot dalend en lopende wegen tot Burgos. In Burgos willen we de kathedraal
bezoeken maar hier loopt de “plechtige kommuniemis” op zijn einde.
Verschrikkelijk druk maar we kunnen toch enkele mooie foto’s nemen.
Na Burgos krijgen we meer eentonige wegen te verwerken ( dat zal de volgende
dagen nog gebeuren). We merken toch op dat het op sommige plaatsen heeft geregend.
We blijven tegen mekaar zeggen dat we onder een goed gesternte mogen fietsen,
buien zien hangen, zelf droog blijven en fietsen in een temperatuur tussen 22
en 30 graden (zon of bewolking).
In Castrojeritz is het even flink zoeken om ons hotel te vinden. We fietsen
er zelfs voorbij zonder het hotel op te merken. Eens binnen is het een wel erg
mooie doening, het is niet voor niets een geklasseerd hotel.
We fietsten vandaag 120 km met een gemiddelde van 24 km/u.
Het weerbericht voorspelt voor vandaag temperaturen tot
37 graden en oostenwind
We vertrekken redelijk vroeg voor onze betrekkelijk korte rit, de benen moeten
het fietsen weer gewoon worden.
We verwachten dat er heel wat te bewonderen zal zijn langs onze route door de
Rioja-streek.
We plannen een eerste stop in Los Arcos en willen daar een koffietje gaan drinken
in de albergue “Isaac Santiago”, uitgebaat door leden van het Vlaamse
Genootschap maar we staan voor gesloten deuren. De albergue gaat pas open om
12.00 u.
In Viana gaan we een colaatje drinken en daar is voor ons als pelgrims heel
wat waardevols te bewonderen.
In Logrono geraken we niet in het centrum van de stad (zeer moeilijk aangegeven).
We gebruiken de ringweg (eigenlijk voorbehouden voor auto’s) en vergissen
ons van afrit, een vriendelijke dame stuurde ons de verkeerde weg op.
Uiteindelijk geraken we toch via Alberite in Laredo waar we in een parkje onder
de bomen ons middagmaal nuttigen.
Van Laredo tot Ventosa krijgen we redelijk zware fietskost te verwerken, wel
prachtig mooi met al die wijngaarden van de Rioja. Volgens de fietscomputer
loopt de temperatuur soms op tot 48 graden. We zijn al redelijk vroeg in Santo
Domingo en plannen voor het eten (20.30u) nog een bezoek aan de historische
site van de stad.
We ontmoetten daar Jan & Toon uit Made (niet zover uit onze buurt), volgens
Wim lijkt het hier al Santiago de Compostela. Het krioelt hier van de pelgrims
en bezienswaardigheden… met een binding aan de Camino.
We kunnen niet in de kathedraal want daar is er wel een zeer speciaal huwelijksviering
aan de gang. Later op de avond krijgen we toch nog de gelegenheid om de kip
en de haan (in levende lijve) te gaan bekijken.
In het straatje van het hotel tot aan de kathedraal zijn 3 “Refuges”
waaronder 1 voorbehouden voor de jeugdige pelgrims. Er is ook een nonnen- en
een patersklooster van de Cisterciënsers.
Dag 12: Rustdag in Estella: We moesten na onze aankomst in Estella in het centrum gaan eten. Het kleine restaurantje recht over ons hotel is maar open tot 19.30 u want daarna komen de (nacht)schilders de zaak helemaal in het nieuw zetten. Wij gaan op advies van onze hotelbaas in het centrum naar restaurant Casanova. In de zeer smalle straatjes op het plein voor de kerk is het omstreeks 20.00u ontzettend druk. Het restaurant is een absolute aanrader, lekker eten, ruim voldoende en dranken inbegrepen. Slechts iets meer dan 10 euro per persoon. Na het eten omstreeks 22.30 u lijkt Estella zo ongeveer leeggelopen. Vlakbij het hotel vinden we nog een bar open. We drinken daar nog een cola, koffie of aperitiefje en gaan dan slapen. We staan op met de zon in de lucht, wat later dan de vorige dagen, het is vandaag onze rustdag. Ontbijten doen we aan de overkant van het hotel, maar morgenochtend gaan ontbijten op de andere hoek over het hotel, nu de schilderwerken zijn beëindigd. Vlakbij is er een fietsenwinkel waar we een paar buitenbandjes en spatbord halen (Jos B.) in de hoop dat we daar niks van nodig hebben. Wij gaan onze fietsen poetsen, terwijl Wim de mobilhome een stevige poetsbeurt geeft. In de loop van de namiddag trekken we naar de stad. We doen een terrasje en gaan eten in een tapasbar. We vertoeven even in het park, maar is het ook veel te warm (34 gr.) Wim en Suske gaan op zoek naar de stempelplaats die ze vinden op de weg van de stappers, aan de rand van de stad. De rest van de groep gaat nog even winkelen in de supermarkt vlakbij het hotel en dan naar spaanse gewoonte een siësta op bed. Vanavond eten we weer in het zelfde restaurant als gisteren.
We staan op met een bewolkte lucht, de weersberichten
laten weten dat er in de loop van de dag meer zon en vrij hoge temperaturen
zullen komen.
Onze eerste col van de dag ligt bijna volledig in de wolken(aan onze kant dan
toch). Zo na 1 km al meteen beginnen te klimmen voor een hoogteverschil van
meer dan 800 meter naar 1099 meter is niet niks. Eens over de top komen we in
meer zonnig weer terecht en natuurlijk ook een betere temperatuur.
Op 8 km van Pamplona heeft Wim zich opgesteld voor ons middagmaaltje. Op een
goeie 100 meter van onze rustplaats zien we heel wat stappers passeren op weg
langs hun “Camino”.
In Pamplona bezoeken wij het oude centrum, maar om bij de kathedraal te komen
hebben we door werkzaamheden wel wat problemen. We kunnen daar aan de ingang
van het museum wel terecht voor onze stempels.
Voor het stadhuis zetten vriendelijke politieagenten ons op de gevoelige plaat.
Toevallig komen we daar in de buurt de Wim tegen, maar hij kan zijn karretje
nergens passeren.
We zijn met z’n alle akkoord dat Pamplona echt wel meer waard is dan een
bezoek van een uurtje. Met de fiets aan de hand stappen ze door straten waar
elk jaar de stieren naar de “Plaza del Toro”lopen.
We dachten dat we vandaag 2 “Puertas” moesten beklimmen, maar net
voor Estella krijgen we nog een 3e stevig klim (zonder naam)te verwerken.
Het valt voor de meeste wel wat tegen, maar eigenlijk wisten we al wel dat vlakke
wegen in Spanje niet veel voorkomen.
Jos V.L. is bij de langere beklimmingen wel een stuk vroeger boven dan de andere
pelgrims. Hij is vrij licht en bij meting heeft hij de stevigste klimmersbenen.
Hij is gewoon de sterkste.
Verbrande neuzen en lippen met blaren beginnen steeds meer voor te komen.
Wij blijven nog altijd goed overeenkomen en ons ergens over ergeren, duurt nooit
langer dan een paar minuutjes. Laat ons hopen dat de groep hechter naar huis
komt dan dat ie vertrokken is.
Nog een nieuwtje tussendoor, bij de beklimming van de “Puerto de Otxondo”
zijn we Dennis Menchov tegen gekomen, die verbaasd was dat we hem herkenden.
Dag 10: Linxe – Elizondo:
Het avondeten valt over het algemeen wel mee. Voorgerecht met vis en pasta,
hoofdgerecht ganzenbillen met witte bonen ( wel lekker maar rijk aan gassen).
Zelfs de mannen die geen bonen lussen, hebben hun bord leeg gegeten. Nagerecht
naar keuze en na het eten nog een consumptie en dan naar onze normen redelijk
vroeg naar bed. We zaten al vroeg aan tafel daar we al rond 16.30 u aan het
hotel “Les 2 Anes” arriveerden.
Ontbijt een half uurtje vroeger dan de vorige dagen, we willen op tijd starten,
we moeten de Spaanse grens over en de eerste col(letjes) staan vandaag op het
wielermenu.
We spreken af om vandaag 3 tussenstops te doen. Tweemaal om een hapje te eten
en nog een laatste keer aan de Spaanse grens om onze bidon nog een keer bij
te vullen.
Het vlakke aanloop gedeelte tot km 60 is over mooie wegen en voor iedereen goed
om warm te rijden. Later wordt het nog pittiger en de “Col de Pimodiéta”
kort maar met zijn 8% stijgingspercentage wel stevig als aanloper te doen.
De “Puerte de Otxondo”met zin 600 hoogtemeters over ongeveer 10
km is ook voor ons een haalbare kaart.
Het tijdsverschil tussen de eerste en de laatste renner boven, was ongeveer
een klein kwartiertje.
Het hotel waar we toekomen lijkt wel op de vroegere “14 Billekens”,
3 grote bussen met senioren net boven onze leeftijd bevolken de terrassen en
het café om te dansen á volonté.
Wij zelf vinden dat we ook wel een verfrissing verdienen maar houden het erg
sober.
We komen toe aan het hotel om 17.40 u maar kunnen pas om 21.00 u aan tafel.
Den Dré is nog altijd de enige met een lekke band, maar Jos B. heeft
al een buitenband moeten vervangen.
Vandaag heeft Suske last van een kapotte lager aan zijn voorwiel, maar hij heeft
gelukkig reservewielen bij. Boven op de “Puerto de Otxondo”heeft
Dré weer pech. Als 2e boven heeft hij tijd genoeg over om daar in een
hondendrol te trappen.
Wij hadden vandaag in de aanloopzone naar ”Les Bas Pyrenées”
tussen Briscous en Hasparren een regenbuitje van een klein kwartiertje. Het
thuisfront meld ons dat het voor de jaarmarkt en de stratenloop minder goed
weer is.
De afstand vandaag 131,50 km is afgelegd met een gemiddelde van 20,7 km/u.
Nog even vermelden dat met de beklimming moesten afhaspelen met een temperatuur
van + 30 graden.
Vannacht een flink onweer en na het opstaan
regelmatig een buitje, toch ziet het er voor ons volgens de meteo nog goed uit.
De eerste probleempjes met het zitvlak beginnen bij de meeste onder ons wel
de kop op te steken. Bij sommigen begint hun achterwerk serieus op een acné-smoeltje
te lijken.
Het ontbijt-buffet wordt pas na 8 uur opengesteld. Dat wordt dus haasje rep
je om tijdig te kunnen vertrekken. Met de 13 km die er ook vanmorgen bijkomen,
moeten we toch weer bijna 160 km fietsen. Het parcours is wel vrij vlak, maar
meestal de wind pal op kop.
We zien op onze weg vooral heel veel kapot gewaaide bossen als gevolg van de
voorjaarstormen, honderden hectaren omgewaaid of gebroken als lucifers.
We komen ook vaak voorbij aanwijzingsborden met als vermelding “Chemin
de Compostelle”.
Wij hebben vandaag 2 stopplaatsen voorzien en worden nu ook weer heel goed voorzien
van spijs en drank.
Het landschap is eerder eentonig, het ene bos lijkt wondergoed op het andere
bos. Vanaf ’s middags gaan de armstukjes uit, de temperatuur loopt op
tot boven de 22 graden. Het hoogteverschil is nergens meer dan 60 m.
En voor diegene die het nog altijd niet geloven, het tempo is bijna altijd aangepast
en we hebben nog altijd maximum in totaal een 30-tal minuten regen gehad op
de voorbije 9 dagen.
We komen terecht in een typisch, oud, Frans hotelletje, dat mooi is gerestaureerd,
we worden door de patron zeer vriendelijk ontvangen en hij trakteert ons op
een rondje(Floreffe-33 cl) van het huis. Morgen meer nieuws over ons verblijf
in het hotel “Les 2 Anes”, want de andere ezels gaan er nu nog ene
drinken.
Het eten in het hotel Des Remparts was goed, maar we hebben al beter meegemaakt deze eerste week. We zijn ook vergeten te vermelden dat bij onze stop in Fontenay we een pelgrim ontmoet hebben die op weg is naar Compostela samen met zijne ezel. Hij is in Rouen vertrokken en was aan dag 6 bezig, ongeveer 150 km. Bij het opstaan zijn we vandaag al veel minder enthousiast dan de vorige dagen, de lucht is grijs zover je kan zien en het regent al van voor 05.30u. Op het nieuws zien we dat het weer in Brussel heel wat beter is. We staan starters klaar met onze regenvestjes aan en kunnen die al meteen weer terug uit doen, het houd op met regen. Aan de Transpordeur (gondel) over de Charente staan we voor een konstruktie in herstelling. Wij op zoek naar een andere mogelijkheid om de rivier over te steken, we opteren voor de zeer steile, hoge, nieuwe brug en vinden daar dat er ook een fietspad is voorzien. Voorbij de brug, blijkt de N113 verboden terrein te zijn voor fietsers. Wij maar weer op zoek voor een ander alternatief dat we vinden verder op de route die Suske had voorzien via Tonnay Charente, 16 km extra op onze tellertjes. We fietsen met een stevige zuidwesten wind tot Jaffa. Daar is het marktdag en moeten we weer op zoek naar een alternatief richting Royan, het begint ook stevig te regenen. Harry loodst ons feilloos naar de veerboot. Het stopt ook met regenen. Irene staat ons al toe te wuiven op de veerboot en trakteert ons met een lekkere kop koffie. Eten doen we op een parking aan de overkant van de Gironde. Vanaf daar verlaten we de geplande route, Harry leidt ons langs prachtige fietspaden via de Euronat camping (zomer thuishaven van Harry en Irene) naar Lacanau-Océan. We fietsen verder naar het opgegeven Golf-hotel in Lacanau-ville. Blijkt dat dit adres niet klopt en terug moeten naar Lacanau-Océan. Weer 26 km extra te rijden en dat zorgt ervoor vandaag (dat hopen we toch) met 164 km de langste rit zullen hebben. Het daggemiddelde is vandaag 24,2 km/u. Wanneer we uiteindelijk het Golf-hotel vinden komen we in een voor pelgrims wat overdreven luxe terecht. Vanzelfsprekend is het eten hier ook prima in orde. Aan onze miserie komt echter geen einde, Jos krijgt een e-mail dat onze reservatie voor Castrojeritz niet in orde blijkt te zijn. De vorige gerante van het hotel blijkt er met meerdere voorschotten vandoor te zijn gegaan. Jaan kan dit via de telefoon voorlopig rechtzetten.
