Vandaag een dagje Jakarta gedaan zonder de groep. We zijn met Annemarie & Andy gegaan en hebben ons met een taxi naar de oude haven, Sunda Kelapa, laten brengen. Hier in de haven is de geschiedenis van deze stad begonnen Dit was erg leuk met al die zeilschepen ( Boeginese schoeners) die daar geparkeerd lagen. Een van s Werelds laatste vloot van zeilende vrachtschepen die nog met mankracht geladen en gelost wordt. Deze kade, waar de schepen aanliggen is ongeveer 2km lang. Het gebied van de oude haven Sunda Kelapa heeft een rijke historie. Er staat een 19e-eeuwse Nederlandse uitkijktoren. Zag er een beetje krakkemikkig uit . Er kwam nog iemand vragen of we naar boven wilden maar dat hebben we maar niet gedaan. Er staat daar ook nog een twee verdiepingen tellend pakhuis uit de tijd van het VOC (1652) Het werd gebruikt voor opslag van koffie, thee enz. Het is nu een museum. We liepen daar ook nog even over de Pasar Ikan (vismarkt) We kwamen heel toevallig een klein straatje tegen wat deel uit maakte van een kampong. Aan heel smerig water stonden heel armmoedige huisjes. Ook in de smalle steegjes was het heel armoedig met veel rotzooi. Op de achtergrond zag je twee grote torenflats staan. Ook twee verschillende werelden. Het was heel interessant om te zien. De mensen waren allemaal erg vriendelijk. Gelopen naar de wijk Kota, deze herinnert nog aan het oude Batavia. Talloze gebouwen herinneren aan het Nederlands verleden en zijn of worden weer in hun oude glorie hersteld. Het uit 1710 stammende stadhuis dat als museum is ingericht, met voor de deur één vierkante meter originele klinkers weggehaald van voor het paleis op de dam. Het wajangpoppenmuseum dat gevestigd is in een soort Amsterdams grachten pandje. Het was gesloten ivm het suikerfeest. Er waren veel openbare gebouwen gesloten ivm met dit feest. We zagen er ook nog een oer-Hollandse ijzeren ophaalbrug. Je kon er niet meer overheen. Het was meer een soort museum stuk dat buiten stond. Het trendy restaurant Café Batavia was door de festiviteiten ook gesloten. We zijn hierna gelopen naar de Chinese wijk Glodok. Hier zie je, in tegenstelling tot andere Chinese wijken in andere landen, heel weinig Chinese tekens . Het gebruik van deze tekens werd verboden na de bloedige staatsgreep in 1965. De tekens mochten wel blijven zitten op de twee Chinese tempels in dit wijk. Deze wijk was ook heel leuk met veel steegjes en veel eettentjes. Na het bezoek aan de Chinese tempel, met veel kaarsjes, olielampjes en wierrook dat allemaal op je keel en ogen sloeg, hadden we het oude Nederlandse historische deel van de stad wel gezien.Taxi terug genomen naar het hotel. Daar de rugzak met bepakking achtergelaten, videorecorder, handreisboek, plattegrond, flesje water enz. Want we gaan nu het Jakarta anno 2005 bekijken. Met de taxi 30 minuten naar Blok Mgegaan. Hier doet de middenklasse van Jakarta haar inkopen. Deze wijk is een wirwar van stalletjes, honderden winkels en 7 moderne winkelcentra waaronder Blok M, Plaza en Blok M Mall. Daar in het warenhuis gelopen. Gigantisch groot, in de kelder allerlei kleine eetgelegenheden van Mc Donald, KFC, tot pizza hut maar ook Japans, Koreaans, noem het maar op. We hebben daar toen we aankwamen en weggingen bij de Japanner gegeten. Bij twee verschillende . Het was heerlijk en goedkoop. Voor zeven euro hebben we samen gegeten. Verder was er op iedere verdieping veel van alles, veel schoenen, alle soorten maten en merken, ook veel sportkleding. Nog op de sportafdeling mijn bloeddruk laten meten,168/95 met hartslag 117. Veel te hoog allemaal. Bij Peter was alles in orde. Daarna nog 15 minuten in een massagestoel gezeten. Deze masseerde echt je hele rug, schouders, benen en nek. Echt heerlijk Daarna nog op een voetenmassage geval gezeten die elektronische impulsen door je benen stuurde. Voelde niet echt lekker aan maar toen we weg liepen merkte je wel dat het geholpen had. Daarna was het weer etenstijd. Het was inmiddels gigantisch druk geworden. Het is einde ramadan en iedereen heeft zo beetje vrij. Het warenhuis is morgen en overmorgen ook gesloten en de banken gaan gewoon 10 dagen dicht. Kan je je niet voostellen. Ben benieuwd voor welke gesloten deuren we morgen komen te staan. We gaan maar weer slapen want morgen loopt de wekker weer af om zes uur.
Resumé: Jakarta is een bruisende, moderne miljoenenstad. Met de taxi is alles makkelijk bereikbaar. Ons hotel lag centraal, in de buurt van de Monas, waar o.a. ook het Presidentieel Paleis, de overweldigend grote Istiqlal-moskee en het Indonesisch Nationaal Museum lagen. Jakarta heeft diverse musea, die het verleden tot leven brengen, maar ook ultramoderne winkelcentra.
Vroeg ontbijt en vertrek vanuit Bukittinggi richting vliegveld van Pedang. Om 10.30uur de vlucht naar Jakarta. Die duurde ongeveer anderhalf uur. De vlucht is voorspoedig verlopen, de afhandeling op het vliegveld Jakarta ging ook vlot dus we waren om ongeveer 13.45u in het hotel. Mooi hotel, ruime kamer en airco en minibar. Daarna gelijk met een taxi richting Monas. Dit is het Nationale Monument, een 137 meter hoge marmeren obelisk midden op het Medan Merdeka (Vrijheidsplein). Het monument wordt bekroond door een uitzichtplatform en een 14 meter hoge bronzen vlam in een omhulsel van zn 30 kilo goud. Het monument is gemaakt in opdracht van Soekarno en was gereed in 1961. Men noemt het ook wel spottend De laatste erectie van Soekarno Ik vind het niet echt mooi. Met de lift naar boven naar het panoramapunt. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over Jakarta, wel een beetje smog te zien. Daarna in de kelder van het monument nog een aantal dioramas van historische taferelen bekeken.. Daarna naar de indrukwekkende, witmarmeren Mesjid Istiqal (moskee). Groot en indrukwekkend vierkant met galerijen, vijf verdiepingen maar niet echt mooi. Deze moskee is de grootste in Zuidoost Azië zegt men. Na onze schoenen uit gedaan te hebben werden we rond geleid in de moskee. Er lagen, zaten en hingen al aardig wat mensen te wachten op het sein om te mogen gaan eten. Volgens ons mannetje die met ons mee liep zou het in de avond stampvol worden. Want er werd ook eten uitgedeeld uit de gaarkeuken, dit ook allemaal ivm de ramadan. Daarna doorgelopen naar de vlakbij liggende neogotische Katholieke Kathedraal uit 1901 met vreemde opengewerkte torens. Ik had net zon idee of die er later opgezet waren. Het leken oosterse torens op een soort Notre Dame. De inrichting was erg eenvoudig. Toen verder gelopen naar het zogenaamde backpackersstraatje waarin het saté huis moest zijn.Bij dit restaurant kun je, volgens evelien, de lekkerste saté van Jakarta eten. Eerst door een ander straatje gelopen waar erg veel eetstalletjes waren. Hier was het ook erg druk met klanten want het sein: je mag gaan eten, was net geweest. (ramadan) Uiteindelijk beland in het Satéhouse. Daar zaten Andy & Annemarie + Cromo & Annita. Het eten (saté en mie/nasi) was erg lekker. De zaak zelf was niet echt gezellig. Een beetje steriel en simpel, wel groot.Neonverlichting, erg koud, letterlijk en figuurlijk want de airco stond heel laag. Veel rijke Indische mensen, met kinderen, van Chinese afkomst Deze groep heeft het meeste geld en invloed in Indonesië. Zon 10% van de bevolking, maar met 80% van de economie in handen. Sommige van deze kinderen waren al net zo vervelend als in Nederland.En ook al aan de dikke kant. A en A en A en C gingen teruglopen naar het hotel maar wij hadden al genoeg gelopen en waren moe. Hebben een taxi gepakt en voor een ritje van 10 minuten de prijs van 80 eurocent betaald. In een mooie auto met airco. Het was erg druk op weg naar het hotel want iedereen ging de straat op om het einde van de ramadan te vieren. Waren we een uur later weggegaan dan hadden we niet meer door het verkeer heen gekomen, denk ik.Was ook misschien wel een leuke ervaring geweest. Hadden we nog wat m meegekregen van het suikerfeest. Nu hebben we er in Jakarta eigenlijk weinig van gemerkt. Nog wat opgeruimd en toen nog wat gedronken en daarna slapen. Het was weer een interessante dag met veel indrukken.
Vannacht veel last gehad van de muziek en de toespraken die vanaf een uur of drie via de luidspeakers van de moskee de lucht werden ingestuurd. Maar ja ieder zijn meug. Vandaag gaan we een excursie maken naar onder andere het gereconstrueerde koninklijk paleis.We reden door de hooglanden bij Bukittingi. Dit behoort tot de landschappelijk mooiste gebieden van Sumatra. Op de vruchtbare grond wordt een grote verscheidenheid aan fruit en groente verbouwd en de grond is ook nog geschikt voor natte rijstbouw. Wee hebben weer diverse planten bekeken zoals kaneel, kruidnagel, doerian, koffie en cacao. Bij een koffiefabriekje koffie gedronken. De fabriek zelf was gesloten ivm met ramadan. De vroegere residentie van de Minangkabau-koninginnen was erg mooi met prachtig bewerkte en met felle kleuren beschilderde houten panelen. We hebben daar nog fotos gemaakt in de originele klederdracht. Na deze mooie tocht waren we in de middag weer terug bij het hotel. We zijn naar een internetcafé gegaan . Ging niet echt vlot. Na 90 minuten drie berichtjes gelezen en er eentje getypt, zijn er maar mee gestopt. We zijn toen maar uit armoede bij Novo hotel een biertje gaan drinken wat voor daar schandalig duur was, 24000 rp voor een glaasje. Maar ja we hadden geen keus want in de rest van Bukittingi kon je niets te drinken of te eten krijgen. Dit alles door de ramadan. Hier wordt trouwens nergens in de reisgidsen voor gewaarschuwd dat je dit tegen kan komen tijdens de ramadan in sommige landen.Het is eigenlijk best wel irritant als je onderhand gedwongen wordt om ook te vasten. Wij hebben daar in Egypte tijdens de ramadan overigens geen last van gehad
Na een prima ontbijtje zijn we om 08.45uur vertrokken voor de tocht door de Ngarai canyon . Dit is behoorlijk spectaculair geworden. Eerst afdalingen naar de canyon, daarna een keer of zeven de rivier overgestoken. Toen weer omhoog geklommen langs een zeer smal, glibberig pad en ditmaal zonder hulpjes. Voorop liep een gids om de takken weg te hakken die in de weg hingen. We zagen ook prachtige orchideeën en andere bloemen. Na een zware klim aangekomen bij het huis van de gids, daar zouden we soep gaan eten. Maar natuurlijk hadden ze daar ook handel we hebben het zilverwerk winkeltje bekeken . Ringetje en armband gekocht en voor yvon een armband. gekocht. Ook een klompje zilver gekocht. Voor de souvenirkast. Daarna nog even een paar zilverwinkeltjes bekeken want we zijn hier in het zilverstadje Kota Gadang. Daarna weer afgedaald door de bamboe jungle. Leuk om die gigantische bomen te zien. Daarna een lange wandeling over de dijkjes van de sawas. Rijst in alle soorten, pas gepland tot rijp die geoogst moest worden. Daar ben ik ook nog even uitgeleden en op mn buik in de modder gevallen. Alleen mn knie deed een beetje pijn.Gelukkig viel ik voorover en daar lagen wat plankjes dus ik was niet zo ernstig vies. Na de tocht met een busje terug naar het hotel snel gedoucht en naar het centrum gelopen. Het was erg druk in het centrum. Ik denk dat men cadeaus aan het kopen was voor het suikerfeest. Het loopt n.l. tegen het eind van de Ramadan. Er rijden hier ook erg veel, wat groen links van Amsterdam en Nijmegen, aso-bakken noemt. Schitterende autos, die zie je bij ons nog niet eens. Bij Kentucky Fried Chicken (KFC) wilden we een frietje eten. We konden het wel kopen maar mochten het niet binnen opeten dit ivm de ramadan Beetje hypocriet. Wel verkopen maar verbieden het daar op te eten. Nog even de grote klokkentoren bekeken waarvan de wijzerplaat een verkeerde Romeinse 4 heeft, n.l. llll ipv lV. Dit is trouwens door de Hollanders gedaan in de periode dat men daar de baas was. Terug naar het hotel om via daar met de gids naar het panoramapunt te gaan om naar de vliegende honden te kijken. Deze komen in de avond naar de fruitplantages toe om daar te eten. Ze hebben toch een vleugel wijdte van ongeveer 90 centimeter, dus behoorlijk groot. Daarna naar het huis van de gids om daar te eten. Het was een supermaaltijd. Zon 21 verschillende gerechten, bereid door zijn vrouw en familie. We zaten op de grond en dat was niet makkelijk want we waren helemaal stijf van het klimmen van die ochtend in de jungle. Na het eten zijn we gegaan naar het Minangkabau dansen. Het duurde 1½ uur. We hadden zoiets: Hoe houden we dit vol maar het was erg mooi. Een show vol vaart, schitterende kledij, leuke dansen, kortom, de tijd was zo om, geen moment hebben we ons verveeld. Na het dansen terug naar het hotel en slapen.
Vandaag uitslapen want we gaan pas om 0900 uur weg. Op weg naar Bukittingi hebben we een islamitische school bezocht maar er was niemand aanwezig omdat het ramadan is. Dan gaan de leerlingen allemaal naar huis want dan heeft men vakantie. De schoollokalen zagen er erg verwaarloosd uit. Allerlei rotzooi in de lokalen. Toen men op vakantie ging heeft geen mens gedacht ik zal het eens even aanvegen. De huisjes waar de leerlingen in slapen waren gewoon hokjes met een houten vloer en daar sliepen er een stuk of drie werd ons verteld. Het is daar volgens mij een Spartaans gebeuren. Het is een soort internaat waar men jaren lang studeert. We hebben ook nog ergens gestopt bij een zwavel bron. Het stonk er behoorlijk naar verrotte eieren maar de omgeving was erg leuk. Ik weet niet precies meer hoe laat het was toen wij de evenaar passeerde.Ik dacht zo rond een uurtje of 5. Het was daar wel even leuk, allerlei verkopers met T-shirts en noem maar op. Een paar mannen die lieten zien dat het water aan de ene kant van de evenaar anders draaide dan aan de andere kant van de evenaar. Dus rechts of links om. We waren om ongeveer 19.30 in het hotel in Bukittingi. Mooi hotel ruime kamer met tv ongeveer 10 minuten lopen van het centrum . Voor allerlei dingen lag het erg centraal. Na een behoorlijke steile klim en dan weer naar beneden waren we in het centrum. Daar hebben we lekker gegeten en een biertje gedronken en daarna terug en naar bed, want we waren gaar van die twee dagen in de bus hangen. Vandaag ben ik, de schrijfster van het dagboek, 59 jaar geworden. Hiep, hiep hoera.
Dag 6 Samosir - Payabungan Vroeg op vandaag want we vertrekken om 07.00 uur voor de rit naar Payabungan om daar te overnachten. We hadden toch hier en daar een paar kleine plekjes die toch een beetje verbrand waren.Onderweg zijn we regelmatig gestopt om de benen te strekken en het nicotine gehalte van sommige mensen weer op peil te krijgen. We hebben ananas, koffie, cacao en kruidnagelplanten gezien. Na een lange, maar mooie rit door het groene landschap kwamen we om 19.00 aan in ons hotel. Het was een overnachtingshotel, Paya Loting, lag buiten de stad aan een doorgaande weg. Grote kamer met airco en steeds warm water. Eten was in verhouding duur en de porties waren klein. Bier was 27500 rp dus zeg maar 2,50 euro. Dat is voor hier een ontmoedigingsprijs. Maar het was wel volgens mij een moslim hotel want het bedieningspersoneel had allemaal hoofddoekjes om. Zou ook voor de hygiëne kunnen zijn?
Na een ontbijt met nasi, bami en verse vruchten gaan we het eiland verkennen per fiets (mountan bike) .Ze zagen er goed uit maar ze zaten niet zo geweldig omdat de verhoudingen fiets/mens klopte voor geen meter klopten. We willen naar twee dorpjes toe, het verste dorp is 18 km van ons hotel vandaan, Simanindo, daar worden traditionele batak dansen gehouden. Maar we gaan eerst op weg naar het eerste dorp Ambarita. We moesten af en toe best pittige klimmetjes nemen, het was goed te doen maar op een niet zon goeie fiets valt het toch tegen. De omgeving was heel mooi. Groen, huisjes in traditionele batak stijl, veel kindjes die gedag roepen, veel honden, bokken, geitjes en hier en daar een buffel met kleintjes. We kwamen eerst aan in Ambarita. Dit is bekend om het gruwel ontbijt. Wanneer hier in Ambarita een vijand gevangen werd dan kwamen de radjas van de naburige dorpen hier bij elkaar om het vonnis uit te spreken. Als de gevangene ter dood werd veroordeeld dan werd hij op de ontbijt tafel doodgeslagen en onthoofd en in stukken gehakt. De stukken werden samen met buffel vlees gekookt en als ontbijt opgediend voor de radja. Tijdens dit ontbijt werd ook het bloed gedronken van de veroordeelde. Eet smakelijk. Je kan dan de stenen zetels van de radjas bekijken en de ontbijt tafel. Dit alles is in steen uitgevoerd. Er stonden ook batak huizen en in in van die huizen zat een cel en een schandpaal voor de gevangene. Het was leuk om te zien. Er waren natuurlijk ook allerlei winkeltjes waar je van alles kon kopen. Er werd door een van de verkoopsters keurig op onze fiets gepast zonder bij bedoelingen. Daarna door gefietst naar Simanindo voor de dans voorstelling, we moesten nog door fietsen want anders zouden we de 2de voorstelling missen. We waren op tijd voor de batakdansen. Het was wel grappig maar niet zo spectaculair. De dansgroep bestond uit ongeveer 8 personen en vijf muzikanten en een buffel. We waren met zn vieren dus het was bijna een privé opvoering. Aan het einde van de show worden er altijd mensen uit het publiek gehaald om mee te doen. In dit geval moesten alle bezoekers meedoen. Dus de dansgroep en wij met zn vieren waren aan het dansen en de buffel keek toe. Nog wat gedronken en een beetje tellen geleerd van een oud vrouwtje en toen terug gefietst. We konden nog een dorpje bezoeken 6 km voorbij Tuk Tuk maar we besloten dat niet te doen maar de goden namen daar geen genoegen mee en lieten ons een afslag missen en toen kwamen we toch in Tomok terecht. We zagen er alleen souvenir winkeltjes en verder niets. Achteraf bleek hier een bootvormige graftombe te zijn van de animistische koning Sidabutar. Die gaan we dan maar eens een andere keer bekijken als we er ooit nog eens langs komen. Toen we het dorp inreden ging het lekker de helling af maar helaas het was het verkeerde dorp dus weer omhoog en met een andere weg naar Tuk Tuk en dat was nog het ergste van heel de dag. De hele weg was heuvel achtig met steile klimmetjes. Op een heuveltje moesten we vlak bij de top nog even lopen. We zullen toch bij elkaar ongeveer 45 kilometer gefietst hebben op onze mountain bikes. Na terug komst zijn we eerst even lekker wezen eten. Sweet en Sour chicken en Cap Cai (Tjap tjoy) Het was heerlijk en toen nog een lekkere koffie milkshake erbij. Dit hadden we nog nooit gedronken maar het was erg lekker.. Daarna nog even op het internet maar dat was zo langzaam dat we maar gestopt zijn.Het begon een beetje te betrekken net of het zou gaan regenen en het werd iets frisser. Zeker zon 22 graden. Het was verder de hele dag zonnig en warm geweest . We zullen morgen wel zien of we nog verbrand zijn.
De rit van Bohorok, start 06.30, naar het eiland Samosir is ongeveer 230 km. Samosir ligt in het reusachtige Toba-meer. De rit bood voornamelijk uitzichten op eindeloze kokosnoten- en palmolieplantages. We reden over bochtige hobbelige wegen en op een gegeven moment konden we boven op een heuvel het Toba-meer zien liggen. Met daar middenin als een stopje in het bad het eiland Samosir. We maakten even een fotostop op de heuvel. Met de ferry staken we van Prapat over naar Tuk Tuk op het eiland. Het was mooie boottocht bij schemering van zn klein uurtje. We legden aan bij de aanlegsteiger van het hotel. Het hotel ligt aan het Toba-meer. We hadden vanuit onze kamer een prachtig uitzicht over het meer Onze kamer ziet er leuk uit. Grote kamer, niet lux maar wel leuk. Voor onze kamer hadden we een terrasje met stoeltjes en voor het terras een stukje gras met parasol en zes stoeltjes. Zag er leuk uit. Het meer ligt eigenlijk in de gigantische krater van een miljoen jaar geleden geïmplodeerde vulkaan. Het is ongeveer 250 meter diep. Na ons wat opgefrist te hebben zijn we het dorp ingegaan en gegeten bij een soort home cooking. Dus bij mensen thuis, ze hadden een restaurant met twee tafels. We hebben er lekker gegeten en daarna nog even ingelogd op het Internet dat verschrikkelijk langzaam was. Daarna naar bed.
Het plaatsje Tuk Tuk bestaat voornamelijk uit hotelletjes en winkeltjes. Het is er erg rustig. Weinig toeristen. Waarschijnlijk vanwege de sars, vogelgriep, terrorisme en politieke onrusten sinds 1998 hier in Indonesië. Erg zielig voor deze mensen, zij moeten het toch van de toeristen hebben. Ze doen erg hun best en zijn zeer vriendelijk voor ons.
Na een lekker ontbijt met nasi en bami en verse ananas vertrokken we voor de jungle tocht onder begeleiding van een ervaren gids om het rehabilitatiecentrum voor orang-oetans te bezoeken Hier worden ze getraind om weer in de vrije natuur te leven. De meeste orang-oetans die hier verblijven, zijn dit ontwend doordat zij vroeger in gevangenschap hebben geleefd of door houtkap uit hun natuurlijke omgeving zijn verjaagd. De tocht begon gelijk met een pittige klim. De aarde was vochtig daardoor erg glad. Gelukkig werden we begeleid door twee helpers per persoon. Dit was erg handig en gaf een veilig gevoel. Op die manier kon je stevig doorstappen. We kwamen al vrij snel orang-oetangs tegen. Mooie beesten zo in hun natuurlijke omgeving. Er waren verschillende wijfjes met kleintjes. Er was ook een grote oude maar op een gegeven moment werd die boos en begon te brullen en door de bomen te zwiepen. We zijn toen snel een beetje verder gegaan. Dit was minder leuk. We hebben onze tocht verder door gezet in de jungle en veel gezien. We kwamen uiteindelijk uit bij de Bohorok-rivier. Daar kwamen we weer een jonge oerang-oetang tegen. Het was een schatje. In het begin waren we een beetje bang en zij kwam steeds dichter bij, wij bleven staan en zij naderde steeds meer en uiteindelijk gaf zij ons zelfs een handje. Het was net E.T. met die lange vingers. Verschillende orang-oetangs zijn niet bang voor mensen omdat ze vroeger in gevangenschap ook met mensen om gingen. Hier bij de rivier was ook het rehabilitatiecentrum voor orang-oetans maar omdat wij er onder weg veel tegen gekomen waren kwamen we te laat om te zien hoe ze gevoerd werden. We moesten de rivier oversteken in een soort kano. Het was best een snel stromende rivier maar op dit moment niet zo diep. De kano moest eerst leeg geschept worden. Hij zat ook vast aan een kabel waarmee hij naar de overkant werd getrokken. Een voor een moesten we zo naar de overkant waar we ook nog een stuk door de rivier moesten waden om op de oever te komen. Het liep erg ongelukkig om dat de bodem bezaaid lag met allerlei keien. Onze begeleiders hielden ons vast en droegen ook onze rugzakken en schoenen. We liepen in zon dertig minuten langs de rivier terug naar het hotel. Waar we ook veel half weggespoelde, verwoeste huizen hebben gezien. Er is ook een nieuw complex huizen gebouwd, iets hoger op, voor de mensen die hun huis kwijt geraakt zijn. We hebben geluncht in het hotel met, hoe kan het, bami en nasi. s Middags zijn we een tochtje gaan maken met een becak. We hebben veel gezien onder andere rijstvelden, rijstfabriek, rubberplantages. We hebben ook nog kokos melk gedronken van jonge kokosnoten dit was erg lekker en kokos gegeten met bruine suiker. Deze suiker is gemaakt van sap uit de palm bomen. s Avonds lekker gegeten en een douche genomen en op tijd naar bed gegaan en een tijd naar de oerwoud geluiden liggen luisteren.
Maandag 24 okt Dag 2 Kuala Lumpur - Medan - Bohorok
Aankomst Kuala Lumpur 07.10 Vertrek Kuala Lumpur09.30 Aankomst Medan 09.25 (Op Sumatra is het een uur vroeger dan in Kuala Lumpur)
Sumatra
Na aankomst in Medan gaan we direct op weg naar het Gunung Leuserpark, Dit park is één van de grootste beschermde regenwouden van Indonesië. Het is de tweede groene long van de wereld alleen het regenwoud in Brazilië is groter maar hier groeien tweemaal zoveel soorten planten. Nog geen halve dag na aankomst in Indonesië zit je midden in de ongerepte natuur! In dit nationale park leven nog olifanten, tijgers, beren en orang-oetangs.De lange busrit ging over een hele slechte weg en toen we aankwamen bij ons onderkomen was het inmiddels 10.30u n.l. tijd geworden, dus inmiddels 24u onderweg.We zagen veel palmolie plantages en veel zwaaiende kinderen.De omgeving was erg mooi. We logeren in een simpel doch sfeervol hotelletje bij het dorpje Bukit Lawang dat aan de wilde Bohorok-rivier ligt. In 2003 zijn hier bijna alle huizen verwoest toen de rivier buiten zijn oevers trad. We moeten de rivier over via een gammele hang brug om bij ons hotel te komen. Er mogen niet meer dan vijf personen tegelijk op de hangbrug staan. Dat is wel grappig.. De kamers zijn in bungalowtjes verspreid over het terrein van het hotel. De regentijd is inmiddels begonnen en het regent en de paden op het terrein van het hotel zijn spekglad, door aangegroeid mos op de tegels. In het hotel is geen warm water en de elektriciteit gaat pas om 06.00 Pm aan. Het is klammig warm dus de koudedouche is niet echt koud maar hoe dan ook, na zon lange reis wil je toch wel even douchen. Het is een gezellig hotel met een gezellig restaurant en gezellig personeel dat ook zelf nog een paar woorden Nederlands spreekt. We hebben lekker gegeten.Ze hadden een klein buffet gemaakt dat prima smaakte. Bij het terug lopen naar de kamer, hoorden we de schitterende geluiden van de jungle, allerlei vogels, kikkers en de geluiden van de brul apen . Heel sfeervol. Precies de sfeer van de vroegere T.V. serie: De stille Kracht.
Na een voorspoedige vlucht met een prima verzorging aan boord, goed eten en drinken met een geweldig ijsje van Leonardo,aankomst in Kuala Lumpur om 07.10u (dus maandag) . Het is wel weer een lange zit geweest maar met de goede verzorging en je eigen tv schermpje tevens te gebruiken als een spelcomputer, ging de vlucht toch nog snel voorbij.
Vandaag nog even wat laatste dingen na gekeken op het internet zoals het weer en de geldkoers. Je bent zo miljonair in Idonesië, voor 100 euro krijg je ongeveer 1.2 miljoen rupiahs. De temperatuur is goed, ongeveer 30 graden maar ook hier en daar een behoorlijke regenbui. Het tijdverschil op dit moment (zomertijd) is op Sumatra en Java 5 uur. Daar is het 5 uur later als hier. Op Bali is dat 6 uur verschil. Als straks de wintertijd ingaat, laatste weekend in oktober, dan komt daar een uur bij. Dus op Sumatra en Java 6 uur verschil en Bali 7 uur verschil. Morgen gaan we dus echt richting Indonesië als alles goed gaat zullen we om 12.00 uur vertrekken. We moeten er twee en een half uur van te voren zijn dus om 09.30 op Schiphol staan. Schiphol is ongeveer 50 km van Alkmaar Er zal morgen geen file staan verwacht ik, dus in ongeveer 45 minuten zullen we op Schiphol zijn. Mijn schoonzus Hil brengt ons even met de auto.
De reis is gisteren een beetje op gang gekomen. We hebben onze hond naar vrienden in Echt (NL) gebracht die blijft daar logeren. Straks gaan we via Barneveld naar Alkmaar. In Barneveld gaan we onze paspoorten ophalen waarin het visa geplaatst is voor Indonesië. Om het visa te plaatsen hebben ze tegenwoordig 14 dagen nodig. Onze schoonzoon Bert heeft die even opgehaald bij de ambassade in Den Haag. Daarna naar Alkmaar gereden, daar woont mijn schoonzus . We zijn dus heel Nederland doorgestoken van Limburg naar Noord-Holland. We hebben de hele reis alleen maar file's zien staan. Gezellig auto rijden.
