Om een uur of negen vertrokken naar Ubud. De eerste stop was bij een waterval. We moesten veel trapjes af langs allerlei kleine,leuke winkeltjes. Bij de waterval was ook weer een Hindoe tempeltje. De waterval was niet zo spectaculair er zal wel te weinig water toevoer zijn. Toen al die trapjes weer op en langs al die winkeltjes.Nog wat spulletjes gekocht want het was daar erg goedkoop. Daarna nog bij een hindoe tempel complex gestopt en daar even rond gekeken.De tempels zagen er mooi uit. Daarna doorgereden naar Ubud. We hebben niet geluncht onderweg. Ik denk dat onze reisbegeleidster naar haar vriendje moest. Na dat we de tassen op de kamer hadden gezet en het raam open gedaan want het stonk vreselijk naar het riool, zijn we gaan lunchen bij een restaurant Dirty Duck Een mooie eetgelegenheid aan de rand van de sawa. Met een leuke vijver en fontein in het midden.Na het eten door Ubud gelopen en nog even naar het heilige apenbos, Monkey Forest, gegaan. Dat was heel leuk al die apen die daar rondliepen. Je had geen last van ze maar je moest natuurlijk geen tros bananen aan de ingang gekocht hebben want die kwamen ze, de apen dus, even bij je op halen. Niet per banaan, nee ze pakken gewoon de tros van je af. We hebben daar wel gelachen om die kleine dondersteentjes van aapjes. Het bos was ook heel mooi met hele grote bomen en grote luchtwortels Het was er ook heerlijk koel, wat meegenomen was want het was heel erg warm in Ubud. Er stonden ook nog een paar leuke tempeltjes op het terrein. Door het stadje terug gelopen nar het hotel. We hebben nog ergens gegeten al zou ik niet meer weten waar. Daarna naar de kamer, de rioollucht was er een beetje uit maar nog niet helemaal. We hebben besloten om morgen naar Kuta te gaan. Dat is een strand plaats want om morgen weer in Ubud rond te lopen zagen we niet zitten. Ik voelde me niet goed genoeg om een sawa tocht te doen.Ook een fietstochtje zag ik niet zo zitten. Jammer als je niet lekker bent op een vakantie. Maar ja, het is nu eenmaal niet anders.
Vroeg eruit want om 20 voor zes werden we buiten voor het hotel opgehaald. Martin ging ook mee naar de dolfijnen kijken. Eerst ging hij achter op de brommer naar de boot en daarna wij met zn tweeën achterop de brommer. We gingen een eind het water op en we zagen in de omgeving steeds meer bootjes het water op komen. We hebben ongeveer zon stuks of twintig dolfijnen gezien. Niet van de grote maar af en toe zag je zon grijs, glimmend lijf omhoog komen. Ze zwemmen daar smorgens om een klein soort vis te vangen en te eten. Het was eigenlijk een belachelijke vertoning. Als iemand een dolfijn zag dan zag je ineens alle bootjes die kant op varen. Kwamen de boten te dicht bij dan namen volgens mij de dolfijnen even een hapje lucht en zeiden doei. En je zag die niet meer.Na een uurtje zijn we terug gebracht naar het hotel want het begon flink te waaien op het water. Dan zijn de golven wat hoger en dan zie je de dolfijnen toch niet meer. Het was lang zat ook. We werden afgezet op het strand van het hotel. Op de boot hadden we nog koffie gehad en gebakken banaan als ontbijt. De koffie heb ik maar overboord gekiept en de banaan opgegeten. We zijn in het hotel nog even gaan ontbijten. De rest van de dag hebben we aan het zwembad doorgebracht daar gelegen of aan de bar gehangen in het zwembad. Peter was veel in het water en aan de bar. Normaal genomen is het niet zn watermens maar dit water was ongeveer 28 graden . Dan stapt hij er wel in. Ik heb wat gelezen, gegeten en gedronken en dan steeds weer naar de wc. s avonds was er nog een barbecue in de tuin van het hotel. Het zag er heel lekker uit, alles prima verzorgd. Tafels mooi gedekt, het eten smaakte goed maar niet geweldig. Na het eten werden er ook nog Balinese dansen opgevoerd door een paar meisjes en vrouwen. Was heel leuk om te zien. Dit alles vertelde Peter mij na afloop van de avond want ik zelf was op de kamer gebleven omdat ik nog steeds geen eten kan ruiken. Nog iets over het hotel: dit ligt heel leuk aan het strand, er staan verschillende gebouwen op het terrein. De meesten zijn bungalows en een gebouw met twee verdiepingen.Alles gelegen in een mooie, kleurrijke tuin met veel bloemen. De bloemetjes werden ook op je bed gelegd. De kamer was ruim met een balkon . Daar stonden twee stoeltjes en kon je op je gemak de boel overzien. Het strand is niet zo veel, smal en met donker zand. Er zijn niet veel toeristen. De mensen zijn heel erg vriendelijk.Door het ontbreken van de toeristen struikel je wel over de verkopers van allerlei zaken, maar ja, dat hoort er allemaal bij. Zij blijven vriendelijk en wij ook. En zo was er weer een dag om.
Op ons gemak opgestaan. We dachten het is nog vroeg maar het bleek dat het al een uur later was omdat ik de wekker niet verzet had op de tijd van Bali. Maar het maakte niets uit want we moesten toch nergens op tijd zijn. Ik ben maar aan de antibiotica gegaan vandaag want het schiet allemaal niet op met mn gezondheid. Heerlijk ontbijt met 2 boterhammen en een eitje, daar na gelijk weer naar het toilet om het weer weg te brengen. We zijn op ons gemak naar het centrum gelopen. Hier en daar even in een winkeltje wezen kijken want alle mensen nodigen je uit omdat er in het totaal geen handel is. Reden: ook hier zijn er weer geen toeristen. Door het gezellige centrum gelopen. We kwamen ook nog een hindoe ceremonie tegen. Daar, onder bij het genot van een biertje, op ons gemak naar gekeken. Het was eigenlijk nog wel een beetje vroeg voor bier maar het was warm en we hadden vandaag een vrije dag en een biertje was eigenlijk het enige wat me nog een beetje smaakte. Het grootste deel van de dag door Lovina geslenterd met hier en daar een bierstop. Ook nog een afspraak gemaakt om morgen ochtend met een bootje naar de dolfijnen tegaan kijken. 5 euro pp. Met koffie en gebakken banaan en we zouden opgehaald worden bij het hotel. s-avonds zijn we gaan eten bij een restaurant waar een bord stond: Balinese dans vanavond. Dat klopte ook.Het was één Balinese dans van een demon. Dus eigenlijk hebben ze ons tuk gehad. Peter heeft lekker gegeten maar ik werd al misselijk van de stank van de vis van een tafeltje achter ons. Maar dat is misschien goed voor de lijn. Daarna terug gewandeld, nog wat gedronken en vermoeid van het slenteren en winkelen naar bed.
We vertrokken vroeg in de nacht om 0130 met een paar kleine busjes richting Bromo maar gingen eerst naar het panoramische uitzicht punt. Daar zouden we de zon zien opkomen over de caldera. Dat is eigenlijk een zandzee met een doorsnee van zn 10 kilometer, met vier hoge pieken in het centrum van de zandzee. Het uitzicht punt waar we naar toe gaan heet Gunung Penanjakan Het ligt op zn 3000 meter hoogte . Het waren veel haarspeldbochten op die berg om boven te komen. Boven aangekomen kon je uiteraard weer van alles kopen, handschoenen sjaals en mutsjes want de temperatuur was aardig bij het vriespunt gekomen. We kochten bijna allemaal handschoenen en een Bromo muts. Allebei van wol gemaakt. Dat kostte 1 euro p.st. We moesten nog een stukje over een geplaveide weg naar het uitzicht punt lopen. Nog even koffie en een warme gebakken banaan gegeten en toen verder gelopen. We hebben ongeveer een minuut of dertig staan wachten voordat de eerste tekenen zich aanmeldden dat de zon zachtjes op zou komen. Het was er druk met veel binnenlandse toeristen en een handje vol Japanners en ook nog een ander groepje Nederlanders, volgens mij van Fox. Een van die Hollanders, een man, liep in korte broek en T-shirt, die was zeker zomers van huis gegaan. Ik hoorde hem nog tegen iemand zeggen: het moet wel heel erg koud zijn als ik een lange broek aandoe. Nadat de zon op was gekomen hadden we een mooi uitzicht over de zandvlakte en de omringende vulkanen. Op zich vonden wij het niet zo spectaculair maar het hele gedoe er omheen was wel leuk zoals de verkoop van mutsen, handschoenen, warme koffie en thee, de verhuur van dikke jassen, de eindeloze rij van 4x4 jeeps die allemaal naar boven trokken, het wachten op de top en het staren naar het punt waar de zon opkomt. Daarna weer met de hele stoet richting de bromo-vulkaan want iedereen die bij de zonsopgang was ging ook weer naar de vulkaan .Stuk over de weg, dan de zandzee in. We werden afgezet een stukje van de Bromo vandaan.Meteen kwamen er allerlei personen op je af met de vraag of je een paardje wilde huren, een klein, pittig beestje, om je tot de trappen van de Bromo te brengen. Ondanks de stijgende temperatuur, de opspelende diaree en het rondwaaiende stof, hadden wij besloten om het zelf maar te lopen dus hebben we een minuut of 10 door het zand (stof) gebanjerd Het fijne zand komt overal te zitten, volgens mij in je oren en ik weet niet waar nog meer allemaal. Daarna begonnen aan de 250 treden om boven op de krater rand van de Bromo vulkaan te komen. Hier vandaan kijk je de krater in. Dat is een mooi gezicht maar er kwam maar een heel klein rookwolkje uit de krater dat een klein beetje naar zwavel rook. De krater bij het Dieng-plateau rookte en stonk veel meer naar zwavel. Je had wel een prachtig gezicht over de zand zee en op de hoogste vulkaan van Java, de 3776 meter hoge Gunung Semuru. De aanblik van de krater van de vulkaan was wel overweldigend dus alle moeite was niet voor niets geweest.Na deze mooie uitzichten de 250 trappen weer naar beneden. Beneden aangekomen naar de busjes gegaan en nog een stukje door de zandzee geploegd naar de verharde weg. Op de verharde weg hebben we de inhoud van onze ontbijtbox opgegeten. Het leek wel of we al een dag bezig waren maar dat was niet waar.Na een half uur ongeveer waren we weer bij onze bus, nog even koffie gedronken en toen richting Bali gereden. Vlak voor de veerpont naar Bali nog even geluncht. Er was een buffetje besteld en dat smaakte de meesten wel. Zelf alleen maar een beetje soep gegeten omdat ik nog steeds niet in orde ben. Nog steeds de zelfde klachten waaronder diarree. Ook peter heeft er last van. Om ongeveer 15.00 uur met de ferry overgestoken vanuit Gilimanuk naar Bali. Op het hoogste dek van de boot deden jongens nog spelletjes. Als de mensen munten in het water gooiden sprongen zij van boven af de boot het water in en pakten die muntjes keurig op van de bodem of soms hadden ze die al te pakken voordat ze op de bodem lagen. Daarna stopten ze die in hun mond en zwommen weer naar de boot.Na een een leuk uurtje varen waren we in het noorden van Bali. Daarna nog een stuk met de bus, ongeveer twee uur. Het landschap zag er gelijk anders uit als Java. Hier staat bij elk huis een klein altaartje of altaartjes want de mensen zijn hier bijna allemaal Hindoe en er woont hier maar een enkele moslim. Het aanzicht is gelijk anders. Uiteindelijk kwamen we om ongeveer 19.00 uur aan in ons hotel op Lovina beach waar we afscheid namen van de chauffeur en bijrijder. Die gingen weer terug naar Java. Het was inmiddels al weer donker geworden dus hebben we maar in het hotel gegeten. Ik (Mary) heb bijna niks gegeten. Na het eten naar bed want we hebben een zeer lange dag achter de rug.
Vandaag niet wakker geworden van de wekker want die hadden we niet gezet maar wel van een groep met motoren die smorgens vertrokken. Na het ontbijt richting het centrum gewandeld. In het centrum wat winkels bekeken, een moskee en een katholieke kerk. We zijn ook nog even naar het hotel Tugu Malang gelopen ik heb het Mary even laten zien. We hebben daar ook maar gelijk geluncht. We wilden ook nog een marktje op maar dat bleek een vogelmarkt te zijn dus daar zijn we gelijk weer af gegaan. We zagen dat de mensen daar Kakkerlakken verkochten vanuit een kist. Deze kakkerlakken werden gekocht als voer voor vogels. De stad doet wel aantrekkelijk aan.Het heeft een echt koloniale sfeer. Het is ook een studentenstad. We hebben daar nog een rugzakje gekocht.Een model wat Peter al jaren liep te zoeken in NL maar niet kon vinden en zie hier in eens wel. We hebben ook nog even een blik geworpen in een oude Hollands koffie huis van vroeger. Er hing een spandoek met de tekst: de Koffie is klaar. We zijn daar niet gaan zitten want we vonden het erg warm en benauwd. Aan het eind van de middag weer op ons gemakje terug gegaan naar het hotel. We hebben s avonds allebei niet gegeten. We hadden last van diarree en hadden totaal geen trek. Wel een koud biertje (is ook 2 boterhammen zegt men). We moesten vroeg naar bed want we zouden om 01.30, ja, je leest het goed, 01.30 weer vertrekken om de zonsopkomst in de caldera (Vallei) Gunung Bromo te zien.
Weinig te melden. Vandaag een lange busreis naar Malang met verschillende stops. De eerste was in Solo. Hier is ook een Keraton net als in Yogya. Rondleiding gehad met een gids. We zijn door het museum heen geloosd en hebben de grote troonzaal gezien . Het dak van deze zaal rust op zuilen die rijkelijk versierd zijn met houtsnijwerk en zijn tevens verguld. Er hangen ook mooie kristalen kroonluchters en er staan marmeren beelden en mooie Chinese blauw met witte vazen. Alles bij elkaar leuk om te zien. De volgende stop was bij een Holland-bakerij, een lunchroomachtige zaak. Een molentje boven op de winkel. De naam Holland zal het bedoeld zijn om toeristen binnen te lokken.Men sprak er geen woord Holland, de prijzen gingen echter wel in die richting. De gebakjes en taartjes waren ook niet echt specifiek Hollands b.v. een tompoes of een moorkop. Tegenwoordig moet je geloof ik Bosschebol zeggen. Al met al mij niet geheel duidelijk waarom hier iedereen stopt. Zal wel iets van een Hollands gevoel zijn in den vreemde.Aan de stickers te zien stoppen hier alle reisorganisaties van Nederland. Ook particuliere stickers op de ramen van Politie, leger brandweer en aanverwante artikelen. Er was er zelfs een van Ome Toon uit Lloret de Mar, Spanje. Ik wist niet dat die goede man nog leefde. Wij waren daar verbaasd over want in 1965, ja het staat er goed 1965, hebben wij daar al een Hollandse kroket gegeten. Onderweg ook nog ergens geluncht. Tegen de avond in ons hotel aangekomen. Ons opgefrist. We zouden savonds in een erg mooi hotel gaan eten. Dit hotel, Tugu Malang, heeft een schitterende collectie Javaans en Chinees antiek en kunst. D eigenaar heeft ook Nederlandse erfstukken daar staan. Heel mooi allemaal. Ook het hotel is heel bijzonder, je kunt er eten in de Romeo en Juliette kamer dus met zn tweetjes of in een andere ruimte met zn vieren of met een hele groep. Je hebt de Mongoolse zaal of de Perzische. Prachtig hotel. We hebben daar met zn alle gegeten, het was er erg goed. Mary is niet meegeweest haar gezondheid is al een paar dagen van slag. Nu was ze ook misselijk en steeds naar de wc. Na thuiskomst even bij gepraat en daarna weer naar bed.
Na het ontbijt eerst naar de receptie gegaan om even het probleem airco te vertellen. Men zou het verhelpen. Met onze bus naar het op korte afstand gelegen hindoeïstische tempelcomplex Prambanan. Het complex is van ongeveer 856 na Christus. Het werd later weer verlaten en werd verwaarloosd. In 1937 tot 1953 werd het compleet gerestaureerd. De drie grootste tempels staan in een lijn van noord naar zuid. De grootste, de Shiva tempel, 47 meter hoog, wordt geflankeerd door de iets kleinere Vishnu en de Brahma. Tegenover deze tempels staat ook de drie tempeltjes die onderdak gaven aan de voertuigen van de goden. Dus tegenover Shiva de stier Nandi. Tegenover Vishnu de mythische adelaar ook wel zonnevogel genoemd dus Garuda. Tegenover Brahma de gans Hamsa. Er staan ook nog meerdere kleinere tempels.Het was erg mooi maar de tijd die we er voor kregen, anderhalf uur, is eigenlijk te weinig voor een dergelijk prachtig complex. Dat zijn 8 euro wel waard was (maar dan langer). Het krijgt minder aandacht als de Borobudur maar is volgens ons net zo mooi of misschien nog wel mooier. Het is fijntjes en niet zo'n complex geheel als de Borobudur. Daarna nog naar een zilver fabriekje in Kota Gede. Niks bijzonders. Daarna naar een batikfabriek, leuk om te zien hoeveel werk dat is als het met de hand gemaakt wordt. Dit was vlakbij het hotel.We hebben dus niet meer op de groep gewacht en zijn gaan lopen naar het hotel. Even gecontroleerd of de airco gemaakt was, dus niet. Weer naar de receptie en het zou wederom gemaakt worden. In de loop van de middag een taxi genomen en naar de grote Mall gegaan. Wat gewinkeld maar je raak een keertje uitgekeken. Wat we in NL belachelijk vinden hebben we hier gedaan: bij Mac Donald gegeten en het was nog eens lekker ook. Een softijs met chocolade toe. Terug naar het hotel. Airco nog steeds defect. Toen maar andere kamer gevraagd en natuurlijk gekregen. s-avonds ergens gegeten, daarna ook nog een Bintang, dat is een bier merk en toen weer slapen in een heerlijke koele kamer.Dat voelde een heel pak beter aan als de vorige avond in die snikhete kamer
Het ontbijt werd geserveerd in een leuke eetzaal, je keek zo over het grote zwembad. Het hotel heeft een leuke entree met een grote patio en een 25 meter bad. We hebben ons met een becak naar het waterpaleis laten brengen. We hebben achteraf maar een deel van het waterpaleis gezien n.l. het gerestaureerde deel met drie baden. Het middelste bad heeft een fontein in de vorm van de kop van een mythische slang (Naga). Dit bad was voor de koninginnen en de concubines en prinsessen. Het kleinste bad was voor de sultan. Die nodigde daar een van zijn vrouwen uit om te komen zwemmen en dergelijke. Het was op zich zelf niet zo ernstig interessant. Daarna gewandeld naar het Keraton. Dit is een meer dan twee eeuwen oud paleiscomplex in het centrum van de stad. Het paleis biedt traditioneel onderdak aan de sultan en zijn familie. Hier worden ook de heilige stukken van de familie bewaard. Het omvat vertrekken voor plechtigheden, meditatiess, verscheidene ontvangstpaviljoens en een podium voor uitvoerende kunsten. We werden rondgeleid door een Indonesische man van 76 die prima Nederlands sprak. Hij doorspekte zijn betoog met allerlei spreuken en gezegdes. Hij wist overal iets over te vertellen en zo begon het keraton een beetje te leven . Zonder zon gids is het allemaal minder interessant. Daarna zijn we langs de vogeltjesmarkt gelopen, richting de hoofdstraat. We zijn er maar niet over heen gelopen, dit met de vogelgriep in de buurt. De hoofdstraat is de Jalan Malioboro, deze straat is ongeveer 2km lang met aan weerszijde van de straat allerlei winkels van juweliers tot T-shirt verkopers en alles wat je daar tussen kan verzinnen. Een waar mekka voor winkelliefhebbers. Tussendoor nog even wezen lunchen. Daarna kwamen we uit op het einde van de straat bij een groot warenhuis.Peter is nog even daar naar de kapper geweest voor 3 euro. Haar wassen, knippen en weer wassen en gel. Toe maar voor dat geld en het zag er pico belo uit en er zat geen haartje meer verkeerd.
Terug naar het hotel want om 18.15 moesten we weer weg voor een buffet en een dansvoorstelling van het Ramayana ballet. Het buffet was in het openluchtmuseum, Purawisata, een prachtige omgeving. Het buffet, een Indonesische rijsttafel, was verschrikkelijk lekker. Het geheel werd omlijst door Javaanse muziek en dans. Daarna begon de voorstelling van het Ramayanaballet. Dit gaat over de Romeo en Juliet van Indonesië. Het verhaal is zon tweeduizend jaar oud. In het kort: Als gevolg van intriges aan het hof worden Rama en zijn mooie vrouw Sita en zijn broer Laksama verbannen naar het bos. Daar lokt de wrede koning Rawana in de gedaante van een gouden hert, Rama en Laksana weg van Sita en ontvoert haar naar zijn eiland Lanka (Sri Lanka) Rama wordt op zijn zoektocht naar Sita geholpen door de apengod Hanuman en de apenkoning Sugriwa. Uiteindelijk wordt Sita bevrijd van de Wrede koning. Sita bewijst haar kuisheid op haar beurt door een vuurproef waarna Rama haar weer als zijn vrouw aanvaardt. Het was een prachtige dans met kleurrijke kostuums en prachtige hoofdrolspelers. De aankleding, gratie en de spierbewegingen van handen, voeten, vingers, tenen en hoofd van de artiesten en de bijzondere vuur effecten maakten het geheel tot een onvergetelijke avond in Yogja. Zoals Yogyakarta genoemd wordt. Na de voorstelling nog op het Internet geweest, toen nog even een biertje gedronken. Er kwam ook nog een bandje bij ons spelen, was leuk en gezellig. Daarna naar het hotel en naar onze kamer. Daar was de temperatuur inmiddels opgelopen tot 28 graden. De airco blies alleen maar warme lucht geloof ik. Enfin, Toch in slaap gevallen morgen zien we wel weer verder.
Na het ontbijt in twee busjes naar het Dieng plateau gereden om de hindoe-tempels te bekijken. Onderweg mooie vergezichten gezien met berghellingen waar van alles groeide zoals aardappelen bloemkolen en andere soorten kolen en groentes. Deze Hindoe tempels zijn de oudsten van Midden-Java, zijn van eind 7de eeuw. Het waren meer ruines dan nog echte tempels. We bezochten er ook nog een vulkaantje dat borrelde en stonk dat het een lieve lust was. Zwaveldampen. De omgeving van die vulkaan was erg mooi, het leek een beetje op een maanlandschap maar dan gekleurd. Daarna nog naar het Telaga Warna (het gekleurde meer) Hier moesten fluorescerende kleuren zijn, veroorzaakt door de zwaveldampen. Wij hebben die fluorescerende kleuren niet gezien maar het was een leuk meer met een kleine wandelingroute er om heen. Op andere dagen is het misschien wel erg mooi. Daarna geluncht en weer de grote bus in door naar de Borobudur. We kwamen de parkeerplaats op rijden van de Borobudur en daar zagen we al dat we vandaag daar niet alleen zouden lopen. Je stapte de bus uit en je stond midden in de kermis. Allerlei verkopers die je iets wilde verkopen en als je niet geïnteresseerd was riepen ze al maybe later. Maar ze waren niet vervelend. De eerst indruk was een groot kolossaal indrukwekend bouwwerk. Want het is geen gebouw of berg maar eigenlijk een opgestapelde boedistische school. Eerbiediger gezegd: een Tempel. Deze enorme Stoepa is volgens de kenners het grootste boeddhistische monument op deze aard kloot. Gebouwd tussen 788 en 856 . Na zon honderd jaar is men door een of andere reden daar weg getrokken. Men denkt dat de uitbarsting van de in de buurt gelegen vulkaan Merapi daar mee te maken heeft. Dus dat de Borobudur jaren lang onder het vulkanische stof heeft gelegen. Maar goed, omstreeks 1900 werd de Borobudur gerestaureerd door de Nederlandse regering. Dit onderleiding van Dr. Theodoor van Erp. Maar dit was toch niet optimaal. Men ontdekte ook dat de fundering van de Borobudur niet goed was en dat het na verloop van tijd toch gevaar zou lopen. Men heeft toen Unesco verzocht een reddingsoperatie in te zetten. In 1973 is dat gelukt en werd er financiële hulp toegezegd. Een team van 700 deskundigen heeft de hele Borobudur afgebroken, schoongemaakt, behandeld en alles weer op zn plaats gelegd. En gelijk een nieuwe fundering gemaakt voor deze Stoepa. Als ik goed geteld heb zijn er zn 1.300.232 stenen blokken gebruikt. De kosten waren zon beetje 25 miljoen Amerikaanse dollars. Maar goed, ik mocht daar nu naar kijken en was verbaasd. Als je naar boven gaat moet je eigenlijk van terras naar terras lopen met de wijzers van de klok mee. Dan is het een lang verhaal tot dat je in het Nirvana bent. Dit is me allemaal uitgelegd . Het is een mooi kolossaal geheel met veel boeddha beelden en allerlei wereldse afbeeldingen in de onderste lagen. Kom je hoger dan laat je het aardse steeds meer los totdat je in het Nirvana bent en daar bestaan ook nog drie lagen in volgens de leer van Boeddha. We zijn zo gelopen zo als het moest en zijn uiteindelijk helemaal boven aangekomen. Er was zoveel te zien dat je de helft al weer vergeten bent als je de top bereikt heb. Boven had je een mooi uitzicht over de omgeving. De zon begon al iets te zakken en dat gaf ook weer een mooi effect. Na al dit moois doorgereden naar Yogyakarta waar we om ongeveer 19.00 aankwamen. Na ons wat verfrist te hebben zijn we gaan eten bij TANTE LIEN. Dat is een Indonesische dame die op een of andere manier contacten heeft of heeft gehad met Nederland. Er hingen ook kranten in het restaurantje met wat artikelen over deze vrouw. Ze heeft een klein restaurantje met 1 pan denk ik. We kregen het eten een voor een maar het was wel gloeiend heet. Na het eten nog even ergens een biertje gedronken en toen maar weer een paar uur gaan slapen.
We waren weer vroeg wakker. De kinderen waren alweer in het zwembad om half zes.Ditmaal was niet zo erg want we gingen toch vroeg weg. Vandaag weer een busdag. Ongeveer de helft van de groep ging eerst een paar uur met een boot. Je kon kiezen. Het traject per boot of per bus afleggen. Tegen lunch tijd hebben we hun opgewacht. We hebben daar bij die aanleg steiger we gelijk geluncht. De lunch hadden we in lunchboxen mee genomen. Die waren gemaakt door die Zwitserse mevrouw van restaurant relax uit Pangadaran. Smaakte lekker. Sommigen hadden bruin brood met KAAS daar midden in Indonesië. In de middag begon het te regenen maar we zaten gelukkig hoog en droog in de bus. Om ongeveer 16.45u kwamen we aan in ons overnachtings hotel in Wonosobo . Het regende nog steeds. De chauffeur vond dat zielig voor ons en reed de bus achteruit de parkeergarage van het hotel in. Want dan bleven we droog. Alleen stond er achter in de garage een flinke stenen pilaar en ondanks het feit dat er een stuk of vijf mannetjes aanwijzingen gaven, tikte de bus de paal aan en hadden we ook in deze bus een mooie deuk. Tevens ging de achterdeur niet meer open . Zonde . s Avonds met de meeste van de groep gegeten bij een Chinees restaurant "ASIA Prima gegeten, behalve de Vietnamese spring- rolls waren niet zo geweldig. Dat moeten ze nog leren. Daarna nog een biertje en slapen Want we gaan morgen weer vroeg op pad
Vandaag gaan we een becaktourtje(spreek uit:bedjak) maken. Was heel grappig en gezellig. Iedereen in zn eigen becak met mannetje. Eerst zijn we naar de plaatselijke markt gegaan. Zon markt die er in ieder dorp wel is. Daarna naar een kampong gereden. Daar hebben we wat rondgelopen en gereden en gekeken hoe men bruine suiker maakte, hoe men de buitenste schaal van de kokosnoot afhaalde, hoe men de wajang poppen maakte ook hoe men Tahu maakte en nog meer van dit soort dingetjes. Erg gezellig. Ook de jeugd zwaaide en als we in de becak zaten deden we highfives als ze hun schone hand opstaken, dus hun rechter want de linker is de vuile hand waar men zn achterwerk mee afveegt. Dus even opletten. Daarna met zn allen in de bus naar een ander strand om te gaan lunchen op het strand. Men had even vergeten dat iedereen vrij is ivm met: juist, weer de R. Dus was het hartstikke druk en hebben we geluncht in het restaurant dat vlakbij het strand was en ondertussen reden de brommertjes hier ook weer af en aan. Zal wel een soort afwijking van de mensen van hier zijn. Na de lunch naar Green Canyon. Dat moest eindigen in een grot. Dit moest in een bootje want de rivier stroomt hierdoor heen. Het was hier ook weer druk, dus veel bootjes (eigenlijk veel te veel )op het water, net de wild waterbaan in sixflags maar dan zonder wild water. Door de Green Canyon gevaren. Het was groen en had een steile wand van een paar meter hoog. Het was een canyon maar niet echt spectaculair..Had veel steiler en hoger verwacht. Je leest er over in de boeken en hebt dan bepaalde verwachtingen. Eigenlijk net zo iets als de Ngarai canyon bij Bukittingi. We dachten dat we een echte kloof of grot in zouden varen(zo leek het omschreven te staan) maar dat viel iets tegen. Het was wel een stukje grot waar al die bootjes aan het eind moesten draaien want daar kan je niet verder omdat daar een waterval naar beneden kwam. Eerlijk gezegd vonden we er niet zo veel aan. Daarna weer de bus in en terug naar het Hotel. Ik vond het vandaag niet zo erg opwindend. s Avonds weer lekker gegeten bij Ali B(each) Daar na weer wat drinken en naar bed.
We hoefden eens niet vroeg op dus wakker om 06.30 uur omdat de plaatselijke toeristen (kinderen) al in het zwembad lagen en schreeuwden. Toch nog wat blijven liggen. We hadden vandaag ook weer een jungle tocht kunnen doen daar hadden we geen zin in want we hebben er al verschillende gedaan. Na het ontbijt maar even gaan internetten. Ook ditmaal was het weer geen succes. Alles gaat zo verschrikkelijk langzaam. Telefoonlijn en klein geheugen in de Pc. Daarna over het strand gaan wandelen. Vreselijk druk en behoorlijk warm. Ook hier net als in Puri, India, ging men met kleren en al de zee in. Jong en oud, hoofddoekje of niet, schitterend om te zien. Iedereen had veel plezier.Dat gekleed het strand op gaan en de zee in heeft veel voordelen: je verbrandt niet en als je nat bent blijf je lang koel in de hitte. De kleren worden van het zeewater misschien ook nog wel schoon. Je hebt ook geen ergernis als je broekspijpen of iets anders nat wordt van een grote, onverwachte golf.Er was een woeste branding. Als je die zee zo zag moest je wel terugdenken aan kerst 2004 en hoe iedereen toen werd weggevaagd. Het was wel niet hier maar je denkt er toch aan. Bij Relax, dat is een restaurant van een Zwitserse mevrouw, geluncht. Een lekkere kom met fruit met yoghurt en een vruchten sapje erbij Toen weer over het strand teruggewandeld. Het is nog steeds vreselijk druk op de weg, beide kanten op. Het schijnt hier normaal, dus niet in vakantie periodes, heel erg rustig te zijn. Nou, dan is er helemaal niets te doen c.q. te zien. Je kunt nu nog naar al die mensen en bedrijvigheid kijken. Dus naar de mensen op het strand en de mensen die tussen de palm bomen zitten te eten of liggen te slapen of weet ik veel wat ze allemaal aan het doen zijn. Iedereen gooit ook de rotzooi van zich af dus als ze allemaal weg zijn dan zal het wel weer een zooitje wezen.Volgens ons zou je het wel met 1 dag hier bekeken hebben (als het dus rustig is). Ons inziens hadden we beter een dag langer in Bandung kunnen blijven.
De rit naar Pangandaran over het platteland, palmbossen en sawas noden uit tot veel fotostops. Het is weer een lange busreis geworden. Er waren weer ellenlange files. Een zomerdag richting Scheveningen is er niks bij. Erg veel motoren met gezinnetjes erop. Pa Moe+ 2kindjes of drie.Het is maar te hopen dat papa goed uitkijkt en goed stuurt want anders is gelijk het hele gezin wijlen. Dit file rijden heeft geduurd tot een uur of twee. Daarna ging het beter. Rond 1800 uur kwamen we aan in het hotel in Pangandaran.Dit is een strand- bestemming aan de Indische oceaan. Hotel met zwembad(je). Nog even gezwommen. Het hotel bestond uit verschillende gebouwen die globaal gegroepeerd waren rond het zwembad. Wij zaten op de eerste etage. De kamer was wel aardig, de badkamer ging ook wel, een beetje gedateerd want er was niet eens een spoelbak op de w.c.Dit spoelen moest dus gebeuren met een emmer en een bakje water. De wastafel bevond zich in de kamer, naast de badkamer. De airco deed het gelukkig prima en we hadden een soort terrasje voor de kamer met twee stoeltjes. Thermoskan met warm water en koffie en thee in zakjes. We zijn rond 19.30 uur gaan eten bij Ali B(each) hotel/restaurant. Leuke zaak, eigenaar een Indonesische homo, erg aardig en gezellig. Er liep ook nog een oude Duitser rond van Een jaar of pakweg 62. Woonde al 10 jaar hier en getrouwd met een Indonesische. Aardige kerel. Heerlijk gegeten, verse garnalen met knoflooksaus, lekkere oma frieten dus door de kok zelf gemaakt, biertje er bij, ananas toe, kortom een heerlijke maaltijd,15 euro met een paar biertjes erbij. Wat willen we nu nog meer. Terug naar het hotel, even de masseuse erbij voor een massage, nog wat drinken en je leeft als god in Frankrijk o nee als in Indonesië. Het was wel erg druk in het plaatsje ivm: je raadt het al: de vakantieperiode na Ramadan. Er reden brommertjes af en aan. Deze maakten een vreselijke een rot herrie doordat ze iets aan de uitlaat hebben gedaan..We vroegen ons af waar ze allemaal naar toe gingen. Het waren niet alleen brommers maar ook autos,de laadruimte volgepropt.Later kwamen we er achter dat ze rondjes reden. Dit ging 24uur door, 3 dagen lang.Voor hun blijkbaar de manier om de vakantie door te brengen.Het is natuurlijk wel lekker koel (niet cool maar in de zin van niet warm) om zo lekker op je brommertje, in je airco-auto of achterop de vrachtwagen de dag en een gedeelte van de nacht door te brengen. De temperatuur was daar geweldig, ongeveer 27 graden om een uurtje of acht s- ávonds.Ook op de kamer hoorde je deze herrie. Toch in slaap gevallen na al deze geweldige indrukken.
Vandaag staat de busreis naar Bandung op het programma. We gaan via het koele Bogor. (ofwel Buitenzorg). Dit ligt ongeveer op 200 meter. Op zon uurtje rijden via de snelle Jagorawi-tolweg. Voorheen was het een geliefd weekend- en vakantieoord voor de Nederlanders en de Britten, nu trekken de rijkere inwoners van Jakarta er graag naartoe. In Bogor legde kolonel Raffles tijdens de Britse bezetting een schitterende botanische tuin aan met meer dan 15000 soorten planten en bomen uit bijna de hele wereld. Waaronder meer dan 400 verschillende palmen. We hebben deze mooie tuin bezocht. I.v.m met de vakantie na de ramadan was er geen gids te zien om enige uitleg te geven. Dat was wel spijtig. In deze tuin ligt ook het stijlvolle witte landhuis Istana Bogor, dit is in 1856 gebouwd als officiële residentie voor de gouverneur-generaal Van Nederlands-Indië. Ook de beroemde orchideeën kas die in deze tuin aanwezig is met ongeveer 5000 verschillende soorten ging pas later open door voornoemde reden. Daarna naar de hoge Puncak-pas, 1500 meter, met zijn uitzicht over uitgestrekte theeplantages. Daar hebben we gegeten, in een groot restaurant, bar slecht eten en bediening en nog duur ook. Het smaakte naar niks en was nog koud ook. Zal wel gekomen zijn door de vakantie drukte ivm met: juist, weer de Ramadan. Vanaf vanmorgen is het op de weg overal gigantisch druk met autos en brommers/motoren. We hebben bijna de hele dag file gereden. Al dat verkeer moest zich persen door de Puncak-pas, een normale twee baansweg. Ik vraag me af hoe ze dat over 10 jaar zullen doen. Maar goed, om 1900 uur bereikten wij het hotel in Bandung. Dus er was geen tijd om Bandung te bezoeken en het was natuurlijk al donker. . Dat was wel jammer want de stad was voor de tweede wereldoorlog een typisch Nederland bestuurs- en universiteitsstadje. En het stond bekend als Het Parijs van Java dit ivm met de brede en schaduwrijke boulevards met stijlvolle huizen Tegenwoordig in de volksmond Kota Kembang genoemd, Stad van Bloemen. We zijn bij een Chinees restaurant gaan eten, het was heerlijk, wel iets duurder als wat we gewend waren maar het was het wel waard. Bij elkaar 16 euro. Voor hier niet veel, voor daar wel veel. We kregen vooraf rauwkost met pittige saus en een bordje pindas. Daarna heerlijke bami met veel vlees en garnalen, sweet en sour chicken en tjap tjoy speciaal. Dit laatste bestond alleen uit vis maar dan een grote schaal vol, allerlei soorten. Een heerlijk toetje met fruit in kokosmelk en ze kwamen steeds maar je glas vol gieten met thee als het bijna leeg was. Bij het weggaan liepen we nog langs een grote verjaardagstaart. We kregen nog een stuk aangeboden van de Chinese jarige. Was ook weer zalig en toen zaten we echt vol. Ze zongen ook nog verschillende verjaardagsliederen waaronder lang zal hij leven.Echt in het Nederlands. Dat klinkt toch wel vreemd daar in Indonesië, door Indonesiërs gezongen van Chinese afkomst. Terug gelopen naar het hotel, een bad genomen en naar bed want we moeten straks weer om 05.45u op.
Vandaag een dagje Jakarta gedaan zonder de groep. We zijn met Annemarie & Andy gegaan en hebben ons met een taxi naar de oude haven, Sunda Kelapa, laten brengen. Hier in de haven is de geschiedenis van deze stad begonnen Dit was erg leuk met al die zeilschepen ( Boeginese schoeners) die daar geparkeerd lagen. Een van s Werelds laatste vloot van zeilende vrachtschepen die nog met mankracht geladen en gelost wordt. Deze kade, waar de schepen aanliggen is ongeveer 2km lang. Het gebied van de oude haven Sunda Kelapa heeft een rijke historie. Er staat een 19e-eeuwse Nederlandse uitkijktoren. Zag er een beetje krakkemikkig uit . Er kwam nog iemand vragen of we naar boven wilden maar dat hebben we maar niet gedaan. Er staat daar ook nog een twee verdiepingen tellend pakhuis uit de tijd van het VOC (1652) Het werd gebruikt voor opslag van koffie, thee enz. Het is nu een museum. We liepen daar ook nog even over de Pasar Ikan (vismarkt) We kwamen heel toevallig een klein straatje tegen wat deel uit maakte van een kampong. Aan heel smerig water stonden heel armmoedige huisjes. Ook in de smalle steegjes was het heel armoedig met veel rotzooi. Op de achtergrond zag je twee grote torenflats staan. Ook twee verschillende werelden. Het was heel interessant om te zien. De mensen waren allemaal erg vriendelijk. Gelopen naar de wijk Kota, deze herinnert nog aan het oude Batavia. Talloze gebouwen herinneren aan het Nederlands verleden en zijn of worden weer in hun oude glorie hersteld. Het uit 1710 stammende stadhuis dat als museum is ingericht, met voor de deur één vierkante meter originele klinkers weggehaald van voor het paleis op de dam. Het wajangpoppenmuseum dat gevestigd is in een soort Amsterdams grachten pandje. Het was gesloten ivm het suikerfeest. Er waren veel openbare gebouwen gesloten ivm met dit feest. We zagen er ook nog een oer-Hollandse ijzeren ophaalbrug. Je kon er niet meer overheen. Het was meer een soort museum stuk dat buiten stond. Het trendy restaurant Café Batavia was door de festiviteiten ook gesloten. We zijn hierna gelopen naar de Chinese wijk Glodok. Hier zie je, in tegenstelling tot andere Chinese wijken in andere landen, heel weinig Chinese tekens . Het gebruik van deze tekens werd verboden na de bloedige staatsgreep in 1965. De tekens mochten wel blijven zitten op de twee Chinese tempels in dit wijk. Deze wijk was ook heel leuk met veel steegjes en veel eettentjes. Na het bezoek aan de Chinese tempel, met veel kaarsjes, olielampjes en wierrook dat allemaal op je keel en ogen sloeg, hadden we het oude Nederlandse historische deel van de stad wel gezien.Taxi terug genomen naar het hotel. Daar de rugzak met bepakking achtergelaten, videorecorder, handreisboek, plattegrond, flesje water enz. Want we gaan nu het Jakarta anno 2005 bekijken. Met de taxi 30 minuten naar Blok Mgegaan. Hier doet de middenklasse van Jakarta haar inkopen. Deze wijk is een wirwar van stalletjes, honderden winkels en 7 moderne winkelcentra waaronder Blok M, Plaza en Blok M Mall. Daar in het warenhuis gelopen. Gigantisch groot, in de kelder allerlei kleine eetgelegenheden van Mc Donald, KFC, tot pizza hut maar ook Japans, Koreaans, noem het maar op. We hebben daar toen we aankwamen en weggingen bij de Japanner gegeten. Bij twee verschillende . Het was heerlijk en goedkoop. Voor zeven euro hebben we samen gegeten. Verder was er op iedere verdieping veel van alles, veel schoenen, alle soorten maten en merken, ook veel sportkleding. Nog op de sportafdeling mijn bloeddruk laten meten,168/95 met hartslag 117. Veel te hoog allemaal. Bij Peter was alles in orde. Daarna nog 15 minuten in een massagestoel gezeten. Deze masseerde echt je hele rug, schouders, benen en nek. Echt heerlijk Daarna nog op een voetenmassage geval gezeten die elektronische impulsen door je benen stuurde. Voelde niet echt lekker aan maar toen we weg liepen merkte je wel dat het geholpen had. Daarna was het weer etenstijd. Het was inmiddels gigantisch druk geworden. Het is einde ramadan en iedereen heeft zo beetje vrij. Het warenhuis is morgen en overmorgen ook gesloten en de banken gaan gewoon 10 dagen dicht. Kan je je niet voostellen. Ben benieuwd voor welke gesloten deuren we morgen komen te staan. We gaan maar weer slapen want morgen loopt de wekker weer af om zes uur.
Resumé: Jakarta is een bruisende, moderne miljoenenstad. Met de taxi is alles makkelijk bereikbaar. Ons hotel lag centraal, in de buurt van de Monas, waar o.a. ook het Presidentieel Paleis, de overweldigend grote Istiqlal-moskee en het Indonesisch Nationaal Museum lagen. Jakarta heeft diverse musea, die het verleden tot leven brengen, maar ook ultramoderne winkelcentra.
Vroeg ontbijt en vertrek vanuit Bukittinggi richting vliegveld van Pedang. Om 10.30uur de vlucht naar Jakarta. Die duurde ongeveer anderhalf uur. De vlucht is voorspoedig verlopen, de afhandeling op het vliegveld Jakarta ging ook vlot dus we waren om ongeveer 13.45u in het hotel. Mooi hotel, ruime kamer en airco en minibar. Daarna gelijk met een taxi richting Monas. Dit is het Nationale Monument, een 137 meter hoge marmeren obelisk midden op het Medan Merdeka (Vrijheidsplein). Het monument wordt bekroond door een uitzichtplatform en een 14 meter hoge bronzen vlam in een omhulsel van zn 30 kilo goud. Het monument is gemaakt in opdracht van Soekarno en was gereed in 1961. Men noemt het ook wel spottend De laatste erectie van Soekarno Ik vind het niet echt mooi. Met de lift naar boven naar het panoramapunt. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over Jakarta, wel een beetje smog te zien. Daarna in de kelder van het monument nog een aantal dioramas van historische taferelen bekeken.. Daarna naar de indrukwekkende, witmarmeren Mesjid Istiqal (moskee). Groot en indrukwekkend vierkant met galerijen, vijf verdiepingen maar niet echt mooi. Deze moskee is de grootste in Zuidoost Azië zegt men. Na onze schoenen uit gedaan te hebben werden we rond geleid in de moskee. Er lagen, zaten en hingen al aardig wat mensen te wachten op het sein om te mogen gaan eten. Volgens ons mannetje die met ons mee liep zou het in de avond stampvol worden. Want er werd ook eten uitgedeeld uit de gaarkeuken, dit ook allemaal ivm de ramadan. Daarna doorgelopen naar de vlakbij liggende neogotische Katholieke Kathedraal uit 1901 met vreemde opengewerkte torens. Ik had net zon idee of die er later opgezet waren. Het leken oosterse torens op een soort Notre Dame. De inrichting was erg eenvoudig. Toen verder gelopen naar het zogenaamde backpackersstraatje waarin het saté huis moest zijn.Bij dit restaurant kun je, volgens evelien, de lekkerste saté van Jakarta eten. Eerst door een ander straatje gelopen waar erg veel eetstalletjes waren. Hier was het ook erg druk met klanten want het sein: je mag gaan eten, was net geweest. (ramadan) Uiteindelijk beland in het Satéhouse. Daar zaten Andy & Annemarie + Cromo & Annita. Het eten (saté en mie/nasi) was erg lekker. De zaak zelf was niet echt gezellig. Een beetje steriel en simpel, wel groot.Neonverlichting, erg koud, letterlijk en figuurlijk want de airco stond heel laag. Veel rijke Indische mensen, met kinderen, van Chinese afkomst Deze groep heeft het meeste geld en invloed in Indonesië. Zon 10% van de bevolking, maar met 80% van de economie in handen. Sommige van deze kinderen waren al net zo vervelend als in Nederland.En ook al aan de dikke kant. A en A en A en C gingen teruglopen naar het hotel maar wij hadden al genoeg gelopen en waren moe. Hebben een taxi gepakt en voor een ritje van 10 minuten de prijs van 80 eurocent betaald. In een mooie auto met airco. Het was erg druk op weg naar het hotel want iedereen ging de straat op om het einde van de ramadan te vieren. Waren we een uur later weggegaan dan hadden we niet meer door het verkeer heen gekomen, denk ik.Was ook misschien wel een leuke ervaring geweest. Hadden we nog wat m meegekregen van het suikerfeest. Nu hebben we er in Jakarta eigenlijk weinig van gemerkt. Nog wat opgeruimd en toen nog wat gedronken en daarna slapen. Het was weer een interessante dag met veel indrukken.
Vannacht veel last gehad van de muziek en de toespraken die vanaf een uur of drie via de luidspeakers van de moskee de lucht werden ingestuurd. Maar ja ieder zijn meug. Vandaag gaan we een excursie maken naar onder andere het gereconstrueerde koninklijk paleis.We reden door de hooglanden bij Bukittingi. Dit behoort tot de landschappelijk mooiste gebieden van Sumatra. Op de vruchtbare grond wordt een grote verscheidenheid aan fruit en groente verbouwd en de grond is ook nog geschikt voor natte rijstbouw. Wee hebben weer diverse planten bekeken zoals kaneel, kruidnagel, doerian, koffie en cacao. Bij een koffiefabriekje koffie gedronken. De fabriek zelf was gesloten ivm met ramadan. De vroegere residentie van de Minangkabau-koninginnen was erg mooi met prachtig bewerkte en met felle kleuren beschilderde houten panelen. We hebben daar nog fotos gemaakt in de originele klederdracht. Na deze mooie tocht waren we in de middag weer terug bij het hotel. We zijn naar een internetcafé gegaan . Ging niet echt vlot. Na 90 minuten drie berichtjes gelezen en er eentje getypt, zijn er maar mee gestopt. We zijn toen maar uit armoede bij Novo hotel een biertje gaan drinken wat voor daar schandalig duur was, 24000 rp voor een glaasje. Maar ja we hadden geen keus want in de rest van Bukittingi kon je niets te drinken of te eten krijgen. Dit alles door de ramadan. Hier wordt trouwens nergens in de reisgidsen voor gewaarschuwd dat je dit tegen kan komen tijdens de ramadan in sommige landen.Het is eigenlijk best wel irritant als je onderhand gedwongen wordt om ook te vasten. Wij hebben daar in Egypte tijdens de ramadan overigens geen last van gehad
Na een prima ontbijtje zijn we om 08.45uur vertrokken voor de tocht door de Ngarai canyon . Dit is behoorlijk spectaculair geworden. Eerst afdalingen naar de canyon, daarna een keer of zeven de rivier overgestoken. Toen weer omhoog geklommen langs een zeer smal, glibberig pad en ditmaal zonder hulpjes. Voorop liep een gids om de takken weg te hakken die in de weg hingen. We zagen ook prachtige orchideeën en andere bloemen. Na een zware klim aangekomen bij het huis van de gids, daar zouden we soep gaan eten. Maar natuurlijk hadden ze daar ook handel we hebben het zilverwerk winkeltje bekeken . Ringetje en armband gekocht en voor yvon een armband. gekocht. Ook een klompje zilver gekocht. Voor de souvenirkast. Daarna nog even een paar zilverwinkeltjes bekeken want we zijn hier in het zilverstadje Kota Gadang. Daarna weer afgedaald door de bamboe jungle. Leuk om die gigantische bomen te zien. Daarna een lange wandeling over de dijkjes van de sawas. Rijst in alle soorten, pas gepland tot rijp die geoogst moest worden. Daar ben ik ook nog even uitgeleden en op mn buik in de modder gevallen. Alleen mn knie deed een beetje pijn.Gelukkig viel ik voorover en daar lagen wat plankjes dus ik was niet zo ernstig vies. Na de tocht met een busje terug naar het hotel snel gedoucht en naar het centrum gelopen. Het was erg druk in het centrum. Ik denk dat men cadeaus aan het kopen was voor het suikerfeest. Het loopt n.l. tegen het eind van de Ramadan. Er rijden hier ook erg veel, wat groen links van Amsterdam en Nijmegen, aso-bakken noemt. Schitterende autos, die zie je bij ons nog niet eens. Bij Kentucky Fried Chicken (KFC) wilden we een frietje eten. We konden het wel kopen maar mochten het niet binnen opeten dit ivm de ramadan Beetje hypocriet. Wel verkopen maar verbieden het daar op te eten. Nog even de grote klokkentoren bekeken waarvan de wijzerplaat een verkeerde Romeinse 4 heeft, n.l. llll ipv lV. Dit is trouwens door de Hollanders gedaan in de periode dat men daar de baas was. Terug naar het hotel om via daar met de gids naar het panoramapunt te gaan om naar de vliegende honden te kijken. Deze komen in de avond naar de fruitplantages toe om daar te eten. Ze hebben toch een vleugel wijdte van ongeveer 90 centimeter, dus behoorlijk groot. Daarna naar het huis van de gids om daar te eten. Het was een supermaaltijd. Zon 21 verschillende gerechten, bereid door zijn vrouw en familie. We zaten op de grond en dat was niet makkelijk want we waren helemaal stijf van het klimmen van die ochtend in de jungle. Na het eten zijn we gegaan naar het Minangkabau dansen. Het duurde 1½ uur. We hadden zoiets: Hoe houden we dit vol maar het was erg mooi. Een show vol vaart, schitterende kledij, leuke dansen, kortom, de tijd was zo om, geen moment hebben we ons verveeld. Na het dansen terug naar het hotel en slapen.
Vandaag uitslapen want we gaan pas om 0900 uur weg. Op weg naar Bukittingi hebben we een islamitische school bezocht maar er was niemand aanwezig omdat het ramadan is. Dan gaan de leerlingen allemaal naar huis want dan heeft men vakantie. De schoollokalen zagen er erg verwaarloosd uit. Allerlei rotzooi in de lokalen. Toen men op vakantie ging heeft geen mens gedacht ik zal het eens even aanvegen. De huisjes waar de leerlingen in slapen waren gewoon hokjes met een houten vloer en daar sliepen er een stuk of drie werd ons verteld. Het is daar volgens mij een Spartaans gebeuren. Het is een soort internaat waar men jaren lang studeert. We hebben ook nog ergens gestopt bij een zwavel bron. Het stonk er behoorlijk naar verrotte eieren maar de omgeving was erg leuk. Ik weet niet precies meer hoe laat het was toen wij de evenaar passeerde.Ik dacht zo rond een uurtje of 5. Het was daar wel even leuk, allerlei verkopers met T-shirts en noem maar op. Een paar mannen die lieten zien dat het water aan de ene kant van de evenaar anders draaide dan aan de andere kant van de evenaar. Dus rechts of links om. We waren om ongeveer 19.30 in het hotel in Bukittingi. Mooi hotel ruime kamer met tv ongeveer 10 minuten lopen van het centrum . Voor allerlei dingen lag het erg centraal. Na een behoorlijke steile klim en dan weer naar beneden waren we in het centrum. Daar hebben we lekker gegeten en een biertje gedronken en daarna terug en naar bed, want we waren gaar van die twee dagen in de bus hangen. Vandaag ben ik, de schrijfster van het dagboek, 59 jaar geworden. Hiep, hiep hoera.
Dag 6 Samosir - Payabungan Vroeg op vandaag want we vertrekken om 07.00 uur voor de rit naar Payabungan om daar te overnachten. We hadden toch hier en daar een paar kleine plekjes die toch een beetje verbrand waren.Onderweg zijn we regelmatig gestopt om de benen te strekken en het nicotine gehalte van sommige mensen weer op peil te krijgen. We hebben ananas, koffie, cacao en kruidnagelplanten gezien. Na een lange, maar mooie rit door het groene landschap kwamen we om 19.00 aan in ons hotel. Het was een overnachtingshotel, Paya Loting, lag buiten de stad aan een doorgaande weg. Grote kamer met airco en steeds warm water. Eten was in verhouding duur en de porties waren klein. Bier was 27500 rp dus zeg maar 2,50 euro. Dat is voor hier een ontmoedigingsprijs. Maar het was wel volgens mij een moslim hotel want het bedieningspersoneel had allemaal hoofddoekjes om. Zou ook voor de hygiëne kunnen zijn?
Dag 16 Pangandaran - Wonosobo 
Dag 14 Pangandaran 
