Dag 13 Bandung - Pangandaran
De rit naar Pangandaran over het platteland, palmbossen en sawas noden uit tot veel fotostops. Het is weer een lange busreis geworden. Er waren weer ellenlange files. Een zomerdag richting Scheveningen is er niks bij. Erg veel motoren met gezinnetjes erop. Pa Moe+ 2kindjes of drie.Het is maar te hopen dat papa goed uitkijkt en goed stuurt want anders is gelijk het hele gezin wijlen. Dit file rijden heeft geduurd tot een uur of twee. Daarna ging het beter. Rond 1800 uur kwamen we aan in het hotel in Pangandaran.Dit is een strand- bestemming aan de Indische oceaan. Hotel met zwembad(je). Nog even gezwommen. Het hotel bestond uit verschillende gebouwen die globaal gegroepeerd waren rond het zwembad. Wij zaten op de eerste etage. De kamer was wel aardig, de badkamer ging ook wel, een beetje gedateerd want er was niet eens een spoelbak op de w.c.Dit spoelen moest dus gebeuren met een emmer en een bakje water. De wastafel bevond zich in de kamer, naast de badkamer. De airco deed het gelukkig prima en we hadden een soort terrasje voor de kamer met twee stoeltjes. Thermoskan met warm water en koffie en thee in zakjes. We zijn rond 19.30 uur gaan eten bij Ali B(each) hotel/restaurant. Leuke zaak, eigenaar een Indonesische homo, erg aardig en gezellig. Er liep ook nog een oude Duitser rond van Een jaar of pakweg 62. Woonde al 10 jaar hier en getrouwd met een Indonesische. Aardige kerel. Heerlijk gegeten, verse garnalen met knoflooksaus, lekkere oma frieten dus door de kok zelf gemaakt, biertje er bij, ananas toe, kortom een heerlijke maaltijd,15 euro met een paar biertjes erbij. Wat willen we nu nog meer. Terug naar het hotel, even de masseuse erbij voor een massage, nog wat drinken en je leeft als god in Frankrijk o nee als in Indonesië. Het was wel erg druk in het plaatsje ivm: je raadt het al: de vakantieperiode na Ramadan. Er reden brommertjes af en aan. Deze maakten een vreselijke een rot herrie doordat ze iets aan de uitlaat hebben gedaan..We vroegen ons af waar ze allemaal naar toe gingen. Het waren niet alleen brommers maar ook autos,de laadruimte volgepropt.Later kwamen we er achter dat ze rondjes reden. Dit ging 24uur door, 3 dagen lang.Voor hun blijkbaar de manier om de vakantie door te brengen.Het is natuurlijk wel lekker koel (niet cool maar in de zin van niet warm) om zo lekker op je brommertje, in je airco-auto of achterop de vrachtwagen de dag en een gedeelte van de nacht door te brengen. De temperatuur was daar geweldig, ongeveer 27 graden om een uurtje of acht s- ávonds.Ook op de kamer hoorde je deze herrie. Toch in slaap gevallen na al deze geweldige indrukken.
|
....Nu het slechte nieuwes. Ongetwijfeld heeft u gehoord van de tsunami op Pangandaran.Veel bekenden van eerder genoemde vrouw zijn omgekomen. En Ali? Misschien heeft u het zicxh afgevraagd zal die er nog zijn of die? Ali is vermist...Hij had een huis achter zijn restaurant een heel mooi stevig gebouwd huis. Een echt paradijsje. Ik heb een rondleiding van Ali gehad toen het huis nog in aanbouw was (bijna af).Ali is tussen smiddags volgesn een medewerker naar huis gegaan om een dutje te doen. De tsunami heeft toegeslagen het huis van Ali is omgeknakt als een luciferhoutje en vanaf dien ontbreekt elk spoor van hem.Ze zoeken hem nog steeds de vader van de vrouw in nederland samen met militairen maar de hoop is inmiddels ruimschoots vervlogen.
Een triest bericht op zon mooi reisverhaal.Omdat u Ali vernoemde en in Pangandaran geweest bent vond ik het mijn plicht om dit te vermelden.
Groetjes Jessica
