Na het ontbijt in twee busjes naar het Dieng plateau gereden om de hindoe-tempels te bekijken. Onderweg mooie vergezichten gezien met berghellingen waar van alles groeide zoals aardappelen bloemkolen en andere soorten kolen en groente’s. Deze Hindoe tempels zijn de oudsten van Midden-Java, zijn van eind 7^de eeuw. Het waren meer ruines dan nog echte tempels. We bezochten er ook nog een vulkaantje dat borrelde en stonk dat het een lieve lust was. Zwaveldampen. De omgeving van die vulkaan was erg mooi, het leek een beetje op een maanlandschap maar dan gekleurd. Daarna nog naar het Telaga Warna (het gekleurde meer) Hier moesten fluorescerende kleuren zijn, veroorzaakt door de zwaveldampen. Wij hebben die fluorescerende kleuren niet gezien maar het was een leuk meer met een kleine wandelingroute er om heen. Op andere dagen is het misschien wel erg mooi. Daarna geluncht en weer de grote bus in door naar de Borobudur. We kwamen de parkeerplaats op rijden van de Borobudur en daar zagen we al dat we vandaag daar niet alleen zouden lopen. Je stapte de bus uit en je stond midden in de kermis. Allerlei verkopers die je iets wilde verkopen en als je niet geïnteresseerd was riepen ze al maybe later. Maar ze waren niet vervelend. De eerst indruk was een groot kolossaal indrukwekend bouwwerk. Want het is geen gebouw of berg maar eigenlijk een opgestapelde boedistische school. Eerbiediger gezegd: een Tempel. Deze enorme Stoepa is volgens de kenners het grootste boeddhistische monument op deze aard kloot. Gebouwd tussen 788 en 856 . Na zo’n honderd jaar is men door een of andere reden daar weg getrokken. Men denkt dat de uitbarsting van de in de buurt gelegen vulkaan Merapi daar mee te maken heeft. Dus dat de Borobudur jaren lang onder het vulkanische stof heeft gelegen. Maar goed, omstreeks 1900 werd de Borobudur gerestaureerd door de Nederlandse regering. Dit onderleiding van Dr. Theodoor van Erp. Maar dit was toch niet optimaal. Men ontdekte ook dat de fundering van de Borobudur niet goed was en dat het na verloop van tijd toch gevaar zou lopen. Men heeft toen Unesco verzocht een reddingsoperatie in te zetten. In 1973 is dat gelukt en werd er financiële hulp toegezegd. Een team van 700 deskundigen heeft de hele Borobudur afgebroken, schoongemaakt, behandeld en alles weer op z’n plaats gelegd. En gelijk een nieuwe fundering gemaakt voor deze Stoepa. Als ik goed geteld heb zijn er z’n 1.300.232 stenen blokken gebruikt. De kosten waren zo’n beetje 25 miljoen Amerikaanse dollars. Maar goed, ik mocht daar nu naar kijken en was verbaasd. Als je naar boven gaat moet je eigenlijk van terras naar terras lopen met de wijzers van de klok mee. Dan is het een lang verhaal tot dat je in het Nirvana bent. Dit is me allemaal uitgelegd . Het is een mooi kolossaal geheel met veel boeddha beelden en allerlei wereldse afbeeldingen in de onderste lagen. Kom je hoger dan laat je het aardse steeds meer los totdat je in het Nirvana bent en daar bestaan ook nog drie lagen in volgens de leer van Boeddha. We zijn zo gelopen zo als het moest en zijn uiteindelijk helemaal boven aangekomen. Er was zoveel te zien dat je de helft al weer vergeten bent als je de top bereikt heb. Boven had je een mooi uitzicht over de omgeving. De zon begon al iets te zakken en dat gaf ook weer een mooi effect. Na al dit moois doorgereden naar Yogyakarta waar we om ongeveer 19.00 aankwamen. Na ons wat verfrist te hebben zijn we gaan eten bij TANTE LIEN. Dat is een Indonesische dame die op een of andere manier contacten heeft of heeft gehad met Nederland. Er hingen ook kranten in het restaurantje met wat artikelen over deze vrouw. Ze heeft een klein restaurantje met 1 pan denk ik. We kregen het eten een voor een maar het was wel gloeiend heet. Na het eten nog even ergens een biertje gedronken en toen maar weer een paar uur gaan slapen.