Ik ben Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Isabel.
Ik ben een vrouw en woon in Edegem (België) en mijn beroep is zonder.
Ik ben geboren op 15/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, schilderen, reizen, schrijven, wandelen, vliegtuigen, talen.
Sinds hun bestaan,hou ik ontzettend van IL DIVO,RyanDan,Vittorio Grigolo en Josh Groban.Grote klassiekers! Daar ik hartpatiënte ben, kan ik niet altijd hier zijn, daarom hou Ik van de rust, en genieten.Dolce Farniente...
Alvorens maandag naar zee te vertrekken, wil ik jullie zondag nog eens reis ervaring vertellen. Waar het naartoe gaat, moet ik nog even over nadenken, misschien Benidorm, of Mallorca.
De ene dag heb ik al wat meer te vertellen dan de andere dag, dat zal bij iedereen wel zo zijn, denk ik. De boog kan niet elke dag gespannen staan he !
Dinsdag kan ik wat vertellen over de trip naar de zee, en wat ik allemaal heb gezien, en gedaan. Hopelijk zit het weer ook goed mee, dat maakt het des te aangenamer.
Het gebeurt al eens dat ik daar bekende Vlamingen tegenkom. Dat maakt het nog plezanter, ge ziet ze op TV, en dan in eigenste persoon. Ge vraagt u soms af, als ge die personen benaderd, of ze dat graag hebben, sommigen doen er vervelend over, maar ja, je bent BV of je bent het niet... En wie het is, moet er maar mee omkunnen herkent te worden ook !
Zo, ik wens jullie nog een fijne avond en tot morgen dan. Groetjes
Iedereen kent Tunesië, of is er al eens op vakantie geweest, net als ik. Misschien kortelings, misschien vroeger....Bij mij is dat jaren geleden,...moet in de jaren 70 geweest zijn. Ik zat nog op school, en mijn ouders waren aan het kijken waarheen we dat jaar zouden gaan op vakantie...Al die jaren voordien waren wij met de auto naar Spanje, Frankrijk gereden, en nu wilden we eens iets anders, dus maakten we van die strookjes, met daarop de namen van bestemmingen, waar we graag heen zouden gaan. Dus werd het Tunesië.
We kenden het alleen van de reklame op TV en de reisbrochuurtjes. De dag brak aan dat we naar die bestemming afreisden. Ons allerleerste vliegtuig was dan nog een Russich, binnenin lekte het condensiewater van de raampjes, we hadden daar ons eigen mening over, maar soit, we waren op weg naar ons vakantieland ! Ik moet zeggen, toen die periode was het wel een grote cultuurshock ! Aan de ene kant zag je grote chique hotels, als het ware paleizen, uit de grond komen, en aan de andere kant van de straat, lagen er mensen langs de straat, armoede alom. Dat zal ik nooit vergeten ! Maar het land heeft die toeristen nodig om te kunnen leven, dus....
Het was voor ons de eerste keer ook dat we met het vliegtuig vlogen, ook een ervaring hoor....Mijn moeder was doodsbenauwd, maar allee, nadien heeft ze telkens de moed bijeengeraapt, om naar Spanje te vliegen, jaren aan een stuk...
Het hotel in Sousse, was een mooi hotel, Moorse stijl, en binnenin was alles in die stijl, zelfs de kamers, de diskotheek en de winkeltjes rond het zwembad. Mooie tuin, met van die mooie bloemen....Alles bijeen, het was mooi vertoeven daar. We hebben in totaal 3 keer in hetzelfde hotel verbleven. Op de duur kent ge de kelners, wat ook zo zijn voordelen heeft. Qua goede bediening....
Mijn ouders zijn nadien nog naar Port Al Kantaoui, en Skanés geweest. Ikzelf ben één keertje nog meegeweest, naar Skanés.
De weken dat we in Sousse verbleven, hebben we verschillende trips meegedaan, zoals een Bedoeienen feest in de woestijn, gaan shoppen in de Souks ( centrum van de stad), met een paard een kar gaan toeren, dat was ook plezant. Zelfs het zomerpaileis van President Bourgiba hebben we met een privé chauffeur bezocht. Dat was zeker aangenaam, hij nam ons mee binnenin het Paleis, zo konden we de grote wandtapijten bewonderen en zijn mooie aangelegde tuinen.
We hadden ingeschreven voor het Bedoeienenfeest. We stonden allemaal klaar in de hal, op die avond, toen er plotseling een zandstorm losbrak. Men noemde het de Siroco, een zandstorm vanuit de woestijn, en dat zand kruipt overal in, en tussen. Je zag niets meer, zelfs de overkant van het domein niet ! Was even schrikken, maar ja, de natuur heeft ook zo zijn grillen hé.
Toen de storm was gaan liggen, stapten we dan eindelijk in de bus en reden woestijnwaards. Er stond een grote tent, met tafels en poefen, en daar werd dan het avondmaal geserveerd. Tijdens het eten, konden we genieten van een mooie show met zwarte hengsten, bekleed met mooie gewaden en pareltjes aan de dekentjes die op de rug lagen. Het was een zeer mooi spektakel, om nooit te vergeten ! Ook zagen we buikdanseressen, hoe ze brood bakten in hun ovens...heel primitief, maar wel heel lekker. Gesluierde vrouwen liepen rond met tapijten op hun hoofd....en broden !
Wat me ook is bijgebleven, is op een avond in de diskotheek, een slangenshow...brrr..ik heb nog nooit zo vlug geweest als toen die avond ! We kwamen binnen in de diskotheek welke uitgehouwen was in rotsblokken, en heel Oosters gemaakt, ook heel mystiek, met uitgehouwen nisjes waarachter mooie gekleurde lampen de plaats verlichtten, heel knap, het was er gezellig zitten. Omdat we vroeg waren, was de eerste rij nog vrij, vlak tegen de dansvloer. Nietsvermoedend, gingen we daar zitten. Van slangen moet ik zowizo al niets hebben, en ik dacht, het zal wel gaan, er kan niets gebeuren.....maar toen die man zijn zakken leegschudde en die leuke reptielen eruit kwamen gekropen, sloeg de angst me zodanig op het lijf,...ik sprong op...ik stapte letterlijk over de mensen heen, die achter me zaten, om van die dieren weg te zijn. Zo'n schrik had zich plotseling meester van me gemaakt !!
Ik bekeek alles liever vanop afstand, nu nog...als ik ergens een reptielendomein binnenstap, krijg ik zo'n ijzig gevoel over me, ik kan niet vlug genoeg weg zijn ! Niettegenstaande ikzelf een slang ben, in de Chinese horoskoop.....hou ik er niet zo van. Het is al gebetert hoor. Er is een tijd geweest dat ik zelfs niet naar documentaires kon kijken waarin slangen in voorkwamen, ik moest altijd wegkijken, ik trok mijn voeten op de zetel, het gedacht alleen al, het gevoel alleen al, dat die dingen kruipen,..brrr, .
Gelukkig ben ik daar nu vanaf. Angsten moet ge overwinnen zeggen ze dan....jaja, gemakkelijker gezegd dan gedaan ! Zo, aan deze reis heb ik mooie herinneringen aan overgehouden. Ook op de stranden, en de verkopers die rondkomen met juweeltjes, tapijtjes, de kunst van het afdingen...de mooie stranden....het heldere water....allemaal mooie herinneringen van toen ! Groetjes
Hieronder enkele mooie afbeeldingen van steigerende zwarte hengsten.En een gesluierde vrouw...
Wat gaat een week toch vlug voorbij. Morgen is het alweer vrijdag en staat het weekend weer voor de deur. Hopelijk gaat de zon van de partij zijn, want maandag ben ik ff aan zee, en kom dinsdag terug. Daarom ga ik nu al enkele teksten klaarmaken, voor die 2 dagen, dat ik er niet ben. Hopelijk lukt mijn plaatje ook, wat ik hier nog wil zetten!
Vanavond ben ik naar een receptie geweest, van een juwelententoonstelling ! Er was veel volk ! Kende er niemand van....het is reeds de 2de keer dat ik naar haar collectie ga kijken. In 2009 komt ze ook haar juweeltjes tentoonstellen in ons Cultuurhuis ( daar heb ik voor gezorgd dat ze ook bij ons bekendheid krijgt). In ons cultuurhuis is er elke maand wel iets te bekijken, hetzij schilderijen, mozaïek, beeldhouwwerken, fotografie....enzoverder.
Morgen ga ik wat vertellen over een reis die ik ooit deed naar Tunesië, jaren geleden. Ook de moeite !
Nog een goede nachtrust en tot morgen dan ! Slaapwel
Voor de klassiek/pop liefhebbers, heb ik hier een betere uitgave van een filmpje gevonden, zuiver tot op het einde ! De groep is IL DIVO, en dit filmpje laat zien, hoe het allemaal begon voor deze mannen. Het originele liedje is van Toni Braxton en noemt " Unbreak My Heart " in hun versie " Regressa Mi " Genieten maar zou ik zeggen ! Liefs
Vandaag is het Liefkensdag, Valentijntjes dag 14 februari ! Van alle kanten krijg ik mailtjes binnen, zelfs die ik niet eens verwachtte, maar het is leuk te krijgen.
Ik wil jullie dan ook allemaal veel liefde en geluk wensen op deze mooie dag. Spîjtig dat de zon niet van de partij is, dat maakt het allemaal nog aangenamer hé.
Volgende week, eventjes aan zee, ik ga graag naar de zee. Het brengt me rust . Lekker uitwaaien, kan goed doen ! Als gewoonlijk kiezen we dan Oostende ! Koningin der Badsteden....en nu ga ik nog wat dagdromen....
CELINE DION komt dan eindelijk naar Antwerpen, en wel naar het Sportpaleis. Ze geeft er 3 concerten. Al verschillende jaren ben ik grote fan van deze diva ! Maar kon haar nog nooit live meemaken, en nu is het dan zo ver!
Vorig jaar kwamen de tickets uit, en om er vlug bij te zijn, hebben wij ze dan ook gekocht, want met zo'n gekende zangeres , mag je niet wachten, of alles is uitverkocht !
Na Antwerpen, maakt ze haar Tournee af in Europa. Het zullen haar laatste optredens zijn, omdat Celine ermee stopt. Ze denk namelijk terug aan gezinsuitbreiding, en stelt op die manier haar prioriteiten.
Hopelijk, na enkele jaartjes thuis te zijn, bij haar kinderen, dat ze terugkomt, want zeg nu zelf, als je al die jaren zo beroemd bent geweest, is het altijd moeilijk daarmee te stoppen....al die fans, als die aandacht...heel haar entourage, .....ze heeft wel 100 man bij zich, die zorgen voor de opstelling van het podium, het ballet, de muzikanten......de klank, lichtspel....noem maar op. Ze is en blijft altijd een grote Dame, een DIVA !
Ik wil jullie nog even iets vertellen, dat ik gisteren meemaakte!
Toen wij gisteren, de wagen gingen binnenzetten, maakte iemand me attent op de mooie sterrenhemel....ik keek omhoog en zag kleine beer, grote beer, en vele anderen fonkelen aan het firmament !
Ik fluisterde : " dat zijn allemaal engelen ...." mijn woorden waren nog niet koud, of er kwam vanuit het niets een witte vogel overgevlogen. Ik vroeg me af, waar die opeens vandaan kwam, ..kon het een duif zijn.....ik keek die vogel na, en plots was ook hij verdwenen in de nacht !...Ik vond het raar....maar aan de andere kant, heeft mijn vriendin me al gezegd, " mensen die in iets geloven, kunnen altijd iets meemaken, hetzij een pluimpje dat op de straat ligt, of iets dat plotseling gebeurt, zonder aanleiding, zolang je maar in iets gelooft ! Daarom mijn gedachten aan " engelen ".
Men zegt toch altijd, als je het minste verwacht is het er,....velen onder ons, zullen denken...dat kan niet, of zo iets is bijgeloof,....of zo iets bestaat niet, maar er zullen er ook weer anderen zijn, die net als ik, van die ervaringen hebben gehad, maar die er niet durven over te spreken, bang om uitgelachen te worden ! Tegen deze mensen wil ik zeggen, " je bent niet alleen !" Lieve groetjes
Daar het zo'n mooi weer is vandaag, ga ik er van profiteren, en ga ik niet achter mijn pc-tje kruipen. De dagen van zon, zijn zo sporadisch deze tijd van het jaar, dat het gek zou zijn, er niet van te genieten, er komen nog zoveel donkere dagen, van regen,en wie weet van sneeuw....
Daarom wens ik jullie alleen een zeer fijne dag toe, en geniet ervan, zou ik zeggen,..want als de zon schijnt, voelt ieder mens zovele beter !...U toch ook ?...
Heeft er iemand onder jullie al ooit van " floaten " gehoord ? Toen ik het woordje voor de eerste keer hoorde en las, vroeg ik me af wat het wel kon zijn. Wel floaten is gewoonweg " drijven " op water.
Het geeft een zodanig goed gevoel, en achteraf voel jij je herboren. Het heeft een heilzame werking op je gewrichten, je spieren, je geest. Het wordt daarom ook gezegd " lichaam en geest één maken ".
Zo'n floatingsessie duurt één uur. Hoe gaat dit nu in zijn werk ? De meesten onder ons, hebben zeker al eens gehoord van Center Parcs, De Vossemeren, in Lommel is daar één van.
Telkens ik in Vossemeren kom, geniet ik zoveel mogelijk van het floaten, omdat het heerlijk is. Je ligt daar op het water, in een privé bad, dat gevuld is met heel warm water, verdrinken kan je niet, want het water komt maar tot in de helft van je onderbenen, en er staat maar 30 cm water in...Het zoutgehalte is ook zeer hoog .
Het is verboden, er te gaan inliggen met je gezicht naar onder. Je mag wel op je rug. Tijdens de floating speelt er een zachte relaxerende muziek, het licht is gedempt en ...het duurt 1 uur....Nadien kan je douchen, om het zout van je lichaam te wassen.
Ook de omgeving is mooi gedaan, er staan boedha's langs de kant....heel speciaal. Je maakt draaiende bewegingen, omdat de onderstroom daarvoor zorgt, je voelt het wel, maar het stoort niet. Het kittelt zelfs je rug.... Als ik een goede raad mag geven, probeer het eens uit, je zal versteld staan, wat het met je doet !
Wat ik me van Kreta nog kan herinneren, is dat de hotels, toen wij er waren, nog in opbouw stonden, zelfs het kunstmatige strand moest nog aangelegd worden. Maar daar hadden we geen problemen mee, er was het hotel, zijn tuin, zijn omgeving en ge moet het zelf gezellig maken.
Het was wel een raar zicht, van 's morgens vroeg die bulldozers op het strand ! Maar ja, wat kon je eraan doen ? We hadden daarvoor gekozen, voor dat plaatske, wat men Gouves, noemde, en we moest dan maar zien, er het beste van te maken ook. De dijk was niet zo lang,en ook niet breed, maar er was daar wel een hele goede Taverne, waar we 's middags konden eten. Op een morgen zijn we gaan wandelen daar, en aan het einde van die aangelegde dijk, kwamen we in een andere wereld, rijker aan flora, en ook mooiere hotels, met mooiere uitzichten. Zelfs private strandjes, waar niemand lag...
Langs de grote baan, kon je de bus nemen tot in Heraklion, waar er mooie winkels waren en ook toffe Tavernes. Dat hebben we enkele keren gedaan, met de bus op en terug, te voet was dat wel wat te ver. In Heraklion heb ik een mooie vaas gekocht, de laatste in haar serie " Prins met de lelie ", heel fijn geschilderd, ze kostte wel genoeg, maar ja, zo iets heb je voor gans je leven, een mooie herinnering.
Je hebt verschillende mooie uitstapjes in Kreta, o.a. de Sammaria kloof met zijn 18km lange wandeling, en is de grootste natuurlijke kloof van Europa. De kloof strekt zich uit van de vlakte van Omalos tot aan het dorp Agia Roumeli. Hij is 3 tot 40 meter breed en 205 tot 600 meter hoog. Doorgaans is de kloof enkel begaanbaar in de zomer, omdat de rivier in de winter door de regenval zozeer wast door het water van de Lefki Ori, dat hij onbegaanbaar is. Dan is er ook nog Chersonissos, Agios Nikolaos, Elounda en het eiland Spina Longa, hier was vroeger een lepraziekenhuis gevestigd. De stranden van Vai, en de mooie site van Faistos. Als je de grote aarden kruiken bekijkt, waant ge u in een tijdperk van Ali Baba en de 7 rovers, zo groot zijn ze, maar wel mooi. In Faistos heb je een tweede Minoïsch paleis, even belangrijk als dat van Knossos. De stad Faistos is één van de oudste steden van Kreta.
Wat me van die reis is bijgebleven, is dan wel de luchthaven ! De avond dat we moesten vertrekken, was er staking van het grondpersoneel..Mensen lief, zo'n massa heb ik nog nooit bij elkaar gezien, ik waande mij in Woodstock ! Iedere toerist zat daar op het gazon, voor de ingang te wachten tot men hen binnenliet...Nergens was een plaatske waar ge met de koffers doorkon, gelukkig dat onze hostess eentje was, die zich overal tussenwrong, en zo zijn we dan toch tot aan de incheck geraakt. Ik heb direkt gezegd " dit nooit meer ". Ben er dan ook niet meer geweest, ik had er mijn buik van vol.
Och ja, een mens is graag weg, maar komt ook graag terug naar huis.
Wat is het vandaag weer een mooie dag ! Het zonnetje schijnt, en dan is het toch zovele aangenamer, dan wanneer het regent ! Alhoewel, ik wolken aan de hemel zie, hoop ik toch dat de regen uitblijft.
Vannacht heb ik terug goed geslapen, want vorige nacht zat ik hier om 3u ' s nachts nog op mijn pc, daar ik de slaap niet kon vatten. Ik piekerde over iets, en ook over hoe de inhoud van mijn nieuw blog er zou gaan uitzien. Gelukkig trof ik nog één van mijn vrienden, on line zodat we nog eventjes konden praten met elkaar!
Jullie hebben het al gezien, dat wat ik hier neerpen, van mezelf komt...dus als er eens een dag niets staat, ...ja...dan zal het er wel op een ander moment van de dag komen. Het moet ook iets aangenaams zijn, waar jullie iets aan hebben.
Dan ga ik nu weer op zoek naar mooie afbeeldingen om dat hier te versieren, en vanavond praat ik over de reis in Kreta. Het is tijd dat ik nu daarover wat ga vertellen. En, dan ben ik weer vertrokken.
Ik wens jullie nog een zeer fijne dag, en tot later. xxx
Onder jullie zullen er al zijn die ooit gehoord hebben van een " woestijnroos "...zeker zij die al ooit een reis maakten naar Noord Afrikaanse vakantiebestemmingen.
Een woestijnroos is een opeenhoping van gipskristallen, vermengd met fijne zandkorrels. Dit materiaal kristalliseert blad-vormig, vandaar de naam " zandroos " of " woestijnroos ".
De natuur kan rare dingen doen.....maar wel mooi !
Ben druk beziggeweest om een 2de blog aan te maken, en ben daarom nog niet komen schrijven. Dat wordt nu dan ff rechtgezet.
Mijn 2de blog is voor mijn vrienden uit Amerika, Zweden, UK en Chili, opdat ook zij kunnen komen een kijkje nemen op mijn blog(s)....de 2de is wel in het Engels opgesteld, dus diegenen die de taal machtig zijn, kunnen gerust een kijkje gaan nemen.
Wat ik gisteren al wilde vertellen, gaat over katten. Door omstandigheden ben ik verplicht elke dag een wandeling te maken. Op die wandeling kom ik telkens 4 katten tegen, allemaal even schattig. Als ze me zien aankomen, komen ze af,...ze weten dat ik hen altijd streel, omdat ik graag dieren zie, en zeker poezen ! Toen ik vorig jaar op stap was, zag ik 2 katten zitten op een tafel ergens aan een appartement. Ze zaten te kijken naar de vogeltjes en al wat er beweegt. Omdat ik het niet kan laten, riep ik hen en ze kwamen af. Ene spierwit, ging al op zijn rug liggen, poten in de lucht om geaaid te worden en dan maar ronken....kopjes geven...de andere, kwam ook af, een grijze langharige,...het baasje zag me en riep me toe dat ik moest opletten, want ze waren net ingespoten tegen vlooien !...oh nee, " vlooien " dacht ik, niet mijn beste vriendjes....krijg ze altijd van poezen....en dat jeukt zo fel he... Enfin, ben dan maar verder gegaan, tot ik op de oek een andere kat zag zitten. Geen mooie, precies onder de tram gelegen, zo lelijk, maar zo vriendelijk, en zij kwam me tegen. Ze kreeg dan ook een streel van me, en ze ging met me mee tot aan het einde van de straat. Ik heb haar gezegd, terug te keren,...dan is ze maar blijven zitten...me steeds nakijkend...Poezen.....! Meestal doe ik een grote ronde en zo kom ik ook aan garageboxen, waar er een zwartje zit, ook een hele lieve, en die me ook heel goed kent ! Telkens ik voorbijkom, komt ze af, om ff " hallo " te zeggen. Ook zij wilt gestreeld worden en die gaat mee tot aan het hoekje, want ze goed tot waar ze mag. De laatste kat is een rosse met witte strepen, maar zo'n lieve. Zij woont in mijn straat, en weet begod goed waar ik woon. Vroeger had mijn buurvrouw zelf ook 1 kitten, maar toen ze groter werd, kwam die rosse altijd op bezoek tot op een dag, er in de tuin, 3 kleine kittens waren......'t zal je maar overkomen. Wat me bijgebleven is, die ene witte poes, zat een dag op een drempel, ik ernaartoe, ging me ernaast zetten en begon te strelen, toen ze plots me een likje op de wang gaf en een kopstootje, ze keek me aan, alsof ze wou zeggen " wat ben jij toch een lieve...", het was raar, maar het voelde goed aan. Dat het maar gauw terug lente is, dan komen ze allemaal terug naar buiten, om te genieten van de zon. Groetjes
Hallo aan diegenen die nog laat een kijkje komen nemen,
Deze avond heb ik nog eens een poging gedaan om hier een mooi stukje neer te zetten, en toen ik de foto ging opzoeken, verdween mijn tekst. Ik heb nochtans het vinkje gezet bij kladblok, maar ik moet op zoek gaan, waar die kan zitten, mijn tekst. Vermits het voor mij bijna tijd is af te sluiten hier, zal het iets voor morgen worden. Ik probeer elke avond rustig te zijn, voor te gaan slapen...ik heb daar zo mijn reden voor. Dus...het spijt me dat er hier geen nieuw dingetje staat, maar morgen werk ik verder aan die tekst. Nog een mooie avond en goede nachtrust en tot morgen. Dikke knuffel
Zoals iedere dinsdag is er bij ons een markt. Het weer zit niet zo mee, dus zal er ook niet veel volk rondlopen, denk ik, alsook weinig kraampjes staan. In de zomer is dat toch zovele aangenamer, dan staat het vol van kramen, mensen die rondkeuvelen, blijven staan babbelen bij elkaar, en nu wilt iedereen zo snel weer terug naar huis, omdat het regent...en koud is. Lekker thuis bij de verwarming, knusjes in de zetel en genieten.
Na de middag nog langs de openbare bibliotheek en dan op tijd eten, want vanavond heb ik een gesprek met mijn vriendin uit Amerika. Ik ken haar al meer dan 15 jaar, en sinds internet is uitgevonden, chatten we regelmatig eens met elkaar, altijd beter dan elkaar nooit te zien. We kunnen het goed vinden met elkaar, zijn van dezelfde leeftijd en hebben dezelfde lichamelijke ongemakken. 't Is net alsof ze mijn tweelingzus is, ik ben haar kopie en zij is de mijne.
Nu ga ik verderdoen, en dan naar de markt om inkopen te doen en langs de post voor zegels, want ik hoorde dat ze alweer gaan opslagen.
Nog een fijne dinsdag, en tot straks, met een nieuwe "ervaring ".. Ciao
Ja...de grootste uitdaging in mijn leven is dan toch wel de reis die ik gemaakt heb ik 90 naar de Verenigde Staten. Op zich misschien niet zo erg, maar voor mij was dat toch wel een grote stap, alleen te doen. Toch ben ik blij dat ik het ooit gedaan heb, niemand kan mij dat nog afnemen !
De reis ging via de " tripple A ", dwz, 3 luchthavens beginnende met de letter A. Te beginnen in Antwerpen ( Deurne ), Amsterdam en Atlanta, op te eindigen in South Carolina een zuidelijke staat van de USA. Door te schrijven had ik iemand leren kennen en moest ik eens op bezoek komen bij die mensen. Na lang over na te denken, heb ik het gaan boeken en ben ik daar toch een jaartje mee bezig geweest, alles te organiseren, want het is geen begeleide reis, alles moet ge zelf uitdokteren.
Het vertrek vanuit Antwerpen, ging vrij vlot, en na een klein uurtje vliegen kwamen we dan toe op de luchthaven Schiphol. Dus allen naar de transit om daar te wachten op de volgende vlucht...maar door technische defekten aan één van de motoren, moesten we 2 uur wachten, met als gevolg dat iedereen zijn verbindingen in Atlanta kwijt was. Gelukkig had ik bij de boeking een " assistente " gevraagd, die kon mij dan verderhelpen, want per slot van rekening, ge komt daar toe in een inmens grote luchthaven, nooit geweest en doe het dan maar hoor ! Uiteindelijk konden we dan vanuit Schiphol vertrekken richting Atlanta. Ik moet zeggen, de KLM is toch een goede maatschappij, ik kies daar nog voor ! Na een 7-tal uurtjes gevlogen te hebben, landen we op Atlanta, alwaar ik nog een binnenlandse vlucht moest nemen om in SC te geraken, en waar men ook op me wachtten.
Al bij al was ik toch blij er eindelijk te zijn, want het is toch vermoeiend zo'n reis, en ik was toen zovele jonger nog... Ik ben daar zeer goed ontvangen, en heb dan ook enkele uitstappen gedaan, waaronder The Biltmore Estate in North Carolina, een zeer groot domein, met kasteel en wijnkelders. Ze kwamen van heinde en verre om daar een bezoekje te brengen ! Toen ik daar kwam, op dat domein, wist ik niet waar eerst te zien, zoveel mooie perken met bloemen, ik was daar in april, maar vooral om daar tulpen aan te treffen...Tulpen uit Amsterdam ...Tijdens mijn verblijf namen de mensen mee naar " Ceasar's Head National State Park ", " Raven Cliff Falls", ik heb daar ook een " Nuclear Power Plant te Seneca " bezocht ( electriciteitscentrale ). Pumpkintown, een plaatske met maar één grote shop waar ge van alle leuke pluche dieren kunt vinden, echt op zijn Amerikaans ! Op het moment dat we daar stopten, speelden daar een bandje Country zangers..echt tof dit te mogen meemaken! Ben ook het Cowpens National Battlefield gaan bezoeken, waar vele soldaten liggen, gesneuveld tijdens de oorlog. Ik moet zeggen, de graven zagen er heel verzorgd uit, maar ook de begraafplaatsen, zijn totaal anders dan bij ons. Allemaal met dezelfde look.
Kenmerkend voor South Carolina is Dogwoodflowers (zie links van u het roze bloemetje) en perziken, het wordt dan ook de Peach State genoemd ( perziken Staat).
In downtown Greenville/Spartenburg heb ik het grootste Hotel bezocht, Hyatt Regency Hotel, (zoals u hieronder kunt bekijken ) een paleis en zo mooi binnenin, met planten, bloemen, ....liften aan de binnenzijde, de moeite om te zien !
Wat me zo is bijgebleven is hoe vriendelijk de mensen daar zijn, in winkels, supermarkten, restaurants etc...hoe zuidelijker, hoe vriendelijker.
Of ik er nog ooit naartoe kan....blijft de vraag. Ik heb nog vrienden wonen in Amerika, maar kan ze moeilijk allemaal gaan bezoeken. Zo..ik hoop dat jullie een beetje meegenoten hebben van mijn doortocht in the USA...
Vandaag voel ik me supergoed uitgeslapen. Het is lang geleden dat ik me nog zo goed gevoeld heb. Het is een goed begin, want gans uw dag is gebaseert op een goede nachtrust. Velen onder ons zullen dat ook wel weten...door ondervinding.
Vandaag is het een sombere dag en zit er niets in qua schilderen, maar eerder ga ik eens wat video's bekijken, of dvd's, maar ook geen uren, want das niet gezond ! Al die stralen van zowel de pc, gsm en TV, dat voel ik toch wel hoor, als ik uren aan die toestellen bezig ben.
Dit is maar een kleine tekst om de dag mee te beginnen, en later op deze dag, zal ik jullie over mijn Amerika-reis vertellen. Dat was nog eens een belevenis, die tijd ! Als ik daar nog aan terugdenk, een ware uitdaging.
vanwege mezelf aan iedereen !
...Tijdens mijn verblijf namen de mensen mee naar " Ceasar's Head National State Park ", " Raven Cliff Falls", ik heb daar ook een " Nuclear Power Plant te Seneca " bezocht ( electriciteitscentrale ).
