Over onderwerpen met een politiek, godsdienstig of raciaal karakter houdt men best geen diskussie. Niet in een Loge .... niet er buiten.
Dit is niet zozeer een kwestie van beleefdheid, maar eerder een kwestie van verdraagzaamheid tegenover anderen.
Uw vrijheid houdt immers op .... daar waar de vrijheid van iemand anders begint .... of .... mag ik zeggen .... daar waar zijn vrijheid eindigt, want aan die grens begint immers uw vrijheid.
Ooit vroeg een oud en wijs man mij wat ik dacht over 'terrorisme'. Ik ben op die vraag niet ingegaan. Had ik die polemiek willen aangaan, dan had ik hem uiteraard de wedervraag "Wat verstaat u onder 'terrorisme' ?" moeten stellen.
Immers, als bijvoorbeeld, tot over enige tijd in Polen iemand op de politie schoot noemde men hem in de 'vrije beschaafde westerse wereld' "een dissident". En als zoiets in Ierland gebeurde spraken wij van "een terrorist". Als we vernamen dat zo'n gelijkaardige daad in het toenmalige Zuid-Afrika werd gesteld, dan hadden we het over vrijheidsstrijders, en doet iemand zoiets in Zuid-Amerika, dan noemt men die een kommunist.
Als een bask zich verdedigt en hij haalt de trekker over .... dan is hij een moordenaar, en in België is een moordenaar al gauw het onbegrepen slachtoffer van zijn ongelukkige gefrustreerde jeugd .... iemand die niet genoeg de gelegenheid kreeg om zich aan te passen.
In het één of ander politiek niet-korrekt land worden mensen gemarteld. Daarna worden ze vermoord. Winnie Mandela en haar vrienden hebben destijds kinderen 'mishandeld'. De kinderen zijn daarna aan hun verwondingen overleden.
Een noord-vietnamese legerpatrouille had een amerikaanse legereenheid uitgemoord. De Amerikanen hebben in Korea en in Vietnam dorpen 'gezuiverd'.
De spaanse guardia civil heeft een man ondervraagd. De man heeft de dood gevonden. De Basken hebben op een beul van de guardia civil een laffe aanslag gepleegd. De man is gruwelijk vermoord.
Tot in hoeverre kan - en wil - een mens onpartijdig zijn?
Is onpartijdigheid geen onderdeel van verdraagzaamheid ?
De duitse dichter Wilhelm Busch (1832-1908) zei dat verdraagzaamheid goed is, maar niet ten overstaan van onverdraagzamen.
De engelse auteur Chesterton ( 1874-1936) gaat zelfs iets verder, en zegt dat verdraagzaamheid een deugd is van een man zonder overtuiging.
Want tot slot had de franse politicus Georges Clémenceau volgens mij toch gelijk toen hij zei dat iedere verdraagzaamheid op de duur een voor de anderen verworven recht wordt.
Ramuntxo
|