Loge …. …. …. …. « De Lóge » …. .... .... ....

     Dat woord heeft een bepaalde uitstraling, vindt u ook niet ?

     Het is een beetje mysterieus …. een tikkeltje esotherisch …. …. Het is onbekend.

     Hét onbekende …. …. Het zó aantrekkelijke onbekende.

Zo klinkt het voor de onwetende en nieuwsgierige profaan dan toch.

     Ik keek naar de uitleg die een Larousse uit 1960 aan het woord ‘loge’ geeft.

     …. En ‘de rosse’ zegt – en het is heel eenvoudig - :

« C’est une galerie qui a l’exterieur couverte ... ..... »

Een galerij met de buitenzijde dicht, uiteraard niet om de warmte binnen te houden, maar om profane blikken toegang te beletten.

     En dàt vind ik heel goed geformuleerd :   “La Loge est élevée au-dessus du sol.”

     De Loge is boven de grond verheven, boven de grond waar de profaan zich op bevindt.

Respekt is niet iets waar men zomaar ipso facto aanspraak op kan maken omdat men toevallig als het zoontje of als het dochtertje van papa ter wereld gekomen is.

     Neen. Respekt is iets wat men moet verdienen ….

                          ….door bepaalde dingen te doen en door bepaalde dingen niét te doen.

Dat geldt ook voor een Loge. Het is niet omdat een vereniging of een club het woord 'Loge'   in het vaandel draagt dat die zomaar 'van rechtswege' een Loge is. Ook dié benaming moet verdiend worden. En in véél Loges is men zich daar niet van bewust. Een Loge is per slot niet meer dan de som van haar leden. Maar helaas is die som niet altijd positief. Zo zij het !

De mens heeft uiteindelijk maar één rechter, en dat is zijn eigen geweten.