|
In zachte stilte voel ik
de adem van de dood
mijn zucht die niets vermag
spiegelt zich in de herinnering
aan de dagen van jouw lach
Om wie ik ben verloren
de dagen die zijn geweest
de beelden die vervagen
nestelden zich in mijn geest
ik raak ze nooit meer kwijt
Rijen van chrysanten
kerven genadeloos in mijn ziel
jouw naam in kille steen
wekt koele huiveringen
ik voel me zo alleen
©
|
