Vanmiddag gaan we naar de advocaat. Zien wat we kunnen doen om bezoekrecht over Lisa-Marie te krijgen. Normaal als grootouders heb je ook het recht om je kleinkinderen te zien, zeker als je ze jarenlang hebt grootgebracht. En hoe spijtig ik het ook vind dat ik op deze manier te werk moet gaan, kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Ik krijg mijn depressie niet onder de knie omdat ik mijn kinderen en kleindochter mis. En aan Kirsten zelf kan ik niets doen, zij besliste zelf om geen contact meer met mij te hebben. Maar Lisa-Marie heeft die keuze niet zelf gemaakt en ik weet van mijn andere dochters dat zij mij enorm mist. Dus doe ik het voor haar en voor mij. Ik hoop alleen dat er geen rechtzaak van komt en dat de advocaat een bezoekregeling in der minne kan regelen. Kirsten gaat wel boos zijn, zij denkt immers dat ik als grootouder niks in de pap te brokken heb. Zij als moeder beslist! Maar de wet heeft mij die mogelijkheid gegeven en die ga ik gebruiken ook! Hopelijk lukt het....