Straks komt Lisa-Marie, mijn oogappel. Ze is 5 jaar en het zonnetje in huis. Ik heb haar grootgebracht vanaf de geboorte tot vorig jaar oktober. Toen besliste haar moeder van de ene moment op de andere haar mee naar huis te nemen. Ik was en ben er nog altijd kapot van. Maar van de weinige keren dat mijn schattekind komt, geniet ik met volle teugen van haar. Ze is heel levendig, babbelt de oren van mijn hoofd en wil altijd maar meehelpen, vooral als ik aan het koken ben. Ze heeft dan zo haar vaste klusjes zoals de papiertjes van de bouillonblokjes halen en de aardappelen wassen. Ze kan ook al heel aardig pannenkoekenbeslag maken. Ze roert dan met alle heftigheid de klonters uit het deeg terwijl de bloem alle kanten uitvliegt. En haar pannenkoeken smaken dan ook dubbel zo lekker als ze verdrinken in kandijstroop. Als ze dan nadien met haar buikje rond in haar zitzak voor de tv naar een tekenfilm kijkt, kuis ik ondertussen het slagveld op :-)
Straks komt ze en dan gaan we morgen taart bakken, dat had ik haar de vorige keer beloofd. En ik weet heel zeker dat geen enkele bakker zo'n lekkere taart kan maken als zij.....