Oorlogskind op Java

Dit Blog is een eerbetoon aan mijn moeder, die met 4 kleine kinderen in de leeftijd van 0 tot 12 jaar, in 1942 plotseling in een Jappenkamp terecht kwam. En die al het mogelijke heeft gedaan om ons er door heen te loodsen en het er levend van af te brengen. Hetgeen is gelukt.

Inhoud blog

	Shoji Toshishige prosecuted in Hong Kong, Singapore and Batavia (Djakarta)
	Juli 1946, aankomst in Nederland
	Met de SIBAJAK naar Nederland
	De Sibajak
	Weer naar school
	In Batavia (Djakarta).
	Brief van koningin Wilhelmina aan de geinterneerde kinderen.
	De S.S. Amherst Victory
	De Gurkhas in Ambarawa. De reis naar Batavia.
	15 augustus 1945
	Nippon in Ambarawa
	De ziekenboeg in Ambarawa
	Kamp Ambarawa
	Transport naar kamp Ambarawa
	Tjihapit kamp
	Ananaslaan Bandoeng
	Via Dago weer naar Bandoeng
	Parungsari
	Massagraf Soebang
	Hoofdkantoor P. & T.-landen Soebang
	Via Lembang naar Bandoeng
	foto Soebang: soos
	foto uitzicht soos
	Ziekenhuis Soebang

Foto uit 1929. Het huis van de familie op de plantage Tjigaroekgak (Cigarukgak).

Moeder Emma Dederichs met haar spruiten, april 1933.

Foto's uit de dertiger jaren. Boven en onder. Samen op de foto met de kinderjuffrouw baboe Danie.

Familiefoto's uit 1933 en 1934

Local Subang people

Oorlogskind op Java

Van Soebang tot Batavia 1942-1946.

16-02-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

15 augustus 1945

Op 15 augustus 1945 capituleerde Japan, nadat de atoombom was gevallen. Toen was de oorlog officieel afgelopen.
Echter nog niet voor de mannen, vrouwen en kinderen, die in de interneringskampen zaten.
Zij bleven achter prikkeldraad zitten. Wel hoefden zij niet meer als knipmessen te buigen voor iedere Japanse bewaker en officier die langs kwam.
Ook aan de voortdurende vernederingen kwam een eind.
Wie herinnert zich wat dat betreft niet Murwi (Moerwi). Een gemene (Japanse) officier met een heel lang sabel, zo groot, dat het over de grond sleepte.


Pas op koninginnedag (31 augustus) vlogen er enkele vliegtuigen over met de rood-wit-blauwe kleuren aan de onderkant van de vleugels. De vrouwen begonnen spontaan het Wilhelmus te zingen. Toen wisten de geinterneerden het zeker. De bevrijding kwam er aan. Dat die bevrijding nog heel lang zou duren in verband met de naderende Bersiap periode wisten ze toen nog niet.
In ieder geval mochten de geinterneerden het kamp uit om wat ze aan oude kleren nog hadden, te ruilen tegen voedsel met de Javaanse bevolking. Mijn moeder liep met ons (3) kinderen richting het stadje Ambarawa om voor het eerst na 3 1/2 jaar weer van de vrijheid te proeven. En natuurlijk om oude spullen te ruilen voor voedsel.
Enkele weken later werd de toegangspoort naar het kamp weer gesloten en moest iedereen weer achter het prikkeldraad blijven.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Warchild on Java
1942 - 1946

Van Soebang, via Tjihapitkamp naar Ambarawa en via Semarang naar Batavia.

Dit Blog wordt regelmatig bijgewerkt. Er rust een copyright op de foto's en de tekst+inhoud in dit weblog.

standbeeld van Hofland van de P.& T.-landen zoals dit nù op de begraafplaats van Soebang staat.(foto door Hanneke Simons)

De soos in Soebang zoals hij er nù uitziet. Het is nu een museum.

Foto hierboven: Juffrouw Dirks was in de dertiger en veertiger jaren onderwijzeres op de lagere school van Soebang.
Veel planterskinderen van de P. & T.-landen hebben bij haar in de klas gezeten en les van haar gehad. Mej. Paula Dirks (1906 - 1987) overleed in Toowoomba, Australië in 1987.