Oorlogskind op Java

Dit Blog is een eerbetoon aan mijn moeder, die met 4 kleine kinderen in de leeftijd van 0 tot 12 jaar, in 1942 plotseling in een Jappenkamp terecht kwam. En die al het mogelijke heeft gedaan om ons er door heen te loodsen en het er levend van af te brengen. Hetgeen is gelukt.

Inhoud blog

	Shoji Toshishige prosecuted in Hong Kong, Singapore and Batavia (Djakarta)
	Juli 1946, aankomst in Nederland
	Met de SIBAJAK naar Nederland
	De Sibajak
	Weer naar school
	In Batavia (Djakarta).
	Brief van koningin Wilhelmina aan de geinterneerde kinderen.
	De S.S. Amherst Victory
	De Gurkhas in Ambarawa. De reis naar Batavia.
	15 augustus 1945
	Nippon in Ambarawa
	De ziekenboeg in Ambarawa
	Kamp Ambarawa
	Transport naar kamp Ambarawa
	Tjihapit kamp
	Ananaslaan Bandoeng
	Via Dago weer naar Bandoeng
	Parungsari
	Massagraf Soebang
	Hoofdkantoor P. & T.-landen Soebang
	Via Lembang naar Bandoeng
	foto Soebang: soos
	foto uitzicht soos
	Ziekenhuis Soebang

Foto uit 1929. Het huis van de familie op de plantage Tjigaroekgak (Cigarukgak).

Moeder Emma Dederichs met haar spruiten, april 1933.

Foto's uit de dertiger jaren. Boven en onder. Samen op de foto met de kinderjuffrouw baboe Danie.

Familiefoto's uit 1933 en 1934

Local Subang people

Oorlogskind op Java

Van Soebang tot Batavia 1942-1946.

08-03-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

In Batavia (Djakarta).

Vlak voor Kerstmis 1945 waren we in de haven van Batavia aangekomen met de boot vanuit Semarang. Ik was toen bijna 4 jaar oud. En vanaf mijn geboorte (4 jaar eerder) was ik - door oorlogsomstandigheden - van hot naar her gesleept.
Vanuit het ziekenhuis de schuilkelders in, toen de bergen in, hotel in en uit, van het ene overvolle huis naar het andere, vervolgens in vreselijke interneringskampen, daar ziekenafdeling in, ziekenafdeling uit, de boot op, de boot af.
Nu waren we dan in het rustiger Batavia in een soort beschermde wijk aan gekomen. Wij moesten beschermd worden tegen Indonesische vrijheidsstrijders - die achteraf heel begrijpelijk - voor hun eigen onafhankelijkheid streden.
Mijn moeder en 3 van haar kinderen werden eerst opgevangen in een wijkje waar ook voor eten gezorgd werd.
De organisatie hiervan was, evenals de reis uit Ambarawa, verzorgd door of namens het Roode Kruis.

Vervolgens verhuisden we - zonder bezittingen - naar een garage in de Banjoewangistraat in Batavia.
Die garage hoorde bij een huis waar een Nederlandse familie woonde. Wij mochten de garage met de daarbij behorende voorgalerij gebruiken. Mijn moeder kookte op een kooktoestel op de voorgalerij.
Later mocht zij met mij, het jongste kind, een kamer in het huis bewonen, en mocht zij ook gebruik maken van de badkamer.
Inmiddels had de oudste zoon Egon, 13 1/2 jaar oud, die uit het jongenskamp in de regio Bandoeng kwam, zich bij ons gevoegd. De 3 oudste kinderen Lottie, Egon en Bennie woonden dus in de garage. Egon, die moederziel alleen, een verschrikkelijke tijd had meegemaakt in het jongenskamp, had bij terugkomst, een emmertje met twee marmotjes bij zich.
Grappig dat je zoiets blijft onthouden.
Inmiddels moesten alle schoolplichtige kinderen weer naar school. In dit geval de Ursulinenschool in Batavia.

Hoe gaat het verder in Batavia? Waar we nog geruime tijd zouden verblijven, omdat er niet genoeg schepen waren om de circa 80.000 évacuees naar Nederland te transporteren.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Warchild on Java
1942 - 1946

Van Soebang, via Tjihapitkamp naar Ambarawa en via Semarang naar Batavia.

Dit Blog wordt regelmatig bijgewerkt. Er rust een copyright op de foto's en de tekst+inhoud in dit weblog.

standbeeld van Hofland van de P.& T.-landen zoals dit nù op de begraafplaats van Soebang staat.(foto door Hanneke Simons)

De soos in Soebang zoals hij er nù uitziet. Het is nu een museum.

Foto hierboven: Juffrouw Dirks was in de dertiger en veertiger jaren onderwijzeres op de lagere school van Soebang.
Veel planterskinderen van de P. & T.-landen hebben bij haar in de klas gezeten en les van haar gehad. Mej. Paula Dirks (1906 - 1987) overleed in Toowoomba, Australië in 1987.