ben zoals ik ben

doodshoofdvlinder

de rups kruipt over loof en doorn
korte sprieten keuren alles
wat haar maag verdraagt
tot zij uit haar jas groeit

kaken malen in het pantser van de kop
zij hult zich in een rode pop

vier vleugels van geel en grijsbruin
loodsen haar voorbij een bries
een inktvlek siert de pijlstaart

zij warrelt rond een lamp
strijkt neer met kleefklauwen

straks is haar lied uit
wordt zij ijler dan damp
-----------------------------------

Zwarte Zwanen

Een vlugge glimp van witte lingerie
onder roetwolk van rokken: zwarte zwanen
die, gekoppeld in eenzelfde rêverie,
als kanten schuitjes door de vijver varen:
kokette weduwen die niet om hun doden
blijven treuren - zwart is in de mode.
Eén kijkt soms even of haar spiegelbeeld
zich onder water net zo erg verveelt.

-------------------------------------------------------

De rups trekt zichzelf in twijfel

De rups trekt zichzelf in twijfel
steigert op de twijg, lijkt blind rond
te tasten in de richting van de vlinder die hij wil
stort dan neer
recht voor de bek van de merel.
Hap!
Weg vlinder
------------------------------------------------------------

Fragiel

Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket
het kindjes engelen-boeket

zachte geur in tinten licht pastel
fijne breekbaarheid toont het vaarwel

als de eerste liefde, vol verlangen
als t engelenkind op aarde, onbevangen

Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket
bij de allerliefste neergezet.

-----------------------------------------------------------

Luchtsignalen

Geen wolkje tussen de strepen van einderreizen in de lucht
geen vlaagje wind doortrok de bladeren tot fluister, geen zucht
vergezelde mijn gedachten die keer op keer
verder weg waren dan dwalend

over bruggen die beter zouden branden dan ooit gebouwd
doelloos heb ik ze tot kraken toe heen gesjouwd
niet bewust van het mooie weer
ontluikend stralend

Op zoek naar het vuur dat me in staat zou stellen
om het gespannen oordeel voor eens en altijd te vellen
daar ik dacht me wel verlost te gaan voelen
als er eenmaal as zijn zou

na het heftige fikken zouden alleen nog de smeulende plekken
mijn nachtmerries in dikke rook kunnen rekken
tot een hoop die niet zou zijn te koelen
gelukkig wees jij me het ongenaakte blauw
----------------------------------------------------------------------------------