Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
28-12-2005
Pa
PA Pa, wat was je dapper en sterk, wat was je wijs en oh zo knap. Nog nooit te laat gekomen op je werk, gaf anderen steeds liefde, nooit een trap.
Pa, wat was je een goeie vader, soms streng maar wel rechtvaardig. Je hart had een gouden ader, tegen iedereen steeds aardig.
Pa, wat heb je me veel geleerd, over het vroeger en het leven. Nooit deed je echt iets verkeerd, je hebt me steeds zoveel gegeven.
Pa, wat moet ik nu beginnen? Zo alleen hier zonder jou! Ik weet niet waar ik moet beginnen geen warmte, alleen maar kou.
Jouw arm niet meer om me heen, geen hulp meer van jouw kant. Te vroeg sta ik alleen, door verdriet nu overmand.
Ik mis je nu al, heus echt waar, al ben je net gegaan. Maar ooit dan zie wij weer elkaar, als het ook met mij hier is gedaan.
Dan zullen we weer praten over toen, kun je me nog heel veel leren. Geef ik je zo een dikke vette zoen, dat we er eeuwig nog op teren.
Maar ik ben nog lang niet dood, nog zoveel wil ik hier beleven. Al zitten mijn schoenen vol met lood, ik maak af wat jij me hebt gegeven.
Want jij hebt me ook geleerd om door te gaan, te vechten voor mijn dromen. En ook al ging je ver hier vandaan, ik zal ook de jouwe uit doen komen.
Want jouw droom maar ook jouw wens was dat ik gelukkig zou zijn in dit leven. Dus ik doe mijn best als mens, om jou dat alsnog te geven.
Vaarwel mijn pa, ik hoop tot ooit, dan vertel ik je over mijn leven. Ga nu maar, ik vergeet je nooit, daarvoor heb je me te veel gegeven.
ER KOMT EEN TIJD Er komt een tijd mijn beste vriend, voor jou, maar ook voor mij, dan laat je alles achter dat je hebt verdient dus dans nu en wees blij.
Wees blij dat je nu kan voelen, geluk maar ook de pijn. Geniet van al die smoelen hoe akelig ze soms ook zijn.
Heus die tijd komt voor ons beiden, voor ieder mens, voor ieder ras. In het diepste van ons lijden, blikken we terug op wat ooit was.
Hoe knap we dan ook waren, hoe heerlijk jij ook was. Eens krijg je grijze haren, en dan begint het pas.
De eenzame weg naar je graf, het was niet te vermijden. Toen men jou het leven gaf, was jij al af aan 't glijden.
Soms denken we dat we meer zijn, meer dan alle anderen. We vernederen en maken klein, zal dat ooit veranderen?
We bezitten zoveel dromen, maar is er nog wel tijd? Probeer ze uit te laten komen, anders heb je later spijt.
Al dat je nu bezit, is morgen misschien voorbij. Denk daaraan wanneer je fit, op hem of haar of mij.
Niets is goed en niets is slecht, laat een ander in zijn waarde. Bedenk toch wat ik zeg, voordat ze je dragen naar de aarde.
Zeg niet telkens morgen, als je het nu nog kunt doen. Blijf voor elkander zorgen, geen ruzie over poen.
Geen haat of geweld meer aan je zij, geen afgunst in jouw hart. Voor je het weet is het voorbij, al dat rest is dan de smart.
Want heus er komt een tijd mijn vriend, dat ook jij moet gaan uit dit leven, geef dus een ieder dat hij verdiend. en geniet, het duurt maar even.
TERUGKEER Het geluid van de wind die giert langs de ramen, het lijken zinnen, ja zelfs namen. Ze roepen wat ik wil vergeten, wat ik niet meer kan verdragen. Oude wonden worden opengereten, koud en guur zijn deze dagen.
De regen klettert tegen de ruiten, ik hoor je naam weerklinken. Binnen is het net zo koud als buiten, en het maanlicht doet mijn tranen blinken.
Zo ver weg van mij ben jij gegaan, je kon er niet meer tegen. Maar wat heb ik dan gedaan, waarom scheiden hier de wegen?
Zeg me waarom je niet meer wilt komen, welke fouten ik heb gemaakt. We hadden zoveel dromen, waarom toch heb jij dit gestaakt?
Had me toch een kans gegeven, om te bewijzen dat we gelukkig kunnen zijn. Niets is toch volmaakt in dit leven, nu rest mij alleen de pijn.
Het gemis jou aan mij zijde, samen lopen in het veld, of bloemen plukken in de weide, gelukkig zijn, ook zonder geld.
Echt samen alles delen, dat is wat we altijd hebben gedaan. Kan het jou dan niets meer schelen, dat jij mij nu pijn hebt gedaan?
Nog steeds hoop ik dat als de bel gaat, op een moment als ik het niet verwacht, dat jij weer voor mij staat, en de pijn die ik heb verzacht.
Maar de bel blijft stil, jij komt niet meer. Alleen het geluid van de wind en regen, weerklinken door het huis keer op keer, scheiden hier voorgoed nu onze wegen?
De wind valt stil, de zon komt op, toch tikt er nog steeds iets tegen het raam. Het is een merel, ik zie zijn kop, het tikt met zijn snavel jouw naam.
Dan gaat de bel en trillend doe ik open, en zie jou gezicht in het glanzend ochtend gloren. Ik durf nergens meer op te hopen, ik zie je maar ben alle hoop verloren.
Dan kijk je me aan vol tranen in je ogen, en zegt, ik mis je veel te veel. Ik bleef je trouw, heb je niet bedrogen, en een brok schiet in mijn keel.
Als god bestaat, dan heeft hij ingegrepen, jouw opnieuw bij mij gebracht. Dan heeft hij mijn gebeden begrepen, en de pijn die ik had verzacht.
Hoe ziet onze toekomst er uit? Is er ooit iets zeker in dit leven? Ik zie onze reflectie op de ruit, omarmt en innig zoenend. Vandaag nog zal je mij jouw liefde geven!"
"Zeg, hoeveel weegt een sneeuwvlok?", vroeg een mees aan een wilde duif. "Minder dan niks", gaf die ten antwoord. "Dan moet ik je een merkwaardig verhaal vertellen", zei de mees. "Ik zat op de tak van een den, dichtbij de stam, toen het begon te sneeuwen. Niet hevig, met stormgeweld, nee, als in een droom, zonder geluid of gewicht. Daar ik niks beters te doen had, begon ik de sneeuwvlokken te tellen die op de twijgen en naalden van mijn tak vielen en daaraan bleven hangen. Op de kop af driemiljoenzevenhonderdeenenveertigduizend en negenhonderdtweeënvijftig waren het er. Toen die driemiljoenzevenhonderdeenenveertigduizend en negenhonderdtweeënvijftigste vlok omlaag kwam - minder dan niks, zoals je zegt - brak de tak af." Daarop vloog de mees weg. De duif, sedert de dagen van Noach gespecialiseerd in dit soort vragen, zei na enig nadenken bij zichzelf: "Misschien ontbreekt er nog maar één stem van één enkele mens om de vrede in de wereld te verwerkelijken."
Artsensyndicaten en ziekenfondsen hebben dinsdagochtend een nieuw tariefakkoord afgesloten voor 2006 en 2007. De meeste artsen mogen hun erelonen op 1 januari 2006 indexeren. Ook komt er voor een aantal prestaties een tariefverhoging.
De meeste artsen kunnen in 2006 hun honorarium indexeren met 2,26 procent. Enkel de categorieën van wie het budget tussen 2000 en 2004 met meer dan 7,5 procent gestegen is, krijgen de index niet. Dat is onder andere het geval voor de neurochirurgen. De klinisch biologen ontvangen maar een halve index, dat wil zeggen dat hij ingaat op 1 juli.
Bij een ereloonindexering wordt het door de ziekteverzekering terugbetaalde bedrag geïndexeerd. Daardoor verandert er voor de patiënt dus weinig. Verder werden nog een heleboel wijzigingen in de nomenclatuur (lijst met terugbetaalde verstrekkingen) afgesproken, legt Mark Loix van de Christelijke Mutualiteiten uit. Zo zullen huisartsen vanaf 1 april 2006 een hoger ereloon krijgen voor huisbezoeken bij meerdere personen tegelijkertijd en wordt hun nachttarief opgetrokken.
Voor het Globaal Medisch Dossier mogen huisartsen vanaf volgend jaar 2 euro meer aanrekenen. In 2007 3 euro extra. Daardoor zullen ze aan een vergoeding van 25 euro per dossier komen. Er is ook concreter bepaald wat er in het GMD moet staan.
Gynaecologen krijgen voor een bevalling vanaf 2006 10 procent extra. Kinderspecialisten zullen hun erelonen voor sommige prestaties met 25 procent zien stijgen. Verder wordt vanaf 2006 voor 75-plussers één screening per jaar bij de geriater terugbetaald. Die is onder andere bedoeld om na te gaan of de bejaarde nog thuis kan blijven wonen.
Deze wijzigingen geven gevolg aan de nota van minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Rudy Demotte, die de intellectuele prestaties van bepaalde specialismen geherwaardeerd wou zien. De BVAS wou aanvankelijk als voorwaarde laten opnemen dat de tariefafspraken enkel tijdens de kantooruren gelden. Voorzitter Marc Moens vond dat ook artsen recht hebben op een 38-urige werkweek en dat ze voor prestaties buiten de 'normale daguren' zelf moeten kunnen bepalen welk supplement ze aanrekenen. Maar dat idee stuitte op tegenkanting van de ziekenfondsen en kwam uiteindelijk niet in het akkoord.
De hele conventie kost over de twee jaren 245 miljoen euro. Het gaat om 145 miljoen euro aan nomenclatuurwijzigingen en 100 miljoen voor de index.
Artsen zijn vrij om zich te conventioneren. Diegenen die zich ertoe verbinden de afgesproken tarieven te respecteren, krijgen in ruil een bedrag voor hun pensioen. Het akkoord moet nog worden goedgekeurd door minister Demotte. "Maar dit zal waarschijnlijk weinig problemen geven", aldus nog Loix.
Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
