ben zoals ik ben

Inhoud blog

	mopje
	Zullen we snel eens een bakkie doen
	Vertrouwen
	Blijf in jezelf geloven
	Waar mensen mensen zijn
	De rugzak
	Loslaten
	Pluk de dag met een lach
	Pluk de dag met een lach
	Wanneer.....
	een vriend
	kunst
	de stoel
	op een kier



	een moeder
	liefde is..
	gedicht
	verdriet
	gedicht
	gedicht

	gezegde



	clown
	gedicht
	gedicht
	piano spelen

	waarom
	mopje
	huismus
	heel veel sterkte
	mooi


	voor jou
	gedicht
	een goede nacht
	a clue
	fun
	Einstein quotes
	indiaan
	gedicht

	i kiss you


	afwas
	fantasy
	happy new year
	goedemorgen
	verleidelijk
	geluk
	beste wensen
	plaatjes
	Wiens hart is echt zo rein ?
	niets is sterker dan de stilte
	engeltje met bloem
	viagra
	happy new year

	chat-box
	er is nog zat om voor te leven
	De koningin van de nacht
	vervlogen droom
	en toch
	wiens hart is zo rein
	Een nieuwe dag

	Pa
	ALLEEN
	er komt een tijd
	Terugkeer


	mus
	vrede verwerkelijken
	slaapster
	wilt je geloven dat dit een airbag is
	YosemitePark
	good morning
	vriendschap
	good morning
	nadenkertje
	vrede
	kerstsfeer
	windows
	kerstklokken
	duurde dokter
	prettige feestdagen

	kerstgedicht
	wintersfeer
	mopje
	prettige feestdagen

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

We zijn de 18de week van 2024

E-mail mij

Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

Over mijzelf

Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.

ben zoals ik ben

carpe diem
ut ameris ama om bemind te worden moet je liefde kunnen geven

28-12-2005

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Een nieuwe dag

EEN NIEUWE DAG
De wekker gaat, het is al half zeven.
Nog even draai ik me zachtjes om.
Het is weer begonnen het dagelijks leven,
al vraag ik me soms toch af waarom?

Waarom elke dag weer hopen om iets dat nooit zal komen?
Waarom leven met angst en pijn?
Hoe hard we ook vechten voor onze dromen,
iedere dag zal toch hetzelfde zijn.

Ooit zal alles beter gaan,
want dan komen onze dromen uit!
Ooit verdwijnt hij voorgoed, onze traan.
Ooit voelen we ons lekker in onze eigen huid!

Dat hoopten we al toen we achttien waren,
en dat hopen we ook als we tachtig passeren.
Kwijlend naar het leven van anderen staren,
terwijl we ons best doen het onheil te weren.

Dromen, ik heb ze zelden uit zien komen.
Al dat we verspillen is onze tijd.
Niet voor niets heten het ook dromen,
en vroeg of laat zijn we die kwijt.

Dan rest nog de herinnering aan een wens,
aan de hoop zo ooit te leven.
Dat geld voor bijna ieder mens,
voor ieder levend wezen.

De sleur van het dagelijkse leven,
het is vaak moeilijk te doorbreken.
Zeker als je weinig geluk wordt gegeven,
en de pijn je hart blijft steken.

Maar als je opgeeft zonder te proberen,
dan weet je zeker dat je het verliest!
Probeer het tij daarom te keren,
dat niet proberen is pas triest!

Ik kijk op de wekker, het is al half acht.
Veel te lang lag ik te denken.
Maar ik weet zeker dat na vannacht,
ik aan mijn dromen meer aandacht zal gaan schenken!

Vol nieuwe moed sta ik weer op!
Begin de dag als nooit tevoren!
Ik prent mezelf goed in mijn kop,
wie niet probeert, heeft bij voorbaat al verloren!

jepico

Geef hier uw reactie door