Deze keer had ik op een zonnige Zaterdagmorgen een blauwe ontmoeting ! Ik was reeds een tijdje aan het luisteren of ik hem niet hoorde en deze morgen was het zo ver . In de Langemeersen nabij Oudenaarde zag ik mijn eerste Blauwborst van het jaar . Een mannetje Witsterblauwborst zat te fluiten .
Die Witsterblauwborst komt van het kleine witte vlekje op zijn borst , de noordelijke blauwborsten hebben een rood vlekje en zijn roodsterblauwborsten . De Blauwborst is een vogel van de moerasgebieden en de velden met riet , wilgen en water in de buurt . Het zijn zomergasten die hier broeden van April tot Augustus en daarna terug vertrekken naar het zuiden .
Ik vind dit één van onze mooiste zomergasten en hoop dan ook jaarlijks om er enkele te zien . Als jullie in zijn habitat wandelen en je hoort een geluidje als van de koord die tegen een vlaggenmast tikt , dan zou er wel eens een Blauwborst in de buurt kunnen zijn . ( tenzij er een vlaggenmast staat in het natuurgebied ? )
Je kan van deze vogeltjes niet zeggen dat ze geen vlieg kwaad doen , ze eten namelijk bijna uitsluitend insecten . Ga maar eens op zoek naar dit vogeltje , het is een magische ontmoeting als je er dicht bij kan komen . Vandaag stond ik op minder dan tien meter en hij bleef zitten ! Mijn maand is goed .
Momenteel één van de weinige insecten die reeds rondvliegen , je kan ze vinden aan insectenhotels , de Gehoornde Metselbij . Een hele mooie wilde bij die momenteel aan de nieuwe levenscyclus is begonnen .
Op de eerste foto's zien jullie enkel mannetjes , zij zijn de eerste om uit te komen en ze wachten vol ongeduld op de vrouwtjes . Mannetjes zijn iets kleiner dan vrouwtjes en hebben een soort van witte " baard" . Hun enige doel is om zo snel mogelijk een vrouwtje te pakken te krijgen en haar eitjes te bevruchten .
Eens dat gebeurd is zullen de vrouwtjes de rest van het werk opknappen en kunnen de mannetjes voor de rest van hun korte leven op café gaan ... moesten die bestaan natuurlijk De vrouwtjes zoeken dan een goeie gang uit in het hotel en beginnen met eitjes leggen .
Ze kruipt er achterwaarts in en gaat één eitje leggen op het eind van de gang . Dan vliegt ze er weer uit en zoekt mortelspecie om dat eerste ei in te metselen . Eerst komt er nog wat stuifmeel en nectar in het holletje , zo heeft de larve al iets te eten . Daarna metselt ze de gang aan het ei dicht en gaat ze een tweede eitje leggen in diezelfde gang . Telkens komt er voedsel bij voor de larve en metselt ze het gangetje dicht . Vandaar de naam metselbijen .
Gisteren heb ik mijn eerste vrouwtje gezien bij mijn insectenhotel en ze had al prijs , gelukkig was het geen vluggertje en kon ik een foto nemen ... Het mannetje heeft zijn levensdoel vervuld , voor haar wacht het zware werk . Deze beestjes leven aan duizend per uur , binnen een maand zullen er andere bijen een gang zoeken en is er van deze Gehoornde Metselbij al geen sprake meer . Het leven van een metselbij is kort maar krachtig !
Voor de maand Maart gaan we naar warmere oorden , naar Spanje om precies te zijn . We gaan het hebben over een echte hagedis die enkel daar voorkomt . Dit beestje heeft de prachtige naam de Grote Zandloper .
Het zijn niet de allergrootste met hun 31 cm , staart inbegrepen . We zien op de foto's , zowel een vrouwtje als een mannetje . De subadulte mannetjes hebben soms oranjerode achterpoten en staart . Hij zal nog te jong zijn voor mevrouw .
De vrouwtjes leggen eieren in Mei ( zoals de vogels ) , het zijn dus geen levendbarende hagedissen zoals de meest voorkomende bij ons . De GroteZandloper kan je zowat overal in Spanje vinden , uitgenomen in het noorden .
Als we naar deze beestjes kijken , zien we in het verleden , ze bestaan al veel langer dan wij . Reeds in het Myoceen waren ze er , zo een 4 a 5 miljoen jaar geleden . Het zou me verwonderen als de mens het zolang weet uit te houden ...
Eindelijk is de zon terug , dat geeft een mens al eens wat meer goesting om zich uit zijn bed te hijsen . Een klein uurtje rijden en ik sta in Oostburg , waar ik begroet werd door deze Graspieper .
Eigenlijk ben ik naar hier gekomen om te zien of mijn vrienden de Grutto's al terug in het land zijn . Gelukkig was dat het geval , er zijn er nog maar enkele , maar het is toch al iets .
Zoals ze nu op kleur staan vind ik dit onze mooiste weidevogel die we hebben . Jammer dat ze in Vlaanderen aan het verdwijnen zijn . Hier zullen ze binnen enkele dagen al terug beginnen baltsen en hopelijk voor nageslacht zorgen .
Met dit warme zonlicht leken de Bergeenden nog mooier , dit mannetje is aan het paraderen om een wijfje aan de haak te slaan . Fiere beestjes hee .
Er hangen wat takjes in de weg bij de volgende foto , ik weet het , maar door al die obstakels lijkt de foto een extra warme flew te hebben . Deze mooie Roodborsttapuit vond het in ieder geval goed .
Mijn dag was helemaal goed toen er enkele Geoorde Fuutjes vrij dichtbij kwamen foerageren . Je weet dus dat ze veel gaan duiken , snel zijn is de boodschap .
Momenteel staan ze mooi op kleur , ook hier zullen de koppeltjes gemaakt worden binnen enkele dagen . Hopelijk komt het hier tot broeden .
Ik voel aan alles dat het nieuwe lenteseizoen voor ons begonnen is , hier lijkt er zelfs al liefde in de lucht te hangen ...
En om de dag af te sluiten zag ik mijn eerste Strontvlieg van het jaar , dat was echt iets om naar uit te kijken .
Voor ons beestje van de maand Februari , zullen we nog enkele maanden moeten wachten . Ze zitten nu in het uiterste zuiden van Europa of zelfs in Noord-Afrika . Vanaf Juni kan je ze bij ons terug zien , deze langeafstand trekkers onder de vlinders . Niet te verwarren met de Atalanta op wie hij een beetje lijkt , dit is de Distelvlinder .
Ongelooflijk dat zulke kleine beestjes zo ver kunnen vliegen . Je zal ze wel niet zien als ze aan het trekken zijn , dat doen ze op grote hoogte . Als ze hier in je tuin zitten in Juli , hebben de meesten er al een tocht van 3000 km opzitten . Als je tuin er te perfect bij ligt , is dat voor hen niet goed . Zij hebben planten nodig waar ze hun eieren in leggen , zoals Brandnetels en Distels .
De rupsen zijn niet kieskeurig , dus laat in uw tuin wat plaats voor een ruig stukje met netels en distels . Een bloeiende distel geeft ook nectar aan de vlinder en de rupsen eten de bladeren . Op de volgende foto staat de vlinder met zijn vleugels dicht , een totaal ander zicht ...
Momenteel gaat het niet zo goed met de Distelvlinder in onze contreien , door de intensieve landbouw is er geen plaats meer op en tussen de akkers voor wilde bloemen en kruiden . En het vele sproeien met pesticiden helpt natuurlijk ook niet. Mocht u nog wat plaats over hebben in uw tuin , zet dan eens een vlinderstruik . De bloemen van die struik zijn echte snack-bars voor vele vlinders , bijen en zweefvliegen .
Hopelijk waren de foto's een opsteker in deze natte , sombere en kille dagen , maar weet dat verbetering in aantocht is . Ik kan niet wachten tot die eerste tekenen van de lente er zijn .
Laatste dag in de ardennen , vanavond moet ik al thuis zijn . Deze laatste dag ga ik richting Luxemburg en het drielandenpunt in Ouren . De Our is normaal een rustig kabbelende kleine rivier , dat is nu even anders . Je kan de kracht van het water bijna voelen , wie hier in valt ,kan het volgens mij vergeten .
Ik doe de wandeling naar het exacte punt waar Duitsland , Belgie en Luxemburg samen komen , een beetje op en af en met mooie zichten op de Our . Af en toe gaat ze reeds buiten haar oevers .
Door het vele water en vochtige lucht , is er hier overal veel mos . Ook op sommige dode bomen hangt het vol . Daar zal er zeker al een specht van geprofiteerd hebben . Hoe gemakkelijk is dit ? De warme tapis plain voor je hol kan je zo van de buitenkant afpikken .
Even verder zit ik volledig in Luxemburg op een wandelpad dat redelijk steil naar omhaag gaat , ook hier zie ik winterzwammen zoals deze Gele Trilzwam .
Het water uit de hoger gelegen delen komt mij nu op het wandelpad tegemoet . Ook hier zijn er regelmatig bankjes in het bos om even te pauzeren , maar in dit vochtige weer met het water dat overal loopt , stap ik toch liever door .
Bij het terugkomen naar mijn auto had ik al een Goudvink gezien en nu hoorde ik een bekend geluid . Na een klein beetje zoeken zag ik deze Boomklever met zijn noot worstelen .
Als ik hier in de lente nog terug geraak , hoop ik op veel meer beestjes . Deze week was het kalm , maar voor de vogelliefhebbers toch nog het lijstje van de week . Grote Zaagbek , Kraanvogels , Buizerd , Geelgors , Boomkruiper , Boomklever , Glanskop , Grote Zilverreiger , Goudvink , Torenvalk , Kramsvogel , Klapekster en een Das . Misschien ben ik er nog vergeten , in totaal heb ik ook zes nieuwe soorten paddenstoelen leren kennen . Graag tot de volgende !
Vandaag gaat het over de grens naar Duitsland , mijn geliefkoosde stukje Auw beiPrum . Hier heb ik twee vaste wandelingen die ik heel graag doe . De eerste is in de buurt van het stuwmeertje .
Hier hoorde ik twee kleine vogeltjes babbelen in het Duits toen ze aan het zoeken waren naar eten ... Moeilijk te zien , maar toch , Glanskop !
Het mooie riviertje dat door de vallei stroomt staat bomvol, in de bochten loopt ze soms over . Er moet hier echt geen regen meer bijvallen !
Ook hier vind je paddenstoelen in de winter , deze kan je het ganse jaar door vinden , het Gewone Elfenbankje .
Bij mijn tweede wandeling in de velden , sloeg het weer plots helemaal om , donkere wolken kwamen met hoge snelheid aanzetten en ik had natuurlijk mijn regenvest nog in de auto gelaten . Gelukkig bleef het nog een uurtje droog .
Het volgende zwammetje is enkel deze tijd van het jaar te zien . Ik wist eerst niet wat dit rare ding was , was er sneeuw gevallen s'nachts op het mos ? Maar bij nader onderzoek zag ik dat het groeide op dode takjes die op de grond lagen . Ook nu is het duidelijk dat degene die namen geven aan planten en dieren , over veel fantasie beschikken : het Rozeblauwig Waskorstje .
Door het vele water dat er de voorbije dagen is gevallen , ontdek ik nu spontane beekjes in de weiden waar er nooit beekjes zijn . Maar het is hier heel heuvelachtig en het water moet ergens naar beneden .
Voor ik terug naar mijn hotel ging , toch nog even langs een veen gereden en daar eindelijk mijn eerste Klapekster van het jaar gezien . Hij is niet echt groot , zat op honderd meter van mij en op een takje , wiegend in de wind . Dus : niet scherp...
En dan nu een beetje gaan eten , morgen ga ik richting Luxemburg .
Vandaag zit ik in de streek van Beho en Vielsalm . Nog steeds geen regen te bespeuren en daar ben ik blij om . Wel een koude wind ( 5 graden) en een sombere hemel .
Omdat er zo weinig vogels zijn , kijk ik nu ook meer naar de paddestoelen en zwammen . Er zijn soorten die vooral in de winter te zien zijn . Deze Roodgerandehoutzwam is daar één van .
De naaldbossen zijn nu doorkijkbossen geworden , de ondergroei is op vele plaatsen dor en neergevallen . Jammer dat er geen zon was .
Het natuurgebied tussen Beho en Vielsalm is heel er ruig en ligt rond de rechterbach . Een riviertje dat afhankelijk van het seizoen , klein of groot is . Dit is ondermeer de thuis van enkele Bevers .
De Bevers zorgen er met hun dammen voor dat de rivier nooit laag komt te staan in hun vijver . Het zijn echte ingenieurs die je jammer genoeg enkel s'nachts bezig kan zien .
In ditzelfde gebied deed ik een wandeling en zag ik een nieuwe waarneming , jammer genoeg moest ik ze invullen bij de verkeersslachtoffers . Een hele mooie Das lag dood aan de kant van de weg . Hier zal ik in de toekomst dubbel opletten dus .
Rond Vielsalm zag ik deze mooie Peervormige stuifzwam , nog zo een winterse soort . Samen met de Parelstuifzwam waren dit twee nieuwe soorten .
Net zoals bij ons is deze Zuiderse gast hier al ingeburgerd , de Grote Zilverreiger is hier in de winter , overal op de velden te zien . En dan zou u denken , hier zit toch geen vis ? En kikkers en Salamanders in de winter ook bijna niet ? Dan zouden we vergeten dat de Grote zilver , net zoals de Blauwe reiger , ook Mollen eet !
Zolang ik het fysiek kan blijven volhouden zal ik blijven naar deze streek komen . Duitstalig Belgie is voor mij altijd een beetje thuiskomen en dan voel ik mij een beetje zoals Jean-Marie Pfaff , mijn Duits is even goed .
Zo vroeg op het jaar is er veel minder leven te zien , op het eerste zicht , maar wie weet waar hij moet kijken zal altijd mooie dingen zien .
In het natuurgebied in Thommen zag ik deze morgen een groepje van een dertigtal Geelgorzen , de eerste keer dat ik er zoveel samen zag .
Dit is de ideale streek voor fietsers die graag op hun gemak van de natuur genieten , kronkelende wegen met heel weinig auto's .
Voor mij , als wandelaar, is dit ook het uitverkozen gebied . In de naaldbossen zijn de varens helemaal dor geworden door het vriesweer . Deze bruine berg zal voedingstoffen geven voor de varens die deze lente terug zullen schieten .
In de winter kan je ook heel wat speciale winterpaddestoelen zien . Zoals de vele soorten Fluweelpootjes die nu staan te pronken .
Dit jaar was het de eerste keer dat ik de vele bankjes van het VVRO in gebruik nam . Toch wel gemakkelijk als je even wil uitrusten op een wandeling . Meestal staan ze zo opgesteld dat je er een prachtig zicht bij krijgt . Ze worden onderhouden en de vuilbakjes die erbij staan worden regelmatig leeg gemaakt .
Als je dan een broodje aan het eten bent op zo een bankje en je krijgt een gratis airshow te zien , dan is mijn dag goed . Deze twee Buizerds waren aan het spelen en haakten af en toe met hun poten in elkaar . Een vroeg voorteken op de balts . Als je de verschillen van kleur tussen deze vogels ziet , dan weet je ook dat vogels herkennen niet altijd makkelijk is ...
Het is een beetje zoals bij de mensen , er zijn blekere vormen en donkere . Nu nog een douchke en lekker eten en mijn eerste dag is geslaagd .
Voor de maand Januari wou ik absoluut kiezen voor een dier dat hier slechts voorkomt , als het winter is en koud . Het was dan ook nog eens een nieuwe waarneming toen ik deze morgen ging kijken naar deze vogel met de rare naam .
Waar de naam vandaan komt , weet ik niet , maar dit beestje verdiend beter . Mijn allereerste Pestvogel zat dus deze morgen in Brugge . In iemand zijn tuin , op een struik met rode bessen . Waarschijnlijk blijft hij daar nog een paar dagen tot alle bessen op zijn .
Ze broeden in de noordelijke taiga en zijn hier heel af en toe te zien als het ginder boven te koud wordt . Sommige jaren komen er helemaal geen Pestvogels naar ons land en andere koude jaren kunnen we een invasie hebben . Voorlopig is er maar één exemplaar te zien in ons land .
Mocht de pest nu toch nog uitbreken , dan weten we waarom hij die naam heeft , maar ik zou nog niet beginnen panikeren ....
In het vorige artikel had ik het over broedvlekken bij de Koereiger en ik dacht er pas later aan dat jullie het waarschijnlijk hoorden donderen in Keulen . Broedvlekken ? Op de volgende foto zien jullie een Aalscholver en die kennen jullie allemaal , er zitten er ondertussen zoveel dat iedereen ze kent . Ook zij hebben broedvlekken . Daarmee tonen ze dat ze klaar zijn om te paren en dit jaar zijn ze er vroeg bij , ik heb er al gezien met de typische witte vlekken .
Bij de Koereigers is het veel mooier , ze krijgen de vlekken op hun borst , maar ook op hun kop en de kleur gaat van geel naar een prachtig oranje . Op de volgende foto zien we koereigers in een ideale omgeving , tussen de koeien in een prachtige Franse weide , met gezond gras vol kruiden en bloemen .
Bij eenden en veel andere vogels zijn er zelfs volledige nieuwe kleden , maar dat zal misschien een item zijn voor later , vogels in winterkleed en zomerkleed . Dan zien jullie ook dat het niet zo simpel is om ze allemaal op naam te brengen ...
Het was vooral uitwaaien en een wandeling maken , toch kon ik het niet laten om een paar beestjes op de korrel te nemen . Weinig zon vandaag voor deze KleineZilverreiger . ( let op : kleine witte reiger , zwarte bek , meestal kuif )
Een beestje dat hier iedere winter aanwezig is in dit reservaat , gevlucht voor de koude in het verre Siberie , de Zilverplevier . Klein beetje zon , zucht van een spiegeling in het water en een bewegende vogel .
Een tweede kleine witte reiger die nu veel te zien is in West-Vlaanderen , is de Koereiger . Hij loopt veel tussen het vee op de weide , paarden of schapen zijn ook goed . Als ze maar de grond omwoelen tijdens het grazen , dan pikt hij de wegspringende insecten op .( let op :kleine witte reiger , gele bek , soms in de lente , een oranje broedvlek op borst)
Door de wind , maar niet door de regen , het viel mee vandaag op het strand . Soms doe ik hier de raarste ontdekkingen . Dit aangespoelde diertje kende ik niet ,maar na enig opzoekwerk weet ik dat het een Muiltje is . (rare naam toch)
Op mijn terugtocht naar de auto , kwam er een klein sprietje zon van tussen de wolken en daar zat dan nog wel een Zanglijster op een paaltje zeker .
Zelfs al ben ik de laatste tijd fysiek iets minder , ik ga toch blijven wandelen en de natuur vastleggen en bewonderen . Hopelijk volgende week of de week daarop , naar de Ardennen . Mijn tweede thuis .
En aangezien we nu toch bij de vinken zitten , even een kleine rechtzetting . Sommige , iets oudere , mensen laten mij wel eens weten dat ik een verkeerde naam gebruik . Dat komt omdat vele mensen nog de dialect namen gebruiken en ik altijd de vogels benoem met hun officiele naam . Laat ons eens enkele vinken bekijken ...
De eerste foto laat een vrouwtje Groenling zien , door sommigen onder jullie beter gekend onder de dialect naam Vlasvink .
De mannetjes van de Groenling zijn nogal geelachtig , je vraagt je soms wel af wie die namen uitvind . Dus voor de iets oudere kijkers onder ons , we zitten tenslotte op seniorennet , een Vlasvink is eigenlijk een Groenling !
Een tweede hele mooie onder de vinkensoorten is de Putter , ook hier weeral een compleet andere naam bij de oudere bevolking . Voor hen is dit een Distelvink .
Bij de Putter is er in het veld geen onderscheid te maken tussen mannetjes en vrouwtjes , ze zijn beiden even mooi . Dit komt bij vogels niet zo vaak voor . Zijn prachtige kleuren zijn goed te zien als hij vertrekt .
De oude dialect naam kregen ze omdat ze zot zijn van de zaadjes van de distels . Soms vraag ik mij af waarom ze Putter heten en niet Distelvink ...
Een vinkensoort die we enkel in de winter zien , een Keep . Op de volgende foto is een mannetje te zien die nog niet helemaal op kleur staat . Deze hebben in het dialect wel een hele rare naam .
Een Keep heet in het dialect , een zeevinke . Blijkbaar gaat deze soort ieder jaar op vakantie aan de Belgische kust .
Vanaf nu is het stilletjes het moment om ergens een Keep te zien , hoe kouder in het Noorden , hoe meer er in de winter naar hier komen . Ik vind het hele mooie vinken en ik ben altijd blij als ik er eentje zie .
Er zijn er ongetwijfeld nog , soorten vogels met een andere naam in het dialect . Jullie mogen ze altijd doorgeven en misschien maak ik er dan ook een stukje over.
November is een goede tijd om de mooiste vink te zien . Er zijn er de laatste weken al enkele gezien in onze streek . En toch is de Appelvink eerder zeldzaam in West- Vlaanderen .
Wie er juist op die naam is gekomen weet ik niet , maar ze eten heel graag kersen, maar een kersenvink klinkt waarschijnmlijk niet zo goed . Deze vink heeft niet enkel een zware kop , maar ook een hele grote bek voor een vink .
Appelvinken lijken niet echt vriendelijk , hun koptekening lijkt ervoor te zorgen dat ze een nors en kwaad uiterlijk hebben . Ze kunnen nochtans heel vriendelijk zijn
Ik vind het hele mooie vogels en het zijn ook sterke kerels , met hun bek kunnen ze kersenpitten openbreken . Ze kunnen tot 50 kilo kracht genereren . Deze vogel kwam drinken aan een voederplaats .
Voor mij is dit ieder jaar het sein dat de winter in aantocht is , nu nog een horde Kepen en de kachel kan wat hoger gezet worden .
Deze morgen heel vroeg naar hier gereden en begonnen aan een wandeling rond het gebied . Ik sta verbaasd dat er in deze streek ook wijnbouw is , de meeste huizen hier rond dit gebied hebben druiven staan .
Ook de kleine beestjes worden vandaag niet vergeten , deze mooie schorpioenvlieg liet zich mooi zien . Ik vind dat prachtige beestjes .
Ik zit hier wel te watertanden als ik naar de huizen in de buurt kijk , dit is een droomgebied om te wonen .
Dit moet wel plezant zijn , de ganse dag natuur van op uw terras en s'avonds een glaasje wijn van je eigen druiven .
De vijvers van het gebied zorgen er ook voor dat hier nogal wat libellen zitten en heel erg raar , meer nachtvlinders dan gewone dagvlinders . Er zijn dit jaar blijkbaar veel meer algen dan andere jaren . Geen idee waaraan dat ligt .
En dan mijn tweede orgelpuntje van dt reservaat , op diezelfde dode boom waar gisteren de Wielewaal zat , zie ik nu een kleinere vogel zitten die het haar op mijn armen doet omhoog komen . Die houding , die vorm en die kleur , snel enkele foto's nemen en proberen dichter te geraken . En ja hoor , nog een nieuwe waarneming : dit is mijn allereerste Draaihals !
Voor jullie is het misschien maar een raar bruin klein vogeltje , voor mij een onverwachte sensatie , mijn trip is nu helemaal geslaagd . Maar toch nog eens aan de andere kant gaan kijken , je weet maar nooit ...
Pas laat in de namiddag te voet terug naar de parking , in de verte staat de mooie kerk van Garsstadt .
Aan de parking zaten nog Geelgorzen , Ringmussen , grauwe klauwieren en zelfs een prachtige Wespendief . Hij was gekomen om mij uit te zwaaien .
Morgen naar huis en dan een beetje bekomen , uitrusten en terug beginnen plannen voor een volgend tripje . Hopelijk hebben jullie genoten , ik alvast wel !
Na een rit van een goed uur , ben ik eerst naar het reservaat gekomen om hier toch eens te piepen nog voor ik mijn hotel ga zoeken . Redelijk gemakkelijk de parking gevonden en hier zat een Grauwe Klauwier mij op te wachten om mij de wegwijzer te tonen naar het reservaat .
Dit kleine reservaat is in heel Duitsland bekend , het is namelijk de eerste plaats waar er Dwergaalscholvers broeden . Een grote vijver in het centrum van het gebied is the place to be . Er staat hier een uitkijktoren van waaruit je alles kan zien .
Vanuit die toren zag ik in de rietkraag , deze Woudaap zitten . Altijd plezant om te zien en er zitten er hier heel wat . Ik zag er vandaag drie .
De ster van de show kwam even kijken welke rare kerel daar stond op die toren , dit is mijn allereerste Dwergaalscholver . Hij was aan het vissen en hield mij wel goed in de gaten .
Morgen ga ik hier eens de volledige toer doen rond het gebied , vandaag beperk ik mij tot de toren . Ik sta hier mooi uit de zon en ik ben bijna onzichtbaar voor de vogels .
Onderaan de toren komt deze Kleine Karekiet zich tonen in het riet . Hij is naarstig op zoek naar kleine beestjes in de rietkraag , vogels moeten ook eten .
Aan de andere kant van de toren is een soort moeras , hier zitten de Woudaapjes en ik hoor ook regelmatig een Waterral krijsen . In de bomen daarrond zat zelfs een Zomertortel , dat is ook al een tijd geleden .
Ik had hem al enkele keren gehoord , maar nog nooit kunnen op de foto zetten . Ook nu vloog er een mooi mannetje voorbij , maar even verder zat er in een dode boom een vrouwtje Wielewaal . Mijn eerste foto !
Vlak langs de rand van het reservaat is er nog een bosrijk gebied , maar blijkbaar mocht men daar wel bouwen . Dat is leven in de natuur met uitzicht op het reservaat .
Nu gaan inchecken in mijn hotel en morgenvroeg ben ik hier terug voor mijn laatste dag in Duitsland . Groeten , Johan
)
