Zolang ik het fysiek kan blijven volhouden zal ik blijven naar deze streek komen . Duitstalig Belgie is voor mij altijd een beetje thuiskomen en dan voel ik mij een beetje zoals Jean-Marie Pfaff , mijn Duits is even goed .
Zo vroeg op het jaar is er veel minder leven te zien , op het eerste zicht , maar wie weet waar hij moet kijken zal altijd mooie dingen zien .
In het natuurgebied in Thommen zag ik deze morgen een groepje van een dertigtal Geelgorzen , de eerste keer dat ik er zoveel samen zag .
Dit is de ideale streek voor fietsers die graag op hun gemak van de natuur genieten , kronkelende wegen met heel weinig auto's .
Voor mij , als wandelaar, is dit ook het uitverkozen gebied . In de naaldbossen zijn de varens helemaal dor geworden door het vriesweer . Deze bruine berg zal voedingstoffen geven voor de varens die deze lente terug zullen schieten .
In de winter kan je ook heel wat speciale winterpaddestoelen zien . Zoals de vele soorten Fluweelpootjes die nu staan te pronken .
Dit jaar was het de eerste keer dat ik de vele bankjes van het VVRO in gebruik nam . Toch wel gemakkelijk als je even wil uitrusten op een wandeling . Meestal staan ze zo opgesteld dat je er een prachtig zicht bij krijgt . Ze worden onderhouden en de vuilbakjes die erbij staan worden regelmatig leeg gemaakt .
Als je dan een broodje aan het eten bent op zo een bankje en je krijgt een gratis airshow te zien , dan is mijn dag goed . Deze twee Buizerds waren aan het spelen en haakten af en toe met hun poten in elkaar . Een vroeg voorteken op de balts . Als je de verschillen van kleur tussen deze vogels ziet , dan weet je ook dat vogels herkennen niet altijd makkelijk is ...
Het is een beetje zoals bij de mensen , er zijn blekere vormen en donkere . Nu nog een douchke en lekker eten en mijn eerste dag is geslaagd .
Voor de maand Januari wou ik absoluut kiezen voor een dier dat hier slechts voorkomt , als het winter is en koud . Het was dan ook nog eens een nieuwe waarneming toen ik deze morgen ging kijken naar deze vogel met de rare naam .
Waar de naam vandaan komt , weet ik niet , maar dit beestje verdiend beter . Mijn allereerste Pestvogel zat dus deze morgen in Brugge . In iemand zijn tuin , op een struik met rode bessen . Waarschijnlijk blijft hij daar nog een paar dagen tot alle bessen op zijn .
Ze broeden in de noordelijke taiga en zijn hier heel af en toe te zien als het ginder boven te koud wordt . Sommige jaren komen er helemaal geen Pestvogels naar ons land en andere koude jaren kunnen we een invasie hebben . Voorlopig is er maar één exemplaar te zien in ons land .
Mocht de pest nu toch nog uitbreken , dan weten we waarom hij die naam heeft , maar ik zou nog niet beginnen panikeren ....
In het vorige artikel had ik het over broedvlekken bij de Koereiger en ik dacht er pas later aan dat jullie het waarschijnlijk hoorden donderen in Keulen . Broedvlekken ? Op de volgende foto zien jullie een Aalscholver en die kennen jullie allemaal , er zitten er ondertussen zoveel dat iedereen ze kent . Ook zij hebben broedvlekken . Daarmee tonen ze dat ze klaar zijn om te paren en dit jaar zijn ze er vroeg bij , ik heb er al gezien met de typische witte vlekken .
Bij de Koereigers is het veel mooier , ze krijgen de vlekken op hun borst , maar ook op hun kop en de kleur gaat van geel naar een prachtig oranje . Op de volgende foto zien we koereigers in een ideale omgeving , tussen de koeien in een prachtige Franse weide , met gezond gras vol kruiden en bloemen .
Bij eenden en veel andere vogels zijn er zelfs volledige nieuwe kleden , maar dat zal misschien een item zijn voor later , vogels in winterkleed en zomerkleed . Dan zien jullie ook dat het niet zo simpel is om ze allemaal op naam te brengen ...
Het was vooral uitwaaien en een wandeling maken , toch kon ik het niet laten om een paar beestjes op de korrel te nemen . Weinig zon vandaag voor deze KleineZilverreiger . ( let op : kleine witte reiger , zwarte bek , meestal kuif )
Een beestje dat hier iedere winter aanwezig is in dit reservaat , gevlucht voor de koude in het verre Siberie , de Zilverplevier . Klein beetje zon , zucht van een spiegeling in het water en een bewegende vogel .
Een tweede kleine witte reiger die nu veel te zien is in West-Vlaanderen , is de Koereiger . Hij loopt veel tussen het vee op de weide , paarden of schapen zijn ook goed . Als ze maar de grond omwoelen tijdens het grazen , dan pikt hij de wegspringende insecten op .( let op :kleine witte reiger , gele bek , soms in de lente , een oranje broedvlek op borst)
Door de wind , maar niet door de regen , het viel mee vandaag op het strand . Soms doe ik hier de raarste ontdekkingen . Dit aangespoelde diertje kende ik niet ,maar na enig opzoekwerk weet ik dat het een Muiltje is . (rare naam toch)
Op mijn terugtocht naar de auto , kwam er een klein sprietje zon van tussen de wolken en daar zat dan nog wel een Zanglijster op een paaltje zeker .
Zelfs al ben ik de laatste tijd fysiek iets minder , ik ga toch blijven wandelen en de natuur vastleggen en bewonderen . Hopelijk volgende week of de week daarop , naar de Ardennen . Mijn tweede thuis .
En aangezien we nu toch bij de vinken zitten , even een kleine rechtzetting . Sommige , iets oudere , mensen laten mij wel eens weten dat ik een verkeerde naam gebruik . Dat komt omdat vele mensen nog de dialect namen gebruiken en ik altijd de vogels benoem met hun officiele naam . Laat ons eens enkele vinken bekijken ...
De eerste foto laat een vrouwtje Groenling zien , door sommigen onder jullie beter gekend onder de dialect naam Vlasvink .
De mannetjes van de Groenling zijn nogal geelachtig , je vraagt je soms wel af wie die namen uitvind . Dus voor de iets oudere kijkers onder ons , we zitten tenslotte op seniorennet , een Vlasvink is eigenlijk een Groenling !
Een tweede hele mooie onder de vinkensoorten is de Putter , ook hier weeral een compleet andere naam bij de oudere bevolking . Voor hen is dit een Distelvink .
Bij de Putter is er in het veld geen onderscheid te maken tussen mannetjes en vrouwtjes , ze zijn beiden even mooi . Dit komt bij vogels niet zo vaak voor . Zijn prachtige kleuren zijn goed te zien als hij vertrekt .
De oude dialect naam kregen ze omdat ze zot zijn van de zaadjes van de distels . Soms vraag ik mij af waarom ze Putter heten en niet Distelvink ...
Een vinkensoort die we enkel in de winter zien , een Keep . Op de volgende foto is een mannetje te zien die nog niet helemaal op kleur staat . Deze hebben in het dialect wel een hele rare naam .
Een Keep heet in het dialect , een zeevinke . Blijkbaar gaat deze soort ieder jaar op vakantie aan de Belgische kust .
Vanaf nu is het stilletjes het moment om ergens een Keep te zien , hoe kouder in het Noorden , hoe meer er in de winter naar hier komen . Ik vind het hele mooie vinken en ik ben altijd blij als ik er eentje zie .
Er zijn er ongetwijfeld nog , soorten vogels met een andere naam in het dialect . Jullie mogen ze altijd doorgeven en misschien maak ik er dan ook een stukje over.
November is een goede tijd om de mooiste vink te zien . Er zijn er de laatste weken al enkele gezien in onze streek . En toch is de Appelvink eerder zeldzaam in West- Vlaanderen .
Wie er juist op die naam is gekomen weet ik niet , maar ze eten heel graag kersen, maar een kersenvink klinkt waarschijnmlijk niet zo goed . Deze vink heeft niet enkel een zware kop , maar ook een hele grote bek voor een vink .
Appelvinken lijken niet echt vriendelijk , hun koptekening lijkt ervoor te zorgen dat ze een nors en kwaad uiterlijk hebben . Ze kunnen nochtans heel vriendelijk zijn
Ik vind het hele mooie vogels en het zijn ook sterke kerels , met hun bek kunnen ze kersenpitten openbreken . Ze kunnen tot 50 kilo kracht genereren . Deze vogel kwam drinken aan een voederplaats .
Voor mij is dit ieder jaar het sein dat de winter in aantocht is , nu nog een horde Kepen en de kachel kan wat hoger gezet worden .
Je hoort het soms wel eens bij oudere mensen ( zoals ik ) , kijk een stekveugel ! Meestal gaat het dan over een Torenvalk en om jullie in te wijden in de wondere wereld van de stekveugels , een korte samenvatting .
Deze eerste foto toont een mannetje Torenvalk , zijn kop is grijsachtig en zijn borst is fijn gestreept . Verticaal . Als je een middelgrote valk ziet die in de lucht ter plaatse blijft hangen terwijl hij aan het flapperen is , dan heb je een Torenvalk. Dat ter plaatse flapperen noemen we bidden .
Deze bevallige verschijning is een vrouwtje Torenvalk , ze heeft geen grijze kop en de strepen op de borst zijn grof . Torenvalken zijn heel goeie muizenvangers en als je ze ziet bidden , dan mag je zeker zijn dat ze een muis gezien heeft .
Ongeveer even groot als een Torenvalk , is het mannetje Sperwer . Hij heeft meer afgeronde vleugels in de vlucht en de strepen van zijn pyjama zijn horizontaal . De vrouwtjes zijn egaal grijs en zijn een stuk groter . Mannetjes vangen kleine vogels ( ook aan uw voederplank ) vrouwtjes zouden zelfs een houtduif durven pakken .
Libellen vangen in de lucht , dat is het werk van de echte acrobaat , de Boomvalk . Als je een valk door de lucht ziet vliegen in de zomer en hij steekt regelmatig zijn poten uit in de vlucht , dan moet je eens blijven kijken . Hij grijpt de libellen uit de lucht en soms eet hij ze ook op in de vlucht , terwijl hij ze in zijn poten houd . Een prachtig zicht om naar te kijken . Je kan hem ook herkennen aan zijn uitgelopen mascara aan zijn ogen ( zoals veel valken ) en aan zijn brede donkere strepen op zijn buik . Die zijn van ver te zien .
Dit is niet de beste vriend van de duivenliefhebber , deze redelijk grote valk stoot haar prooi dood in de vlucht . De Slechtvalk is de snelste vogel op aarde en komt aan 300 per uur in een glijvlucht aangevlogen op een andere vliegende vogel . Door de schok is de vogel al half dood en de slechtvalk eet daarna op de grond .
De grote neef van de sperwer is de Havik , normaal moet je ze zien als een grotere versie , grijs en met horizontale strepen en heel krachtige poten . Bijna zo groot als een Buizerd . Jammer genoeg heb ik enkel foto's van jonge havikken en die hebben nog een pyjama aan met verticale strepen .... Het leven van een vogelaar is niet altijd gemakkelijk !
De grootste roofvogel in onze streken is de Buizerd , hij is ook redelijk gemakkelijk te herkennen . Er bestaan wel heel wat kleurcombinatie's en je hebt lichte en donkere vormen . Als hij in de lucht hangt zie je duidelijk het patroon . Jonge vogels hebben ook een ander patroon en verenkleed .
Dit zijn slechts de meest voorkomende soorten bij ons , over Kiekendieven , Wespendieven en andere valken gaan we het nu niet hebben en al zeker niet over de nieuwe grootste roofvogel in ons land , de Zeearend . Zeg dus niet meer Stekveugel , maar probeer ze op naam te brengen .
Deze morgen keek ik uit het raam naar de windhaan om te zien of de wind eventueel van richting was veranderd , maar nee , geen wind en mistig weer . En mag ik in dit geval wel van een windhaan spreken ???
In deze streek hebben ze mooie koeien en als ze in de weide staan , krijgen ze al gauw het gezelschap van Koereigers . Deze waren aan het kijken of ze konden meedrinken .
Doordat het water in het meer zo laag staat , zijn de diverse kleuren van de grond , mooi te zien . Jammer dat het nog steeds zo donker is .
In de vijvers zitten hier duizenden kleine visjes en daar komt deze Fuut graag zijn deel van meepikken . Hij blinkt van het heldere water .
Het meer van Horre was bijna helemaal leeg en op die donkere moddervlakte zat een Witgat . Hij is zot van die kleine beestjes die nu op en in de modder zitten .
Als je in de namiddag zo een bende Kraanvogels ziet afkomen in de verte , zou je eigenlijk het geluid moeten opnemen . Eens ze dichterbij zijn is het een lawaai van jewelste en een geluid dat je nooit meer vergeet . Met hoe meer vogels ze zijn , hoe meer ze tateren in de vlucht . Dit ging luid !
In de late namiddag was er net iets meer licht en nam ik nog eens een foto van het lac du Der . Het zag er al iets beter uit , maar jammer genoeg moet ik morgenvroeg mijn matten oprollen en naar huis rijden .
En of het nu grijs is of mistig , dit vogeltje is altijd mooi en het maakt ook mijn dag goed . Met een ijsvogel in de buurt is het altijd mooi weer .
Volgende maand worden het waarschijnlijk terug de Ardennen , maar dat zien we dan wel weer .
Het is zeker niet mijn favoriete kleur en al helemaal niet als ik op een tripje ben en foto's wil maken . Mijn midweekje aan het Lac du Der in Frankrijk is niet in het water gevallen , maar in de grijze smurrie ...
Lac du Der is een hotspot voor Kraanvogels die op trek zijn , hier komen ze even op krachten op de omringende velden om daarna verder te trekken naar het zuiden van Spanje . De lucht was zo grijs dat ik de foto's moest bewerken , of je zag ze niet vliegen ... Aan het meer was het niet veel beter , wat een sfeer !
De Dodaarsjes trokken zich daar niet veel van aan , in de omgeving zijn twee kleinere vijvers waar het vol zit van kleine visjes . Hupla weeral beet .
Ondanks de luide knallen die je overal kan horen en de grote aantallen jagers , zag ik toch nog een paar grotere beestjes . Dit koppel kon zich voorlopig nog verstoppen en in leven blijven .
Op de weinige akkers waar nog wat te rapen valt , komen de Kraanvogels samen en dan krijg je van die lange troepen vogels op een veld .
Ik was hier in het verleden nog al en meestal op hetzelfde tijdstip , de week van mijn verjaardag is een goeie week voor Kraanvogels . Maar ook de eerste week van het winteruur en bij grijze dagen heb je dan om 3 uur in de namiddag , nog minder licht .
Nog zo een grijze verschijning die wel houd van grijs weer is de Waterral . Als alles grijs is , zie je hem nauwelijks zitten .
Nu een restaurant zoeken en hopelijk is het de volgende dagen beter weer .
Heel af en toe vind ik nog eens een nieuwe vogel in ons landje , logisch , hoe meer je er reeds gezien hebt , hoe moeilijker . Deze keer is het een dwaalgast die anders nooit bij ons te zien is .
Dit is een vrouwtje Aziatische Roodborsttapuit , ze worden soms aanzien als een ondersoort van de gewone Roodborsttapuit , in andere landen zijn ze een aparte soort . Ze behoren tot de familie van de vliegenvangers ( doelmannen) .
Hun leefgebied is voornamelijk in de volgende streken , Oost Turkije , Iran , Siberie en de Himalaya . U begrijpt waarom ze dwaalgasten genoemd worden . Deze vogel is ver van zijn huis .
Blijkbaar kan zo een klein ding toch, zonder op het vliegtuig te kruipen, grote afstanden afleggen . Wij zouden dat eens moeten proberen . Deze vogel zit al een paar dagen in Oostende en laat zich gemakkelijk fotograferen .
Als er zulke speciallekes op het internet staan ga ik daar nooit naartoe rijden voor één vogel , nu had ik een familiefeestje in Jabbeke en wou ik toch van s'morgens vroeg eens naar Oostende gaan kijken . Ik heb er geen spijt van .
Ik weet niet wat het is deze week , maar iedere keer als een Buizerd mij zag komen , vloog hij op . Zouden ze mij niet meer herkennen omdat ik naar de kapper geweest ben ?
De tegenhanger van Natuurpunt in Wallonie is Natagora , ook zij kopen natuurgebieden op om ze beter te kunnen beschermen tegen het groot geld , dat overal wil bouwen . Als u deze borden ziet , niet betreden !
Een Bruinrode Heidelibel van dichtbij , op foto's zoals deze kan je mooi de kenmerken bekijken en dan zie je dat dit een mannetje is .
Mijn eerste in ons land en deze foto was enkel mogelijk met de P 1000 . Deze Kruisbek is geen grote vogel en de "biervliegjes" rond zijn kop zijn al helemaal klein . Toch is deze genomen van op 250 meter afstand ... Een zoveelste bewijs dat ik niet drink als ik wandel , zonder statief moet je een heel vaste hand hebben .
Het neefje van de Gouden tor is niet glinsterend groen/goud , maar matzwart met stippen en hij vind dat maar niks . Daarom heet hij ook de Rouwende Gouden tor . Nieuwe waarneming !
Zwarte Heidelibellen zijn zeldzaam in ons land , deze twee proberen om er een aantal bij te maken , het vrouwtje is in de zomer geel en is nu naar hetzelfde zwart veranderd als de mannetjes , ze heeft enkel nog een blauwe schijn . Deze twee worden lid van de bond van grote gezinnen .
Aangezien ik ze alle dagen zag , mag de Rode Wouw er nog eens op .
Mijn mooiste nieuwe waarneming van de week , dit is de 1123 ste wilde diersoort die ik ooit zag . En wat een mooi beestje is dit , rechtstreeks uit de prehistorie , de Gouden Sprinkhaan .
Altijd opletten met het internet , ik dacht van een luxe appartement te huren en ik kreeg deze kleine studio ...
Volgende keer ga ik terug naar mijn gewoon hotel .
In Duitstalig Belgie is de doodstraf nog in voege , twee Rode Wouwen op de electrische stoel .
Zo flew als maar kan , David Hamilton's Tjif Tjaf .
Warme opstijgende lucht in combinatie met een tele , Vos in weide .
Deze had grote honger en dacht dat hij mij wel aan kon , hij kwam heel dicht , maar trok toen toch weer op . Rode Wouwen , mijn lievelingen .
Wereldrecord paalzitten voor Torenvalken met muis .
Fons , de Bosmestkever is op stap ...
QUIZVRAAG zonder prijzen : Wat zien jullie hier ? Wie of wat is dit ?
Kievit zonder kuif ? Nee hoor , tijdens het vliegen kunnen ze die plat leggen .
Ook bij onze Duitstalige vrienden kijken ze naar het programma , Boer zoekt vrouw . Deze heeft ze blijkbaar gevonden en heeft al onmiddelijk heel erg dom gedaan .
Een weekje met redelijk mooi weer , maar harde wind en toch veel beestjes. Fotoreportage van de streek moeten jullie niet meer verwachten , in de voorbije jaren toonde ik zo een beetje de ganse streek . Maar toch enkele markante beelden en heel veel mooie , soms nieuwe , beestjes .
Ochtendgrijze Zwarte Roodstaart mannetje .
Circusschool voor Blauwe Reigers .
Op stap , de Hulk onder de kevers ...
Sprietje onkruid verknalde foto van Graspieper .
Gehakkelde Aurelia , dan heet ik nog liever Johan .
Mannetje Zwarte Heidelibel bezig aan zijn laatste weken .
Er zijn geen barsten in die vloer , maar de sprieten van het Gewone Spitskopje zijn wel heel lang .
Verdronken vlinder was een lied van Boudewijn de Groot , dit is mijn cover . Verdronken Blauwe Glazenmaker vrouwtje , veel te lang om een hit te worden .
Is dit nu een Boomkandelaar of een Kandelaarboom ?
Weeral een nieuwe maand , het gaat veel te vlug en de dagen lijken door mijn vingers te sijpelen . Gelukkig is er af en toe een dag die uitsteekt boven de rest van de week . Vandaag was zo een dag , ik zag een nieuw vogeltje . Ik maak hem dan ook maar kennismaking van de maand September !
Dit mooie beestje komt uit de familie van de Rallen en is waarschijnlijk zeer breekbaar , het heet dan ook het Porseleinhoen .
Redelijk zeldzaam in onze streken , het zijn dieren die in overstroomde weilanden of in zeggemoerassen leven . Bij ons zijn het voornamelijk zomergasten . Dat wil dus zeggen van April tot September . Ze zijn hier dus ook om te broeden . Heel weinigen proberen te overwinteren .
Deze vond ik in de meersen van Gentbrugge , een groot gebied met heel wat overstroomde weiden , vooral met zo een nat voorjaar . Grote delen niet toegankelijk en dus is er ook rust voor broedende vogels .
Dat het Porseleinhoen zou genoemd zijn naar de hit van Yasmine , dat kan ik niet bevestigen , maar net zoals het nummer is ook dit beestje heel mooi .
Mijn vierde dag zit ik terug in de vallei van de Ziepbeek , maar nu het verste noordelijkste deel , richting Zutendaal . Hier zijn meer bossen .
Dit is het deel waar ik heel dicht bij het koningklijk domein zit en even verder richting Zutendaal , waar vroeger het militair domein was , zit FN Herstal in de oude gebouwen van het leger . Ze hebben hier ook het domein om te testen en het kan hier nogal knallen in de voormiddag . Blijkbaar gaan de zaken goed ...
Na een wijde bocht , kom ik terug over de Ziepbeek . Hier is ze maar een paar meter breed en ook nu is het water zwart van kleur . Er is een planken pad om niet al te veel in de modder te moeten lopen bij regenweer .
Er staan hier weeral van die mooie bomen waar ik zot van ben , dat wil zeggen dat we terug in het heidelandschap komen . Terwijl ik de foto maak van de bomen , komt er een Wespendief voorbij gevlogen .
Het is hier duidelijk het leefgebioed van de Wespendief en de Bruinrode Heidelibel. Daarvan zie ik er honderden . Ook aanwezig hier en daar op dood hout , paddenstoelen ! Deze is een hele mooie , een Gewoon Elfenbankje .
Met aan de ene kant het bos en voor mij de heide , doet mij dat aan een liedje denken . Ik kan er alleen niet opkomen hoe het heet , kunnen jullie niet eens helpen , vrolijke vrienden ?
De vele vennen zijn een broedkamer voor Heidelibellen , salamanders , Kikkers en ook de Grote Keizerlibel legt hier haar eieren .
En dan is het stilletjes tijd geworden om terug te keren , als ik dit pad volg geraak ik vanzelf terug in mijn B&B . En dan terug keuzestress , er zijn hier vier restaurants in het dorp !
Morgen bekijk ik nog een laatste natuurgebied en tegen de namiddag rij ik terug naar huis . De natuur in Limburg is alvast een meevaller .
Redelijk wat vogels te horen in het Munsterbos , maar weinig te zien . Een nieuwe waarneming bleef niet zitten voor een mooie foto , maar ik had wel bewijs . Een Matkop was ik nooit eerder tegengekomen. De veel kleinere Eikenstamjager , een soort roofvlieg , zat aan de beek .
Blijkbaar aan heel wat beken te vinden in Limburg , de Beekoeverlibel .
Een strekspin van het genus Metellina bleef wel mooi zitten voor de foto .
Een Gewone Roofvlieg was ook ter plaatse , al blijft het wel heel moeilijk om al die roofvliegen uit elkaar te houden .
Het Oranje Zandoogje blijkt alweer een echte bosvlinder te zijn , ook hier was hij aanwezig .
Andere beestjes zonder foto waren : Kleine Roodoogjuffer , Krakeend , Ijsvogel , Aalscholver , Boomklever , Staartmees , Gehakkelde Aurelia en Matkop .
Vandaag zitten we in het Munsterbos in Munsterbilzen , het was zowat 45 jaar geleden dat ik in Munsterbilzen was . Als je het bos binnenkomt , zie je wat hier zou te zien zijn . Zou te zien zijn !
Op deze boomstronk staan , Zwarte specht , Bever en een Libel . Twee van de drie hebben zich in ieder geval heel diep verstopt toen ik er was . De wandeling door het bos was wel mooi en het weer was goed .
Aan het begin van het bos staat ook een kapel , hier snel even bidden opdat ik veel beestjes zou te zien krijgen . Een paar uur later was ik alweer van mijn geloof gevallen ...
Dwars door het bos liepen er drie kleine beken die in het bos samenkwamen en als één grotere beek richting Munsterbilzen liepen . Aan de oevers van deze beek waren in ieder geval libellen te zien .
Op een zijkant van het bos was een vijvercomplex met een vijftal vijvers waar er volgens de borden , Bevers zouden zitten . Het water stond heel hoog en op één enkele plek zag ik iets wat moest doorgaan voor het dak van een burcht .
Maar Bevers liggen meestal te slapen overdag en als ze mij zien , komen ze al helemaal niet naar buiten . Wel aanwezig waren enkele eenden en een ijsvogel .
Als je langs die vijvers blijft doorlopen , kom je op het einde van het pad een klein weggetje links tegen , hier moet je volgen en dan loop je in een soort moeras van kleine beekjes en poelen die zich vormen bij hoog water . Er is ook een vlonderpad op de mindere gedeeltes . Dit is wel een heel mooi pad !
Waar het vlonderpad begint , is het donkerder door het bladerdek en de beekjes hebben een zwart bruine kleur . Als je hier bent , zeker dit pad eens volgen .
Daar kwam ik aan een bocht van de Bezoensbeek , dit bord tegen . Dit is het soort beestjes waar ik heel erg zot van ben , zo goed als nooit te zien en een heel speciaal leven . De Beekprik is zo goed als uitgestorven in Vlaanderen .
Na nog een half uur stappen stond ik terug aan de auto , het Munsterbos is een mooi bos om in te wandelen , maar om veel vogels te zien , moet je hier in een ander seizoen komen . Die Zwarte specht , die liet zich niet zien .
.
