Ik ben John Juist, en gebruik soms ook wel de schuilnaam John en Klod 1125.
Ik ben een man en woon in Noorderkoggenland (Nederland) en mijn beroep is Beeldend Kunstenaar.
Ik ben geboren op 28/02/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Aquarelleren, hardlopen en naar Frankrijk gaan..
Ik heb 3 kinderen ( 2 kleindochters)en een hond .Mijn vrouw Dini is helaas aan kanker overleden op 21 mei 2012
Vrijdag voor een ct-scan naar Utrecht. Heen en weer in de file abnormaal druk. Ben aan een KK aquarel begonnen. De hoop (het anker overheerst) maar het blijft allemaal moeilijk.
Gisteren heeft het bestuur samen met de adviesraad in Utrecht het draaiboek doorgenomen voor tussentijdse Tweede Kamerverkiezingen.
Zodra de verkiezingsdatum is vastgesteld, zullen wij een actueel schema naar alle leden sturen. Ook zal de kandidaatstelling voor het lijsttrekkerschap en het Kamerlidmaatschap worden geopend. U hoort spoedig nader van ons.
Even thuis, Nu weet je wat het betekend om bij de dag te leven ,snel het wasgoed in de machine De hond die het ook zwaar heeft wat troosten, een extra knuffel wel of niet naar de post kijken, eigelijk geen zin. Vaat wasser moet ook draaien waar komt die vaat vandaan. Van het Umc naar huis in een uur tijd. Die mercedes is een beul van een auto ondanks de roest toch maar houden. Op de computer even naar de mail kijken. Dan tanden poetsen en naar bed morgen weer een nieuwe dag en ik ben moe dood moe. Je denkt even terug Het lijkt zo lang geleden Wat gaat het vlug in dit Leven...
Sommige wensen en beloften waren uitgekomen Ook heel veel dingen zijn je dit jaar ontnomen...
Even weer het niet snappen ' Waarom en Waarvoor ' Even boos mogen zijn FF uithuilen Het leven gaat door...
Het jaar overdenkend, Wat heeft het je gebracht Is het geworden wat je ervan hoopte en verwacht...
De dingen waarvan je spijt hebt Laat het maar gaan Gebeurd is gebeurd Het kan niet over worden gedaan...
Hopend dat je van je fouten leert Geen andere mensen mee hebt bezeert Alles goed doen is een heel mooi streven Er is niemand volmaakt in dit leven...
Denken ook aan de dingen Waar je geen vat op had Je kan ze niet meer veranderen Ze kwamen gewoon op je pad.
18.000 bezoekers, hoeveel weten het nog van wie dit blog is met alle kleuren van de regenboog. Uitlaatklep in nachtelijke uren op momenten dat je het niet meer weet of niet meer ziet zitten, waar komt als, het er op aan komt de kracht vandaan. ? Wat moet je met jezelf aan als kleine mens in deze wereld. Stofje? Of is het wat mijn oma Juist altijd heel simpel vertelde. God is liefde. Laat het morgen duidelijk zijn. Alles is beter als onzekerheid, liefs voor jullie allemaal.!
Bij creatieve expressie gaat het niet alleen om afleiding of om dingen 'van je af schilderen'. Psycholoog Jan Taal legt uit: "Natuurlijk is het goed dat je emoties de ruimte krijgen als je ze op creatieve wijze kunt uitdrukken. Maar minstens zo belangrijk is dat je ze daarmee erkent, dat ze er mogen zijn. Sterker nog, dat je er zelf mag zijn, precies zoals je op dat moment bent, met al je wanhoop, verdriet, onmacht, woede of hoop.
De trein rijdt weer. Wel dubbel ( de kankerbeestjes vieren feest) met taart vlaggen en slingers zelfs een orkestje. Voor de trein is een lege ruimte er is gelukkig geen stootblok. De goede cellen uit de schoorsteen zijn er 12 gelukkig geen 13.
Jacob ken ik al heel lang van internet. Omdat wij in de buurt waren lukte het om bij hem op bezoek te gaan. Het is natuurlijk altijd leuk om met een collega schilder te bomen over een gezamelijke interesse (schilderen). Jacob is in zijn werk niet in een hokje te plaatsen. Zijn aquarellen zijn vrij droog gemaakt. Daar merk je aan dat hij niet graag de kontrole wil verliezen. Anders is dat met zijn oliewerken die hij tot in de finesse naar zijn hand kan zetten. Voeg daarbij zijn soms wonderlijke invalshoeken en ook nog het zoeken in zichzelf en dan is de mens Jacob toch weer wat duidelijker. Bedankt Jacob voor de fijne middag en je altijd voelbare steun.
Via mijn blog kan je ook in Jacob zijn blog komen. Die beveel ik hier van harte bij jullie aan. Zie onderaan links
Na wat minder prettige ervaringen, zijn we overgestapt naar Utrecht. Tijdens een nieuwe scan is gebleken dat de metastase in de lever niet echt te bewijsen is. Daarom kan een chemokuur nog uitgesteld worden. De uitzaaiingen in de botten kunnen bestraald worden en daar wachten we nu op.
De kanker is terug of hij is nooit weggeweest dat weten we niet. Hij is op de ergste manier terug in de botten(heup schouder) en in de lever. Slokdarmkanker is een van de ergste soorten. Opnieuw stort je wereld in.
Wij zijn als pionnen op het schaakbord van de wereld gezet Wij spelen het spel mee en wat ons is opgelegd Schaken is vooruitdenken, je niet laten verschalken, aandacht aan je medespeler schenken Wie zegt..ik doe wat ik wil, maakt soms de grootste fout Je zet al te vlug een miszet, dan ben je out Je ziet je spel verloren gaan, blijf allert.. Op het schaakbord van de wereld, is er geen winnaar of verliezer Enkel de pionnen worden als eerste, weer op het schaakbord van de wereld gezet
Vroeger was ik nooit bang, nergens voor. Sinds ik kanker heb ben ik heel vaak verschrikkelijk bang. Bang voor de kanker, bang voor de sluipmoordenaar in me, die weer terug kan komen - wederom zonder aankondiging. Ik was ook bang voor de chemo en alle ellende die daarbij zou komen. Maar niet zo bang als dat ik ben voor de onzekerheid of ik wel/niet gezond blijf. Het valt me enorm zwaar om hier mee om te gaan.
Misschien nog wel het zwaarste van alles. Zwaarder dan de ellende van alle onderzoeken, de chemo en de bestraling. Toen kon ik iets doen, wist ik hoe ziek ik zou worden en wist ik precies hoe lang het zou duren en wanneer ik weer in het ziekenhuis moest verschijnen voor de volgende dosis kanker-dodend-gif. Nu weet ik niet hoe lang dit gaat duren, of mijn angst voor het terugkrijgen van kanker realistisch is of niet, of die angst ooit voorbij zal gaan. Of het verdriet ooit voorbij zal gaan. Ik weet niet of een dag huilen genoeg is, of dat ik er tien of misschien wel honderd nodig heb om het te laten slijten. Ik weet niet hoe lang of hoevaak ik boos moet zijn, of duizend keer klotekutkanker roepen genoeg is om alle boosheid uit me te laten verdwijnen. Ik weet het niet..... niemand weet het...... en daar kan ik niet tegen!
Adam leefde lang geleden, eenzaam in de tuin van Eden, met de zegen van de Heer, wat verlangt een mens nog meer. Hij liep lekker in z'n blootje baadde zon en baadde pootje, in het water van de beek, zeven dagen van de week
Adam leefde zonder zorgen, tot dat hij op zekere morgen, plotseling ontdekte dat ieder dier een vrouwtje had ! Hij zei:'Heer, ik wil niet klagen, maar ik zou U willen vragen onderdanig en beleefd, of U ook voor mij een vrouwtje heeft.'
'Goed,' zei God,'ik zal mijn best doen, maar dan moet jij zelf de rest doen. Ik zal zorgen voor een vrouw, die haar leven deelt met jou' Adam liep van pret te zingen, hij kocht twee verlovingsringen. Prijs de Heer, ik krijg een wijf, al kost 't me een rib uit 't lijf.'
En toen Adam lag te slapen, heeft de Heer de vrouw geschapen, 't Was een droom van elke man, alles d'r op en alles d'r aan. En ze leefden heel tevreden, samen in de tuin van Eden.
Tot dat op zekere dag, Eva de boom met appels zag, Eva dacht:'Wat kan het schaden aan zo'n boom zo volgeladen.
Ofschoon de Heer het mij verbiedt, mist men een, twee appels niet.' Eva brandde van verlangen toen zij al dat fruit zag hangen, Ze nam een hap terwijl ze zei: An apple a day keeps the doctor away.
Toen was 't gedaan het mooie leven , Het paradijs werd opgeheven, Door een appel, zo ik weet, werken wij ons nu in 't zweet,
Door het eten van die appel, werken wij ons nu te sappel: Het is daarom dat ik beweer: Snoep verstandig, eet een peer!'