Als je na een lang en werkzaam bestaan eindelijk met 'n welverdiend pensioen mag gaan, lijkt 't soms dat men zich af gaat vragen: hoe vul ik toch die vele, lange dagen.
Maar in deze drukke, veelvragende maatschappij zet je deze gedachten vaak heel snel opzij. Er zijn zoveel medemensen die om hulp vragen dat je in al die vele, lange, vrije dagen tijd tekort komt om de hulp te bieden die men vraagt op zoveel diverse gebieden.
Want in onze levendige, zorgvragende maatschappij hoort vrijwilligerswerk er absoluut en zeker bij. Van jong tot oud, van groot tot klein vindt men "geholpen worden" echt wel fijn.
Dan hebben alle dagen plots weer volop zin en de maatschappij, daar blijf je middenin.
Staat de wereld zo in vuur en vlam ? WAAROM Verdient niet ieder z'n eigen boterham ? WAAROM Moet men nog steeds van anderen profiteren ? WAAROM Wil men van ervaringen nog steeds niets leren ? WAAROM Zijn er zoveel rijken en nog VEEL MEER armen ? WAAROM Kent de mensheid nog altijd zo weinig erbarmen ? WAAROM Zijn alle volkeren op de wereld nog niet één ? WAAROM Vluchten mensen massaal soms overal nog heen ?
Omdat de mens nog steeds niet wil erkennen Dat men aan één mensheid toch zal moeten wennen.
Het leven dat ons wordt gegeven duurt vaak lang, soms ook maar even. Zorg dat je altijd terug kunt zien, niet hoeft te zeggen "maar misschien".
Terugzien op een leven, waarin degene die echt naast je staat, zich niet bewust is van enig kwaad dat je hem of haar hebt aangedaan. Kijk elkaar vooral vertrouwvol aan, zodat je voor die ander wat kunt betekenen, dat die echt steeds op je mag rekenen.
Samen staan we in het leven sterk, verzetten we dan bergen werk. Als zo je leven is voortgegaan, heb je aan de verwachtingen voldaan dat je samen met anderen op deez' aarde geweest bent van onschatbare waarde.
De regen valt in stromen neer, waar blijft toch het mooie voorjaarsweer ? Ons klimaar is totaal verstoord, 't Is helemaal niet zoals het hoort. Lekker aangenaam is er nu niet bij en dat maakt anders de mens zo blij. Dagen en weken zijn zo verleden tijd, 't ritme in de natuur zijn we een beetje kwijt. De zomermaanden staan al voor de deur, met al die bloemen, vol van geur. Maar dan moet eerst de zon ons gaan verblijden met betere en met warmere tijden, zodat de natuur komt tot z'n volle pracht, want daar hebben we nu lang genoeg op gewacht.
Stilstaan, nee dat kunnen je handen niet, je pakt alles aan wat je maar ziet. Je bent pas echt in je element als je hele dagen bezig bent. Liefst met het maken van rok of broek, zo breng je vele uren zoek. Eerst lapjes kopen in de kraam met stof, niet te ruw en niet te grof, dan een patroon gaan zoeken in het modeblad, want iets gaan maken doet je echt wel wat. Veel patronenpapier heb je al nodig gehad, maar hierdoor maak je telkens weer wel wat.
Achter de naaimachine of de lock gezeten, heb je al heel wat af gezweten, om te maken wat je had bedacht, om het daarna, zoals verwacht te schenken aan je kleinkind, die het dan weer prachtig vindt, wat Oma nu weer heeft gemaakt. Daarmee heb je al menig kinderhart geraakt.
Blijdschap, verdriet, boosheid. Emotionele uitingen die belangrijk zijn en onze stemming weergeven. Wat doe je met boosheid? Je geeft een grens van acceptatie aan. Vreugde en verdriet wil je delen en daar geven we graag tijd aan. Onder boosheid lijden beide partijen; er worden vaak dingen ongenuanceerd gezegd, waar we later spijt van hebben. Boosheid, een verhitte discussie, afkoelen en daarna op een rustig moment de ergernis uitpraten. Dan is er weer heel veel tijd voor vreugde inons te korte leven. BzN122005
Veel praten over TEGENvallers: valt het dan nooit MEE ??
Van het tv-journaal word je niet vrolijk en de krant meldt ook graag wat er mis is in de wereld.
In vergelijking met zoveel ellende hebben we persoonlijk toch een redelijk goed leven, uiteraard met tegenvallers. Een onbeschofte winkelbediende, eindeloze correspondentie met een instantie, moeilijke buren: je kunt er lang over praten en krijgt bijval.
Praat eens over die aardige dame achter de kassa, een vlot antwoord, een koopje, een mooi tv-programma, vriendelijke buren: je krijgt zeker bijval en veel leuke verhalen.
DAAR WORD JE VROLIJK VAN DAN VALT HET LEVEN BEST MEE. BzN112005
We weten alles zo goed en we zijn vaak zo snel! Voordat een ander echt de kans heeft gehad, hebben wij onze invuloefening al gedaan: een beeld gevormd, een stickertje geplakt.
En of het nu een positief stickertje is of een negatief, het is geplakt en is maar moeilijk af te weken. Alles wat die ander doet, wordt uitgelegd met behulp van dat stickertje Hij komt er bijna niet onderuit, zelden nog vanaf. En zo is een vooroordeel bepaald geen voordeel.
Een voordeel voor de ander is het, wanneer je onbevangen kunt kijken, wanneer je je durft te laten verrassen door mensen, door gebeurtenissen. Onbevangen kijken, zonder vooroordeel, is een kunst. Ze zouden er subsidie voor moeten geven !! BzN102005
We zitten met pak en zak in de wachtkamer van het leven. Je verwacht er weer eens alles van... maar onthoud dit: voorspoed en geluk vallen niet zomaar uit de lucht. Voorspoed kan groeien uit hard werken, maar geluk groeit enkel en alleen uit het hart. Uit goedheid en vriendelijkheid, in één woord: uit LIEFDE.
Vooruitgang bestaat niet in nog meer communicatietechniek, nog meer biotechniek, gentechniek en medische techniek. De echte vooruitgang bestaat niet in het lanceren van een aap, een hond of een mens in de ruimte, maar in het vormen van goede en vriendelijke mensen op deze aarde. Zonder liefde heeft beschaving geen zin. Zonder liefde zijn we ook in dit jaar niets anders dan gladgeschoren en net aangeklede barbaren. Red dit jaar uit de klauw van het egoïsme. Maak van de liefde en vriendschap.. een mode !! DE MODE !!
Leeftijd doet echt niet terzake als je een gedicht wilt maken, maar wel het plotselinge idee, want daar kun je wel wat mee.
Alle dingen die je "bezighouwen" kun je aan 't papier toevertrouwen. Dingen waarvan je kunt verwachten: Die brengen mensen op een gedachte.
Je had eerst zelf nooit kunnen dromen, dat je op zulke ideeën zou kunnen komen, maar mensen hebben soms verborgen talent, je speelt ermee, je raakt er aan gewend.
Je schrijft over alles wat je te binnen schiet, want vergeten mag je zulke dingen niet. Ze zijn van waarde voor het nageslacht, en men heeft er méér aan dan je dacht.
Het zet vele mensen toch aan het denken ze zijn vaak blij met die goede wenken. Want het leven is echt de moeite waard, zo worden die gedachte van je toch nog bewaard.
De man was moe, hij zag het leven niet meer zitten, hij zag zichzelf alleen maar zitten op zijn stoel. Hij had geen kracht meer om z'n tuintje om te spitten en kreeg een grenzeloos, vereenzaamd, leeg gevoel.
Toen heeft hij heel lang aan zijn kamerraam gezeten, alsof hij wachtte op een teken, een teken van geluid van buiten, af dat hem weer nieuwe kracht zou geven, maar tevergeefs keek hij er elke dag naar uit.
Zo heeft hij heel lang aan dat stille raam gezeten, de tuin werd groen en toen weer grijs en toen weer groen, totdat hij godzijdank tenslotte heeft begrepen, dat er geen teken kwam......dat hij het zelf moest doen. (Toon Hermans)
Wij zijn niet allemaal uniform. Uniformen bestaan er in allerlei kleuren en uitvoeringen. Een uniform staat ergens voor! We herkennen mensen aan hun uniform: de politie, de brandweer, militairen, maar ook winkelpersoneel, verpleegkundigen, orkestleden en noem maar op. In uniform stralen we iets uit en zijn we eensgezind in de handelwijze of idealen waarvoor we werken. Zonder uniform hebben we ons eigen privé-leven, waarin we afwijken van doen en denken van collega's. Toch kiezen we vaak ook spontaan voor een uniform: het oranje-gevoel, dat zich uit in kleur en saamhorigheid en enthousiasme buiten het werk. Een sterke kleur, maar we mogen gelukkig allemaal onze eigen mening en levenswijze hebben, mét en zónder uniform. BzN062005
VREDE: werk in uitvoering! Elk jaar gedenken we onze verkregen vrijheid, al jaren geen oorlog meer binnen de grenzen van ons eigen land. Voor ons lijkt het gewoon, maar we hoeven maar om ons heen te kijken en de krant open te slaan en we weten dat het helemaal niet zo gewoon is. Er zijn nog zoveel branhaarden elders in de wereld. Trouwens: geen oorlog betekent niet automatisch vrede. Ook "onze" vrede is niet vanzelfsprekend. Iedere dag zijn er weer de berichten over vrede die onder druk staat: onvrede in de samenleving, spanningen tussen mensen, in relaties, in gezinnen. En vaak genoeg neemt die onvrede de vorm aan van een "kleine oorlog".
Het is goed jaarlijks even stil te staan bij die verre oorlog, onze bevrijding en vrede. Maar aan vrede moet niet alleen gedacht worden. Vrede moet vooral gedaan worden, op volle kracht en iedere dag opnieuw. VREDE IS WERK IN UITVOERING. BzN052005
Niet kunnen verdragen dat een ander meer heeft dan jij, beter voor de dag komt, meer succces heeft, eerder wordt gezien..... Kortom, een ander heeft iets dat jij niet hebt en dan kan afgunst de kop opsteken. Afgunst is lastig, maar je kunt er wat aan doen door te bedenken dat jij over zaken beschikt die een ander niet heeft. Zou die daar ook zo moeilijk over doen ? Streep AF in afgunst door, en er blijft GUNST over.
Gunst komt van gunnen, en iemand iets gunnen mag je altijd. BzN042005
In de krant, het journaal, discussieprogramma's, overheerst slecht nieuws. Je wordt er niet vrolijk van. Onlangs werd een vrouw beroofd van 45 euro uit haar portemonnee door een knappe vriendelijke Italiaan, die twee euro wilde wisselen voor de parkeermeter. Een beroepsgoochelaar, die het nog ver kan schoppen.
Twee weken later hielp een Marokkaanse jongeman spontaan zware verfblikken naar de kofferruimte van haar auto sjouwen. Ze betrapte zichzelf erop dat ze haar handtas wat steviger vasthield. Vooroordeel!? Het is altijd verstandig je tas goed in de gaten te houden, maar heus, de meeste mensen deugen wél en dat heeft niets met nationaliteit of functie te maken. BzN032005
Gedichten en Verzamelingen
