Leeftijd doet echt niet terzake als je een gedicht wilt maken, maar wel het plotselinge idee, want daar kun je wel wat mee.
Alle dingen die je "bezighouwen" kun je aan 't papier toevertrouwen. Dingen waarvan je kunt verwachten: Die brengen mensen op een gedachte.
Je had eerst zelf nooit kunnen dromen, dat je op zulke ideeën zou kunnen komen, maar mensen hebben soms verborgen talent, je speelt ermee, je raakt er aan gewend.
Je schrijft over alles wat je te binnen schiet, want vergeten mag je zulke dingen niet. Ze zijn van waarde voor het nageslacht, en men heeft er méér aan dan je dacht.
Het zet vele mensen toch aan het denken ze zijn vaak blij met die goede wenken. Want het leven is echt de moeite waard, zo worden die gedachte van je toch nog bewaard.
De man was moe, hij zag het leven niet meer zitten, hij zag zichzelf alleen maar zitten op zijn stoel. Hij had geen kracht meer om z'n tuintje om te spitten en kreeg een grenzeloos, vereenzaamd, leeg gevoel.
Toen heeft hij heel lang aan zijn kamerraam gezeten, alsof hij wachtte op een teken, een teken van geluid van buiten, af dat hem weer nieuwe kracht zou geven, maar tevergeefs keek hij er elke dag naar uit.
Zo heeft hij heel lang aan dat stille raam gezeten, de tuin werd groen en toen weer grijs en toen weer groen, totdat hij godzijdank tenslotte heeft begrepen, dat er geen teken kwam......dat hij het zelf moest doen. (Toon Hermans)
Wij zijn niet allemaal uniform. Uniformen bestaan er in allerlei kleuren en uitvoeringen. Een uniform staat ergens voor! We herkennen mensen aan hun uniform: de politie, de brandweer, militairen, maar ook winkelpersoneel, verpleegkundigen, orkestleden en noem maar op. In uniform stralen we iets uit en zijn we eensgezind in de handelwijze of idealen waarvoor we werken. Zonder uniform hebben we ons eigen privé-leven, waarin we afwijken van doen en denken van collega's. Toch kiezen we vaak ook spontaan voor een uniform: het oranje-gevoel, dat zich uit in kleur en saamhorigheid en enthousiasme buiten het werk. Een sterke kleur, maar we mogen gelukkig allemaal onze eigen mening en levenswijze hebben, mét en zónder uniform. BzN062005
VREDE: werk in uitvoering! Elk jaar gedenken we onze verkregen vrijheid, al jaren geen oorlog meer binnen de grenzen van ons eigen land. Voor ons lijkt het gewoon, maar we hoeven maar om ons heen te kijken en de krant open te slaan en we weten dat het helemaal niet zo gewoon is. Er zijn nog zoveel branhaarden elders in de wereld. Trouwens: geen oorlog betekent niet automatisch vrede. Ook "onze" vrede is niet vanzelfsprekend. Iedere dag zijn er weer de berichten over vrede die onder druk staat: onvrede in de samenleving, spanningen tussen mensen, in relaties, in gezinnen. En vaak genoeg neemt die onvrede de vorm aan van een "kleine oorlog".
Het is goed jaarlijks even stil te staan bij die verre oorlog, onze bevrijding en vrede. Maar aan vrede moet niet alleen gedacht worden. Vrede moet vooral gedaan worden, op volle kracht en iedere dag opnieuw. VREDE IS WERK IN UITVOERING. BzN052005
Niet kunnen verdragen dat een ander meer heeft dan jij, beter voor de dag komt, meer succces heeft, eerder wordt gezien..... Kortom, een ander heeft iets dat jij niet hebt en dan kan afgunst de kop opsteken. Afgunst is lastig, maar je kunt er wat aan doen door te bedenken dat jij over zaken beschikt die een ander niet heeft. Zou die daar ook zo moeilijk over doen ? Streep AF in afgunst door, en er blijft GUNST over.
Gunst komt van gunnen, en iemand iets gunnen mag je altijd. BzN042005
In de krant, het journaal, discussieprogramma's, overheerst slecht nieuws. Je wordt er niet vrolijk van. Onlangs werd een vrouw beroofd van 45 euro uit haar portemonnee door een knappe vriendelijke Italiaan, die twee euro wilde wisselen voor de parkeermeter. Een beroepsgoochelaar, die het nog ver kan schoppen.
Twee weken later hielp een Marokkaanse jongeman spontaan zware verfblikken naar de kofferruimte van haar auto sjouwen. Ze betrapte zichzelf erop dat ze haar handtas wat steviger vasthield. Vooroordeel!? Het is altijd verstandig je tas goed in de gaten te houden, maar heus, de meeste mensen deugen wél en dat heeft niets met nationaliteit of functie te maken. BzN032005
"Hallo, hoe gaat het?" zegt bijna iedereen bij een ontmoeting. En eigenlijk wil je alleen maar horen dat het goed gaat met die ander. Dan kunnen we weer gauw verder. Het is zo plichtmatig, maar vraag eens dóór.. Vraag eens hoe het écht gaat. Met de persoon zelf, zijn of haar gezin, familie of vrienden. Gaat het heus wel allemaal goed? Toon interesse in het leven van die ander, dat doet wonderen voor beide partijen. BzN022005
Ook zonder cijfers kan de balans weer worden opgemaakt.
Afsluiting van wéér een jaar ! De winkels hebben het er druk mee. Je ziet zelfs bordjes: Wegens balans zijn wij morgen de gehele dag gesloten. Alle goederen worden geteld en dan zijn er tekorten, helaas voor een deel veroorzaakt door het eigen personeel. Dat geeft een financiële strop.
Onze persoonlijke balans hoeft niet in cijfers te worden uitgedrukt en vraagt niet om een jaarverslag. Zouden we niet regelmatig moeten of kunnen kijken waarin we tekort geschoten zijn ? Dan kunnen we de schade misschien herstellen en nieuwe tekortkomingen voorkomen. De balans ziet er aan het eind van het jaar dan toch beter uit. Dat betekent winst en de aandeelhouders,onze naaste omgeving, reageren daar zéér positief op. BzN012005
Sinds juli 2004 mogen we zelf kiezen bij welke maatschappij we energie willen afnemen. Dat is wikken en wegen, want het draait vooral omgeld. Energie is kostbaar en we kunnen niet zonder licht en warmte. Dat geldt voor iedereen.
Wat méér aandacht en tijd voor elkaar, een schouderklopje, een spontaan bezoek, dat geeft licht in een donkere periode. Dat geeft een warm gevoel, is onbetaalbaar en daarom o zo kostbaar. BzN122004
In het leven van alledag word je telkens voor keuzes gesteld: Zal ik of zal ik niet? Als je dan even nagedacht hebt, kom je doorgaans snel op het antwoord. Maar er zijn dilemma's die hoofd en hart raken, en dat vraagt dan méér van je. WAT TE DOEN? Als je in zulke situaties naar je hart luistert, heb je een goede keuze gemaakt. BzN112004
Vroeger was alles beter, wordt vaak gezegd. En soms is dat ook zeker het geval. Vroeger hadden mensen het ook druk, net als nu. Men maakte lange dagen, had weinig vakantie en vrije dagen waren er al helemaal niet. Maar de mensen werden na het werk niet afgeleid door televisie of computer. Na het eten zat iedereen bij elkaar, werd er gepraat, gekibbeld of een spelletje gedaan.
Met al onze moderne communicatiemiddelen is daar toch maar bar weinig tijd meer voor overgebleven. EN DAT MOET TOCH ANDERS KUNNEN ! BzN102004
Tegemoetkomen betekent letterlijk op weg gaan om iemand te ontmoeten, maar wordt vaak gebruikt om aan te geven dat er CONCESSIES worden gedaan, wensen gedeeltelijk worden ingewilligd of dat iemand op een andere manier wordt benaderd..
Toch blijft het doel hetzelfde. Er wordt CONTACT gezocht en gevonden. Kom anderen tegemoet en je komt verder dan je denkt. BzN092004
Met hoevelen we ook zijn op de aardbol, iedereen heeft recht op een eigen plekje onder de zon Een plek die niemand van jou kan afpakken, waar je jezelf kunt zijn, waar je zelf uitmaakt hoe je de spelregels in het verkeer met je medemens toepast.
Je hoeft je daarom nog niet af te sluiten van de buitenwereld. Je blijft in het veld, maar jij bepaalt wanneer de grenzen open of gesloten zijn. Een goede speler laat zich niet buitenspel zetten. En goede spelers willen we toch allemaal zijn ? BzN062004
Dat is voor iedereen goed. Niet alleen is het beter voor de eigen slanke lijn, maar er blijft ook meer over voor anderen. DEEL WAT MEER. Maar opscheppen over wapenfeiten, is sowieso niet leuk voor anderen, liever niet delen dus. Hou het gewoon een beetje bescheiden en luister wat meer naar de ander.
Iedereen kent ze, mensen waarop je nooit vergeefs een beroep doet. Die ondanks werk en drukke bezigheden altijd "JA" zeggen. Het zijn geen ja-knikkers, maar doeners.
Tegen deze mensen zou je moeten zeggen: Durf ook eens nee te zeggen. En de vragers ? Is het niet zo, dat we dikwijls op dezelfde mensen een beroep doen, wetend dat ze positief zullen reageren? Misschien moeten de vragers ook eens bewust "NEE" zeggen. Nu even niet. BzN042004
De beste zijde is de zonzijde al zie je dat soms niet. Dan lijkt de zon verstoppertje te spelen. Bij pijn, verdriet en eenzaamheid is het moeilijk te zien dat jouw zon niet echt en voorgoed weg is. Dat die alleen maar verstopt zit.
Misschien kun je dan toch maar het beste even naar boven kijken. Meezingen wellicht met Ramses Shaffy: "Kijk omhoog Sammie!" Want, ook al zie je hem niet, ook al speelt jouw zon soms wel erg lang verstoppertje, hij is er wél en hij komt weer terug. ECHT ! BzN062003
Ondanks alle ellende in de wereld zijn er ook mensen, instellingen, die hoop weten te geven op een betere toekomst. Denk aan de kindsoldaten in Warchild. Gevangenen en AMNESTY INTERNATIONAL. Gehandicapten in de derde wereld en het Liliana Fonds. Zij helpen en geven een hoop. Ook dicht bij huis kunnen we mensen helpen om weer een beetje vreugde in het leven te hebben. Iemand uit de alledaagse sleur halen doet een hoop. Bovendien word je er zelf gelukkiger van. BzN022004
De merel, de koolmees en de koerduif, we weten allemaal wel hoe deze oer-Hollandse vogels zingen. Maar als er een onbekende vogel besluit om in ons land te overwinteren, of hij is "verdwaald", of door uitputting niet in staat om verder te vliegen? Dan komt zoiets zelfs in de krant te staan!!
Als we de vogels nu eens met mensen vergelijken, zou het dan niet heel boeiend zijn om kennis te nemen van het lied van deze vreemde vogels ?? (BzN 052003)
Het heeft heel wat spelletjes "Mens erger je niet" gekost, voordat de kinderen zonder ruzie het spel beëindigden. Verliezen of niet winnen moet je leren. En dat hebben ze spelenderwijze geleerd. Een grote winst voor de rest van hun leven.
Maar zeg nou eerlijk: Als we de extra kilootjes na moeizaam lijnen eindelijk verliezen, is dat toch ook WINST! BzN 102002
Gedichten en Verzamelingen
