Met hoevelen we ook zijn op de aardbol, iedereen heeft recht op een eigen plekje onder de zon Een plek die niemand van jou kan afpakken, waar je jezelf kunt zijn, waar je zelf uitmaakt hoe je de spelregels in het verkeer met je medemens toepast.
Je hoeft je daarom nog niet af te sluiten van de buitenwereld. Je blijft in het veld, maar jij bepaalt wanneer de grenzen open of gesloten zijn. Een goede speler laat zich niet buitenspel zetten. En goede spelers willen we toch allemaal zijn ? BzN062004
Dat is voor iedereen goed. Niet alleen is het beter voor de eigen slanke lijn, maar er blijft ook meer over voor anderen. DEEL WAT MEER. Maar opscheppen over wapenfeiten, is sowieso niet leuk voor anderen, liever niet delen dus. Hou het gewoon een beetje bescheiden en luister wat meer naar de ander.
Iedereen kent ze, mensen waarop je nooit vergeefs een beroep doet. Die ondanks werk en drukke bezigheden altijd "JA" zeggen. Het zijn geen ja-knikkers, maar doeners.
Tegen deze mensen zou je moeten zeggen: Durf ook eens nee te zeggen. En de vragers ? Is het niet zo, dat we dikwijls op dezelfde mensen een beroep doen, wetend dat ze positief zullen reageren? Misschien moeten de vragers ook eens bewust "NEE" zeggen. Nu even niet. BzN042004
De beste zijde is de zonzijde al zie je dat soms niet. Dan lijkt de zon verstoppertje te spelen. Bij pijn, verdriet en eenzaamheid is het moeilijk te zien dat jouw zon niet echt en voorgoed weg is. Dat die alleen maar verstopt zit.
Misschien kun je dan toch maar het beste even naar boven kijken. Meezingen wellicht met Ramses Shaffy: "Kijk omhoog Sammie!" Want, ook al zie je hem niet, ook al speelt jouw zon soms wel erg lang verstoppertje, hij is er wél en hij komt weer terug. ECHT ! BzN062003
Ondanks alle ellende in de wereld zijn er ook mensen, instellingen, die hoop weten te geven op een betere toekomst. Denk aan de kindsoldaten in Warchild. Gevangenen en AMNESTY INTERNATIONAL. Gehandicapten in de derde wereld en het Liliana Fonds. Zij helpen en geven een hoop. Ook dicht bij huis kunnen we mensen helpen om weer een beetje vreugde in het leven te hebben. Iemand uit de alledaagse sleur halen doet een hoop. Bovendien word je er zelf gelukkiger van. BzN022004
De merel, de koolmees en de koerduif, we weten allemaal wel hoe deze oer-Hollandse vogels zingen. Maar als er een onbekende vogel besluit om in ons land te overwinteren, of hij is "verdwaald", of door uitputting niet in staat om verder te vliegen? Dan komt zoiets zelfs in de krant te staan!!
Als we de vogels nu eens met mensen vergelijken, zou het dan niet heel boeiend zijn om kennis te nemen van het lied van deze vreemde vogels ?? (BzN 052003)
Het heeft heel wat spelletjes "Mens erger je niet" gekost, voordat de kinderen zonder ruzie het spel beëindigden. Verliezen of niet winnen moet je leren. En dat hebben ze spelenderwijze geleerd. Een grote winst voor de rest van hun leven.
Maar zeg nou eerlijk: Als we de extra kilootjes na moeizaam lijnen eindelijk verliezen, is dat toch ook WINST! BzN 102002
We zijn allemaal met een wijsvinger toegerust, maar van jongs af aan wordt ons geleerd, die spaarzaam te gebruiken. Als het om een schuldvraag gaat, staan we gauw met de wijsvinger klaar, en die wijst zelden naar onszelf. Je kunt met je wijsvinger veel leed toebrengen, en onrecht.
Je kunt er ook goed mee doen. Je kunt mensen de weg wijzen in de stad, in de samenleving, in het leven. Je kunt een wegwijzer zijn.
Nooit waren er in Nederland zoveel alleenstaanden of alleengaanden. Veel mensen hebben hier zelf voor gekozen, velen ook niet. Het verliezen van een partner is geen keus en geeft veel verdriet.
Alleenwonend wil niet zeggen dat je alléén leeft. Voor familie, kinderen, kleinkinderen, vrienden, collega's en omgeving kun je veel betekenen en dat is wederzijds. Het leven is de moeite waard, zolang je niet alleen met jezelf bezig bent. Meeleven, meevoelen met anderen, betaalt zich dubbel en dwars terug. Iedereen maakt toch deel uit van onze SAMENLEVING ! BzN 042003
Die naar menselijke gewoonte met een eigennaam genoemd werd toen Hij in een ver verleden werd geboren, ver van hier, die genoemd werd: Jesjoe, Jezus, zoon van Jozef, zoon van David.
Die ook Zoon van God genoemd wordt Heiland, visioen van vrede, licht der wereld, weg ten leven, levend brood en ware wijnstok.
Die geliefd en onbegrepen, werd bewaard in taal en teken als een eeuwenoud geheim; als een wachtwoord doorgegeven, als een vreemd vertrouwd verhaal, die een naam is in mijn geheugen die de stem is van mijn geweten die mijn waarheid is geworden. Hem gedenk ik hier en noem ik als een dode die niet dood is, als een levende geliefde.
Die gekozen heeft te leven voor de armsten der armen, helpman, reisgenoot, broeder van de allerminste mensen.
Die, ten dage dat Hij rondging door de dorpen van Zijn landstreek mensen aantrok en bezielde, hen verzoende met elkaar, die niet stijf en ongenaakbaar, niet hooghartig als een heerser, maar in knechtsgestalte leefde.
Die Zijn leven voor Zijn vrienden prijsgaf, door een vriend verraden, die getergd tot op het kruis, voor Zijn vijand heeft gebeden..
Die gestrooid is in de akker als het kleinste van de zaden die daar wachtte een lange winter tot de stilte van de dood.
Die als graan geoogst zal worden, die als brood gedeeld wil worden om in mensen mens te worden, die, verborgen in Zijn God, onze vrede is geworden in onze ziel tot rust gekomen.
Die ons groet vanuit Zijn verte Die ons aankijkt van dichtbij, als een kind, een vriend, een ander, Die onze verwachting is en de vervulling van onze diepste droom.
Hem gedenken wij in de Eucharistie, Hem noemen wij bij naam als een levende geliefde als de mens die naast ons is, als de God van ons leven voor tijd en eeuwigheid. (naar H. Oosterhuis)
Er was eens in een grote parochie geen geld om het koperen feest van de zeer beminde pastoor te vieren.
In het geheim kwam toen een groepje parochianen bij elkaar om een plan te beramen.
Want dat er feest moest zijn, daarover was iedereen het eens.
Er werd besloten dat alle groepen die in de parochie actief waren, de liturgiegroep, het koor, de schoonmakers, de ziekenbezoekers, en ga zo maar door, zelf gastheer of gastvrouw zouden zijn voor alle genodigden.
Iedere groep achter een kraam, in eigen stijl versierd, met zelf meegebrachte lekkernijen, de wijn, het gebak enz. enz.
Toen dat allemaal vlot geregeld was, werd het kerkbestuur ingelicht, en natuurlijk, het wilde niet achterblijven en zorgde voor de koffie.
Het is geen sprookje, het is echt zo gegaan.
Het werd een grandioos, een onvergetelijk feest! Het meest bijzondere was wel de sfeer van geweldige vreugde.
Misschien ook wel door de overvloed, iedereen moest overal proeven, er was gebakken en gebraden, en je mocht geen kraam overslaan.
En vergeet niet, dat er wijn was in overvloed!
Och, als het zo eens toeging in onze wereld.. iedereen geeft het beste van zichzelf, nergens komt men iets te kort. Het water van het dagelijks bestaan, het zou de wijn worden van de vreugde!
Wat zou de wereld mooi zijn als voor iedereen de bloemen bloeien en de vogels fluiten. Wat zou de wereld mooi zijn als er voor iedereen een plekje is. Wat zou de wereld mooi zijn als alle mensen gelukkig kunnen zijn.
DAT ZOU EEN MOOIE WERELD ZIJN !
Want de wereld is voor iedereen; De bloemen en de vogels, het groene gras en het frisse water uit de bron. De zon overdag en de maan in de nacht. Het lied in de straat. een stem die roept. Jouw lach voor mij, mijn arm om jouw schouder.
De wereld is voor iedereen. En iedereen draagt zijn steentje bij. Hand in hand naar het nieuwe land, dat toekomst heet. Samen maken we er meer van.
DAT ZOU EEN MOOIE WERELD ZIJN !
Wat jij kunt , kan mij helpen. Wat ik kan, wil ik jou geven. Laten we bruggen slaan naar elkaar. Samen zoeken we naar liefde en geluk, naar verbondenheid met elkaar. Hand in hand onderweg zijn we méér dan twee.
Wat zou de wereld anders zijn als we zouden delen van de vruchten van de aarde. Wat zou de wereld anders zijn als iedereen zou kunnen drinken van verkwikkend water. Wat zou de wereld anders zijn als jij en ik een brug gaan slaan over grenzen heen. Geen ruzie maken, maar vrede sluiten
DAT ZOU EEN MOOIE WERELD ZIJN!
Waar je woont, maakt mij niet uit. Ook al zie ik je niet, ik weet dat je er bent. Al is het aan de andere kant van de wereld. Ook met jou wil ik delen, mij verbonden voelen. Als de wereld van iedereen zou kunnen zijn van meisjes en van jongens, van witte en van gekleurde mensen. Het maakt mij niet uit wie of wat je bent.
Met jouw voeten wandel ik. Ik loop met jouw ledematen. Ik draag jouw lichaam. Voor mij denkt jouw geest. Jouw stem spreekt tot mij. Schoonheid is vóór mij. En schoonheid is achter mij. Boven mij en onder mij zweeft schoonheid. Ik ben er door omringd. Ik ben erin ondergedompeld. In mijn jeugd ben ik mij er van bewust. En op mijn oude dag zal ik rustig gaan. Langs het mooie spoor.
GEBED VAN DE DAILA LAMA
N I E T T E V E R G E E F S.
Al is er maar één - één mens die zich aan jou verwarmt, één mens wiens hoop, wiens troost wiens lente je bent, een nieuw seizoen.
Al is er maar één - één mens die een mens aan je heeft, je leeft jeleeft niet tevergeefs. je beantwoordt aan je bestemming.
Ik bid voor een vriendelijker, meer zorgzame en begripvolle menselijke familie op deze planeet. Aan alle die een afkeer hebben van lijden die houden van blijvend geluk - is dit mijn innigste smeekbede.
Gebed van Marina Slot
God, die met Uw tomeloze energie ons en onze wereld hent geschapen.
Geef ons van Uw kracht, opdat wij bestand zijn tegen zieketen en zorgen, onrecht en kwaad, angst en verdriet.
Geef ons kracht om te steunen en steun te ontvangen, om vast te houden en los te laten, om te genieten van het leven en ons plezier te delen.
Geef ons kracht om te blijven geloven in onze dromen, om telkens anders te kijken naar de mensen om ons heen.
Geef ons kracht om de toekomst met vertrouwen tegemoet te treden. Amen
Mensen gevraagd om de vrede te leren, waar geweld door de eeuwen heen model heeft gestaan. Mensen gevraagd die de wegen markeren, waarop alles wat leven heeft verder kan gaan.
Mensen gevraagd om de noodklok te luiden, en om tegen de waanzin de straat op te gaan. Mensen gevraagd om de tekens te duiden, die alleen nog moedwillig zijn mis te verstaan.
Mensen gevraagd om hun nek uit te steken, voor een andere tijd en een nieuwe moraal. Mensen om ijzer met handen te breken, ook al lijkt het ondoenlijk en paradoxaal.
Mensen gevraagd om hun stem te verheffen, verontrust door een wapen dat niemand ontziet. Mensen die helder de waarheid beseffen, dat wie mikt op een ander ook zichzelf beschiet.
Mensen gevraagd die in naam van de vrede, voor behoud van de aarde en al wat daar leeft, wapens het liefst tot een ploeg willen smeden, voor de oogst die aan allen weer overvloed geeft.
Mensen gevraagd, er worden mensen gevraagd. Dringend mensen gevraagd, mensen temidden van mensen gevraagd.
dan herinner ik eraan dat God niet in een tank kwam en niet in een bank geboren werd en de oude wonderwapens de bliksem, de donder en de hemelse legerscharen eenzijdig opgaf hij bediende zich niet van paleizen, koningen en soldaten toe hij unilateraal mens ging worden, dat is zonder bewapening leven.
Gedichten en Verzamelingen
