Die naar menselijke gewoonte met een eigennaam genoemd werd toen Hij in een ver verleden werd geboren, ver van hier, die genoemd werd: Jesjoe, Jezus, zoon van Jozef, zoon van David.
Die ook Zoon van God genoemd wordt Heiland, visioen van vrede, licht der wereld, weg ten leven, levend brood en ware wijnstok.
Die geliefd en onbegrepen, werd bewaard in taal en teken als een eeuwenoud geheim; als een wachtwoord doorgegeven, als een vreemd vertrouwd verhaal, die een naam is in mijn geheugen die de stem is van mijn geweten die mijn waarheid is geworden. Hem gedenk ik hier en noem ik als een dode die niet dood is, als een levende geliefde.
Die gekozen heeft te leven voor de armsten der armen, helpman, reisgenoot, broeder van de allerminste mensen.
Die, ten dage dat Hij rondging door de dorpen van Zijn landstreek mensen aantrok en bezielde, hen verzoende met elkaar, die niet stijf en ongenaakbaar, niet hooghartig als een heerser, maar in knechtsgestalte leefde.
Die Zijn leven voor Zijn vrienden prijsgaf, door een vriend verraden, die getergd tot op het kruis, voor Zijn vijand heeft gebeden..
Die gestrooid is in de akker als het kleinste van de zaden die daar wachtte een lange winter tot de stilte van de dood.
Die als graan geoogst zal worden, die als brood gedeeld wil worden om in mensen mens te worden, die, verborgen in Zijn God, onze vrede is geworden in onze ziel tot rust gekomen.
Die ons groet vanuit Zijn verte Die ons aankijkt van dichtbij, als een kind, een vriend, een ander, Die onze verwachting is en de vervulling van onze diepste droom.
Hem gedenken wij in de Eucharistie, Hem noemen wij bij naam als een levende geliefde als de mens die naast ons is, als de God van ons leven voor tijd en eeuwigheid. (naar H. Oosterhuis)
Er was eens in een grote parochie geen geld om het koperen feest van de zeer beminde pastoor te vieren.
In het geheim kwam toen een groepje parochianen bij elkaar om een plan te beramen.
Want dat er feest moest zijn, daarover was iedereen het eens.
Er werd besloten dat alle groepen die in de parochie actief waren, de liturgiegroep, het koor, de schoonmakers, de ziekenbezoekers, en ga zo maar door, zelf gastheer of gastvrouw zouden zijn voor alle genodigden.
Iedere groep achter een kraam, in eigen stijl versierd, met zelf meegebrachte lekkernijen, de wijn, het gebak enz. enz.
Toen dat allemaal vlot geregeld was, werd het kerkbestuur ingelicht, en natuurlijk, het wilde niet achterblijven en zorgde voor de koffie.
Het is geen sprookje, het is echt zo gegaan.
Het werd een grandioos, een onvergetelijk feest! Het meest bijzondere was wel de sfeer van geweldige vreugde.
Misschien ook wel door de overvloed, iedereen moest overal proeven, er was gebakken en gebraden, en je mocht geen kraam overslaan.
En vergeet niet, dat er wijn was in overvloed!
Och, als het zo eens toeging in onze wereld.. iedereen geeft het beste van zichzelf, nergens komt men iets te kort. Het water van het dagelijks bestaan, het zou de wijn worden van de vreugde!
Wat zou de wereld mooi zijn als voor iedereen de bloemen bloeien en de vogels fluiten. Wat zou de wereld mooi zijn als er voor iedereen een plekje is. Wat zou de wereld mooi zijn als alle mensen gelukkig kunnen zijn.
DAT ZOU EEN MOOIE WERELD ZIJN !
Want de wereld is voor iedereen; De bloemen en de vogels, het groene gras en het frisse water uit de bron. De zon overdag en de maan in de nacht. Het lied in de straat. een stem die roept. Jouw lach voor mij, mijn arm om jouw schouder.
De wereld is voor iedereen. En iedereen draagt zijn steentje bij. Hand in hand naar het nieuwe land, dat toekomst heet. Samen maken we er meer van.
DAT ZOU EEN MOOIE WERELD ZIJN !
Wat jij kunt , kan mij helpen. Wat ik kan, wil ik jou geven. Laten we bruggen slaan naar elkaar. Samen zoeken we naar liefde en geluk, naar verbondenheid met elkaar. Hand in hand onderweg zijn we méér dan twee.
Wat zou de wereld anders zijn als we zouden delen van de vruchten van de aarde. Wat zou de wereld anders zijn als iedereen zou kunnen drinken van verkwikkend water. Wat zou de wereld anders zijn als jij en ik een brug gaan slaan over grenzen heen. Geen ruzie maken, maar vrede sluiten
DAT ZOU EEN MOOIE WERELD ZIJN!
Waar je woont, maakt mij niet uit. Ook al zie ik je niet, ik weet dat je er bent. Al is het aan de andere kant van de wereld. Ook met jou wil ik delen, mij verbonden voelen. Als de wereld van iedereen zou kunnen zijn van meisjes en van jongens, van witte en van gekleurde mensen. Het maakt mij niet uit wie of wat je bent.
Met jouw voeten wandel ik. Ik loop met jouw ledematen. Ik draag jouw lichaam. Voor mij denkt jouw geest. Jouw stem spreekt tot mij. Schoonheid is vóór mij. En schoonheid is achter mij. Boven mij en onder mij zweeft schoonheid. Ik ben er door omringd. Ik ben erin ondergedompeld. In mijn jeugd ben ik mij er van bewust. En op mijn oude dag zal ik rustig gaan. Langs het mooie spoor.
GEBED VAN DE DAILA LAMA
N I E T T E V E R G E E F S.
Al is er maar één - één mens die zich aan jou verwarmt, één mens wiens hoop, wiens troost wiens lente je bent, een nieuw seizoen.
Al is er maar één - één mens die een mens aan je heeft, je leeft jeleeft niet tevergeefs. je beantwoordt aan je bestemming.
Ik bid voor een vriendelijker, meer zorgzame en begripvolle menselijke familie op deze planeet. Aan alle die een afkeer hebben van lijden die houden van blijvend geluk - is dit mijn innigste smeekbede.
Gebed van Marina Slot
God, die met Uw tomeloze energie ons en onze wereld hent geschapen.
Geef ons van Uw kracht, opdat wij bestand zijn tegen zieketen en zorgen, onrecht en kwaad, angst en verdriet.
Geef ons kracht om te steunen en steun te ontvangen, om vast te houden en los te laten, om te genieten van het leven en ons plezier te delen.
Geef ons kracht om te blijven geloven in onze dromen, om telkens anders te kijken naar de mensen om ons heen.
Geef ons kracht om de toekomst met vertrouwen tegemoet te treden. Amen
Mensen gevraagd om de vrede te leren, waar geweld door de eeuwen heen model heeft gestaan. Mensen gevraagd die de wegen markeren, waarop alles wat leven heeft verder kan gaan.
Mensen gevraagd om de noodklok te luiden, en om tegen de waanzin de straat op te gaan. Mensen gevraagd om de tekens te duiden, die alleen nog moedwillig zijn mis te verstaan.
Mensen gevraagd om hun nek uit te steken, voor een andere tijd en een nieuwe moraal. Mensen om ijzer met handen te breken, ook al lijkt het ondoenlijk en paradoxaal.
Mensen gevraagd om hun stem te verheffen, verontrust door een wapen dat niemand ontziet. Mensen die helder de waarheid beseffen, dat wie mikt op een ander ook zichzelf beschiet.
Mensen gevraagd die in naam van de vrede, voor behoud van de aarde en al wat daar leeft, wapens het liefst tot een ploeg willen smeden, voor de oogst die aan allen weer overvloed geeft.
Mensen gevraagd, er worden mensen gevraagd. Dringend mensen gevraagd, mensen temidden van mensen gevraagd.
dan herinner ik eraan dat God niet in een tank kwam en niet in een bank geboren werd en de oude wonderwapens de bliksem, de donder en de hemelse legerscharen eenzijdig opgaf hij bediende zich niet van paleizen, koningen en soldaten toe hij unilateraal mens ging worden, dat is zonder bewapening leven.
God, geef ons heden ons dagelijks brood, geef aan ons het eten dat we vandaag nodig hebben, niet minder en niet meer. Want nog steeds weten wij niet hoeveel er te eten moet zijn, hoezeer wij moeten delen. Wij zien nog steeds niet in dat als wij veel willen dit genomen wordt van de ander. God, spreek vandaag tot ons hart geef ons iets van Jezus'geest zodat wij ook ons brood gaan delen, ons gaan inzetten voor recht en vrede. Wij vragen het U, vandaag en alle dagen. Amen
Oude, heilige gebaren van handen boven het brood, zoals Christus'handen waren geheven, daags voor Zijn dood. Zij zaten samen en dronken de nieuwe wijn, omdat Hij hen moest verlaten en toch bij hen wilde zijn. Wij horen de woorden zoemen, die de kinderen verstaan. God heeft Zijn Naam horen noemen, glimlacht, en komt er aan.
GELOOFSBELIJDENIS.
Wij geloven in de God van onze voorouders, een God die om mensen geeft; een God die Schepper is; een God die ons de schepping heeft toevertrouwd. Wij geloven in Jezus Christus. Als geen ander is hij beeld van God. Wij geloven in Hem als iemand die zijn leven deelde met de minsten tot Hij niet meer kon. Zo is Hij levend gebleven onder ons tot deze dag. Wij geloven in Gods Geest, die met haar warmte ons bezielt en aanzet tot evangelisch handelen. Wij geloven in de gemeenschap van Jezus, onze eigen kerk, hier op aarde. Wij geloven in onze opdracht om in Jezus' naam deze aarde in alle opzichten bewoonbaar te maken. Met Jezus voor ogen durven wij geloven dat het leven geen einde kent en voortgaat, van geslacht op geslacht. Dat wij allen eens thuis zullen komen bij God, de Enige, die onze namen heeft geschreven in de palm van Zijn hand. Amen
God, wees in mijn hoofd EN IN MIJN BEGRIJPEN. God, wees in mijn ogen EN IN MIJN BLIK. God, wees in mijn mond EN IN MIJN SPREKEN. God,wees in mijn hart. EN IN MIJN GEDACHTEN. God, wees met mij, AAN HET EINDE VAN MIJN LEVEN, en als ik sterven moet (Adri Lint)
Wat een geluk wanneer je iemand bent die niet wil opscheppen en het niet zoekt in sensatie, DIE LIEVER EENVOUDIG LEEFT EN BESCHEIDEN ZIJN VERHAAL DOET. Dan ben je een mens naar het hart van God. Zo iemand staat sterk in het leven, stevig geworteld als een boom. Die is niet omver te krijgen. ZO IEMAND HOUDT STAND EN KAN TEGENSLAG VERDRAGEN. Vriendelijheid gaat er van uit. WAT EEN GELUK WANNEER JE ZO BENT, WANT EENVOUD IS DE TAAL VAN GOD. (Adrie Lint)
DE DROOM
In een droom liep ik een winkel binnen; achter de toonbank stond een engel. Ik vroeg: "Wat verkoopt U hier?" "alles wat u maar wilt",zei de engel.
"O', zei ik, "echt waar?" Ik wil graag vrede op aarde, geen honger en armoede meer, gezondheid en onderdak, vrijheid en respect voor iedereen".
"Wacht even". zei de engel, "U begreep me verkeerd. Wij verkopen hier geen vruchten, alleen maar de zaden, die kunt U zelf zaaien".
Raakt het U dan niet, de armen en de zwakken, op de gemeenste manieren worden ze overrompeld, klem gezet. En U, U houdt U maar afzijdig, niets merken wij van U. Hoor hen toch snoeven de goddelozen; wie doet ons wat, met geen mens, met geen God, hebben wij te rekenen, God - er is helemaal geen God. Laat dit niet doorgaan, U bent het toch, God van ont-rechten, hoe zoudt U hen vergeten, hún pijn is Uw pijn hún verdriet is úw verdriet. Koning bent U, een God, de verdrukten koninklijk nabij.
Bidden is geen afdwingen. Het mag geen poging zijn om te ontvangen. Bidden is slechts het uitstijgen boven je wereldse beslommeringen. En jezelf open en eerlijk geven aan jezelf, aan de grotere God, en aan je medemens die je door God gegeven is. Daar zijn vaak maar weinig woorden voor nodig. En soms zijn er helemaal geen woorden nodig. Toch is bidden het geheim waarin je jezelf weggeeft, om jezelf terug te vinden.
Na jaren werken in onze maatschappij, zijn we rond ons zestigste jaar eindelijk vrij. Vrij om te doen wat we eerder niet konden, of er simpelweg de tijd of ruimte niet voor vonden. Maar toch is dat vrij zijn soms maar schijn, omdat er dan weer andere, nieuwe "projecten'zijn. Oma en opa hebben nu toch volop tijd, dus daar kunnen we onze kroost wel kwijt. En problemen, klein of groot, dik of dun, ga ermee naar huis en vertel het hun. Wat we daarbij veelal vergeten, en wat we echt wel moeten weten: Ouders mogen en moeten in de na-dagen van hun leven, alleen genieten van fijne dingen, die wij hun geven! Heel hun leven stonden ze voor ons klaar, gun ze een fijne oude dag, dat lieve paar.
Reeds vanaf het vroege aardse bestaan, zijn ze elkaar achterna gegaan. De ZOMER sluit een periode af, die ons veelal heel wat te genieten gaf. We genoten van zon, zee, strand en bos, wandelden en fietsten er flink op los.
Daarna wordt het HERFST, zoals elk jaar, en die heeft ook zijn charme voorwaar. Truien en dassen liggen soms al klaar. De paddestoel verschijnt langs weg en in het bos, en veel groen blad verdwijnt, het waait helemaal los.
Dan volgt de WINTER zoals elk jaar. We leggen warme kleding weer maar klaar. Misschien met Kerst wat vorst en sneeuw. Want zo gaat het nu al menig' eeuw.
Maar na de tijd van soms veel overlast, wordt zeker de LENTE weer onze gast. De natuur gaat langzaam weer ontluiken. En zorgt dat we straks de bloemengeur weer ruiken.
Zo gaat het steeds, jaar na jaar. We vinden het eigenlijk maar heel gewoon nietwaar ?
Gedichten en Verzamelingen
