Ook zonder cijfers kan de balans weer worden opgemaakt.
Afsluiting van wéér een jaar ! De winkels hebben het er druk mee. Je ziet zelfs bordjes: Wegens balans zijn wij morgen de gehele dag gesloten. Alle goederen worden geteld en dan zijn er tekorten, helaas voor een deel veroorzaakt door het eigen personeel. Dat geeft een financiële strop.
Onze persoonlijke balans hoeft niet in cijfers te worden uitgedrukt en vraagt niet om een jaarverslag. Zouden we niet regelmatig moeten of kunnen kijken waarin we tekort geschoten zijn ? Dan kunnen we de schade misschien herstellen en nieuwe tekortkomingen voorkomen. De balans ziet er aan het eind van het jaar dan toch beter uit. Dat betekent winst en de aandeelhouders,onze naaste omgeving, reageren daar zéér positief op. BzN012005
Sinds juli 2004 mogen we zelf kiezen bij welke maatschappij we energie willen afnemen. Dat is wikken en wegen, want het draait vooral omgeld. Energie is kostbaar en we kunnen niet zonder licht en warmte. Dat geldt voor iedereen.
Wat méér aandacht en tijd voor elkaar, een schouderklopje, een spontaan bezoek, dat geeft licht in een donkere periode. Dat geeft een warm gevoel, is onbetaalbaar en daarom o zo kostbaar. BzN122004
In het leven van alledag word je telkens voor keuzes gesteld: Zal ik of zal ik niet? Als je dan even nagedacht hebt, kom je doorgaans snel op het antwoord. Maar er zijn dilemma's die hoofd en hart raken, en dat vraagt dan méér van je. WAT TE DOEN? Als je in zulke situaties naar je hart luistert, heb je een goede keuze gemaakt. BzN112004
Vroeger was alles beter, wordt vaak gezegd. En soms is dat ook zeker het geval. Vroeger hadden mensen het ook druk, net als nu. Men maakte lange dagen, had weinig vakantie en vrije dagen waren er al helemaal niet. Maar de mensen werden na het werk niet afgeleid door televisie of computer. Na het eten zat iedereen bij elkaar, werd er gepraat, gekibbeld of een spelletje gedaan.
Met al onze moderne communicatiemiddelen is daar toch maar bar weinig tijd meer voor overgebleven. EN DAT MOET TOCH ANDERS KUNNEN ! BzN102004
Tegemoetkomen betekent letterlijk op weg gaan om iemand te ontmoeten, maar wordt vaak gebruikt om aan te geven dat er CONCESSIES worden gedaan, wensen gedeeltelijk worden ingewilligd of dat iemand op een andere manier wordt benaderd..
Toch blijft het doel hetzelfde. Er wordt CONTACT gezocht en gevonden. Kom anderen tegemoet en je komt verder dan je denkt. BzN092004
Met hoevelen we ook zijn op de aardbol, iedereen heeft recht op een eigen plekje onder de zon Een plek die niemand van jou kan afpakken, waar je jezelf kunt zijn, waar je zelf uitmaakt hoe je de spelregels in het verkeer met je medemens toepast.
Je hoeft je daarom nog niet af te sluiten van de buitenwereld. Je blijft in het veld, maar jij bepaalt wanneer de grenzen open of gesloten zijn. Een goede speler laat zich niet buitenspel zetten. En goede spelers willen we toch allemaal zijn ? BzN062004
Dat is voor iedereen goed. Niet alleen is het beter voor de eigen slanke lijn, maar er blijft ook meer over voor anderen. DEEL WAT MEER. Maar opscheppen over wapenfeiten, is sowieso niet leuk voor anderen, liever niet delen dus. Hou het gewoon een beetje bescheiden en luister wat meer naar de ander.
Iedereen kent ze, mensen waarop je nooit vergeefs een beroep doet. Die ondanks werk en drukke bezigheden altijd "JA" zeggen. Het zijn geen ja-knikkers, maar doeners.
Tegen deze mensen zou je moeten zeggen: Durf ook eens nee te zeggen. En de vragers ? Is het niet zo, dat we dikwijls op dezelfde mensen een beroep doen, wetend dat ze positief zullen reageren? Misschien moeten de vragers ook eens bewust "NEE" zeggen. Nu even niet. BzN042004
De beste zijde is de zonzijde al zie je dat soms niet. Dan lijkt de zon verstoppertje te spelen. Bij pijn, verdriet en eenzaamheid is het moeilijk te zien dat jouw zon niet echt en voorgoed weg is. Dat die alleen maar verstopt zit.
Misschien kun je dan toch maar het beste even naar boven kijken. Meezingen wellicht met Ramses Shaffy: "Kijk omhoog Sammie!" Want, ook al zie je hem niet, ook al speelt jouw zon soms wel erg lang verstoppertje, hij is er wél en hij komt weer terug. ECHT ! BzN062003
Ondanks alle ellende in de wereld zijn er ook mensen, instellingen, die hoop weten te geven op een betere toekomst. Denk aan de kindsoldaten in Warchild. Gevangenen en AMNESTY INTERNATIONAL. Gehandicapten in de derde wereld en het Liliana Fonds. Zij helpen en geven een hoop. Ook dicht bij huis kunnen we mensen helpen om weer een beetje vreugde in het leven te hebben. Iemand uit de alledaagse sleur halen doet een hoop. Bovendien word je er zelf gelukkiger van. BzN022004
De merel, de koolmees en de koerduif, we weten allemaal wel hoe deze oer-Hollandse vogels zingen. Maar als er een onbekende vogel besluit om in ons land te overwinteren, of hij is "verdwaald", of door uitputting niet in staat om verder te vliegen? Dan komt zoiets zelfs in de krant te staan!!
Als we de vogels nu eens met mensen vergelijken, zou het dan niet heel boeiend zijn om kennis te nemen van het lied van deze vreemde vogels ?? (BzN 052003)
Het heeft heel wat spelletjes "Mens erger je niet" gekost, voordat de kinderen zonder ruzie het spel beëindigden. Verliezen of niet winnen moet je leren. En dat hebben ze spelenderwijze geleerd. Een grote winst voor de rest van hun leven.
Maar zeg nou eerlijk: Als we de extra kilootjes na moeizaam lijnen eindelijk verliezen, is dat toch ook WINST! BzN 102002
We zijn allemaal met een wijsvinger toegerust, maar van jongs af aan wordt ons geleerd, die spaarzaam te gebruiken. Als het om een schuldvraag gaat, staan we gauw met de wijsvinger klaar, en die wijst zelden naar onszelf. Je kunt met je wijsvinger veel leed toebrengen, en onrecht.
Je kunt er ook goed mee doen. Je kunt mensen de weg wijzen in de stad, in de samenleving, in het leven. Je kunt een wegwijzer zijn.
Nooit waren er in Nederland zoveel alleenstaanden of alleengaanden. Veel mensen hebben hier zelf voor gekozen, velen ook niet. Het verliezen van een partner is geen keus en geeft veel verdriet.
Alleenwonend wil niet zeggen dat je alléén leeft. Voor familie, kinderen, kleinkinderen, vrienden, collega's en omgeving kun je veel betekenen en dat is wederzijds. Het leven is de moeite waard, zolang je niet alleen met jezelf bezig bent. Meeleven, meevoelen met anderen, betaalt zich dubbel en dwars terug. Iedereen maakt toch deel uit van onze SAMENLEVING ! BzN 042003
Die naar menselijke gewoonte met een eigennaam genoemd werd toen Hij in een ver verleden werd geboren, ver van hier, die genoemd werd: Jesjoe, Jezus, zoon van Jozef, zoon van David.
Die ook Zoon van God genoemd wordt Heiland, visioen van vrede, licht der wereld, weg ten leven, levend brood en ware wijnstok.
Die geliefd en onbegrepen, werd bewaard in taal en teken als een eeuwenoud geheim; als een wachtwoord doorgegeven, als een vreemd vertrouwd verhaal, die een naam is in mijn geheugen die de stem is van mijn geweten die mijn waarheid is geworden. Hem gedenk ik hier en noem ik als een dode die niet dood is, als een levende geliefde.
Die gekozen heeft te leven voor de armsten der armen, helpman, reisgenoot, broeder van de allerminste mensen.
Die, ten dage dat Hij rondging door de dorpen van Zijn landstreek mensen aantrok en bezielde, hen verzoende met elkaar, die niet stijf en ongenaakbaar, niet hooghartig als een heerser, maar in knechtsgestalte leefde.
Die Zijn leven voor Zijn vrienden prijsgaf, door een vriend verraden, die getergd tot op het kruis, voor Zijn vijand heeft gebeden..
Die gestrooid is in de akker als het kleinste van de zaden die daar wachtte een lange winter tot de stilte van de dood.
Die als graan geoogst zal worden, die als brood gedeeld wil worden om in mensen mens te worden, die, verborgen in Zijn God, onze vrede is geworden in onze ziel tot rust gekomen.
Die ons groet vanuit Zijn verte Die ons aankijkt van dichtbij, als een kind, een vriend, een ander, Die onze verwachting is en de vervulling van onze diepste droom.
Hem gedenken wij in de Eucharistie, Hem noemen wij bij naam als een levende geliefde als de mens die naast ons is, als de God van ons leven voor tijd en eeuwigheid. (naar H. Oosterhuis)
Er was eens in een grote parochie geen geld om het koperen feest van de zeer beminde pastoor te vieren.
In het geheim kwam toen een groepje parochianen bij elkaar om een plan te beramen.
Want dat er feest moest zijn, daarover was iedereen het eens.
Er werd besloten dat alle groepen die in de parochie actief waren, de liturgiegroep, het koor, de schoonmakers, de ziekenbezoekers, en ga zo maar door, zelf gastheer of gastvrouw zouden zijn voor alle genodigden.
Iedere groep achter een kraam, in eigen stijl versierd, met zelf meegebrachte lekkernijen, de wijn, het gebak enz. enz.
Toen dat allemaal vlot geregeld was, werd het kerkbestuur ingelicht, en natuurlijk, het wilde niet achterblijven en zorgde voor de koffie.
Het is geen sprookje, het is echt zo gegaan.
Het werd een grandioos, een onvergetelijk feest! Het meest bijzondere was wel de sfeer van geweldige vreugde.
Misschien ook wel door de overvloed, iedereen moest overal proeven, er was gebakken en gebraden, en je mocht geen kraam overslaan.
En vergeet niet, dat er wijn was in overvloed!
Och, als het zo eens toeging in onze wereld.. iedereen geeft het beste van zichzelf, nergens komt men iets te kort. Het water van het dagelijks bestaan, het zou de wijn worden van de vreugde!
Gedichten en Verzamelingen
