Alle blaadjes beginnen stilaan van de bomen te vallen, al is het mooi weer, doch de herfst kan men niet tegenhouden. De herfst ziet er ook mooi uit. Het wordt ook gezelliger op de avond, kaarsjes aan steken,lekker warm en knus bij elkaar.
Ja ik heb nog iets te schrijven mijn man ligt in de kliniek zoals ik al geschreven heb maar was vergeten erbij te schrijven dat hij vandaag verjaart hij wordt er 70jaar een triestige verjaardag voor hem maar het is wel voor zijn goed dat hij daar ligt hij is heel zijn leven een harde werker geweest nooit ziek of ja twee zware operatie gehad ja hij heeft ook een Pacemaker hij was anders nooit ziek en nu ligt hij daar hij zegt niks en doet niks anders dan slapen ik zit daar ganse namiddagen bij hem hij slaapt het is niet aangenaam maar hij kan er niks aan doen en moet dat begrijpen wat ik ook doe het leven zit toch raar in mekaar voor ons stervelingen ik hoop dat ONZE L HEER ,hem niet lang laat afzien want dat doet pijn je man zo te zien weggaan ,nu ik hoop hem nog een tijd te mogen bij me hebben maar als het moet dan zal ik het aanvaarden zo dit is iets over ons gezin Julia
Ja het verdriet die ik heb kan ik niet beschrijven het gaat over mijn lieve man hij is terug opgenomen in het ziekehuis en dit voor de zevende maal in dit jaar hij doet niks anders dan veel water aanmaken in zijn lichaam ja ik weet dat is niet goed ook zijn hart lijd eronder de dokter zegt dat zijn hart totaal versleten is ja hij ziet veel af ,maar ik kan hem niet helpen en dat doet wel pijn hem te zien lijden maar hij heeft er zich mee verzoent dat hij ernstig ziek ,het doet mij ook pijn als ik hem telkens binnen moet doen ook zijn hart doet pijn en dat weet ik heel goed ,ook als ik hem bezoek zit hij steeds te slapen en de verpleesters zeggen het ook het is omdat hij op is er zit niet veel meer in hem ,mijn lieve man die heel zijn leven hard geeft gewerkt voor zijn gezin en hem nu zo zien af takelen dat is triestig voor mij en mijn zoon zijn gezin een geluk mijn kleinkinders zijn al groot en begrijpen beter dan wie ook dat grootvader veel afziet het is wel jammer voor de kleinzoon want die twee zijn erg aan mekaar vast,dat zijn twee handen op een buik ze doen veel tesamen ook zijn ze samen in harmoni hij mist zijn peter als hij gaat spelen ja als het niet betert zal hij dat moeten laten maar ik neem het hem niet af het zou hem nog meer verdriet doen en zijn hart is al zo zwak <men zegt dikwijls grote bomen vallen ook >wel dat zie ik nu ook aan mijn man ik hoop dat hij toch nog een tijdje meekan met wat hij gaarne doet maar veel hoop heb ik niet . ik ga dit nu eindige met dit triestig verhaal over mijn man en hoop dat het vlug beter wordt maar ik rust in de gedachten ik zal voor hem zorgen zolang het gaat daar ik ook ziek ben gaat het wat moeilijk gaan maar zal doen wat ik kan vervolg op dit verhaal zal ik nog schrijven Julia
De carnaval is weer gestart ik begrijp niet wat de mensen vinden in die maskerade ik vind dat er zo veel gespot wordt met wat er in de wereld gebeurt er is al zoveel miserie en geweld en nu met deze carnaval wordt er nog meer gespot maar ja daar zit geen kwaad in zegt men en toch worden er vele mensen gekwets bij en dan roept men op voor vrede hoe moet men dat begrijpen waar gaat het naartoe vel bejaarde zijn gelukkig dat ze al zo oud geworden zijn maar denken toch aan hun klienkinders en achter klien kinders wat er met deze generatie gaat gebeuren als men die mensen hoor spreken en wat zij meegemaakt hebben kan wat er nu gebeurt nog erger zijn in de wereld al die oorlogen in de verre landen al die zelfmoorden al de opofferingen van vele mensen en nu is het weer die carnaval ja vele mensen hebben daar plezier aan om te gaan kijken maar mij krijgen ze er niet meer naartoe,er wordt teveel met modder gegooid en daar hou ik zeker niet van maar ja als er maar plezier gemaakt wordt er is al genoeg verdriet in de wereld en daar denk ik het mijne van Julia
ja ik heb wat verdriet voor mijn man daar hij zich wat laat gaan sedert hij weet dat hij ziek is hij heeft de kracht niet meer hij is echt op de sukkel hij die steeds zo sterk en een harde werker is geweest en nu zie ik hem langzaam uit gaan ja hij kan nog vele jaren mee gaan maar niet in deze toestand hij doet nog veel moeite om het niet te tonen maar hij is steeds moe en wil steeds slapen dat ben ik niet gewoon van hem ,ook mijn schoondochtertje ligt al een week in het ziekehuis zij is weer over haar toeren depressief ik kan er ook van meespreken maar werp het over mij ik heb leren zeggen wat er mij niet aanstaat en de DOKTER heeft mij veel geholpen met zijn goede raadgeefgingen maar de een verwerkt het zo en een ander kropt het op en op kroppen is zeker niet goed ik heb dat jaren gedaan nooit eens echt gesproken wat er was maar heb de raad van de Dr gevold en nu schrijf ik veel van mij af en dat helpt ook goede vrienden hebben doet ook veel ik heb een hele goede vriend en kan er goed mee praten en dat doet deugd ook mijn broer kan ik tegenwoordig goed mee praten en dat doet mij echt goed ook spreek ik meer met mijn man vroeger kon ik niet met hem praten ofwel had hij geen tijd of anders luisterd hij niet nu gaat het veel beter ik kan met hem praten en moet niks meer wegsteken hij is tot het besef gekomen dat ik al lang genoeg gezwegen had en nu luistert hij over onze problemen op de lange duur kan je niks meer verzwijgen en dat is veel beter nu wij vertrouwen elkaar toe wat er moet gezegd worden maar over mijn stil verdriet spreek ik niet om dat het hem zou pijn doen beter niks zeggen dan iets verkeerd zeggen nu ben blij dit eens op mijn blog te kunnen zetten heb al eendagboek ook geschreven maar dat komt nog wel dat ik daar aan voort doe ik ga nu stoppen en de volgend maal verder doen Julia
Ja alles is goed met mij voor het ogenblijk ja de winter is nog niet gedaan het weet niet wat het wilt vandaag regen morgen sneeuw en dan weer vriezen en zo vliegen de dagen voorbij en daar moeten wij ons aan passen ja vele mensen zitten in de kou geen eten en er wordt zoveel gedaan voor de vreemde landen maar ons land heeft ook nood aan hulp daar wordt ook niet veel aangedaan honger is er overal in de wereld zelfs in ons Belgenlandje en waar gaat dit allemaal eindigen de HEER heeft het LOT in zijn handen ja ik bid elke avond maar daar heb ik iets aan maar er is zo veel geweld in de wereld dat men echt bang zou worden nu met die cartoons eris altijd iets op een rel uit te lokken waar gaan we naartoe dat wordt veel gezegd niemand weet het en die stakingen waarom men moest vroeger ook leven maar met minder geweld ,ja dat moest eens van mijn hart zo voel ik me weer goed hoop dat alles beter wordt afwachten dat is de zin van het leven Julia
Over alles en nog wat daar gaat het over ja wij hebben geen TV hij ligt in panne en nu kan ik wat op mijn PC werken ,ik heb deze namiddag ook wat geschreven en toen belde mijn vriendin om te vragen of ik achter haar kindjes wilde gaan ja ik baby sit regel matig voor hen en ze zijn steeds blij dat ze bij ons mogen komen ja ze noemen ons meetje en peetje en dat maakt ons heel blij ,ze kunnen zo lief zijn ja 6jaar en 4 jaar en daar heb je veel plezier aan men zegt dikwijls het plezier dat je met kindjes hebt van vreemde wel daar heb je het meeste plezier aan en dat is waar ,wij onder vinden dat steeds als ze bij ons zijn de kleinste is steeds voor mijn man ze hangt aan zijn nek ze houd zoveel van hem en toont het echt met haar lieve oogtjes ja de rest vertel ik op een andere keer JULIA
Ja het is al weer Februari 2006,ja de tijd gaat vlug en zo heb ik weer wat meegemaakt ja mijn man heeft weer eens niet goed geweest en hij heeft weer in de kliniek gelegen die dag is hij naar het R kr geweest daar hij vrijwillig werk doet en hij is daar niet goed geworden ,ik was ook juist ziek en kon niet achter hem gaan ,maar hij belde mij op en hij weende gelijk een kind en hij zeg de ik heb zoveel pijn ik kon niks doen toen is de oudste kleindochter naar hem toegegaan en zij zag dat er iets mis was daar zij studeert voor verpleester kon zij het zien, toen heeft zij hem naar de kliniek gedaan en hij moest er blijven hij wist zelf niet meer wat er gebeurde met hem en dat heeft zo drie dagen geduurd tot ik zelf kon gaan om te kijken wat er gaande was toen ik in zijn kamer kwam weende hij en wist echt niet waar hij was ,maar met te spreken en alles uit te leggen wat er gebeurt was kwam het terug niet in een keer maar het kwam terug ik was al bzng dat hij het zelfde zou krijgen gelijk zijn overleden moeder ik weet hij heedt veel verdriet voor zijn ouders want het waren heel brave mensen en zij stonden steeds klaar om te helpen en dat was maar goed want van tyegen slagen zijn wij niet gespaard nu nog niet , toen hij onder zocht was zegde de DR dat hij zweren aan zijn maag had en dat die erge pijn daar van kwam en na 5 dagen mocht hij terug naar huis maar hij is nog niet te goed hij slaapt nog veel en niks is naar zijn gedacht ,ja nu kreeg ik te horen dat mijn TV afgesloten was mijn fout natuurlijk ik ben vergeten mijn distubrutie te betalen en zo zitten wij zonder TV maar gelukkig hebben wij nog plezier met naar de radio te luisteren ja dat is eens wat anders gelukkig heb ik nog mijn PC waar ik op kan werken en nu neem ik de tijd wat bij te schrijven ik lees ook gaarne maar mijn man verveelt zich maar daar kan ik niks aan doen hij moet maar leren hem met iets bezig te houden er zijn veel dingen die men kan doen juist zal ik enige dagen mijn serie's missen maar het is mijn eigen schuld moet maar opletten wat ik doe ik zal in het vervolg beter opletten wel ben ik gestraft want ik kijk gaarne naar de TV ik hoop dat het rap opgelost word maar voor het ogenblik heb ik geen geld moet afwachten tot ons pensioen komt en dat duurt nog wel een week ,ja dat is mijn verhaal vandaag en hoop dat het allemaal in orde komt ik ga nu stoppen over mijn zorgen te praten en kom terug met beter nieuws JULIA
Wat ben ik blij dat deze dagen voorbij zijn het waren vermoeiend dagen ,en daar ben ik niet meer zo aan,ja al die bezoeken en gaan vieren ook al dat eten dat is er teveel aan in het bijzonder als men wil afvallen en dat is hard nodig ,niet alleen voor mij maar ook voor mijn man en nu gaan wij der weer aan werken ja wij waren goed op weg maar met die dagen ,ik hoop dat het weer zal gaan om af te vallen men moet er wel het karakter hebben om dingen te laten die men gaarne eet , ja dat is het geen love beloften
Ja vandaag heb ik een hele slechte dag gehad ik ging beginnen met mijn werk en ja was goed begonnen en dan kreeg ik een trek in mijn rug en die was echt pijnlijk in de rug wat is er aan de hand ik weet niet wat het is maar ik ken die pijn weet al jaren wat pijn is en dat wens ik niemand toe en voor ik het zelf weet ,ja en door die pijn in mijn rug kon ik niet mee naar de Winterkoren zang en muziek van de HARMONIE waar mijn man en kleinzoon in meespelen natuurlijkwas mijn man even boos maar dat zal wel voorbij gaan de tijd zal het uitwijzen ik weet zo dat het een groot succes zal zijn want ze spelen heel mooi jammer maar mijn rug doet teveel pijn en ga stoppen met schrijven er komen nog verhalen dat is beloofd
Ik ben geboren in Brussel in de oorlogs jaren die hard waren ,ook zijn we van het geweld geredt geweest door de toekomstig man van mijn moeder die een visser was en ons meegebracht heeft met de boot waar hij mee vaarde ja veel weet ik er niet van daar ik maar een baby was ,en met mijn broer die ook nog klein was,ja die oorlog heeft mijn echte vader meege nomen omdat hij iets gedaan heeft die niet aan het licht mocht komen ja de geheimen zijn de wereld niet uit iedere mens heeft geheimen triestig genoeg dat dit ook allemaal gebeurt in de wereld ,mijn stiefvader heeft ons groot -gebracht en vele woeilig zee gezien die jaren zijn voorbij gevlogen en wij groeide op in armoede waren blij als hij thuis kwam van de zee na enige dagen op de zee te zijn ,dan bracht hij vis mee en dat weet ik nog het waren meestal haringenen die moesten wij dan op eten wij varen met een bende ja wij waren maar met twee en de andere waren familie van onze stiefvader zijn moeder en zuster nog broers en dan de kinders van zijn zuster die zijn groot gebracht door mijn moeder maar ik en mijn broer waren na tijdje van alles de schuld als er iets gebeurde ,wij kregen veel slaag en ook naar ons bed zonder eten,de andere kregen alles en toen mijn stiefvader mijn zusje vond was alles nog erger ja hij heeft ze gevonden op straat naast een vuilbank en kwam er mee naar boven ja wij woonden in die tijd op het derde verdiep hij was buiten adem en moeder die bang was van hem werd mee getrokken naar de kamer waar ze slepen en dan begon er nog meer meserie ja nog veel herrinner ik mij van die tijd en dat wil ik nu neerschrijven in mijn eigen woorden hoop niemand pijn te doen daarom noem ik geen namen of toch fictieve namen , Ja mijn leven een triestig geweest en die oorlogs jaren weet wat er toen allemaal gebeurde jammer dat dit in de gedachten blijven (komt vervolg) JULIA
Voor ieder wat wilds
Eènmaal in je leven
Boeketje voor jou
;)
zie het licht
