KAFKAN

Inhoud blog
  • Voor jou
  • Daniel Van Reybrouck valt in de prijzen
  • harry Mullich overleden
  • Schijnbewegingen Floortje Zwigtman
  • Nobelprijswinnaar Mario Vargas Llosa

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     




    De kern van alle dingen
    is stil en eindeloos.
    Alleen de dingen zingen.
    Ons lied is kort en broos.

    En donker zingt mijn bloed,
    van heimwee zwaar doorwogen.
    Ik zeil langs regenbogen
    Gods stilte tegemoet.

    Adagio
    Felix Timmermans






    Voor zover ik mij kan herinneren  heb
    ik de taak van de schrijver altijd in de
    eerste plaats gezien in het herinneren,
    het niet vergeten, het bewaren van
    het vergankelijke in het woord, het
    oproepen van het voorbije door
    liefdevolle uitbeelding.

    HERMAN HESSE




    Het bladerloze licht

    HANNY MICHAELIS

    Het bladerloze licht
    van een herfstdag zonder wind
    maakt oude mensen
    ontroerend mooi.

    Doordat zij de worsteling
    met het verval al lang
    hebben gestaakt en spiegels
    niet meer vrezen, zijn zij
    broos geworden en doorschijnend
    als gesponnen glas met de zachte
    mysterieuze glans van zilver

    ZOMER

      dit is de barre tijd
      dat alles dorst heeft/
      het is heet

      ...
      (een zon van vuur
      over de aarde staat
      en alles verzengt)

      ...
      Dit is de tijd
      dat vrouwen hevig zijn
      en mannen zwak:
      De Hond
      verlamt hun hoofd
      verzengt hun dij. 


    ALKAIOS (ca 600 V. C.)
    vert.Johan Boonen


    Antieke Liefdespoëzie
    Kijken naar jou uit duizend ogen

    verzameld door Patrick Lateur







    De waterlelie

    FREDERIK VAN EDEN
    1860-1932

    Ik heb de witte water-lelie lief,
    daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
    uitplooit in het licht.

    Rijzend uit het donker-koelen vijvergrond,
    heeft zij het licht gevonden en ontsloot
    toen blij het gouden hart.

    Nu rust zij peinzend op het watervlak
    en wenscht niet meer...

    uit: van de Passielooze lelie 1901





    Ernstig uur

    RAINER MARIA RILKE
    1875-1926

    Wie nu ergens weent in de wereld,
             grondeloosweent in de wereld,
             weent om mij.

    Wie nu ergens lacht in de nacht,
             grondeloos lacht in de nacht,
             lacht mij uit.

    Wie nu ergens dwaalt in de wereld
             grondeloos dwaal in de wereld,
             dwaalt naar mij

    Wie nu ergens sterft in de wereld,
             grondeloos sterft in de wereld,
             ziet mij aan.





    Ik heb veel boeken
    en 's avonds...
    Ach je kent de beschrijvingen
    van het geluk
    evengoed als ik.
    We geloven erin;
    dat is al geluk.

    Remco Campert




    JOHAN DAISNE
    1912-1978

    Danken

    In deze tijden van opstandigheid,
    die bruut met het verleden  willen breken,
    die alles beter weten, maar geen teken
    of taal begrijpen van de eeuwigheid--
    in deze tijd, eenzaam, maar niet alleen,
    voel ik mij geroepen om te danken,
    met een bedeesd geluid van blijde klanken,
    voor dit bestaan en zijn duizend -en- een
    schone geschenken,: een vader en een moeder,
    het oude huis, het lief, de vrouw, het kind,
    de buurman en de tuin, het stuifmeelpoeder
    waarmee de lente altijd opnieuw begint-
    de boeken, de muziek, de wetenschap,
    de schutsengel in dagen moe en slap,
    de moed, de arbeid en de beterschap,
    en van dat alles de betekenis:
    dat dit bestaan een zinrijk wonder is.


    Nieuws De Morgen
  • Jeroom: ‘We zijn alleen op de wereld, dat idee had ik ergens al. Maar sinds ‘Over de oceaan’ besef ik dat iederéén alleen is’
  • Hoe een erfgoedwoning in Borgerhout nieuw leven kreeg
  • Opnieuw veel regen verwacht in Spanje: code rood in Andalusië
  • New York kampt met ergste droogte in 150 jaar, burgemeester roept inwoners op korter te douchen
  • De uitslag van deze verkiezingen zal enorme repercussies hebben
  • In ‘Over de oceaan’ komt de ware Jeroom boven: ‘Ik heb de meest debiele job ter wereld’
  • De toenemende polarisatie tussen links en rechts gaat niet over de economie. De strijd gaat niet eens over immigratie
  • Timothy Snyder: ‘De manier waarop witte Amerikanen over vrijheid denken is besmet door onze slavernijgeschiedenis’
  • Het gaat niet over economie, zelfs niet over immigratie. Wel over cultuur
  • Live - Peilingen in Iowa spreken elkaar tegen: niet Trump, maar Harris op kop • Harris in satireshow Saturday Night Live

    Leesgroep
    06-06-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Voorlezer

    Bernhard Schlink

    Titel: De Voorlezer



    Schrijver: Bernhard Schlink



    Aantal pagina’s: 174

    Uitgeverij/Jaar van uitgave: Interlijsters - Wolters-Noordhoff, Groningen 2003.

    Inhoud:
    Het boek “De Voorlezer” is geschreven in het ik-perspectief. Deze ik is Michael Berg. Hij verteld over zijn relatie tot Hanna Schmitz en hoe deze relatie zijn leven heeft veranderd. Deze twee personen zijn de hoofdpersonen in dit boek.
    Het boek is opgebouwd uit drie delen en vindt plaats in Duitsland.

    Deel 1.
    Toen Michael 15 was, kreeg hij een relatie met Hanna Schmitz, een treinconductrice van in de dertig.
    Vaak komt hij na school bij haar en dan vraagt ze of hij haar wil voorlezen uit de boeken die hij net leest. Daarna bedrijven ze dan altijd de liefde.
    Aan het eind van deel 1 gaan ze samen een fietstocht maken. Hij wordt op een ochtend eerder wakker en besluit om broodjes te gaan halen en laat een briefje achter. Als hij terugkomt, is Hanna helemaal overstuur. Ze beweert helemaal geen briefje te hebben gevonden. Als hij later weer eens bij haar thuis op bezoek gaat, is ze weg, verhuisd volgens de buren.

    Deel 2.
    Michael is een jonge rechtenstudent. Hij zit in een speciaal werkgroepje waar hij getuige kan zijn van een proces tegen een paar bewaaksters van een concentratiekamp tijdens de tweede wereldoorlog.
    Dit is de plaats waar Michael Hanna weer tegenkomt. Hanna is een van de verdachten. De bewaaksters hadden op een dag het bevel gekregen om de gevangenen naar een andere plaats te transporteren. ’s Nachts moesten de gevangenen dan in een kerk overnachten. Precies in die nacht werd het dorpje geraakt door een raket die de foute kant op was gegaan. Hij sloeg in, in de kerk. De bewaaksters echter maakten geen aanstalten om de deuren van de kerk te openen om de gevangenen eruit te laten. Ze zijn allemaal verbrand behalve twee vrouwen; moeder en dochter. De dochter heeft een boek geschreven over wat ze heeft beleefd en naar aanleiding hiervan is het proces gestart.
    Er blijkt dat Hanna ook in het concentratiekamp de kleine, zwakke meisjes mee naar haar kamer nam, die haar vervolgens moesten voorlezen.
    Tijdens het proces vindt Michael dat Hanna zich zeer in haar nadeel presenteert. Opeens vallen de puzzelstukjes op z’n plaats.
    Hanna was analfabeet.
    Dat verklaart waarom ze zo van het voorlezen hield en waarom ze zo boos werd toen Michael tijdens de fietsvakantie ontbijt was gaan halen. Het legt zelfs uit waarom ze bij de SS is gegaan. Oorspronkelijk had ze een baan bij Siemens aangeboden gekregen, maar aangezien ze niet kon lezen is ze bewaakster geworden. Na de oorlog is de dan conductrice geworden, ook hier hoefde ze niet te kunnen lezen. Het verklaart ook waarom ze zich zo slecht presenteerde tijdens het proces; ze had het boek van de overlevende dochter nooit gelezen en had zich dus niet zo goed kunnen voorbereiden.Ze krijgt levenslang.

    Deel 3.
    Michael trouwt, krijgt een kind, scheidt weer. Zijn verleden met Hanna laat hem niet los. In al zijn vriendinnen en later zijn vrouw probeert hij Hanna te zoeken.
    Hij besluit weer voor te gaan lezen. Hij neemt het op en stuurt het Hanna in het gevangenis.
    Af en toe krijgt hij een brief van haar. Ze heeft zichzelf bijgebracht om te lezen en schrijven. Weliswaar waren de brieven kort en het handschrift krakerig maar ze schreef.
    Na 18 jaar krijgt Michael een brief dat Hanna binnenkort vrij zal komen en dat Michael de enige persoon is tot wie Hanna contact heeft gehad. Hij wordt gevraagd of hij voor Hanna een paar faciliteiten kan regelen zoals een appartement en een baan. Michael ziet hier zeer tegen op, maar doet het toch allemaal.
    Ook werd er in de brief gevraagd of Michael Hanna wilde komen opzoeken voor de vrijlating en dan op de dag zelf om haar af te halen.
    Als hij haar gaat bezoeken is ze Hanna niet meer. Ze is oud en ziet er niet meer uit als Hanna, ruikt niet meer naar Hanna. Met een ietwat vreemd gevoel gaat hij weer weg.
    Op de dag van de vrijlating krijgt Michael kort na arriveren te horen dat Hanna zich heeft opgehangen. In een brief die ze heeft achtergelaten staat dat Michael haar geld naar de vrouw, die het boek over de concentratiekampen heeft geschreven, moet brengen. Dit is wat hij doet en het geld wordt gestort in een Joodse stichting voor analfabeten.

    Het boek gaat duidelijk over de ontwikkeling die de hoofdpersoon Michael doormaakt. Hanna is zijn eerste liefde en hij kan haar niet loslaten.
    Als hij ouder is begint hij zich wel af te vragen of Hanna hem niet gewoon heeft gebruikt. Toch blijft er een speciaal gevoel bij hem achter. Zelfs als hij erachter komt dat Hanna bij de SS was, blijft hij van haar houden.
    Het boek gaat ook over een gevoel van schaamte. Ten eerste de schaamte van het land, Duitsland. Schaamte over wat er allemaal tijdens de tweede wereldoorlog is gebeurd.
    Vervolgens de schaamte van Hanna over haar analfabetisme. De schaamte die er zelfs voor zorgt dat ze levenslang krijgt.
    En tenslotte de schaamte van Michael. Als kind durft hij niet voor hun relatie uit te komen omdat zij ruim 15 jaar ouder is dan hij. Later niet omdat ze bij de SS is geweest.

    Mening
    Dit boek vond ik zeer fascinerend. Vooral in deel 1 was ik zeer verbaasd over de relatie tussen de twee. Van de kant van Michael kan ik het allemaal wel begrijpen. Hij was in de puberteit en was net bezig met zichzelf en zijn lichaam te leren kennen. Hanna vond ik wel erg vreemd. Ik kan me moeilijk voorstellen dat een aantrekkelijke vrouw van in de dertig iets met iemand begint die half zo oud is.
    Enigszins ongewoonlijk vond ik ook de ontwikkelingen die Michael doormaakt in het boek. Hij maakt binnen enkele weken ontwikkelingen door die andere mensen van zijn leeftijd in een paar jaar doen; zijn eerste seksuele ervaringen met een vrouw, maar ook met zichzelf, de grote liefde leren kennen. Dit allemaal met dezelfde vrouw die zoveel ouder is. Het is ook niet echt normaal dat deze jongen voor de rest van zijn leven emotioneel aan die vrouw blijft hangen.
    Tijdens het lezen van dit boek ging ik mij ook wel een beetje afvragen of de liefde van Michael ten opzichte van Hanna niet een soort moederliefde is. Er is geen indicatie in het boek dat hij geen aandacht van zijn ouders kreeg maar wel dat hij uit een gezin met veel kinderen komt.
    Duidelijk is in ieder geval wel, dat het geen normale verhouding is. Het is ook niet duidelijk waar de gevoelens van Hanna nou op gebaseerd zijn.
    Al in al dus een boek dat door de scheve verhoudingen tussen de twee zeer boeiend is. Zeker een aanrader!

     



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)





    Lezen was
    mijn afleiding en
    genoegen, mijn troost
    mijn zelfgekozen
    verslaving
    lezen voor de lol,
    voor de schitterende
    stilte
    die je omringt
    als je de woorden
    van de schrijver hoort
    weerklinken in je hoofd.

    Paul Auster

    Archief per week
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.



    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !




    't Is goed in 't eigen hart te kijken
    Nog even voor het slapen gaan
    Of ik van dageraad tot avond
    Geen enkel hart heb zeer gedaan;

    Of ik geen ogen heb doen schreien,
    Geen weemoed op een wezen lei;
    Of ik aan liefdeloze mensen
    Een woordeke van liefde zei.

    En vind ik, in het huis mijns herten,
    Dat ik één droefenis genas,
    Dat ik mijn handen heb gewonden
    Rondom één hoofd dat eenzaam was...;

    dan voel ik op mijn jonge lippen
    Die goedheid lijk een avondzoen...

    ...

    't Is goed in 't eigen hert te kijken
    en zo zijn ogen toe te doen.

    Alice Nahon
    1896 - 1933

    Zoeken met Google



    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • Romenu
  • reynaert




  • Leeszaal

    ANNIE M.G. SCHMIDT
    1911-1995

    Ik ben een god in 't diepst van mijn gedachten,
    maar in de bibliotheek een volontair
    die hunk'rend op een baantje zit te wachten
    en boeken uitleent met en zeker air.

    Ik lever geestlijk voedsel aan mevrouwen
    die binnenkomen en alleen maar van
    de allernieuwste liefdesboeken houen,
    'maar niet zo'n engerd als die Wassermann'.

    Ik loop met stapels boeken rond te sjouwen
    en plak een etiket op Gorters Mei.
    Och, als nu jufrouw Jansen eens ging trouwen,
    dan kwam er eind'lijk eens een plaatsje vrij.

    Ik ben het niet alleen, die staat te wachten
    achter mij staat nog een hele rij.
    Ik ben een god in mijn gedachten,
    maar niet zo heel veel in de maatschappij...



    Laatste commentaren
  • Lieve groetjes vanuit De Klinge (Lana & Pip)
        op Voor jou

  • Guido Gezelle
    (1830-1899)

    HET SCHRIJVERKE  
    (GYRINUS NATANS)

              


    O Krinklende winklende waterding

        met ’t zwarte kabotseken aan,

    wat zien ik toch geren uw kopken flink

        al schrijven op ’t waterke gaan!

    Gij  leeft en gij roert en gij loopt zoo snel,

        al zie ‘k u noch arrem noch been;

    gij wendt en gij weet uwen weg zoo wel,

        al zie ‘k u geen ooge, geen één.

    Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?

        Verklaar het en zeg het mij, toe!

    Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,

         dat nimmer van schrijven zijt moe?

    Gij loopt over ’t spegelend water klaar,

        en ’t water niet méér en verroert

    dan of het een gladdige windtje waar,

        dat stille over ’t waterke voert.

    o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, –

        met twintigen zijt gij en meer,

    en is er geen een die ’t mij zeggen kan: –

        Wat schrijft en wat schrijft gij zoo zeer?

    gij schrijft, en ’t en staat in het water niet,

        gij schrijft, en ’t is uit en ’t is weg;

    geen christen en weet er wat dat bediedt:

        och, schrijverke, zeg het mij , zeg!

    Zijn ’t visselkes daar ge van schrijven moet?

        Zijn ’t kruidekes daar ge van schrijft?

    Zijn ’t keikes of bladjes of blomkes zoet,

        of ’t water, waarop dat ge drijft?

    Zijn ’t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,

        of is ‘et het blauwe gewelf,

    dat onder en boven u blinkt, zoo diep,

        of is het u, schrijverken, zelf?

    En ’t krinklende winklende waterding,

        met ’t zwarte kapoteken aan,

    het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,

        en ’t bleef daar een stondeke staan:

    “Wij schrijven,“ zoo sprak het, 'al krinklen af

        het gene onze Meester, weleer,

    ons makend en leerend, te schrijven gaf,

        één lesse, niet min nochte meer;

    wij schrijven, en kunt ge die lesse toch

        niet lezen, en zijt gij zoo bot?

    Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,

        den heiligen Name van God!’

                             






    In deze nacht

    was alles donker

     

    ik flitste

    met mijn oog

     

    en zag

     

    een heldere hemel

    met lichtjes vol

     


    uit  ‘mijn droom’
    Theo Hebbelinck





    Romeo en Julia

    WILLIAM SHAKESPEARE
    1564-1616

    1.5vv.41-50

    O, bij haar verliest het fakkellicht zijn kracht.
    Zij hangt tegen de wang aan van de nacht.
    Als in een ebbehouten oor een edelsteen-
    Een schoonheid over grenzen heen.
    Sneeuwwitte duif. Dat licht zo lichtelaaie.
    Schamel zijn haar vriendinnen. Doffe kraaien.
    Na deze dans wil ik haar hand aanraken-
    Mijn hand zal, zo onaf, de hemel smaken.
    Heb ik ooit lief gehed? vergeet het ogen.
    Al wat ik zag aan schoons was maar gelogen.

    Nieuws Standaard
  • Inwoners Paiporta bekogelen Spaans koningspaar met modder en stokken
  • Trevifontein wordt hersteld, dus moeten toeristen munten in een plonsbad mikken
  • Kama
  • Minstens vier tieners vallen man (54) aan in Oostende: “Homofoob geweld”
  • Vandaag op tv: Donald Trump en andere verraders
  • Wieken van Parijse cabarettheater Moulin Rouge afgebroken
  • Nederlands muntstuk van 25 centiemen geveild voor meer dan miljoen euro
  • Live Midden-Oosten | Israël bevestigt ontvoering mogelijke agent van Hezbollah bij commando-operatie in Libanon
  • Aanhangers van Boliviaanse ex-president Morales gijzelen 200 militairen
  • In de slipstream van Jacky Ickx: Laurens Vanthoor (33), de derde Belgische wereldkampioen ooit in de autosport


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!