Diane Van Broeckhoven




De Flaptekst:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 De buitenkant van Meneer Jules

Als de bejaarde Alice de door haar man Jules gezette koffie ruikt, staat ze op.

Dit ritueel herhaalt zich iedere dag. Tot ze hem op een ochtend levenloos aantreft in de sofa in de kamer- de koffie is nog niet helemaal door gelopen. Terwijl Jules langzaam transformeert in een beeld dat uit marmer gehouwen lijkt, haalt ze herinneringen op en zegt ze  dingen tegen hem die ze niet eerder heeft kunnen of durven uitspreken. Als ze vervolgens in het reine moet komen met het verdriet en het gemis waarmee ze geconfronteerd wordt, raakt haar autistische buurjongen David op onverwachte wijze betrokken bij het verwerkingsproces

“De buitenkant van Meneer Jules” is een ontroerend verhaal over omgaan met gemis.

Reiskoorts

Alice wil op reis, haar herinneringen achterna, weg uit de gevangenis die haar huis is geworden.

Maar ze is oud en uitgeblust na de dood van haar man en haar stapjes in de wereld liggen steeds dichter bij huis. Soms komt ze dagenlang de deur niet uit en reist ze alleen nog in haar gedachten.

Reacties van de lezers

De beide boeken werden graag gelezen.

Vooral het boekje “De buitenkant van Meneer Jules” heeft iedereen aangesproken.

De taal is soms poëtisch.

Van in het begin gebruikt de auteur een zeer beeldende taal:

…”Het tijdloze halfuurtje tussen het wakker worden en opstaan omhult Alice als een vertrouwd kledingstuk. Ze drijft in een denkbeeldige baarmoeder, dobbert een nieuwe dag tegemoet. Haar lichaam voegt zich ontspannen in de warme plooien van het bed, haar spieren en gewrichten zijn gewichtloos, haar geest leeg.”

Alice heeft geleefd onder het juk van haar man. Ze ervaart zijn overlijden als een man als een stuk vrijheid.

 “ Ze liep, behoedzaam haar voeten neerzettend, om de lederen bank heen, en ging naast haar man zitten. Dat hij van zijn eigen huisregels afweek om door de muur van glas het sneeuwlandschap in zich op te nemen, stemde haar mild. Ze kreeg daardoor zelf onverwacht een stukje vrijheid cadeau. Ze moest niet meteen in het gareel.”-  “De buitenkant van meneer Jules.” Blz9

“ Jules zou het bovendien niet goedkeuren als ze in haar eentje in een reisbus of een vliegtuig

stapte… Hij keek haar vorsend aan vanuit zijn zilveren lijst op het dressoir. Pas toen ze de foto een halve slag gedraaid had, kon ze haar gedachten de vrije loop laten.”.. “Reiskoorts.” blz. 9

Alice wordt door de ene lezer als laf ervaren. Durft enkel na de dood van Jules praten over de zaken die haar hinderen.

Iemand anders vindt haar den weer een sterke vrouw, die eigen beslissingen durft te nemen;

Als ze ontdekt dat Jules een minnares heeft, belet ze hem met haar op zakenreis te gaan: “Hoe dan ook Jules, …je vakantie met Olga  is nooit doorgegaan, en daar heb ik voor gezorgd… Ik heb hem (de man van Olga) gebeld en hem gezegd dat ik de vrouw was van de man waar zijn Olga een verhouding mee had…..De volgende dag kwam je thuis met het bericht dat je congres niet doorging…”De buitenkant van Meneer Jules “blz. 46-48

Aan een opgedrongen vakantie bij haar zuster aan zee maakt ze kordaat een einde.

“ Kordaat liep Alice naar de slaapkamer. Ze legde haar koffertje op het bed …het koste haar maar een paar minuten om haar kleren op te vouwen…. Op straat ademde ze bevrijd de koude najaarslucht in en stapte stevig door. Haar koffertje-op-wielen volde haar als een trouwe hond. Niet één keer keek ze om”…Reiskoorts blz. 40.

We vragen ons af of Alice  reeds een lichte vorm van dementie heeft bij het overlijden van Jules.

Haar manier van reageren op de dood van Jules is eigenaardig.

Haar inschattingsvermogen is verminderd, ze heeft weinig notie van tijd en ruimte.

Er zijn geen tekenen van verdriet.

Misschien is de belevenis van die eerste dag een vorm van verwerking.

…”Hij leefde, zolang zij dat wilde.. Ze moest hem nog zoveel zeggen. Het zou haar wel invallen naarmate de dag vorderde. Ze moesten haar vandaag allemaal met rust laten”…”De buitenkant van Meneer Jules”blz.20

Ook David, de ‘autistische’ buurjongen helpt haar bij het verwerken van de dood van Jules.

“…zijn dagelijkse partij schaken met Meneer Jules was een eiland in de tijd, een witzwart geblokt toevluchtsoord…. het ging hem niet om het spel maar, om de veiligheid van een zich steeds herhalende gewoonte.”

David aanvaardt de dood als een gewoon gebeuren…. Toen ze samen bij de bank stonden, dicht bij elkaar maar zorgvuldig vermijdend om elkaar aan te raken bekeek David aandachtig het tafereel. Toen maakte hij zich uit de schaduw van Alice los en ging naar Jules toe. Hij legde zijn hand op het versteende voorhoofd en blies zachtjes tegen het dunne haar….’Meneer Jules is niet ziek. Meneer Jules is dood’ zei David.’ ‘Tja’ gaf Alice toe. ‘Dat weet ik ook wel.’Blz.32

‘Meneer Jules is dood’ zei Alice zachtjes…. David sloop dichterbij, …Toen hij zichzelf weer in bedwang had, streelde hij met trage vingers het marmeren gezicht. Hij trok tedere sporen op het voorhoofd en de wangen als een bezwering. Meneer Jules is weg. Dit is de buitenkant van Meneer Jules’ zei hij….

Hij had het helemaal begrepen. Een levenloze man op een bank en een oude vrouw die daar als een voldongen feit mee omging pasten in zijn bevattingsvermogen. Er ging een zekerheid en een veiligheid van uit.blz. 61 62.

Het samen pannenkoeken eten, het slapen gaan word ontroeren mooi beschreven.

Het boek doet denken aan het boek van Dimitri Verhulst:”Mevrouw Verona daalt de heuvel af.

Het boek ‘Meneer de buitenkant van Meneer Jules’ heeft iedereen graag gelezen.

Het boek “ Reis koorts” is minder indringend en is minder mooi van taal en minder poëtisch.