Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Ik wens je sterrenlicht in je ziel, de hemel in je hart, en wonderen in je leven tijdens deze wonderlijke tijden
15-02-2014
Zo ziet de wereld eruit.... wij leiden hier ons leven en we worden gedragen door iets dat veel en veel groter is dan wij Wij worden gedragen
door datgene waar wij allen een afsplitsing van zijn... een deel Wij worden beschermd door vele engelen... door opgestegen meesters.... aartsengelen.... Elohim engelen.... en door vele andere lichtwezens Wij worden geleid door onze overleden dierbaren.... door onze gidsen door de mensen om ons heen die ons pad kruisen juist op het moment dat we het nodig hebben Wij hoeven het nooit alleen te doen... wij zijn niet alleen Eenzaamheid is een emotie die geleid wordt door het ego... de Ziel wordt gedragen door de verbinding Verbinding is een 'laagje' in je hart.... een frequentie, waarop je kunt inloggen Je hebt in je leven vast wel momenten meegemaakt... momenten beleefd waarin je voelde dat je onderdeel was van iets groots... een eindeloos bewustzijn... een gevoel van vrede en onvoorwaardelijkheid dat voorbij de grenzen van het bewustzijn gaat Ik kan me de momenten nog wel herinneren Het zijn van die momenten waarop ik dankbaar ben voor alles wat er in mijn leven gebeurt Alles? Ja, alles.... ik zie de leerschool in alles wat op mijn pad komt... mensen, situaties Het is een continu proces waarbij ik altijd het vertrouwen heb dat er alleen datgene op mijn pad komt dat ik aan kan... nooit meer dan dat Het is dat vertrouwen... samen met het WETEN dat we gedragen...geholpen... geleid en gesteund worden door alles wat we met onze zintuigen kunnen ervaren en door de wereld die zijn intrede doet als we voorbij de grenzen van onze zintuigen durven te gaan.
Alles in het Universum is bepaald langs (kosmische) wetten en sjablonen ... Ons lichaam kent talloze wetmatigheden ... denk alleen al aan DNA, genen, chromosomen en vingerafdrukken .... niets is toeval of bestaat zomaar ...Zo is ook ons bewustzijn geen vage toestand, geen lukraak toeval, en geen vage brij .... In dit deze tijd wordt er steeds meer duidelijk over de werking van ons bewustzijn ... dat is nodig omdat wij verschuiven van het egobewustzijn naar het hartsbewustzijn ...talloze mensen houden zich hier mee bezig ... zo ook ik ... aan de rand van dat wat wij weten, en aan de horizon van het bekende, krijg ik inzichten door ... Spiritueel uitvinden noem ik dat ... Hieronder geef ik je enkele inzichten mee...
10 sneetjes oud brood (kan ook met kapjes, bruin of wit) € 0,39
3 eieren € 0,39
100 ml melk/karnemelk € 0,05
Bereiding:
Snijd 10 sneetjes oud brood in kleine blokjes. Meng 3 eieren met 100 ml melk of karnemelk en de kruiden. Giet dit mengsel over het brood. Roer het door elkaar en begin het te kneden tot het één massa is. Draai hiervan ongeveer 20 balletjes ter grootte van een pingpong bal.
Frituur de balletjes voor 4 minuten op 180 graden of bak ze in 10 minuten waarbij je ze regelmatig draait.
Britt over haar gerecht: wat kruiden betreft kan je ook zelf andere kruiden kiezen. Soms roer ik door het mengsel een restje geraspte kaas of een gesnipperd uitje. Je kan hier eindeloos mee variëren. Ook lekker als warme of koude snack met een knoflook sausje!
KEN IK HET LEVEN WEL? Als ik telkens meer spullen koop, terwijl mijn kasten al uitpuilen, ken ik het leven dan wel?
Als ik mijn geliefde menigmaal afwijs, terwijl ik binnen de relatie zelf op zoek ben naar veiligheid en geborgenheid, ken ik het leven dan wel?
Als ik mijn kinderen vertel dat zij eerlijk dienen te zijn, terwijl ik zelf nog niet de halve waarheid over mijn diepste lagen naar buiten durf te brengen, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg dat ik zo blij ben met mijn leven, terwijl ik permanent bezig ben met mijn volgende vakantie, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg dat ik zo blij ben met mijn werk, terwijl ik zo snel mogelijk met pensioen wil, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg dat ik vrede in de wereld wens, terwijl ik zelf zo vaak kies voor strijd, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg voor liefde te kiezen, terwijl mijn bestaan wordt gedomineerd door 1.001 angsten, ken ik het leven dan wel?
Als ik zeg te willen werken aan de betere wereld, terwijl ik zelf min of meer doorga op de oude voet, ken ik het leven dan wel?
Als ik menigmaal “genoeg” zeg tegen anderen, terwijl ik zelf zo vaak leef in de overtreffende trap van “meer en meer”, ken ik het leven dan wel?
~~~~~~~~~~
Als het menselijk bestaan uit zovele innerlijke tegenstrijdigheden bestaat, terwijl de mens zichzelf zo geweldig en intelligent vindt, kent hij het leven dan wel?
De mens is zover ingedaald in de dimensies van materie, geld en andere zaken van de buitenwereld, dat hij de verbinding met zijn geest is kwijtgeraakt
Mode …is belangrijker dan reflectie Status … is belangrijker dan compassie Gadgets … zijn belangrijker dan vergeving Gezien worden … is belangrijker dan “liefde zijn” Ontvangen … is belangrijker dan geven Hedonisme … is belangrijker dan altruïsme Hebzucht … is belangrijker dan dienstbaarheid Genieten …. is belangrijker dan helpen Er “goed uitzien” is belangrijker dan de innerlijke schoonheid
Het “Ikke eerst” staat nog steeds voorop…
Eerst “Ik”… en dan komt daarna ergens de rest
Als “Ik” maar word gezien …
Als “Ik” mijn emoties en mijn mening maar kan uiten …
Als “Ik” maar kan genieten …
Als de wereld hier vandaag op Facebook maar kan zien wat “IK” heb beleefd, wat “Ik” voel en wat “Ik” vind…
~~~~~~~~~~
IS DAT WEL LIEFDE???
~~~~~~~~~~
Wij hoeven ons aan niemand te meten, want wij zijn helemaal goed zoals wij zijn, maar hoe zouden Amma, Moeder Teresa, Mahathma Gandhi en Nelson Mandela tegen de “ikku- eerst-cultuur” aankijken?
Als ik mijn “Ik” elke dag centraal stel, ken ik het leven dan wel?
~~~~~~~~~~
Het hart en het ego lijken elkaar voor een stukje te overlappen… en ons spirituele ego maakt daar genadeloos ge-/misbruik van
Õnder het mom van “kijk mij eens lekker spiritueel bezig zijn”, draait het ego ons een rad voor ogen … opdat wij niet doorhebben dat ons (spirituele) ego de scepter zwaait …
Ons ego is niet fout of slecht, want het is uit eigenliefde ontstaan. Wij dienen het niet af te wijzen, en er geen strijd mee te leveren
Wel dienen wij de werking van het ego bewust waar te nemen, om het daarna te overstijgen
Wij denken nu al vanuit ons hart te leven, maar voor een deel is dat niet zo…
Wij denken voor liefde te kiezen, maar voor een deel is dat niet zo…
Wij denken liefdevol te zijn, maar in de mindset van het spirituele ego kiezen wij, als puntje bij paaltje komt, toch voor onszelf … en komt de ander, en het grote geheel, op de tweede plaats
Eerst dienen de behoeftes, neuroses, verslavingen, conditioneringen, oordelen, verwachtingen, dromen, beelden, illusies, dogma’s, patronen, nevels, plaatjes en wanen van ons “Ikku” te zijn vervuld, gezien en bevestigd
….. en dán pas is er ruimte voor de ander en voor het grote geheel …
~~~~~~~~~~
Maar nu komt het: … doordat wij de ander en het grote geheel op de tweede plaats stellen, stellen de ander en het grote geheel onze “ikjes” óók op de tweede plaats, zo binnen, zo buiten immers, en daardoor voelen wij ons afgewezen…
'Wat is het verschil tussen gehecht zijn aan anderen en hen liefhebben?
Als we aan anderen gehecht zijn overschatten we hun goede eigenschappen, en we denken dus dat zij beter zijn dan ze werkelijk zijn. We geven om hen omdat ze ons behagen: ze geven ons cadeautjes, prijzen ons, helpen en steunen ons, etc. Wat we gewoonlijk liefde noemen is meestal vooral gehechtheid. Als we aan anderen gehecht zijn zien we hen niet zoals ze werkelijk zijn en daardoor verwachten we teveel van hen: ze moeten zus zijn, ze moeten zo doen, etc. Wanneer ze niet aan onze verwachtingen voldoen voelen we ons gekwetst, teleurgesteld en geven we hen de schuld.
Maar als we écht van andere mensen houden, dan geven we om hen en willen we dat ze gelukkig zijn, niet alleen omdat ze ons ego strelen en tegemoet komen aan onze verlangens, maar gewoon omdat ze bestaan en ook recht op geluk hebben. Echte liefde verwacht niets terug. We accepteren anderen om wie ze zijn en proberen toch hen te helpen, maar het maakt ons niet uit of we al dan niet voordeel hebben bij de relatie. Echte liefde is niet jaloers of bezitterig, maar eerder onpartijdig. Echte liefde wordt gedeeld met alle voelende wezens.
Is het mogelijk om bij onze vrienden en familie te blijven als we onthecht zijn?
Natuurlijk! Onthechting is niet hetzelfde als afwijzing. Als we onthecht zijn, hebben we geen irreële verwachtingen meer van anderen, noch klampen we ons vast aan hen of denken we dat we ons ellendig zullen voelen als zij niet bij ons zijn. Onthechting is een rustige, realistische, open en aanvaardende houding. Het is niet vijandig, paranoïde of asociaal. Onthechting betekent niet dat we onze vrienden en familie afwijzen of negeren: het betekent dat we op een of andere manier met hen omgaan, zonder overdreven verwachtingen. Als we niet gehecht zijn, zijn onze relaties met anderen harmonieus en in feite geven we meer om hen.'
Naar aanleiding van bovenstaande tekst vraag ik me het volgende af:
Is het contact met iemand missen gehechtheid? Is de wens met een ander in verbinding te blijven een teken van gehechtheid? En als dat zo is neigt dat dan niet naar onverschilligheid? Zonder contact ben je immers ook niet op de hoogte van hoe het met die ander gaat. .. is het niet ook bij onvoorwaardelijke liefde normaal de wens te voelen om in verbinding te blijven?
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
