Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Aan 'n zijden draad Voor een ieder die deze strijd tegen kanker moet leveren, heeft geleverd of van dichtbij meemaakt of heeft meegemaakt bij een dierbare....alle liefs, kracht, moed en sterkte gewenst!
In de auto die gistermiddag, 31 januari, gedregd en geborgen is zijn inderdaad stoffelijke resten aangetroffen van vermoedelijk Jos Mahler en zijn vrienden. Het viertal was sinds 1998 vermist
Vandaag is voor mij weer zo'n dagje met vlagje geworden. Bredere glimlach kon je haast niet bedenken
en niet van mijn snoet te slaan zelfs! Verschillende garagebedrijven die hun best deden om nog aan wat onderdelen te komen die al jaren uit de handel zijn.. Mijn broer heeft mij weer zomaar een super plezier gedaanmet het herstellen van mijn wagentje,
ondanks zijn eigen drukte met het opstarten van zijn eigen bedrijf.
Ik glunder dus als n idioot hier, dat snappen jullie wel. Van achter de geraniums gekomen, richting bus...werd ik gehaald van het station en daar begon al een stukkie feest natuurlijk. Nog even mee genoten van een keuring die hij deed bij een bevriend bedrijf en huppah..de laatste testen aan de kleine kersenpit die ik ooit van onze moeder heb gekregen en de reis naar huis kon beginnen En rijden dat het ding weer deed en zelfs door Micha die zo lief was om mij een kacheltje te kopen en die er ook weer werd ingebouwd... heerlijk warm gereden. Stuurkogels, riemen en andere malle onderdelen waar ik geen verstand van heb en enkelen niet meer te koop, t werd voor mij ontworpen. Natuurlijk is dit zijn werk niet, dat zijn gewone wagens of de oldsmobiel.. k Werd simpelweg meer dan verwend en zeker heel erg belangrijk nu ik tijdelijk zelf geen einden kan lopen en fietsen, joepieeeeeeeeeeeee Marco..JoBro... je bent mijn wonder!
Humptie dumptie zat op een muur. Hij viel eraf, brak, en werd overstuur. Een eitje op de grond in duizend stukken. Plakken wilde maar niet meer lukken. Wat een trauma, wat een leed. Kinderliedjes zijn echt wreed. Kortjakje was ook altijd ziek Midden in de week, maar zondags niet. Liggend op haar rug verdiende ze de kost. Behalve op zondag, dan is ze van een man verlost. Twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen. Er lopen meisjes op hun klompen. Maar ook meisjes met een houten been? Ook dit liedje is toch vreemd en gemeen? Net zoals in een groen knollenland. Daar zaten 2 haasjes heel parmant. Toen kwam er een jager op hun af. U raad het al wel, hij schoot een haas rechtstreeks in zijn graf. Wederom weer luguber en leed. Kinderliedjes, ik vind ze best wel wreed. Abraham had 7 zonen, 7 zonen had Abraham. Ze aten niet, ze dronken niet. Ben ik de enigste die hier kindermishandeling in ziet? Joepie joepie is gekomen. Heeft mijn meisje weggehaald. Maar ik zal er niet om treuren, Heb een ander weer gehaald. Wat een voorbeeld, wat een verdriet. Liefdesverdriet dat kent deze knakker blijkbaar niet. Een meisje is dus inwisselbaar? Vind het een slecht voorbeeld, vind het onwaar. Kinderliedjes zijn best wel wreed. Wat een verdriet en wat een leed. Meisjes met benen van hout, en zonen die niet dronken. Meisjes zijn inwisselbaar, en hoef je niet mee te pronken. Ze hoereren maar wat in het rond. We zingen ze gezellig allemaal mee uit eigen mond.
Minutenlang wikken en wegen de broers hun woorden. Hun nietsvermoedende vader blijft onophoudelijk vragen wat er aan de hand is. Uiteindelijk zegt Aaron dat hij homo is. "En Austin ook", voegt hij er meteen aan toe. Meteen na die outing kunnen ze geen van beiden hun tranen bedwingen.
"Zo zijn de dingen nu eenmaal", klinkt het geruststellend aan de andere kant van de lijn. "Jullie zijn allebei volwassen mensen die opgegroeid zijn in een andere generatie", zegt de vader die vervolgens ook toegeeft dat hij niet goed weet wat hij nu moet zeggen. Maar niet veel later zegt hij de volgende mooie woorden. "Jullie weten dat ik hou van jullie allebei en dat dit nooit zal veranderen."
en dan denk ik terug aan mijn broer Gert Wim
die het ook zo enorm moeilijk vond dit aan onze ouders te evrtellen
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
