Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Waarom woont u in het bos, vroeg Frederike, waarom woont u niet bij ons in het dorp?
Omdat ik een eenling ben, zei de vreemde man. Eenlingen wonen op zichzelf.
Wat is een eenling, vroeg Frederike?
Iedereen is een eenling, zei de vreemde man, maar bijna niemand weet het.
Frederike keek hem ernstig aan. Waarom niet?
Omdat de meeste mensen bang zijn voor zichzelf. Ze willen liever samen eenzaam zijn.
Ben ik ook een eenling? vroeg Frederike.
Ja, jij ook, zei de vreemde man.
Zal ik later ook een eenling zijn? vroeg Frederike.
Dat hangt van jou af. Bedenk wel dat het heel moeilijk is om een eenling te zijn. Ieder mens wil je beïnvloeden. Iedereen wil zich met jou bemoeien, zodat je net zo wordt als zij. Want als je een eenling wilt zijn dan blijf je altijd een ander voor de ander en dezelfde voor jezelf. Dan blijf je vrij. Zorg dat je vrij blijft!
Hoe moet ik dat doen? vroeg Frederike zacht, ik ben vaak heel bang voor mensen, vooral op school. Ze schelden me uit omdat ik zo goed kan leren.
Dat maakt niet uit, het gaat er om dat je niet bang bent voor jezelf. Eenlingen reageren altijd op zichzelf en nooit op de ander. Dus als de ander je uitscheldt, dan scheld je niet terug. Je vraagt je alleen af: waarom doet dat nou zo zeer in mij? Is dat mijn trots, is dat mijn onzekerheid, is dat mijn angst? En waarom wil ik nu zo graag terug schelden? Komt dat door de ander of komt dat omdat ik zo van schelden hou? Omdat ik nog zo veel gescheld in mij heb zitten? Vraag altijd aan jezelf en nooit aan de ander want anders komt er een ander in je wonen en weet je niet meer wie je bent.
De vreemde man pakte een beukennootje van de grond en zei: ieder mens is als dit zaadje. De ander is alleen het water of het zonlicht, maar nooit het zaadje zelf. Dat zaadje zit in jou. Verbind je altijd met jouw eigen oorzaak en niet met de motieven van de ander. Zo maak je je vrij van de motieven van de ander. De ander raakt je alleen maar aan, zoals ook de regen of de zon alleen het zaadje aanraakt, maar niet weet of er een beukenboom of een dennenboom uit groeit.
Of een roos…, zei Frederike.
Precies, of een roos. Niemand weet wat jij in je hebt. Dat moet je zelf ontdekken. De ander kan je niet raken als jij het niet in je hebt. Dus iedere keer als je door de ander wordt aangeraakt, of dit nu met vloeken gebeurt of met een compliment, met slaan of met een streling, iedere keer kun je iets over jezelf te weten komen. Dat is het mooie van de ander. Dat is het mooie als je een eenling bent. Een eenling doet dankzij de ander steeds nieuwe ontdekkingen over zichzelf. Eigenlijk kan de ander je dus heel weinig aandoen. Wees dan ook niet bang dat je de ander zou kunnen kwetsen want dat is niet mogelijk. Je kunt de ander alleen aanraken op de plek waar hij al gekwetst was. Maar dat is dan niet jouw ‘schuld’, dat heeft hij zelf gedaan. En het is ook aan hem of hij deze kwetsing vergroot of juist beter wil leren te begrijpen. Bemoei je niet met de ander maar laat hem vrij. Voel je niet gehinderd om alles te zeggen wat je wilt zeggen, zo blijf je in evenwicht. Zo blijf je vrij van elkaar en geef je de ander geen macht over jou.
Uit het boek: een gelukkig mens en andere geheimen van Theije Twijnstra Theije Twijnstra website http://voltare.nl
Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien, en haltes met een droevig afscheid. Als we geboren worden stappen we op de trein, en ontmoeten onze ouders, en denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven. De realiteit is echter anders. Ze stappen af in een station en laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid. Maar er stappen andere mensen op. Mensen die voor ons heel belangrijk zullen zijn tijdens de verdere reis. Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al de andere mooie mensen die van ons houden. Voor sommigen is de reis een leuke uitstap. Voor anderen is het een droevige reis met zware bagage. Nog anderen staan steeds klaar om te helpen. Sommigen laten een grote heimwee achter. Anderen stappen in en onmiddelijk terug uit en geven ons enkel de tijd om hen vluchtig te kruisen. Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons alleen laten reizen. Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het ander rijtuig te gaan opzoeken. Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten, want die plaats is al ingenomen. Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoeten en afscheid nemen, meevallers en ontgoochelingen.... Maar er is geen terugreis. Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken. Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen, en laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen. Weet dat er op elk moment van de reis een van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben. Ook wij kunnen op een bepaald moment nood hebben aan iemand die ons begrijpt. Het grote mysterie van de reis is dat we niet weten wanneer we zullen moeten uitstappen. We weten ook niet wanneer onze reisgezellen zullen afstappen. Zelfs niet degene die naast ons zit. Ikzelf, ik denk dat ik heel droevig zal zijn als ik moet uitstappen. Ik ben er zelfs zeker van. Het afscheid van alle mensen die ik ontmoet heb in de trein, hen achter laten zal pijnlijk zijn. Maar ik ben er zeker van dat ik ooit zal aankomen in het Centraal Station, en dat ik hen daar zal terugzien, met veel meer bagage dan waarmee ze vertokken zijn. Ik zal gelukkig zijn dat ik hen meer bagage bezorgd heb. Vrienden, laat ons er een mooie reis van maken! Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen.
Aan allen die in mijn trein zitten wens ik een goede reis
Gister de stress echo vanwege mijn hart problemen gehad. De rechterboezem en die kransslagader zitten redelijk dicht,
wat ik natuurlijk wel verwachtte,vanwege al die angina pectoris aanvallen.
Linkerkant is na t zetten van de stent ook n lastige klant, 30% stenose. Vanavond belt mijn eigen cardioloog voor overleg. wat zal de oplossing worden..spannend Echt geen aangenaam onderzoek en
dus ben ik blij dat het was en niet meer is!
Zouden er velen waarvan ik mag houden zich daar hebben gehuisvest? Om een lastige morgen af te ronden met een super leuke middag... ben ik Marco Paulo en een collega maar op de kiek gaan zetten die met schoolfotografie doende waren hier in Huissen, geweldig! Binnen en buiten en zelfs een enorme hoeveelheid kids.. zelf wel erg moe..mag de pret niet drukken toch.