Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
Ik ben een vrouw en woon in Huissen, Lingewaard (Nederland) en mijn beroep is Kunstenares van Quast en leven!.
Ik ben geboren op 03/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-schilderen-fotografie-schrijven-dichten-groei-ontwikkeling en bewustwording!.
Kin 250, kleine valk.
Sinds ruim 5 jaar ben ik weer single, nooit eenzaam, maar All 1
Ik wens je sterrenlicht in je ziel, de hemel in je hart, en wonderen in je leven tijdens deze wonderlijke tijden
17-04-2017
Moeilijke mensen
We kennen ze allemaal. Iedereen heeft een moeilijk mens in zijn omgeving, vriendenkring of omgeving.
De stoorzenders, de intimiderende, provocerende en grensoverschrijdende mensen die met niets en niemand rekening houden.
Die niets liever doen dan jou kwellen en jou kostbare energie afpakken.
Het zijn mensen die jou verantwoordelijk stellen voor hun eigen keuzes en je graag vals beschuldigen.
Het is vaak een onbewust levende mens in een lage trilling met veel onopgeloste problemen en innerlijke frustraties, waardoor ze hun destructieve pijlen continu op de ander richten en voor veel onrust en disharmonie zorgen.
Het zijn mensen die graag roddelen en jou in een kwaad daglicht zetten; dat gedrag voedt weer hun eigen negatieve voedingsbodem en men krijgt er aandacht door.
Deze mensen doen alles om jou in hun macht te hebben en te houden.
Soms blijkt het gedrag onderdeel te zijn van een ziektebeeld, maar die grens ligt ingewikkeld.
Bovendien zijn deze mensen niet in staat tot introspectie of zelfreflectie, omdat ze vinden dat de schuld altijd bij de ander ligt.
Vergeet niet…hoe pijnlijk deze processen ook zijn:
Er liggen kostbare levenslessen voor ons in deze omstandigheden.
Deze mensen brengen ons bij ons eigen Zelf, bij ons pure zielenleven.
Bij onze wilskracht en onze eigen keuzes.
Bij onze eigen grenzen en tolerantie.
Steeds dichter bij ons eigen gevoel en steeds meer vertrouwend op onze eigen kracht.
Het is goed om de ander te accepteren zoals hij is, maar we moeten zelf bepalen wat wel en niet kan en onze eigen normen waarden en grenzen hanteren.
Uit zelfbehoud en omdat het onbevredigende disharmonieuze contacten blijven, besluiten we soms om los te laten…
Dat kan een weloverwogen en verstandige keuze zijn… en dan is het goed zoals het is.
Met alle onrust die gaande is in de wereld, is het vrij makkelijk om je mee te laten slepen. Toch is het juist in deze tijd belangrijk dat je de trilling van je eigen energie zo hoog mogelijk houdt.
Door mee te gaan lijden, door mee te voelen, door je angsten te laten triggeren, ga je mee in de energie die in de wereld is. En zul je heen en weer geslingerd worden in je gevoel.
Stuur liefde naar iedere situatie die je in eerste instantie van slag maakt. Besef dat je niet kan begrijpen waarom de dingen gebeuren zoals ze gebeuren. Wij kennen het onzichtbare verhaal niet.
Er is zoveel gaande op dit moment, niet alleen zichtbaar maar ook onzichtbaar.
Veel mensen voelen ook het goede wat er aan komt. Ergens in de verte zijn de zonnestralen voelbaar. Blijf je daar op richten, want dat is waar we naar toe gaan. Ook al is dat in deze tijd maar moeilijk te geloven.
Alle veranderingen gaan een bepaalde richting op. Er komt steeds meer licht naar de aarde en het is belangrijk dat er mensen zijn die deze energie gaan leven, die blijven vertrouwen en die de trilling hoog houden.
Blijf bij jezelf, stuur zoveel mogelijk liefde naar jezelf en naar anderen. En weet dat jij een belangrijke pion bent in dit spel.
Waarom in Godsnaam ga je naar een plek als Moria - Lesvos.
En schijn je daar ook nog van te genieten… TJA…
’Hoe dan ook – hoe meer ik naar de verhalen luister achter de vluchteling.
Hoe meer ik tot de conclusie kom dat we allemaal vluchtelingen zijn en dat ieder mens die de moed heeft om de oversteek te maken – en daarbij soms letterlijk de dood in de ogen kijkt –
een reden heeft om hier te zijn.
En het is niet aan mij om te beoordelen of die reden juist is ja dan nee.
Men vraagt ons ook niet waarom wij naar Afrika gaan om het land te exploreren of ongebreideld toeristje te spelen zonder oog te hebben voor het feit dat het merendeel van de bevolking onderdrukt of arm is.
Laat staan dat we na willen denken over het feit dat die onderdrukking of die armoede misschien wel het gevolg is van onze inmenging…’
Hier op deze aarde waarin de zichtbare werkelijkheid is verdeeld in goed en kwaad en waarin het recht van de sterkste geldt, zullen we voor onze rechten en voor vrijheid blijven vechten tot het moment waarop we inzien dat het Universum geen verschil maakt tussen rijk en arm, Moslim of Christen.
Dat we allemaal zonen en dochters zijn van een en dezelfde Vader/Moeder en dat het niet zo kan zijn dat de een alleen maar rechten schijnt te hebben en de ander uitsluitend plichten…
- Hoe kunnen we ons staande houden: In een wereld als deze.
Hoe kunnen we ons verhouden met het feit dat we op een tijdbom leven.
Dat er elk moment een terroristische aanslag ergens gebeurd –
dat dit ook zomaar in onze achtertuin zou kunnen zijn.
Hoe kunnen we ons verstaan met het leven als we te horen krijgen dat het ten einde loopt.
Hoe verhouden we onszelf met de vluchtelingen die overal schijnen te zitten juist nu we ze met man en macht buiten onze deuren en grenzen willen houden.
Ja HOE… - Door onze kop in het zand te steken –
door het te ontkennen… - Door er moedeloos en depressief van te worden… - Nou dat lijkt me niet NEE… Maar wat dan wel - Door ons te gaan realiseren dat wat we ZIEN niet dat is wat we ZIJN… - Door te aanvaarden en vooral te doorvoelen dat dit IS zoals het IS - Dat het leven hier op aarde LIJDEN is - Dat het een illusie is om te dromen over VREDE op aarde - Dat je dan NIET begrijpt dat deze aarde de planeet bij uitstek is om jou te vormen en te polijsten en terug te brengen -
door vooruit te gaan -
naar die staat van bewustzijn die je al in je droeg toen je geboren werd.
En hoe zou dat in Godsnaam mogelijk zijn als er geen uitdagingen op je pad kwamen… Wouw het leven is prachtig… - MET de zon en de maan - MET het licht en het donker - Met immigranten en zonder - MET jou en zonder jou Het leven is een onvoorstelbare mogelijkheid om jezelf terug te geven aan jouw ZELF… - DAT kan alleen wanneer je ophoudt te willen dat het ANDERS moet zijn - DAT kan alleen als je je realiseert dat je voortdurend gehersenspoeld wordt door de media - DAT kan alleen door niet langer te geloven wat je ZIET – maar te durven ervaren wat IS - DAT kan alleen als JIJ de verantwoordelijkheid neemt voor wat jij voelt en ervaart - DAT kan alleen als je je HART de teugels laat nemen en je verstand een gewillige dienaar laat zijn - DAT kan alleen wanneer je je controle loslaat en je zelf laat drijven op de stroom die LIEFDE heet Op dat moment: - Op DAT moment zijn er geen problemen – uitsluitend oplossingen - Op DAT moment is er geen grens die nog dicht kan - omdat je HART open is en voorbij alle grenzen gaat - Op DAT moment heb je begrepen dat het leven perfect is en dat het aan JOU ligt of je dat ook durft te zien… - Op DAT moment sluit je de wereld in je armen… Wil niet zeggen dat je iedereen in je achtertuin hoef te huisvesten – maar er is RUIMTE voor iedereen… <3 ONDERWEG. Giri en ik, we waren bijna een half jaar onderweg en in Athene, Lesvos, Kos, Rhodos, etc…
We gingen – as always – met twee lege handen.
We hebben veel mogen doen – zonder iets te DOEN. Ik zal voor mezelf spreken.
Ik heb intens geleefd tussen meer dan zeventig culturen.
Ik heb honderden mensen geknuffeld.
We namen ze mee naar onze speciale plek.
Gaven ze soms en douche – soms wat te drinken –
soms iets te eten. We maakten muziek – we zongen en we dansten.
En soms werd er stevig gevochten.
Als het nodig was kregen ze een nieuwe telefoon of wat dan ook of hielpen we ze te vluchten naar het vasteland als DAT nodig was. Kleine dingen die je niet van tevoren kunt bedenken.
Maar wat vooral stroomde was de stroom die nooit opdroogt – en dat is de LIEFDE.
Want ik sloot ze allemaal in mijn HART.
De lieve mensen en de Ali Baba’s.
Ook DAT kan niet zonder elkaar…
Nooit voelde ik medelijden.
Nooit had ik de behoefte om te betuttelen.
Wel voelde ik mededogen en sloeg voortdurend mijn armen om mensen heen.
‘Ik kan niets voor je doen.
Maar weet dat je het nooit alleen hoeft te doen.
Want ik ben hier – altijd en eeuwig…’ I LOVE YOU… We zijn thuis. Wat dat ook moge zijn.
Want dat was ik daar ook en ben ik ook in Kenia.
Onze Stichting is door de bodem gezakt.
Maar wij staan stevig op onze poten.
Dankbaar voor de steun die we kregen zonder iets te vragen… <3 Degene die me gevolgd hebben op Facebook zijn aardig op de hoogte. Ik was amper thuis en toen kreeg ik een telefoontje.
‘Zou het niet tijd worden om al die prachtige verhalen uit te geven’. ‘Ach’ – zei ik – ‘wie is daar nog in geïnteresseerd’.
‘Toch gaan we het doen’ – zei ze – ‘een boek maken van al die prachtige verhalen van al die prachtige mensen’.
‘Okay’– zei ik – ‘laat maar horen wat je nodig hebt…’ En nu ben ik net een hamster.
Ik ben aan het verzamelen.
De dertig verhalen van de vluchtelingen EN alle anekdotes EN alle mooie foto’s.
Dus het lijkt erop dat dankzij Yoeke Nagel en Esther van der Ham – Uitgeverij Droomvallei - dat boek er gaat komen.
En mijn vrienden in Griekenland en onderweg –
zij verheugen zich er al op… EN WANNEER GA JE WEER TERUG. Ik zou het NIET weten.
Eens op een morgen word ik wakker en dan weet ik dat ik mijn rugzak moet pakken.
En tot die tijd geniet ik grenzeloos van mijn tuintje – mijn hangmat en van alle mooie mensen om me heen… In Liefde verbonden,
de laatste tijd behoorlijk wat drukker geweest op Yoors
en meer in en rondom t huis
t ziet er al een stuk knussser weer uit hier
na drie jaren stilzitten en weinig kunnen was t nodig
druk doende met een kamertje voor Senne en Elon
en de andere logees die geregeld aan wapperen
De laatste twee jaren zijn echt mijn 2 van de 3 broers er geregeld
Roland en Marco om beurten en laatst zelfs een keertje samen
ook dit was een levenswens die gewoon in vervulling kwam
stap voor stap dacht ik weer op te bouwen naar een gezondere toekomst en tja...kom ik net van de huisarts af
t ziet er ff anders uit weer
jammer, maar kga er toch nog wat van maken hoor
t Hart is opnieuw druk doende weer te verstoppen en dan tja,
is er niets meer aan te doen
schijnt in omleidingen niet te kunnen
een stent etc plaatsen
morgen hoor ik van de cardioloog hoe en wat.
De ernstige traumatische zaken van t verleden en de jeugdreuma zorgden dat de aderen dicht gingen, jammer
dacht ik mijzelf jaar na jaar cadeaux te doen in vorm van hypnoses en vele andere dingen die hielpen mijn geest te helen
wat natuurlijk goed lukte en mij tot een blijer mens maakte en voorbeeld voor velen, blijkt er nog een muur te zijn blijven staan die dit jaar brak, ja k voelde boosheid soms en verdriet/tranen
emotie als huilen en boosheid drukte ik altijd weg en voelde t niet meer, want wat kon er nu nog erger zijn dan toen?
n blij lichtpuntje stralend en van weinig al gelukkig
sjonge jonge, laten we ons dus bewuster worden wat LEVEN inhoud als je de hoofdletters weet te vinden
wegdrukken van emoties maakt ziek
wat heb je dan aan stoer en sterk en overlever zijn?
vandaag doet mij dit even pijn,
morgen zal ik wel weer gelukkig zijn.
Muziek van Arthur zoals deze werken voor mij als n grote krachtbron en ondanks waar hij over zingt... de genocide , extreme moorden in Armenie... geeft het de hoop om door te gaan
zoals ikzelf ooit uit gevangenschap kon gaan
wonderen bestaan
Met een dikke prop in mijn keel
begon ik te googlen
bestelde mij een mooie schouderbrace
scheelt pijn en kom er weer stoer rechtop door te staan
zo naar de apotheek, visoliecapsules-dadels etc..alles wat kan helpen voor het nu
Volgens een nieuw onderzoek, zijn je hersenen nog zeker 10 minuten actief, nadat je bent overleden.
Canadese artsen, die in een intensive care unit werken, hebben het brein onderzocht, nadat de persoon klinisch dood werd verklaard.
De artsen bevestigden ook dat hun patiënt stierf, aan de hand van de normale waarnemingen waaronder het ontbreken van een hartslag en pupillen die niet reageerden.
Maar tests toonden aan dat het brein van de patiënt gewoon bleef werken.
Het is zelfs zo dat we dezelfde soort hersengolven ervaren wanneer we diep slapen.
Hersenactiviteit
In een onderzoek, waarvan de bevindingen kunnen leiden tot nieuwe medische en ethische uitdagingen, hebben artsen gemeld dat zij ' single delta golf uitbarstingen' hadden gezien.
Deze bleven, ook na de beëindiging van zowel het hartritme, als de arteriële bloeddruk.
Slechts één van de vier onderzochte personen vertoonde een langdurige en mysterieuze hersenactiviteit.
Bij de meeste patiënten, is het namelijk zo dat hun activiteit sterft voordat hun hart ophoudt met kloppen.
Maar al hun hersenen gedroegen zich verschillend in de minuten nadat ze stierven, wat weer een extra raadsel toevoegt van wat er met hen gebeurt na de dood.
Geen fout
De artsen weten niet wat het doel van de activiteit zou kunnen zijn en zijn nog heel voorzichtig om te snel conclusies te trekken.
Vooral omdat het nog maar over een kleine steekproef gaat.
Maar de artsen weten wel te vertellen dat alle apparatuur goed bleek te werken en dat de activiteit dus geen gevolg was van een fout.
Wetenschappers dachten eerder dat de activiteit van het brein stopte, ongeveer 1 minuut na de dood.
Maar die studies waren gebaseerd op ratten en het onderzoek vond geen vergelijkbaar effect bij mensen.
Na de dood
Wat er met het lichaam en de geest gebeurt na de dood, blijft zeer geheimzinnig voor wetenschappers.
Twee andere studies, die vorig jaar plaats vonden, hebben aangetoond dat genen bleven functioneren.
Er was eens een man die op zijn sterfbed door het grotere overzicht dat hij kreeg zijn leven veel helderder kon overzien Hij verzuchtte; "Van alle dagen die ik geleefd heb... heb ik er maar zo weinig echt van geleefd ik was te druk met plannen voor de toekomst mijn tijd was gevuld met geld verdienen en werk en zelfs als ik aanwezig was, was ik er nooit echt omdat ik er met mijn gedachten zelden bij was want mijn hoofd verbleef altijd ergens anders Ik maakte me over van alles en nog wat zorgen zodat ik de mooie momenten niet gewaar werd en er bijna nooit echt van heb kunnen genieten
Ik dacht altijd dat daar later nog wel tijd voor was het grootste deel van mijn leven wist ik niet eens dat de liefde voor het leven aan mij voorbijging dat de tijd me ingehaald had om werkelijk te leven en dat ik mijn passie en dromen had ingeleverd voor een lege ambitie en hang naar het materiële en zag ik niet dat deze geen enkele waarde had dat ik wat wezenlijk was uit het oog verloren was en dat het bezit dat ik vergaarde eerder mij bezat
Nu mij nog maar enkele dagen in dit leven resten besef ik dat ik mijn kinderen nooit heb leren kennen omdat ik veel te weinig tijd met ze heb doorgebracht dat ze al lang volwassen waren voor ik er erg in had dat ik zoveel kansen op wat werkelijk belangrijk was heb laten liggen omdat ik niet de juiste focus bezat dat ik, wat ik gemist heb nooit meer in kan halen dat juist die weinige dagen waarin ik volop leefde dat al veel eerder duidelijk hadden kunnen maken als ik de tijd had genomen om daar bij stil te staan
Ik dacht altijd dat het leven mij tekort had gedaan terwijl ik nu besef dat ik het zelf was die tekort deed ikzelf deed het leven tekort en daardoor ook mijzelf zo hoop ik dat iedereen eerder tot dit besef komt dat er nog een zee van tijd is om dit te herstellen dit, zodat iedereen het leven anders in kan richten om de begraven dromen weer naar boven te halen en tijd te maken voor al het werkelijke in het leven dat nu te doen en niet met spijt achterom te kijken omdat je niet weet hoeveel tijd het leven zal geven"
~* Bron van Wijsheid *~
Schilderij: Enigma van het leven en de dood Gustave Nouel
Er gaat een enorme, positieve kracht uit van het *uiten* van dankbaarheid – en daarmee dus van het *ontvangen* van dankbaarheid. Dat is iets wat je ervaart als het je overkomt.
Bedankt voor het tafeldekken. Je hebt heerlijk gekookt, bedankt! Bedankt voor het noteren wie er gebeld heeft. Bedankt voor het geven van je visie. Bedankt voor je reactie. Bedankt voor de kritiek...
Er wordt vaak aan voorbij gegaan: iemand bedanken voor zijn inzet, voor de tijd en energie die iemand ergens heeft ingestoken. Die inzet wordt vaak als iets vanzelfspekends gezien. Maakt niet uit in welke situatie. Het is moeilijk om je daar steeds van bewust te zijn, iemand te bedanken voor wat hij heeft gedaan ongeacht hoe ‘groot’ of hoe ‘klein’ dat was.
En als het gebeurt, dan valt het direct op. Bij mij wel althans. Ergens voor bedankt worden geeft mij letterlijk energie en het werkt bovendien zeer motiverend. Omdat ik dat zo ervaar, lijkt het mij niet meer dan logisch dat een ander dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook zo ervaart.
En wat is er nu mooier dan elkaar door zoiets simpels als een bedankje energie te geven en te motiveren? Hoe zou de wereld op TV en in de krant eruit zien als iedereen elkaar voor alles zou beginnen te bedanken?1
Onderstaande betreft mijn observaties en mijn persoonlijke opvattingen over God, die ik niet als een persoon kan zien maar als een concept.
Mijn observaties en opvattingen zijn niet zaligmakend en zeker niet superieur aan andere observaties en opvattingen, die ik dan ook volledig respecteer!
Toch wil ik, in het kader van vrijheid van menings-uiting en zonder dat het in mijn bedoeling ligt daarbij andersdenkenden te kwetsen, mijn observaties en mijn persoonlijke mening over dit onderwerp geven.
Ik hoop dan ook dat mensen die een religie aanhangen die vrijheid van meningsuiting respecteren door tolerant te zijn ten opzichte van andersdenkenden.
May peace be with you all!
DE WIL VAN GOD
Er zijn mensen die beweren te weten wat God wil,
Ja, de voorkeur van God is hen volledig bekend!
Woorden in de naam van de Heere waarvan ik spontaan verkil,
een beeld schetsend, discriminerend, in mijn ogen totaal ongekend.
God, een Oude Man zittend in een lege Hemel op Zijn troon,
wachtend op de Tijd des Oordeels in een Abyss van Tijdloosheid,
het moment dat alleen zij die de juiste religie volgen toegang zullen krijgen tot die troon
en alle anderen, de 'Kinderen van de Duivel', verloren zullen zijn - zij worden namelijk niet bevrijd!
Opstanding uit de Dood is er alleen voor de juiste religieuzen,
zij die na de voorgeschreven rituelen zonder schroom anderen consequent verzaken.
Niet iedereen is in hun uitverkoren ogen gelijk; slechts de godsdienstig pretentieuzen,
waarlijk geschapen naar het Beeld van God, zullen uiteindelijk in de Hemel geraken
om daarboven, in de Abyss van Tijdloosheid, de Heere te gaan dienen zoals beneden
Uitverkorenen, zij, die - geheel volgens het Boekje - perfect weten te stigmatiseren,
met succes de juiste vakjes benoemend door hun seculair opgedane vaardigheden,
met een interpretatie en uitleg geheel in lijn met het aardse theologiseren.
*********
Ik? Ik pretendeer niet God te kennen of te weten wat God wil...
Voor mij is God geen Oude Man die, ver weg in een lege Hemel, over ons regeert.
God is een concept, in Alles aanwezig, Onnoemelijk, Niet-Wachtend, Altijd-Sprekend en toch Stil.
God is ook in mij en ik bewandel mijn aardse weg met God - wat een ander ook beweert.
Of beter gezegd: God IS de weg, alle wegen met hart - maar zonder Troon aan het einde als doel.
God’s wegen hebben geen begin of einde, ze zijn het onmetelijke moment van NU
Een Oneindig Moment van onvoorwaardelijke Liefde, vol van gevoel,
een onmetelijk bewustzijn in wording, dynamisch, zich uitend in creaties - continue!
Ik ben Karin des Rues, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lichtpuntje.
