Degoes zijn afkomstig uit het Andesgebergte in Chili (Zuid-Amerika). Daar leven deze vriendelijke en nieuwsgierige diertjes in rotsachtige gebieden. Ze klimmen en klauteren in struiken en bomen. Dit gedrag zie je nog steeds terug bij de degoes die we als huisdieren houden. Midden de 18e eeuw brachtten de Europeanen ze mee. Ze werden als eerste aanzien als eekhoornachtige. Maar deze leuke diertjes behoren tot de cavia-achtige.
Als huisdier worden ze nog niet zo lang gehouden, en dat is misschien maar goed ook omdat het geen huisdieren zijn voor iedereen. Ze hebben flink de ruimte nodig en het zijn geen huisdieren voor jonge kinderen. Het zijn namelijk niet echte knuffeldiertjes, daar zijn ze te beweeglijk voor.
Bij een goede verzorging worden degoes gemiddeld tussen de 5 en de 8/9 jaar. Dit is best oud voor een knager.
De verzorging van een degoe kent zijn wekelijkse maar ook dagelijkse beslommeringen. Neemt men deze niet serieus, dan zullen de dieren langzaam wegkwijnen en sterven. Zo moet iedere week het verblijf grondig worden schoongemaakt en het substraat (bodemmateriaal) moet volledig worden vervangen. Het water van het drinkbakje of drinkflesje van de degoe dient dagelijks te worden ververst, ook het voedsel moet vers zijn en mag niet langer dan een dag in het voederbakje blijven liggen anders gaat het rotten. Zowel de waterbak of -fles als het voedselbakje moeten ook af en toe worden schoongemaakt om resten en aanslag te verwijderen.
Daarnaast dient af en toe ook aan het natuurlijke gedrag gedacht te worden. Degoes klimmen en lopen graag en ze appreciëren ookwel een dutje in de zon, maar moeten wel beschikken over wat schaduwplaatsen. Ook nemen degoes graag een bad, geen waterbad maar zoals de chinchilla een zandbad. Dit doen ze om van parasieten af te komen en het is goed voor de huid. Voor dit bad mag niet eender welk zand gebruikt worden! Enkel chinchillazand is geschikt voor de degoe. Ook dient regelmatig de gesteldheid van de dieren gecontroleerd te worden, zodat eventuele ziektes snel aan het licht komen wat de kans op herstel vergroot.
Een vriend is iemand die naar je luisterd Een vriend is iemand waar je alles voor doet Een vriend vergeeft je je fouten Een vriend geeft je troost bij pijn en verdriet Een vriend weet wanneer hij zijn mond moet houden Een vriend geeft je een gevoel dat je iemand bent Een vriend is iemand die je door en door kent Een vriend is iemand die je midden in de nacht kan bellen Een vriend is iemand die van je houd zoals je bent Laat mij je vriend zijn Ik luister Ik doe alles voor je Ik vergeef je Ik geef je troost Ik weet wanneer ik stil moet zijn Ik hou van je Als een goede vriend
Een degoe, glinsterend van een juist genomen stofbad.
Omdat de degoe veel in gevangenschap wordt gehouden, is veel bekend over het gedrag. Van zich zelf zijn degoes erg sociale en nieuwsgierige beestjes. Een degoe die individueel gehouden wordt zal al snel gebreken ontwikkelen. Daarom kan men de degoes het best in groepen houden. Degoes zijn snel geïnteresseerd. Als ze bijvoorbeeld iets zien wat ze nog niet kennen komen ze toch even een kijkje nemen. Degoes zijn heel erg actief. Het grootste deel van de dag zijn ze bezig met spelen. De degoe is dus een dagactief dier, vooral s morgens en s avonds zijn ze behoorlijk actief. In de middag doen ze soms een dutje en s nachts ook. De degoe kan heel goed klimmen, springen en zich door de kleinste gaatjes worstelen én ze zijn hartstikke snel. Als degoes de mogelijkheid hebben om te graven doen ze dit zeker. In deze kuilen leggen ze dan soms voedsel voor slechtere tijden. Ze zoeken verder graag warme, donkere plekjes op.
Degoes zijn aardig vernielzuchtige dieren en maken alles stuk als ze het in hun pootjes krijgen. Dit is heel belangrijk omdat hun tanden altijd blijven doorgroeien. Om te voorkomen dat de onderkaak vastgroeit moeten ze dus blijven knagen, bijvoorbeeld op een takje of een toiletrol. Sommige spullen gebruiken ze om hun nest mee te maken. In de natuur maken degoes ook heuvels met allerlei dingen, dit zouden vooral de mannetjes doen. Volgens sommige onderzoekers zou de degoe met de grootste hoop de hoogste positie krijgen. De degoes vechten in het wild dus niet veel met elkaar omdat ze een ander manier hebben om aanzien te krijgen. In gevangenschap zullen ze sneller een keer gaan vechten omdat ze dan niet kunnen wegvluchten zoals in het wild.
Degoes maken naar elkaar toe vaak allerlei geluidjes. Dit doen ze soms ook tegen de vaste verzorger. Deze piepjes dienen als een communicatiemiddel :
Zacht piepgeluidje : ze laten de ander merken dat ze elkaar lief vinden. Een mannetje doet dit vaak om aan te geven dat hij wil paren.
Een harde gil : dit geluid maken ze alleen als ze ergens van schrikken. Vaak reageren andere degoes hier ook op door heel stil te blijven zitten of hard weg te rennen en zich te verstoppen.
Hard piepgeluid : hiermee maken ze duidelijk dat ze chagrijnig zijn, als ze zich bezeren of gestoord worden bij een handeling.
Als een degoe bijt heeft dat vaak niks te maken met agressie. Een degoe is over het algemeen heel vriendelijk maar als hij dan toch bijt is dit uit nieuwsgierigheid of omdat hij in het nauw wordt gedreven. Een degoe is niet zo tam als de bekendere gedomesticeerde knaagdieren en knuffelen als met een konijn zit er niet in. Als de degoe regelmatig aandacht krijgt en rustig wordt geaaid kan men er veel plezier aan beleven.
Om inteelt te voorkomen kunnen alleen degoes die geen bloedverwanten van elkaar zijn bij elkaar gezet worden, en best op zo jong mogelijke leeftijd. Ze weten dan niet beter en hebben het gevoel dat ze familie zijn. Als ze niet op jonge leeftijd bij elkaar gezet zijn dan moeten ze apart in twee kooien worden gehuisvest, liefst met de kooien tegen elkaar zodat ze elkaar kunnen zien, horen en ruiken. Na een tijdje kunnen de degoes bij elkaar gezet worden maar er dient in de gaten te worden gehouden of het echt goed gaat. Dat ze in het begin elkaar niet echt mogen en territoriaal gedrag vertonen is niet zon ramp maar het moet niet op een gevecht uitlopen. Vaak gaat het tussen twee mannetjes niet goed en vooral niet wanneer er een aantal vrouwtjes bij zijn. Een vrouwtje en mannetje gaat vaak wel goed en ook twee vrouwtjes houden het vaak goed bij elkaar uit.
President Bush bezoekt een lagere school, 4e leerjaar. Ze zijn aan het discussiëren over de betekenis van bepaalde woorden. De leraar vraagt aan Bush om de discussie te leiden over het woord 'tragedie'. Bush vraagt aan de klas of er iemand een voorbeeld kan geven van een tragedie. Een jongen staat op en zegt 'als mijn beste vriend de straat oversteekt en hij wordt doodgereden, dat is een tragedie'. 'Neen' zegt Bush 'dat is geen tragedie, dat is een accident'. Een meisje doet een poging 'Wanneer een schoolbus met 50 leerlingen erin, in een ravijn rijdt en iedereen is dood, dat is een tragedie'.'Neen' zegt Bush 'dat is een groot verlies'. Heel de klas zit stil te kijken maar Bush dringt aan en zegt 'Is er dan niemand die een voorbeeld kan geven van een tragedie?'
In de hoek van de klas zit een tenger kereltje. Bedeesd zegt hij 'Als een Amerikaans Air Force One vliegtuig, met Meneer en Mevrouw Bush aan boord, door een raket van Osama Bin Laden wordt geraakt en daardoor helemaal vernietigd wordt, dat is een tragedie'. 'Fantastisch' zegt Bush 'Kun je me ook uitleggen waarom dat een tragedie is?'. 'Wel' zegt het jongetje 'Omdat het geen accident is en zeker geen groot verlies'.
Dit is Isabelle, het nichtje van ons baasje, samen met haar vriend Michael. Zij hebben ook een leuke blog waar jullie eens een kijkje kunnen op nemen. http://blog.seniorennet.be/michael_isabelle/
.
.
.
.
.
.
.