Regelmatig schrijf ik kleine tekstjes op kleine en grotere keien. Op de grotere keien zijn dit vaak haikoe's die met de natuur te maken hebben. Je legt ze buiten tussen de planten in de tuin en doen je bij een wandelingetje door de tuin wegdromen...
Op de kleine keitjes schrijf ik altijd teksten waarin het woord KEI voorkomt, zoals : "ik vind je KEI-lief!", of "ik zie je KEI-graag!" of "papa, je bent KEI-cool!", ... . Ze zijn zeer gegeerd en heel leuk om kado te doen.
Op een dag vroeg Ann, juwelenontwerpster (zilverklei) me om met nieuwjaar voor haar klanten keitjes te schrijven. Ze verpakte ze in een (kei)mooi doosje en stak er een briefje in met de woorden : "We wensen je in 2011 365 keer..." en daaronder lag bijgaand keitje (zie foto) met de tekst " 'n KEI-fijne dag!".
Weer zo een mooi voorbeeld hoe samenwerking met collega-kunstenaars je tot net even wat meer brengt, dan wanneer je op jezelf werkt.
In 2002 werd ik geselecteerd om deel te nemen aan het Internationaal Keramiekfestival op het Domein Puyenbroeck in Wachtebeke.
In de stand hangt een doek met kalligrafie met de tekst "Ik heb mijn gedachten aan de kant gezet en nu weet ik niet meer waar ze zijn". Deze tekst staat op een map die ik aankocht in een kalligrafiewinkeltje in Brugge. Ik bracht hem met textielverf over op doek.
Voor de rest zie je een impressie van de stand die ik toen had, tesamen met vriend/pottenbakker Dan.
In 2002 kreeg ik de gelegenheid om een kleine tentoonstelling te houden bij Fernand Everaert in Lochristi, samen met de keramist Dan uit Lummen.
In kleine op elkaar gestapelde kistjes staan potten die telkens met dezelfde techniek zijn gemaakt. In een dun laagje engobe dat op een ongebakken pot wordt gespoten, wordt heel zorgvuldig en met veel liefde en geduld een tekst gekalligrafeerd.
Het heeft een hele tijd geduurd voor ik de fijne techniek van schrijven met een pen op papier kon overzetten naar schrijven op potten. Vele technieken zijn vaak veel minder scherp bijvoorbeeld omdat je met penseel moet werken, wat heel anders is dan met pen. Of omdat je onderglazuur gebruikt die veel dikker is in verwerking dan inkt.
Na heel wat zoeken ontdekte ik dat het aanbrengen van een laagje engobe (gekleurd kleislib) op een ongebakken pot een soort van fragiele stoflaag aanbrengt. Door met een heel scherp voorwerp (een mesje of naald) in dit stof te krassen, haal je het engobestof terug weg en kom je terug terecht op de oorspronkelijke klei (van een andere kleur). Dit schrijven moet omzichtig gebeuren want terwijl je aan de voorkant schrijft, wrijf je - als je niet oppast - het fijne laagje engobe aan de achterkant opnieuw weg en is het werk verknoeid.
Je kan op de pot ook geen hulplijntjes trekken om recht te blijven of om de letters overal even groot te hebben, dus enige ervaring met kalligrafie is echt wel gewenst om tot een mooi resultaat te komen.
Maar: ondanks het tijdrovende van het langzaam krassen staat er een ontzettend zen-gevoel tegenover... Op zulke momenten vergeet ik tijd en omgeving en ga ik in opperste concentratie te werk en kan ik mijn hoofd helemaal leegmaken...
Hier zie je een kalligrafiewerk op doek, aangebracht met textielverf met behulp van lettersjablonen en rulerpen. De tekst gaat over 'thuis' waarbij ik persoonlijke associaties maak wat het begrip thuis voor mij betekent: tederheid, samen-zijn, ontmoeting, rusten, gastvrijheid, troost, gezelligheid, intimiteit, privacy, bescherming, liefde, knusheid, genieten, ontspannen...
Ik gebruik het doek soms om een kraampje op te sieren als ik ergens op een kunstmarkt sta.
Op deze foto zie je drie verschillende mogelijkheden om kalligrafie en keramiek met elkaar te combineren. De eerste schaal links heeft inkervingen in de klei die in een later stadium met blauwe engobe zijn opgevuld. De tekst "Carpe diem" werd met een andere kleur engobe op de klei geschilderd voor het biscuitbakken.
De hoge pot rechts werd van gaatjes voorzien, zodat na het bakken een handgeschept papier met de tekst "Friends" kon gebonden worden.
De schaal vooraan werd na het bakken versierd met stroken kalkpapier waarop een tekst met pen werd neergeschreven.
In 2009 volgde ik bij Ann Arnouts een workschop met als titel "het maken van een boek in een doos". Bij de inschrijving voor de workshop wist ik niet goed wat ik mocht verwachten. In de loop van de dag gingen we met een tiental mensen aan de slag en gaandeweg leerde ik zoveel technieken, dat ik zeker wist dat ik hier achteraf nog heel veel mee zou gaan doen! En dit is één van mijn eigen creaties geworden: een foto-album bekleed met papier dat een zekere luxe uitstraalt. Het werd een foto-album dat we kado deden toen Kate, onze collega, de dienst verliet.
Het kiezen van originele, bij elkaar horende materialen voor de sluiting van het foto-album is erg belangrijk en bepaalt mee de look van het uiteindelijke resultaat...
Zelfde techniek, zelfde afmetingen maar met andere materialen... Zo krijg je een compleet andere look en uitstraling. Dit album kreeg collega Katrien kado toen ze bij ons de dienst verliet.
Hallo, Ik ben Mieke, ben 57 jaar en woon in Tessenderlo. Naast mijn drukke job ben ik geregeld creatief bezig met letters, klei en papier.Omdat ik niet zo vaak de kans heb om met mijn werk naar buiten te komen, lijkt het aanleggen van een blog een unieke kans om mijn werkjes te tonen. Op deze manier hoop ik een aantal mensen te prikkelen om zelf ook aan de slag te gaan en dezelfde voldoening te ervaren. Veel plezier!! Mieke
KERAMIEKE
Zwartgesmoorde schaal met de tekst van het Liedje van Ramses Shaffy : "Zing, huil, bid, werk en bewonder"
Regelmatig schrijf ik kleine tekstjes op kleine en grotere keien. Op de grotere keien zijn dit vaak haikoe's die met de natuur te maken hebben. Je legt ze buiten tussen de planten in de tuin en doen je bij een wandelingetje door de tuin wegdromen...
In 2002 werd ik geselecteerd om deel te nemen aan het Internationaal Keramiekfestival op het Domein Puyenbroeck in Wachtebeke.
In 2002 kreeg ik de gelegenheid om een kleine tentoonstelling te houden bij Fernand Everaert in Lochristi, samen met de keramist Dan uit Lummen.
Op deze foto zie je drie verschillende mogelijkheden om kalligrafie en keramiek met elkaar te combineren.
In 2009 volgde ik bij Ann Arnouts een workschop met als titel "het maken van een boek in een doos". Bij de inschrijving voor de workshop wist ik niet goed wat ik mocht verwachten.
Het kiezen van originele, bij elkaar horende materialen voor de sluiting van het foto-album is erg belangrijk en bepaalt mee de look van het uiteindelijke resultaat...
Zo ziet het er van binnen uit...
En dit is de eerste pagina binnenin...
Zelfde techniek, zelfde afmetingen maar met andere materialen... Zo krijg je een compleet andere look en uitstraling.
Dit keer met een andere sluiting...
En zo ziet de eerste pagina eruit...
