Hier een door mij gedraaide keramieken schaal die zwart gesmoord werd in een zaagselton. Aan een bevriend glaskunstenaar gaf ik de door mij gekalligrafeerde tekst van Toon Hermans: "Geef me je hand. Geef ze me allebei. En dan zeg je even, dat je niet kunt leven zonder mij". Hij zorgde er voor dat de tekst op een glasplaat werd geëtst. Tot welk mooi resultaat je kan komen als je kan samenwerken met een zielsgenoot...
Zwartgesmoorde schaal met glas gemaakt door glaskunstenaar met de tekst "Ik heb mijn gedachten aan de kant gezet en nu weet ik niet meer waar ze zijn..."
In 2002 werd ik geselecteerd om deel te nemen aan het Internationaal Keramiekfestival op het Domein Puyenbroeck in Wachtebeke.
In de stand hangt een doek met kalligrafie met de tekst "Ik heb mijn gedachten aan de kant gezet en nu weet ik niet meer waar ze zijn". Deze tekst staat op een map die ik aankocht in een kalligrafiewinkeltje in Brugge. Ik bracht hem met textielverf over op doek.
Voor de rest zie je een impressie van de stand die ik toen had, tesamen met vriend/pottenbakker Dan.
In 2002 kreeg ik de gelegenheid om een kleine tentoonstelling te houden bij Fernand Everaert in Lochristi, samen met de keramist Dan uit Lummen.
In kleine op elkaar gestapelde kistjes staan potten die telkens met dezelfde techniek zijn gemaakt. In een dun laagje engobe dat op een ongebakken pot wordt gespoten, wordt heel zorgvuldig en met veel liefde en geduld een tekst gekalligrafeerd.
Het heeft een hele tijd geduurd voor ik de fijne techniek van schrijven met een pen op papier kon overzetten naar schrijven op potten. Vele technieken zijn vaak veel minder scherp bijvoorbeeld omdat je met penseel moet werken, wat heel anders is dan met pen. Of omdat je onderglazuur gebruikt die veel dikker is in verwerking dan inkt.
Na heel wat zoeken ontdekte ik dat het aanbrengen van een laagje engobe (gekleurd kleislib) op een ongebakken pot een soort van fragiele stoflaag aanbrengt. Door met een heel scherp voorwerp (een mesje of naald) in dit stof te krassen, haal je het engobestof terug weg en kom je terug terecht op de oorspronkelijke klei (van een andere kleur). Dit schrijven moet omzichtig gebeuren want terwijl je aan de voorkant schrijft, wrijf je - als je niet oppast - het fijne laagje engobe aan de achterkant opnieuw weg en is het werk verknoeid.
Je kan op de pot ook geen hulplijntjes trekken om recht te blijven of om de letters overal even groot te hebben, dus enige ervaring met kalligrafie is echt wel gewenst om tot een mooi resultaat te komen.
Maar: ondanks het tijdrovende van het langzaam krassen staat er een ontzettend zen-gevoel tegenover... Op zulke momenten vergeet ik tijd en omgeving en ga ik in opperste concentratie te werk en kan ik mijn hoofd helemaal leegmaken...
Op deze foto zie je drie verschillende mogelijkheden om kalligrafie en keramiek met elkaar te combineren. De eerste schaal links heeft inkervingen in de klei die in een later stadium met blauwe engobe zijn opgevuld. De tekst "Carpe diem" werd met een andere kleur engobe op de klei geschilderd voor het biscuitbakken.
De hoge pot rechts werd van gaatjes voorzien, zodat na het bakken een handgeschept papier met de tekst "Friends" kon gebonden worden.
De schaal vooraan werd na het bakken versierd met stroken kalkpapier waarop een tekst met pen werd neergeschreven.
Jaren geleden kwam ik in contact met Dan uit Lummen, een zeer getalenteerd pottendraaier. Ik ontmoette hem tijdens één van zijn demonstratiesessies op een kunstmarkt. Hij zat helemaal op zijn eentje in pure concentratie te werken aan de pottenbakkersschijf. Bovenop een homp klei, die mooi gecentreerd ronddraaide, maakte hij - puur met behulp van zijn vingers - een mini-parfumflesje, en nog eentje, en nog eentje... En ik bleef hem gadeslaan met pure bewondering en een beetje jaloers op zijn kunnen. Ik bleef zolang staan tot ik dacht... hij gaat het doorhebben, hij gaat vragen: wat sta je daar al zolang te doen. Maar ik kon mijn ogen er niet van af houden. Dit wilde ik ook ooit kunnen... Enige tijd later kon ik bij hem op cursus gaan en hij leerde me alle kneepjes van het vak. Na veel oefenen kon ik (eindelijk!) grote schalen draaien. Een magnifiek gevoel geeft het wanneer de klei zich onder je handen opent... En ik legde de link met kalligrafie en kwam ondermeer tot dit resultaat.
Niets zo prettig dan hobby's combineren. In dit werkje maakte ik een combinatie van klei, papier en kalligrafie. De tekst: "Liefde maakt stil. Stilte maakt liefde" inspireerde... Ik mengde klei met papierpulp. Deze papierklei is veel lichter dan de gewone klei. Je kan er erg dun mee werken. Het werk wordt wel wat kwetsbaarder, maar dat is papier op zichzelf ook. Op zich hoeft dit geen probleem te zijn. Vandaar: de combinatie van een (gekocht) handgeschept papiertje, opgehangen in een geheel van keramieken plaatjes. Zorgvuldig gekozen touwtjes dienen als ophangsysteem.
KERAMIEKE
Hier een door mij gedraaide keramieken schaal die zwart gesmoord werd in een zaagselton.
Zwartgesmoorde schaal met glas gemaakt door glaskunstenaar met de tekst "Ik heb mijn gedachten aan de kant gezet en nu weet ik niet meer waar ze zijn..."
Zwartgesmoorde schaal met de tekst van het Liedje van Ramses Shaffy : "Zing, huil, bid, werk en bewonder"
In 2002 werd ik geselecteerd om deel te nemen aan het Internationaal Keramiekfestival op het Domein Puyenbroeck in Wachtebeke.
In 2002 kreeg ik de gelegenheid om een kleine tentoonstelling te houden bij Fernand Everaert in Lochristi, samen met de keramist Dan uit Lummen.
Op deze foto zie je drie verschillende mogelijkheden om kalligrafie en keramiek met elkaar te combineren.
Niets zo prettig dan hobby's combineren.
