Ruimte is het enige eeuwige dat wij ons gemakkelijk kunnen voorstellen, onbeweeglijk in haar abstractie en niet beïnvloed door de aanwezigheid of de afwezigheid van een objectief Heelal. Zij heeft geen afmetingen, hoe men die ook opvat, en bestaat op zichzelf.

Er is ook geen ongedifferentieerde kosmische stof aanwezig. Het is geen stof zoals wij die kennen, maar de geestelijke essentie van stof en deze is eeuwig.

De hindoes noemen haar Mulaprakriti de oer substantie, die de basis vormt van de upadhi of het voertuig van ieder verschijnsel, stoffelijk, verstandelijk of psychisch. Zij is de bron waarvan akasa (Universele ziel, de matrix van het heelal) uitstraalt.

De in de geschriften bedoelde zeven eeuwigheden zijn de zeven tijdperken, of beter een tijdperk dat in duur overeenkomt met de zeven tijdperken van een manvantara en dat zich uitstrekt over een hele maha-kalpa of ‘grote eeuw’.

Deze grote eeuw of 100 jaren van Brahma omvat in totaal 311.040.000.000.000 jaren.

Elk jaar van Brahma bestaat uit 360 ‘dagen’ en evenveel ‘nachten’.

Een ‘dag van Brahma’ bestaat uit 4.320.000.000 van onze jaren.

Zoals eerder verteld is tijd alleen maar een illusie, voortgebracht door de opeenvolging van onze bewustzijnstoestanden op onze reis door de eeuwigheid; hij bestaat niet waar er geen bewustzijn is waarin die illusie kan worden teweeggebracht, maar ‘ligt dan te slapen’.

Wat wij nu tijd noemenis slechts een wiskundige lijn die dat deel dat wij de toekomst noemen, scheidt van het gedeelte dat wij het verleden noemen. Niets op aarde heeft werkelijke duur, want niets blijft ook maar tijdens het miljardste deel van een seconde onveranderd of gelijk. 

Tijdens die periode van slaap zijn ook de geestelijke wezens (de engelenscharen van het christendom, de Elohim en ‘boodschappers’ van de joden) niet.

Ze zijn het voertuig voor de openbaring van de goddelijke of universele gedachte en wil. Zij zijn de intelligente krachten die de Natuur haar ‘wetten’ geven en deze ten uitvoer brengen, terwijl zij zelf handelen volgens wetten die hun op een soortgelijke manier zijn opgelegd door nog hogere machten.

Ook de twaalf nidana’s (oorzaken van het zijn), zijn niet. Het geheel van de nidana’s is gebaseerd op de vier waarheden die verdiensten en schuldenlasten doen ontstaan en tenslotte karma in volle werking laten treden.

Even terzijde is dat de reïncarnatie moet worden gevreesd, omdat het bestaan in deze wereld voor de mens slechts lijden, ellende en pijn meebrengt. De dood zelf is niet in staat de mens ervan te verlossen, want de dood is alleen maar de deur waardoor hij na een korte rustperiode op de drempel naar een volgend leven op aarde gaat.

Maya of illusie is een element dat bij alle eindige dingen optreedt bestaat ook niet,

Wat je moet beseffen is dat op welk gebied ons bewustzijn ook werkzaam is, zowel wij als de dingen die tot dat gebied behoren, op dat moment onze enige werkelijkheden zijn. Naarmate wij een hogere trap van ontwikkeling bereiken, bemerken wij dat we tijdens de stadia die we hebben doorlopen schaduwen voor werkelijkheden hebben aangezien. Het omhoogklimmen van het EGO is een reeks steeds verdergaande bewustwordingen, waarbij iedere vordering de gedachte meebrengt dat we nu eindelijk de ‘werkelijkheid’ hebben bereikt. Wij zullen echter pas vrij zijn van de door maya voortgebrachte waanvoorstellingen, wanneer wij het absolute Bewustzijn hebben bereikt en het onze daarin hebben laten opgaan.

Noot : met EGO in hoofdletters wordt niet ons ego bedoeld maar ons hogerzelf.