Dichterlijke schrijfselkes voor contactonderhoud met de tijd en mezelf
08-03-2007
niet te stoppen slembuil
gewoon te maf voor woorden
zeg niet dat de veluwe niet kolkt de ouwezijdskolk waar ik mij gedurende vele malen laveloos en zat vertrad is er niks bij vergeleken toegegeven alles was zwart maar het was donker mijn pet was kwijt de soos van sally en gerrie was dicht en ik voelde me knap klote het woei goot of had gegoten de in sambalsaus very hot gebakken uitsmijter of biefstuk daar wil ik vanaf zijn kwam met hevige schokken uit diepe kanalen opwaarts niet te stoppen naar buiten ik hing met mijn kop over de groene ijzeren reling zag water vanachter de nicolaaskerk hevig in stralen spuien uit juist ja spuigaten toen ettelijke liters bier nog schuimend vele meters niet te bedwingen uit mijn keel op gifzwarte stromen met koppen kletterden jasses wat een diepte mijn hoofd ging steeds meer hangen ik kreeg hoogtevrees en werd tot overmaat van ramp subiet ook echt misselijk terwijl de echte substantie nog moest komen ik zei zet door in mezelf terwijl mijn onderlijf afschrikwekkende jankende boer kots en schraaplawaai voortbracht kwam een dame met kniekousen langs die vroeg voelt u zich wel goed waarop ik mij vermande en zei god kan een man nou nooit eens alleen gelaten even later een studentikoos type dat sprak gij zijt lazarus ik werd woest want ik was geen lazarus ik kende die hele man ook niet terwijl ik iedereen kende ik kom daarop aangezien ik nu bezopen lig te kronkelen aan een kronkelige bandijk of omgekeerd daar wil ik vanaf wezen maar men sprak in de kroeg op het dorp van een eeuwig jong juffersgat jong en bruisend waarin het als je binnengaat vanzelf gaat kolken omdat de sluizen niet werken ik dacht dat is mn pakkie an nam een fles jajem om mijn pion wat te krieken kwam een vrouw met boezeroen voorbij ik dacht dat is ze dan ha ha maar nee nee toen ik haar lamp streelde bij wijze van export van voorspel gaf ze me zo maar zonder opvoeding een pets schreeuwde blijf van mijn fiets af gaf toen een zet waardoor ik schuin van de dijk kukelde met mijn hoofd naar benee