Ik ben met een kanjer van een blaasontsteking thuisgekomen van reis
Dag Ja deze keer heb ik het wel goed zitten, ik moet zeggen dat het al wel een hele tijd geleden is dat ik nog een gehad heb, vroeger had ik dit regelmatig, en moest ik constant antibiotica slikken, maar dat is toch al wel enkele jaren geleden. Maar ja moeilijk is dat natuurlijk niet, als je weet dat ik van in Los Angeles niet meer naar het toilet geweest ben tot we toekwamen in Zaventem. Ik was op de luchthaven van Los Angeles nog geweest voor we aan boord van het vliegtuig gingen, en doordat ik in een rolstoel zit moet ik altijd als eerste erop, voor de andere passagiers aan boord komen, omdat ze mij met een speciaal stoeltje moeten tot aan mijn plaats brengen, mijn rolstoel kan daar dus niet tussen. De vlucht van Los Angeles tot Atlanta duurde ongeveer vier uur, Normaal hadden we in Atlanta tijd genoeg, we moesten naar een ander vliegtuig, maar we moesten ons niets aantrekken van onze bagage die ging automatisch over van het ene vliegtuig naar het andere. Maar iedereen was er al af, en ik zat er nog op, de piloot had mij al gerust gesteld dat ik niet moest panikeren dat we tijd genoeg zouden hebben, maar de kuisploeg was er al, en ik werd bijna letterlijk buiten gekuisd. Eindelijk kwamen ze mij dan toch halen, maar wat bleek, ze vonden nergens mijn rolstoel terug, en het was zeker dat hij meegekomen was, dus alles afgezocht, maar niets te vinden, maar de tijd verstreek, en ik zat geblokkeerd op de gate ik kon daar niet weg, als de tijd al helemaal verstreken was kwamen ze eindelijk met mijn rolstoel af, nu bleek dat een ander passagier hem zo maar genomen had en er mee aan de haal was gegaan, ze hebben dus heel de luchthaven moeten afzoeken om mijn rolstoeol terug te vinden, mijn man had al geprobeerd om tenminste een upgrading te bekomen voor al onze miserie, maar dat kon niet want business klas zat helemaal vol, hij heeft wel voor ons eventuele volgende vlucht een afslag van een paar honderd dollars gekregen, maar of dat voor ons zal zijn is nog maar de vraag, maar ja de kinderen zijn er ook nog. Dus ik moest direct het vliegtuig op, zonder naar het toilet te kunnen gaan maar zegden, ze het zal op het vliegtuig ook wel lukken, niet dus. Je moet dan weten dat een vlucht van Atlanta naar Brussel 9 uur duurt, dan begrijp je het wel. Mijn man was eens gaan kijken naar het toilet, maar dat was dus niets aangepast, er was zelfs geen baar, dan is hij gaan kijken naar het toilet van business clas, daar was wel een baar aanwezig, en zou het eventueel kunnen lukken, maar de stewardess kwam naar hem om te vragen wat hij daar kwam doen, hij legde het uit, maar zij vond dus dat hij daar niet hoorde, ze heeft er dan de hoofdsteward van business clas er bij gehaald, en die vond dat ik natuurlijk wel het recht had om daar naar het toilet te gaan. Maar het was al de moeite voor niets want ik raakte gewoon van mijn stoel niet recht, ik zei dan maar ik zal wel wachten, en heb dan ook niets gedronken, op heel die vlucht. Maar het kwaad was al geschied, als ik thuis kwam wist ik hoe laat het was, maar ik dacht dat het wel in een dag of drie zou gedaan zijn, niet dus, dus ik heb dan de huisdokter gebeld en ik had nog een voorschriftje liggen voor antibiotica, en van hem mocht ik dit dus gebruiken. Dus nu hoop ik dat het vlug zal over zijn, want ik voel mij er toch niet zo lekker bij. Groetjes
Dag Gisteren zijn we thuis gekomen van onze reis naar Amerika, een paar dagen eerder hadden we gebeld met mijn werkvrouw die de boel een beetje in de gaten houd terwijl wij weg zijn, onder andere de schilders helpt, om dingen te verplaatsen of terug te zetten indien ze ergens gedaan hebben, en ook om voor ons poes te zorgen, haar eten en drinken te geven, zorgen dat ze s'avonds niet binnen is als iedereen weg is, en alles was ok, ook de poes was in goede doen. Maar van als ik gisteren in de keuken kwam, hoorde ik een zeer klagelijk geluid, ik wist niet wat ik hoorde, en dan zag ik ons poes in haar mandje liggen, zonder te bewegen, normaal zou ze er al lang uit geweest zijn om ons te begroeten, en dan zag ik dat er een briefje op tafel lag van mijn werkvrouw, er stond op, prutske is niet goed, bel mij op, dus dat heb ik gedaan, maar ze was niet thuis, maar haar man wist er iets van, en ze zou zeker nog komen. Als ik aan ons prutske kwam bewoog ze amper, ik zeg dat ziet er niet goed uit. Even later is mijn werkvrouw dan gekomen, en ze zei dat ze de poes de dag voordien in de gang had gevonden, en dat ze niet meer kon opstaan, ze lag in een plas urine, ze heeft ze dan opgepakt en in haar bedje gelegd, en geprobeerd haar met ee pipetje een beetje water te geven, maar ze slikte niet meer, ik zeg ze zal een ataque gekregen hebben, ze is ondertussen 19 jaar oud geworden. Ik heb dan naar de veearts gebeld om haar een spuitje te komen geven. Die is dan in de namddag gekomen, ze heeft ze dan eerst een spuitje gegeven om haar te verdoven en dan heeft ze een dodelijk injectie gegeven, ik heb mijn man er bij geroepen, hij moest niet zo veel hebben van de poes, maar hij was toch ook aangedaan dat dit het einde was. De veearts heeft ze dan meegenomen, ik moest er wel 100 voor betalen maar een poes laat je toch niet afzien he, ik weet dat ze het zeker niet lang meer getrokken zou hebben want ze was nu al helemaal uitgedroogd van een dag niets te drinken. Mijn man zegt we zullen maar zorgen voor een ander zeker, maar ik wil een tijdje wachten, we zien wel. Maar het heeft er alle schijn van dat ze op ons gewacht heeft, tot we terug thuis waren van onze reis. Ik zal er nog een foto bijdoen van onze poes. Het verslag van onze reis, die wel goed verlopen is met een paar strubbelingen zal ik uitgebreid vertellen in mijn reisverslag op seniorennet. Groetjes
Dag Ik begrijp er niets meer van, ze zijn vorige week geweest om onze wc van de badkamer te ontstoppen, nadat er dacht ik zo'n houdertje van een wc blokje in gevallen was. Nu is het al terug een paar dagen als je doortrekt dat het water naar boven komt, het gaat dan wel weg maar het papier blijft liggen, dus dat is niet normaal. Ik dan maar terug gebeld naar de algemende ontstopper, dus hij is geweest, en nu zat er een groot stuk kalk in, van waar dat kwam weet ik ook niet, maar volgens die meneer is het omdat de buis die leid naar de ceptische put doorgezakt is, hij zegt dat we dit waarschijnlijk nog gaan hebben maar dat het wel lang kan duren, hij zegt het is zelfs mogelijk dat het al van in het begin verzakt is, en dat het uiteindelijk na al die jaren van gebruik er kalk in gevormd is en dat is los gekomen en heeft dus heel de boel verstopt, dus die buis zal moeten vervangen worden, dus nu moeten we terug 209 betalen om met de camera te kijken in de buizen en alles door te spoelen, wat gaan we nog allemaal meemaken, het stopt hier niet meer, het is constant het een na het andere, en het kost allemaal zo veel geld dat het niet mooi meer is. Enfin we laten het niet teveel aan ons hart komen, en gaan toch eerst eens genieten van onze vakantie, en dan zien we wel weer, de schilder komt terwijl schilderen zodanig dat alles klaar is tegen we terug komen, enfin dat hoop ik toch, en S. zal het huis onder controle houden en voor ons poes zorgen, gelukkig dat we die nog hebben. Groetjes
Dag Het is weer van dat, we hebben drie pompen in de kelder staan om het binnenkomende water weg te pompen, maar natuurlijk als er teveel ineens uit de hemel valt kunnen die pompen dat natuurlijk niet meer slikken en loopt die put waar de pompen in staan gewoon over, dus eerst in de chauffageruimte dan in mijn garage, want dit is het laagste punt van de garages en de kelder, en ten slotte de kelder en mijn man zijn garage, de regen van eergisteren die toch heel erg was had nog niets veroorzaakt, mijn man was s'morgens gaan kijken en er was nog geen druppel te zien, maar die van gisteren heeft het hem weer gedaan, als hij nadien terug ding kijken stond het weer vol water en slijk, mijn man heeft met een aftrekker het meeste weggevaagd, maar onder mijn auto staat er natuurlijk nog wel slijk, ik vind het zo erg voor mijn werkvrouw, ze heeft nu al zo dikwijls het water en de slijk moeten wegdoen uit de garages, ik dacht dat kunnen we haar toch niet weer aan doen, maar ja het zal moeten want proper is het natuurlijk nog niet, alles staat bij ons op een verhoog, ttz. op paletten, om te voorkomen dat er iets zo beschadigd worden, Ons reis naar Amerika staat voor de deur, morgen is het onze laatste dag hier, dus ik moet er stilaan aan denken om alles klaar te maken voor de reis, mijn man heeft het nodige gedaan om alles in goede banen te laten leiden, dus ik hoop dat de reis nu ook een beetje meevalt, ik zal natuurlijk dan weer een reisverslag schrijven, van wat we allemaal gezien en beleeft hebben, want met mij op reis gaan is toch wel een echt avontuur, zo simpel is dit toch allemaal niet, maar blijkbaar ziet mijn man daar niet tegenop, en daar kan ik aleen maar blij mee zijn, wie weet het is misschien onze laatste lange reis dat we kunnne maken, dus we zullen er maar het beste va maken. Groetjes
Dag Kun je je dat voorstellen, ik heb over ons poes gereden met mijn electronische rolstoel, doordat ze doof is en mij dus niet meer hoort afkomen, kijk ik altijd goed of ze niet achter mij zit als ik moet achteruit rijden, gewoonlijk zit ze altijd bij mij in de buurt, maar gewoonlijk naast mij of op de vensterbank voor mij, dus ik rijd weg van mijn computer, en kijk eerst links achter mij, niets in de weg, dus ik rijd achteruit en voel dat ik over iets rijid, ik kijk en zie dat pruts, onze poes plots rechtspringt en wegloopt, ik dacht nee dat kan niet, ik heb ons poes overreden, maar blijkbaar heeft ze niets als ze nog kan weglopen, op een ik en een gij, liep ze de trappen af en zat ze in de hof, ze keek nog eens heel beschuldigend om naar mij, ik was wel ongerust, dat ze toch iets zou mankeren. Ik heb ze dan heel de namiddag niet meer gezien, en dan s'avonds zat ze naast een boom, ik gaf haar eten maar ze moest niets hebben, ik was echt overtuigd dat dit haar laatste dag zou zijn, ze is 19 jaar oud geworden deze maand. Maar deze morgen stond ze er terug, zonder dat er blijkbaar iets aan de hand was, en al haar eten was op, dus ik was gerust gesteld, ik wist niet dat een poes zoveel kon verdragen, zo'n rolstoel met mij erin weegt toch een beetje, ik ben toch blij dat ik ze niet heb doodgereden.. Groetjes
Dag Nog zo'n gezegde, waarvan we de juistheid hebben mogen ondervinden, nadat mijn zus op 74 jarige leeftijd overleden is belt mijn zoon op, dat zijn schoonmoeder ook plots is overleden, zij was 77 jaar oud, ze was nog maar pas opgenomen in een home. Het was niet meer mogelijk om haar nog thuis te laten wonen, zegde mijn schoondochter, haar man leeft gelukkig nog, maar hij is 80 jaar oud, en zij had toch wel veel verzorging nodig. Ze kon met moeite nog een beetje stappen maar ze liep helemaal voorover als gevolg van osteoporose, verder had ze parkinson, en de laatste tijd werd ze meer en meer verward, dus ja, moest ik in zo'n toestand terechtkomen ik zou toch ook willen dat ik mocht gaan, enfin niemand wenst het een ander toe, maar vroeg of laat moeten we toch allemaal gaan. Ik weet nog niet wanneer ze zal begraven worden, en of ze begraven wordt, ofwel gecremeerd, het is daarom dat mijn zoon en schoondochter terug naar huis gereden zijn, want ze waren voor het weekend aan de kust, maar ze moeten alles toch regelen he. Mijn andere zoon is met zijn vrouw nar Slowakije met het vliegtuig om de kindjes te gaan halen, ik denk dat ze op 24 augustus terug thuis zullen zijn, hun huis is toch al wat gevorderd, ze zijn nu bezig met het dak te vernieuwen, en is nog zeer veel werk aan maar als het zal klaar zijn zal het wel een juweeltje zijn. Na 6 weken zal het toch wel raar zijn voor de kindjes als ze weer thuis gaan zijn. Ik hoop dat ze nog een beetje nederlands kennen, want ginder spreken ze natuurlijk niet anders dan Slowaaks, ik hoop dat ze als ze terug naar school gaan toch daardoor geen problemen krijgen, maar een kind past zich vlug aan he dus dat zal wel loslopen denk ik. Natuurlijk Quido zal wel zijn oefeningskes gedaan hebben, maar voor taal zal er hem niemand kunnen verbeteren hebben, toch wel voor rekenen en andere dingen, vernieuwen, en is nog zeer veel werk aan maar als het zal klaar zijn zal het wel een juweeltje zijn Ondertussen hebben we al een doodsbrief gekregen van Anneke haar mama, het is geregeld voor zaterdag om 11 u in Antwerpen, ik zou willen bellen naar Anneke maar ik dusf niet te goed, ik zal het seffens toch maar doen, om haar een hart onder de riem te steken, en een beetje goede moed in te spreken. Groetjes
