20/8 Ik stierf en kreeg een boodschap om te verspreiden - BDE - Great Miracles Avenue

Mijn recente ontmoeting met de kwelling van de hel staat me nog vers in het geheugen, de locatie waarheen ik werd gevoerd en de plaatsen die me werden getoond, brengen van tijd tot tijd een vonk van emotie in mijn ogen. Dit was echt geen gemakkelijke tocht voor mij. De rivieren van gesmolten lava die door de verlaten uitgestrektheid stroomden en de verschroeiende ranken die uithaalden als slangen die op jacht waren naar prooi, herinneren me er dagelijks aan om over Jezus te prediken aan elke ziel die ik tegenkom.

De gelaatsuitdrukkingen van angst en ellende die ik in het helse rijk waarnam, dienden als een bewijs van een hiernamaals, waarbij elke stap die werd gezet een verontrustende herinnering vormde aan de genomen beslissingen, de verkwiste momenten en de vooruitzichten op absolutie die nu eeuwig buiten hun bereik liggen. De groteske monsters die ik zag, die half mens en half demon waren, heersten over de verdoemden.

Hun boosaardige glimlach getuigde van het sadistische plezier dat ze putten uit de angst die zich voor hen ontvouwde uit de zielen van degenen die veroordeeld waren. Mijn naam is Muriel en ik ben geboren en getogen in Bolingbrook, een dorp in Illinois. Mijn ouders waren toegewijde christenen en als gevolg daarvan brachten ze me een eerbiedwaardige vrees voor God bij en moedigden ze me aan om consequent naar de kerk te gaan, vurig te bidden en ernaar te streven een deugdzaam leven te leiden, maar de waarden en kennis namen geleidelijk in me af toen ik op de middelbare school kwam. Tijdens mijn verblijf op de middelbare school merkte ik dat ik me aangetrokken voelde tot een cohort individuen die een aura van zelfverzekerdheid en durf uitstraalden. De personen die ik als mijn vrienden beschouwde, vertoonden een schijnbaar gebrek aan bezorgdheid en vrijheid van de beperkingen van maatschappelijke normen die mijn interesse wekten.

Naarmate de duur van mijn interactie met hen toenam, begon ik hun gedragspatronen te assimileren. Ik was betrokken bij drugs. Ik had vreselijke seksuele affaires met mijn medeleerlingen, sloeg lessen over en had andere gevaarlijke gewoonten, die ingebakken waren in mijn dagelijks leven. Ondanks het aanvankelijke ongemak woog het verlangen om te assimileren en geaccepteerd te worden binnen mijn recentelijk verworven sociale kring zwaarder dan eventuele aarzelingen die ik had. Als gevolg van hun invloed begon mijn kijk op het leven een verschrikkelijke transformatie te ondergaan. Ik begon te twijfelen aan de godvrezende leringen waarmee ik was opgegroeid en ik begon opwinding te vinden in het ongehoorzaam zijn aan een aantal wetten die God van ons eist als gelovigen. De angst voor God die ooit een altijd aanwezig aspect van mijn leven was geweest, begon in de loop van vele jaren te verdwijnen.

Aan de andere kant, naarmate de tijd verstreek, begon ik rond te hangen met een groep vrouwen. Ik voelde me alleen aangetrokken tot vrouwen vanwege mijn seksuele verlangens. Sommige van deze jonge dames waren berucht om hun opstandige aard en neiging om in de problemen te komen. Ondanks dat mijn ouders me ervoor hadden gewaarschuwd, ontdekte ik dat ik werd gelokt door hun riskante escapades en relaxte houding.

Ik werd een ander persoon naarmate de tijd verstreek. Ik ging minder naar de kerk, zodat ik meer tijd kon doorbrengen met de nieuwe kennissen die ik had gemaakt. Ik ruilde mijn bescheiden jurken in voor gewaagdere kleding en mijn gesprekken veranderden van religieuze leringen in verhalen over onze tegenslagen. Mijn ouders die ooit zo trots waren op hun vrome kind keken bezorgd toe terwijl ik wegdreef van mijn opvoeding. Ik voelde diep in mezelf een conflict, ik miste het gevoel van doelgerichtheid en vrede die mijn geloof me had gebracht. Ik kon het knagende schuldgevoel dat ik voelde toen ik afstand nam van mijn familie en de waarden die ze zo dierbaar waren, niet negeren.

Maar ik verzette me altijd tegen de drang om me te bekeren, ik werd eerder een schaduw van mijn opvoeding. Ik ging door met mijn leven van eeuwige zonde totdat ik afstudeerde aan de middelbare school. Na de middelbare school kwam ik in de journalistieke wereld terecht. Naast mijn prestaties bleven de ondeugden echter schijnbaar onwankelbaar. Ondanks dat ik naar de universiteit ging en een bevredigende carrière nastreefde, bleef ik troost vinden in het slapen met andere vrouwen en rookte ik als een manier om met stress om te gaan. Mijn gewoonte om de waarheid om te buigen die ik tijdens mijn tienerjaren had gecultiveerd, volgde ik tot in mijn volwassenheid.

Het was een web van halve waarheden waardoor ik me soms losgekoppeld voelde van mijn ware zelf. Vrienden en familie spraken hun ongenoegen uit en drongen er bij mij op aan om met die slechte gewoonten te stoppen, berouw te tonen en een leven te beginnen dat God behaagde. Toch reageerde ik nooit als predikanten preekten over Jezus die ons vertelt hoeveel Hij van ons houdt en wil dat we onze houding veranderen. Ik negeerde hen gewoon. Bij verschillende gelegenheden hoorde ik vreemde stemmen die me vroegen om berouw te hebben, maar ik gehoorzaamde nooit.

Op die tragische dag, terwijl ik me 's ochtends klaarmaakte om naar mijn werk te vertrekken, kreeg ik een hartaanval. Ik voelde me erg duizelig en viel op de grond. In een oogwenk voelde ik dat ik werd verplaatst naar een plek die buiten de grenzen van de fysieke wereld bestond. Een domein dat onaangetast leek door het verstrijken van tijd en ruimte. Ik merkte dat ik meegesleurd werd in een onbekende tocht. Toen zag ik van een afstand een zwak licht temidden van duisternis. Maar dit licht werd steeds helderder terwijl ik door deze kracht in de richting van dat licht werd getrokken.

Toen ik dichterbij kwam, zag ik een figuur die op een man leek, maar hij verscheen met unieke kenmerken die niet te beschrijven zijn. Hij nam me met onvoorstelbare snelheid door een tunnel en we bevonden ons in een ruimte met echo's om voor altijd te onthouden. De intensiteit van de woedende vlammen die me omringden toen ik dit raadselachtige domein betrad, trof me als een ton stenen. Zodra ik er een voet in zette, was de hitte ondraaglijk en was de lucht gevuld met de gekwelde kreten van zielen die werden gemarteld. Elke individuele geest verdronk in zijn eigen unieke kwelling die een tastbare manifestatie was van de daden en beslissingen die hij tijdens zijn tijd op aarde had uitgevoerd.

Terwijl de gebeurtenissen zich voor me afspeelden, observeerde ik ze met een mengeling van angst en nieuwsgierigheid. In de vlammen kwelden zielen elkaar, herbeleefden ze  de pijn die ze anderen hadden aangedaan door hun ongevoeligheid en slechtheid. Die individuen die hadden toegegeven aan hun hebzucht en egoïsme werden in een voortdurende toestand van beperking geplaatst en werden als gevolg daarvan vastgeketend. Ik zag predikanten die ooit werden geloofd vanwege hun prediking terwijl ze nog leefden. Deze predikanten leerden over verlossing en redding, maar hun daad was verre van heilig.

Ik zag ze in de diepten van de vuurput. Ze smeekten om vergiffenis terwijl ze werden overspoeld door een koor van gekwelde kreten. Maar het Helse rijk diende alleen maar om de kwelling die reeds in hen was te versterken. Er werd geen genade getoond door de vlammen van de Hel. Elke seconde leek een eeuwigheid van kwelling, een oneindige lus van ellende en reflectie op iemands hachelijke situatie. Toen ik zag wat er met homoseksuelen in de vuurput gebeurde, kon ik niet anders dan in tranen uitbarsten. Degenen die zich met drugs en roken bezighielden, leden heel erg. De rook die ze hun hele leven hebben geabsorbeerd, lijkt hen te omhullen, waardoor ze moeilijk kunnen ademen en ze overmatig pijnlijk kunnen hoesten.

Elke ademhaling die ze namen leek een herinnering aan de ongezonde beslissingen die ze in het verleden hebben genomen. Terwijl ik me een weg baande door het helse landschap, kwam ik andere mensen tegen die iets soortgelijks doormaakten als ik. Hun lichamen waren kwetsbaar en de ellende die ze voelden als gevolg van hun keuzes werd weerspiegeld op hun gezichten. Mensen die ontucht pleegden, werden gekweld door de stemmen van mensen wier leven ze hadden geruïneerd met de gekwelde schreeuw van elk slachtoffer die in hun oren weergalmde. De vlammen van wroeging flitsten overal om hen heen en dienden als een visuele weergave van het woedende gevoel van verlies dat momenteel elk van hun harten verteert. Ze werden nu overspoeld door de somberheid die ze voorheen in het leven cultiveerden. Het dient als een constante herinnering aan het licht dat ze doofden in het leven van anderen. Het verstrijken van de tijd was zinloos in de afgrond van pijn en de zielen die daar gehuisvest waren, ze waren gedoemd om de eeuwigheid door te brengen en dezelfde cyclus van verdriet, spijt en bewustzijn. Ze wilden wanhopig een tweede kans om de zaken recht te zetten, maar het was reeds te laat.

Een groot gevoel van mededogen overspoelde me terwijl ik deze gebeurtenissen voor mijn ogen zag gebeuren. Ik ervoer hun angst, hun teleurstelling en hun hopeloosheid alsof het de mijne was. Ik was me bewust van de inherente menselijke tekortkomingen die in elke ziel aanwezig waren, samen met het potentieel van kwaad dat in ieder van ons aanwezig was. De engel die me had rondgeleid, vertelde me plotseling dat het tijd was om naar de aarde terug te keren, aangezien het nog niet mijn tijd was om de aarde te verlaten. Mijn tijd was nog niet gekomen. Hij vertelde me dat ik een tweede kans kreeg zodat ik de wereld kon waarschuwen en hen kon aankondigen dat het Hellevuur echt is en voor niemand een plek is om de eeuwigheid door te brengen. Hij vertelde me over Gods barmhartigheid die jegens mij was verleend. Dat God wilde dat ik zou zien wat er in de Hel gebeurde, zodat ik Zijn spreekbuis voor de wereld kon worden.

Hij vertelde me hoe Jezus verlangt dat niemand in de Hel belandt. In een oogwenk zat ik weer in mijn lijf en bevond ik me op de Intensieve. Mijn tijd doorgebracht in het andere rijk diende als een waardevolle opleiding in de complexiteit van de menselijke natuur. De ingewikkelde keuze die wordt gemaakt tussen beslissingen en hun gevolgen en de eindeloze strijd om verlossing. Toen kwam ik tot het inzicht dat de keuzes die we maken niet alleen impact hebben op ons eigen leven, maar ook op dat van de mensen in onze directe omgeving. Broeders en zusters, ik heb mijn BDE gedeeld om de belofte na te komen die ik in mijn hart heb gedaan om ervoor te zorgen dat iedereen die ik tegenkom moet weten dat de Hel echt is en dat het geen goede plek is om te zijn. Laat iedereen die Jezus niet kende Hem vandaag accepteren en zich bekeren.