2e visioen: Vandaag zag ik hoe de opstandige groep zich voorbereidde op de strijd tegen de Kerk. Ik zag hun frontlinie. De man die de aanval leidde, kwam op mij op de een of andere manier eigenaardig over. Toen besefte ik dat deze aanvoerder niet de echte aanstichter was, noch de beoogde ultieme leider was. De ultieme leider stond achter hem, verborgen en ogenschijnlijk stil, maar heerste op zijn eigen manier.

Zijn kracht hypnotiseert. Dat is het woord dat ik gebruik omdat het lijkt alsof hij een spreuk uitspreekt als hij met mensen praat. Velen verlaten zijn aanwezigheid en besluiten bij hem weg te blijven omwille van de manier waarop hij hen probeert te overtuigen van zaken die zij niet delen. Maar anderen zijn, door trots en het verlangen naar het sensationele, niet zo resistent tegen deze zeer reële verleiding van trots en spirituele hebzucht.

Hoe dan ook, de echte aanstichter zal zich terughoudend opstellen bij de eerste golf, wachtend om als het ware ‘genomineerd’ te worden. Hij is de onwillige, maar zal de meest waardige en gekwalificeerde leider spelen, die de stank van valse nederigheid tentoonspreidt, een verborgen narcist.

Deze opstandige groep leeft collectief in de illusie dat zij gesteund zullen worden door de universele Kerk. Wat zij niet begrijpen is dat de Heilige Geest druk bezig is met het werken met degenen die Hem dagelijks aanbidden en het voorbereiden van zijn eigen terrein. De richting die de opstandige groep kiest, die van het vestigen van hogere muren en sterkere verdedigingsmechanismen tussen God en zijn kinderen, is niet de richting waarin de Heilige Geest zijn Kerk voortstuwt. Deze waan van gerechtigheid is inderdaad gevaarlijk, omdat het voor sommigen verwarring zal veroorzaken.

Moeten mensen beter weten dan een opstandige groep te volgen? Ja, maar net zoals Jezus de grond zo zorgvuldig voorbereidt, zaait ook de vijand zaden van ontevredenheid tegen het rechtmatige gezag. Dit onkruid moet snel worden uitgetrokken, zodat er geen haag ontstaat waar men niet overheen kan kijken om Gods ware, nederige plan te kunnen zien.

De Kerk heeft nooit stilgestaan en staat ook nu niet stil. Het feit dat we vaak in de war raken door het mysterie van de toekomst is geen reden om het te vermijden, maar om ons erop voor te bereiden.
Ik zag de man, de ware aanstichter, door Rome lopen na een Geestvervulde gebeurtenis bij de St Pietersbasiliek, waar menigten het plein vulden. Deze man voelde duisternis en woede, en het moet gezegd worden, verdriet en teleurstelling; de man die gevierd werd, de Heilige Vader, was in de ogen van deze man onwaardig. Afgunst wortelde in deze man en hij begon zichzelf voor te stellen in de positie van de Heilige Vader. Hoeveel waardiger zou hij zijn, fluisterde de duistere geest. Hoeveel geschikter was hij voor de rol.

De geest spotte toen met de gezalfde, de paus. De straten waren geplaveid waar de afkeer en woede overkookten en deze man spuugde als reactie daarop in de duisternis op de kasseien. Maar hij kon zich niet ontdoen van de smaak van rebellie. Dit was het moment van berusting. Wij moeten voor hem bidden. De donkere, perfecte storm wist wanneer het moest toeslaan en de man verloor de instelling van een bediende. Deze man kan terug de houding van een dienaar herwinnen door een eenvoudige beslissing om te dienen. We projecteren doodzonde op de meest onschuldige mensen en negeren deze wanneer deze zich in de open lucht tentoon spreidt.