10/5/2023 Glorierijke passages uit deel 12…  

Beste vrienden, ik ben momenteel deel 12 aan het lezen en er zit zoveel diepgang en rijkdom in! Maar dat zou je van alle delen kunnen zeggen. Ik heb een aantal fragmenten geselecteerd om met jullie te delen. Moge God ons nieuwe hoop en grote vreugde geven in de Goddelijke Wil. Fiat!  

Vol 12 - 29/1/1919 De drie vernieuwingen van de mensheid 

Jezus: Mijn geliefde dochter, Ik wil je het bevel van mijn Voorzienigheid laten weten. Elke tweeduizend jaar heb Ik de wereld vernieuwd. In de eerste tweeduizend jaar vernieuwde Ik de wereld met de zondvloed; in de tweede tweeduizend hernieuwde Ik ze met mijn komst op aarde toen Ik mijn menselijkheid manifesteerde, waaruit, als uit vele spleten, mijn goddelijkheid voortscheen. De goede mensen en Heiligen van de volgende tweeduizend jaar hebben geleefd van de vruchten van mijn menselijkheid en hebben druppelsgewijs genoten van mijn goddelijkheid.  

Nu zijn we rond de derde tweeduizend jaar, en er zal een derde vernieuwing plaatsvinden. Dit is de reden voor de algemene verwarring: het is niets anders dan de voorbereiding van de derde vernieuwing. Als Ik bij de tweede vernieuwing manifesteerde wat mijn Mensheid deed en leed, en heel weinig van mijn Goddelijkheid was in werking. Nu zal Ik, bij deze derde vernieuwing, nadat de aarde gezuiverd zal zijn en een groot deel van de huidige generatie vernietigd zal zijn, nog genereuzer zijn met mensen. 

Ik zal de vernieuwing tot stand brengen door te manifesteren wat mijn Goddelijkheid deed binnen mijn Mensheid. Hoe mijn goddelijke wil samenwerkte met mijn menselijke wil. Hoe alles in mij met elkaar verbonden bleef. Hoe Ik alles deed en opnieuw deed, en hoe zelfs elke gedachte van elke mens door mij opnieuw werd gedaan en bezegeld met mijn goddelijke wil.  

Mijn Liefde wil Zichzelf uitstorten. Het wil de excessen bekend maken die mijn Goddelijkheid in mijn Mensheid voor de schepselen heeft bewerkstelligd – excessen die de excessen die mijn Mensheid extern teweegbracht ruimschoots overtreffen. Dit is ook de reden waarom Ik vaak met jullie spreek over het leven in mijn Wil, die Ik tot nu toe aan niemand heb gemanifesteerd. Ze hebben hoogstens de schaduw van mijn Wil gekend, de gratie en de zoetheid van het doen ervan. Maar om erin door te dringen, om de onmetelijkheid te omarmen, om met Mij vermenigvuldigd te worden en – zelfs terwijl je op aarde bent – overal door te dringen, zowel in de Hemel als in de harten, de menselijke wegen neer te leggen en te handelen in goddelijke wegen – dit is nog niet gekend.  

Het is zelfs zo dat dit voor velen vreemd zal lijken, en degenen die hun geest niet openhouden voor het licht van de Waarheid zullen er niets van begrijpen. Maar geleidelijk zal Ik mijn weg vinden, nu eens de ene waarheid manifesterend, dan weer de andere, over dit leven in mijn Wil, zodat ze het uiteindelijk zullen begrijpen.  

De eerste schakel die het ware leven in mijn Wil verbond, was mijn Mensheid. Mijn Mensheid, geïdentificeerd met mijn Goddelijkheid, zwom in de Eeuwige Wil en bleef alle daden van mensen volgen om ze tot de Hare te maken, om aan de Vader een goddelijke glorie van de kant van de mensen te geven, en om de waarde ervan naar voren te brengen, de liefde, de kus van de Eeuwige Wil voor alle daden van mensen. 

In deze sfeer van de Eeuwige Wil kon Ik alle daden van mensen zien – de daden die gedaan konden worden en niet gedaan werden, en ook de goede daden die slecht gedaan werden – en Ik deed de daden die niet gedaan waren, en deed de slechte daden opnieuw.  

Nu zijn deze daden die niet zijn gedaan, behalve door mij alleen, allemaal opgeschort in mijn wil, en Ik wacht op mensen om in mijn wil te komen leven, en in mijn wil te herhalen wat Ik deed. Dit is de reden waarom Ik jou heb gekozen als de tweede link van verbinding met mijn Mensheid. Het is een link die één wordt met de mijne, terwijl je leeft in mijn Wil en mijn eigen daden herhaalt. Anders zou mijn Liefde aan deze kant blijven zonder uitstorting ervan, zonder glorie van de mensen voor alles wat mijn Goddelijkheid in mijn Mensheid teweegbracht, en zonder het volmaakte doel van de Schepping, dat in mijn Wil moet worden omsloten en geperfectioneerd. 

Het zou zijn alsof Ik al mijn bloed had vergoten en zoveel had geleden, en niemand had het geweten. Wie zou van mij gehouden hebben? Welk hart zou geschokt zijn? Niemand; en daarom zou Ik in niemand mijn vruchten hebben gehad – de glorie van de verlossing.  

Luisa: Mijn Liefste, als er zoveel goeds schuilt in dit leven in de Goddelijke Wil, waarom hebt U dat dan niet eerder gemanifesteerd?  

Jezus: Mijn dochter, eerst moest Ik bekendmaken wat mijn Mensheid deed en leed extern, om zielen in staat te stellen te weten wat mijn Goddelijkheid innerlijk deed. De mens is niet in staat mijn werk helemaal te begrijpen; daarom blijf Ik Mij geleidelijk manifesteren. Dan zullen, vanuit jouw verbindingsschakel met Mij, de schakels van andere zielen met elkaar verbonden worden, en Ik zal een groep zielen hebben die, levend in Mijn Wil, alle handelingen van de mensen opnieuw zullen uitvoeren. 

Ik zal de glorie ontvangen van de vele opgeschorte daden die alleen door Mij worden gedaan, ook van de mensen – en deze, van alle klassen: maagden, priesters, leken, afhankelijk van hun ambt. Ze zullen niet langer menselijk opereren; maar naarmate ze doordringen in mijn Wil, zullen hun daden zich voor iedereen vermenigvuldigen op een manier die volledig Goddelijk is. 

Ik zal van mensen de goddelijke glorie ontvangen van vele sacramenten die op een menselijke manier worden toegediend en ontvangen, van andere die zijn ontheiligd, van andere die door belangen zijn bezoedeld, en van vele goede werken waarin Ik meer onteerd dan geëerd blijf. Ik verlang heel erg naar deze tijd… En jij, bid en verlang ernaar samen met Mij, en verplaats je verbindingsschakel met de Mijne niet, maar begin – als de eerste. 

Vol 12 - 12/2/1919 Jezus vertelt Luisa dat Hij haar van eeuwigheid heeft uitgekozen voor de heiligheid van het leven in de goddelijke wil. 

Luisa: Hoe is het mogelijk dat ik de tweede verbindingsschakel met de Mensheid ben? Er zijn zielen die U zo dierbaar zijn, onder wier voeten ik het niet verdien te zijn. En dan is er nog Uw onafscheidelijke Moeder, die in alles en boven alles de eerste plaats inneemt. Het lijkt mij, mijn lieve Liefde, dat U mij echt leugens wilt vertellen; toch word ik door gehoorzaamheid, met de wreedste kwelling van mijn ziel, gedwongen het op papier te zetten. Mijn Jezus, heb medelijden met mijn harde martelaarschap! 

Jezus: Mijn dochter, waarom maak je je druk? Is het misschien niet mijn gebruikelijke manier om uit het stof te kiezen en grote voortekenen te vormen – voortekenen van genade? Alle eer is aan mij, en hoe zwakker en lager het voorwerp is, des te meer word Ik verheerlijkt. En dan komt mijn Moeder niet binnen in het secundaire deel van mijn Liefde, van mijn Wil; zij vormt veeleer één enkele schakel met Mij. Het is ook zeker dat Ik zielen heb die Mij het meest dierbaar zijn, maar dit sluit niet uit dat Ik de ene liever dan de andere kan verkiezen tot het niveau van een ambt – en niet alleen van een ambt, maar tot het niveau van Heiligheid dat past bij degenen die leven in mijn Wil. 

De genaden die niet nodig waren voor anderen, die Ik niet heb geroepen om in deze onmetelijkheid van Heiligheid van mijn wil te leven, zijn noodzakelijk voor jou, die Ik uit de eeuwigheid heb gekozen. In deze meest droevige tijden heb Ik jou uitgekozen zodat jij, door in mijn Wil te leven, Mij goddelijke liefde, goddelijk eerherstel en voldoening zou geven, die alleen te vinden zijn in het leven in mijn Wil. 

De tijden, mijn Liefde en mijn Wil, vereisten een groter vertoon van liefde te midden van zoveel menselijk kwaad. Ben Ik misschien niet vrij om te doen wat Ik wil? Kan iemand mij misschien binden? Nee nee. Kalmeer jezelf daarom en wees trouw aan mij. 

Vol 12 - 20/2/1919 In elk geschapen ding plaatste God een relatie, een kanaal van genaden, een speciale liefde tussen de Opperste Majesteit en de mens. Luisa is geroepen om God hulde te brengen voor alles, in naam van iedereen. (Ronden) 

Jezus: Mijn dochter, ga in Mij binnen – in mijn Goddelijkheid, en loop in mijn Eeuwige Wil. Daarin zul je de creatieve kracht vinden, alsof je bezig bent met het leveren van de machine van het hele universum. In elk ding dat Ik schiep plaatste Ik een relatie, een kanaal van genaden, een speciale liefde tussen de Opperste Majesteit en de mens. Maar de mens wilde deze relaties, deze genaden, deze liefde niet overwegen. Daarom had God de schepping moeten opschorten, wat niet werd erkend of gewaardeerd.

Maar bij het zien van mijn Mensheid, die dit zo goed zou waarderen, en die, voor elk geschapen ding, een relatie zou hebben met de Eeuwige – Hem herkennend, Hem beminnend, niet alleen voor zichzelf, maar voor de hele menselijke familie – deed Hij dat wel en keek niet naar het onrecht van Zijn andere kinderen, en met de grootste tevredenheid breidde Hij de Hemel uit, bezaaide ze met sterren, wetende dat die sterren vele en gevarieerde relaties zouden zijn, ontelbare genaden, rivieren van liefde, die zouden stromen tussen mijn Mensheid en het Opperwezen. 

De Eeuwige keek naar de Hemel en bleef tevreden met het zien van de immense harmonieën, de communicatie van liefde die Hij tussen Hemel en aarde had geopend. Daarom ging Hij verder, en met één enkel scheppend woord schiep Hij de Zon, als de voortdurende gever van Zijn Opperwezen, door haar te voorzien van licht en warmte, door haar tussen Hemel en aarde te plaatsen, terwijl Hij alles vasthield, bevruchtte, alles verwarmend en verlichtend.

Met Zijn zoekende blik van licht lijkt de Zon tegen iedereen te zeggen: ‘Ik ben de meest perfecte prediker van het Goddelijke Wezen. Reflecteer jezelf in mij, en je zult Hem herkennen. Hij is enorm Licht, Hij is eindeloze Liefde, Hij geeft leven aan alles, Hij heeft niets nodig; niemand kan Hem aanraken. Kijk goed naar mij, en je zult Hem herkennen. Ik ben Zijn schaduw, de weerspiegeling van Zijn majesteit, Zijn voortdurende verbondenheid… 

O, wat een oceanen van liefde en relaties gingen er open tussen mijn Mensheid en de Opperste Majesteit! Daarom is in alles wat je ziet, zelfs het kleinste bloemetje in het veld, nog een relatie tussen schepsel en Schepper. Daarom was het terecht dat Hij erkenning eiste – nog liefde van de mensen. Ik heb alles ondernomen. Ik erkende Hem en ik aanbad de Scheppende Kracht voor iedereen.

Maar mijn liefde voor zoveel goedheid is niet tevreden. Ik zou graag willen dat andere mensen deze Scheppende Kracht erkennen, liefhebben en aanbidden en – voor zover mogelijk voor een mens – deelnemen aan deze relaties die de Eeuwige over de hele wereld heeft verspreid, en daarmee hulde brengen aan deze scheppingsdaad van de Eeuwige Schepper in naam van allen. 

Maar weet jij wie dit eerbetoon kan brengen? De zielen die in mijn Wil leven. Zodra ze mijn Wil betreden, vinden ze alle daden van de Opperste Majesteit alsof ze in actie zijn; en aangezien deze Wil in alles en in iedereen is, blijven ze in alles vermenigvuldigd en zijn ze in staat om eer, glorie, aanbidding en liefde voor iedereen te schenken. Kom daarom in mijn Wil, kom met Mij mee naar de Goddelijke Hoogte, om de eerste te zijn die hulde brengt aan de Schepper van alles.​

Ik kan niet zeggen hoe. Ik ging deze goddelijke wil binnen, maar altijd samen met mijn lieve Jezus, en ik zag deze Opperste Majesteit bezig met het bevrijden van de hele Schepping. O God, wat een liefde! Elk geschapen ding ontving het merk van liefde, de sleutel tot communicatie, de stomme taal om welsprekend over God te spreken. Maar aan wie? Aan de ondankbare mens. 

Ik weet niet hoe ik het verder moet uitleggen. Mijn kleine intelligentie ging verloren bij het zien van de vele openingen van communicatie, de immense liefde die daaruit voortkwam – en de mens, dat al dit goeds weergaf alsof ze van buitenaf waren… Toen, samen met Jezus, onszelf in iedereen vermenigvuldigend, aanbaden, bedankten we en erkenden we de Scheppende Kracht in naam van allen; en de Eeuwige ontving de glorie van de schepping. Jezus verdween en ik keerde terug in mezelf.