14/8 Een oproep tot heiligheid - Bisschop J. Strickland

Weet je, je kunt de geur van heiligheid niet nabootsen. Die komt alleen van het geplette graan, de uitgegoten olie, de verborgen dood van het zelf. Heiligheid is de geur van een ziel die niet langer zegt: "Mijn wil", maar alleen: "Uw wil". Ze is niet luid. Ze verkoopt zichzelf niet. Maar wanneer ze een kamer binnenkomt, beven de demonen – en komen de engelen dichterbij. Het is de geur van offer – de geur van Christus die "ons heeft liefgehad en Zichzelf voor ons heeft overgegeven als een offer en slachtoffer aan God, tot een aangename geur" (Efeziërs 5:2).

Je herkent het wanneer je het tegenkomt. Het is de stille aanwezigheid van een grootmoeder die de hele nacht bidt voor haar eigenzinnige kinderen. Het is het verborgen leven van een toegewijde ziel die alle troost heeft afgewezen om volledig aan God toe te behoren. Het is de zachtaardige man die een zware wond vergeeft en er niets over zegt – omdat hij hem naar het altaar draagt.

De wereld herkent deze geur niet. Ze bespot hem, omdat hij naar de dood ruikt – dood aan ego, dood aan genot, dood aan "mijn waarheid". Maar in de Hemel is dit de geur van heiligen.

Denk aan een van hen – Pater Damiaan van Molokai. Hij was niet beroemd. Hij was niet gepolijst. Hij was niet veilig. Hij was een eenvoudige Belgische priester die zich vrijwillig aanmeldde om de meest verlaten zielen te dienen – melaatsen die verbannen waren naar een afgelegen eiland in Hawaï. Niemand anders wilde gaan, dus ging hij.

Hij raakte hun wonden aan. Hij bouwde hun huizen. Hij hoorde hun biecht. Hij begroef hun doden. En hij bleef. Niet als bezoeker. Maar als vader, broer, herder. En na verloop van tijd, als lotgenoot. Want Pater Damiaan liep uiteindelijk dezelfde ziekte op. Hij had kunnen vertrekken. Dat deed hij niet. Hij koos ervoor om te midden van hen te sterven, met hen, voor hen.

Dat is heiligheid. Dat is de geur die de troon van God bereikt. En diezelfde geur – van verborgen offer, van blijvende liefde, van de gekruisigde Christus – moet in onze tijd weer opstijgen.

Niemand droeg die geur volmaakter dan OLVrouw. Zij is de zuiverste bloem van de hele schepping – de roos zonder doornen, de lelie tussen de doornen. Zij zei ja, en het Woord werd vlees. Zij leed in stilte op Golgotha. Haar heiligheid veranderde de geschiedenis.

De Kerk van vandaag heeft geen behoefte aan meer strategieën of slogans. Ze heeft heiligen nodig. Geen heiligen met een zacht sentiment, maar met een brandende liefde. Geen heiligen die de menigte behagen, maar die Christus behagen. Geen heiligen die podia zoeken, maar die het kruis zoeken.

Heiligheid is niet voor enkelen. Het is de universele roeping. "Want dit is de wil van God, uw heiliging..." (1 Tessalonicenzen 4:3). En de geur van heiligheid kan alleen komen uit harten die in vuur en vlam staan van goddelijke naastenliefde – en verbrijzeld als wierook op het altaar van God. Daaromvraag ik je: welke geur laat ons leven achter?

Ruiken we naar de wereld – geparfumeerd in trots, zelfpromotie en verwennerij?

Of dragen we de geur van de gekruisigde Christus met ons mee?

Heilig zijn is niet schijnen, maar branden. En wanneer een ziel brandt van liefde, laat ze de geur van de Hemel achter.

Ik wil dat je deze woorden vandaag met je meedraagt:

Je bent niet gemaakt voor middelmatigheid. Je bent niet gemaakt om te dobberen. Je bent gemaakt om heilig te zijn. En je bent geroepen – nu, vandaag – om de geur van de wereld achter je te laten en de geur van Christus aan te nemen.

Dit is het uur voor heilige zielen. En niet ooit. Niet wanneer de kinderen ouder zijn of wanneer de Kerk sterker is of wanneer het lawaai verstomt. Nu.

De wereld zal niet per ongeluk beter worden. De Kerk zal niet gezuiverd worden door bureaucraten. En Christus zal niet in onze harten heersen als we blijven wachten tot we ons er klaar voor voelen. Heiligheid wacht niet. Ze brandt.

Wees heiligen. Geen veilige heiligen. Geen zachte. Echte. Laat je zuiverheid de duisternis beschamen. Laat je gebeden bouwen aan wat de wereld afbreekt. Laat je lijden – in liefde aangeboden – als wierook opstijgen en de wonden van Christus' Lichaam helen.

Laat de geur van heiligheid weer opstijgen in onze woningen, onze parochies, onze harten. Laat de herders trouw zijn, de gelovigen standvastig en de Kerk stralend in het licht van het Lam.

Laat ik het duidelijk zeggen:

Heiligheid is geen privédeugd. Het is een vuur. Het zuivert de ziel, ja – maar het zuivert ook de Kerk. Zo bouwt God opnieuw op. Niet met lawaai, maar met trouw. Niet met programma's, maar met zuiverheid. Niet met strategieën, maar met heiligen.

De lijn is gebogen. Het fundament is vervaagd. Maar heiligheid brengt ons terug naar de paslijn.

De profeet Amos zag die lijn in Gods hand. En hij staat er nog steeds.

Als de Kerk vernieuwd moet worden, zal dat niet beginnen in Rome, of in synodes, of persberichten. Het zal beginnen in het klooster. In de biechtstoel. In de stilte van een hart dat "Fiat" zegt.

Laat de vernieuwing daarom bij jou beginnen. Laat je ziel het altaar zijn. Laat je leven de geur zijn. En laat de Kerk haar houvast hervinden door het ja van de gelovigen. Heiligheid haalt misschien niet de krantenkoppen. Maar ze maakt de geschiedenis opnieuw. En als je je afvraagt hoe het eruitziet – wat heiligheid is in vlees en bloed –

Kijk naar de ziel die bidt wanneer niemand hem ziet.

Kijk naar de vader die zijn kinderen laat knielen voor de eucharistie.

Kijk naar de Priester die de waarheid predikt zonder excuses, zelfs als het hem iets kost.

Kijk naar de jonge vrouw die ingetogenheid als een kroon draagt in een wereld vol openbaarheid.

Kijk naar de stervende man die zijn pijn met liefde offert voor zielen die hij nooit zal ontmoeten.

We leven in een tijd van grote beving. De fundamenten worden op de proef gesteld. De gelovigen zijn verstrooid. Er heerst verwarring in het heiligdom. Er heerst stilte waar profetie zou moeten zijn. En velen vragen zich af: "Wat nu?" Het antwoord is niet nieuw. Het is nooit veranderd.

De Kerk zal niet vernieuwd worden door betere structuren of moderne, innovatieve ideeën. Ze zal vernieuwd worden door heilige mannen en vrouwen – brandend van liefde, onwrikbaar in de waarheid, geworteld in gebed en verborgen in Christus. Dáár zal de strijd gewonnen worden. Als je je leven bouwt op iets anders dan de wil van God, zal het instorten. Maar als je jezelf verankert in Zijn waarheid – als je ja zegt tegen de roep tot heiligheid – dan word je onwankelbaar. Je wordt deel van de Rest(kerk) dat God zal gebruiken om Zijn Kerk te herstellen.

En ja – Hij zal haar herstellen. Hij zal het heiligdom zuiveren. Hij zal trouwe herders opwekken. Hij zal de huurlingen verstrooien, de hoogmoedigen vernederen en de kleinen verheffen. En als de storm voorbij is, zullen het de heiligen zijn die overblijven – zij die de geur van het heilige droegen, zelfs toen niemand het merkte.

Zeg niet dat je te zwak bent. Zeg niet dat je te gebroken of te laat bent. Je bent geboren voor deze tijd. Je bent in dit uur geplaatst, niet om toe te kijken, maar om te vechten – op je knieën, in je woning, in de stilte.

En wanneer het stof neerdaalt – wanneer de valse profeten vergeten zijn, wanneer de corrupten ontmaskerd zijn, wanneer de wolven neergeworpen zijn – zullen het niet de podcasts of platforms zijn die overblijven. Het zullen de zielen zijn die verborgen leefden in de wonden van Christus.

Laat dat jullie zijn.

Terwijl ik "De Stem van een Herder" afsluit, dank jullie wel, lieve vrienden, voor het luisteren, voor jullie gebeden, voor jullie aanwezigheid. Dank jullie wel dat jullie de waarheid liefhebben, zelfs toen die moeilijk te horen was. Dank jullie wel dat jullie me met je mee lieten lopen en dat jullie op deze kleine manier jullie herder mochten zijn.

Laat, terwijl jullie vandaag op pad gaan, de geur van het heilige jullie woningen vullen. Laat het opstijgen in jullie parochies. Laat het doordringen in jullie gesprekken, jullie beslissingen, jullie verborgen offers. Laat het opstijgen uit jullie wonden. Laat het opstijgen uit jullie aanbidding. Laat het opstijgen uit jullie liefde voor het Lam Gods. En laat het de hemel bereiken. Want de Herder is nog niet klaar met roepen. Hij wandelt nog steeds tussen zijn schapen. En Hij zal niet rusten totdat iedereen verzameld, genezen en heel gemaakt is. En nu zegen ik jullie:

Heer Jezus Christus, Hogepriester en Herder van de zielen,

Druk Uw zegel op elk hart dat deze woorden heeft gehoord.

Verhef heiligen voor dit uur – verborgen, heilig en moedig.

En moge de geur van hun offer de Kerk opnieuw vervullen.

Onbevlekt Hart van Maria,

Verpletter de slang.

Vernieuw de Bruid.

Leid ons naar het Hart van uw Zoon.

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.