21/8 September is het einde! - Great Miracles Avenue

De Heer openbaarde iets aan mijn dochter over september. Mijn leven als moeder is reeds vol tranen, ziekenhuizen en gebeden geweest. Van mijn vier kinderen is het mijn derde, Deborah, die de zwaarste last heeft gedragen. Ze werd geboren met sikkelcelanemie, en vanaf haar babytijd heb ik haar lichaam zien lijden op manieren die ik niet eens kan beschrijven.

Er zijn nachten geweest dat ik naast haar ziekenhuisbed zat en luisterde naar de piepende apparaten, me afvragend of dat geluid het laatste zou zijn wat ik hoorde voordat ik haar verloor. Er waren dagen dat mijn man en ik het ziekenhuis uitliepen met lege portemonnees en een gebroken hart, niet wetend hoe we de volgende dag eten zouden kopen, omdat al onze geld was besteed aan het proberen haar in leven te houden. Maar in dit alles hebben we Jezus nooit losgelaten.

Mijn man is een kerkleider. En hoewel ik hem stilletjes in de badkamer heb zien huilen, zodat de kinderen het niet zouden merken, heb ik hem ook gezien knielen nadat hij zijn tranen had gedroogd om zijn handen naar de Hemel op te heffen. We hebben altijd tegen onszelf gezegd: als God Deborah tot nu toe heeft vastgehouden, dan heeft Hij een doel met haar leven. En daarom heeft wat ik je nu ga vertellen me geschokt. Want Deborah, hetzelfde kleine meisje wiens lichaam vanaf haar geboorte zwak is, zegt soms dingen die geen zesjarige zou mogen weten. Dromen die uitkomen.

Waarschuwingen die het leven van ons gezin hebben gered. Haar woorden klinken misschien vreemd in het begin, maar later gebeuren ze precies zoals ze zegt. Ik herinner me dat ze eens midden in de nacht plotseling wakker werd en tegen me zei: "Mama, Percy gaat dood." Percy was onze kleine kat die we thuis hadden. Ik dacht dat ze het zich misschien inbeeldde, maar twee dagen later stierf onze kat precies zoals ze zei. Een andere keer waarschuwde ze haar vader voor een ongeluk.

Mijn man moest voor een workshop op reis en ze zei: "Papa, ga alsjeblieft niet. Je raakt gewond." Hij dacht dat ze gewoon nachtmerries had en ging toch. Die dag kreeg mijn man een dodelijk ongeluk. Zijn auto was zwaar beschadigd en als God hem niet had eruit had gehaald, hadden we hem begraven. En nu, broeder Joseph, heeft ze weer gesproken. Maar deze keer ging het niet alleen om een ​​stervende kat of een waarschuwing over het ongeluk van haar vader. Deze keer ging het om iets zo angstaanjagends, zo duidelijk dat ik wist dat ik niet kon zwijgen.

Vorige week gebeurde er iets dat me schokte. Deborah was die dag erg ziek. Haar koorts was erg hoog en ik gaf haar medicijnen, en ik besloot op haar kamer te slapen zodat ik haar goed in de gaten kon houden. Rond half twee 's nachts hoorde ik haar zo hard schreeuwen dat ik in paniek was. Ze ging rechtop zitten. Haar lichaampje trilde en ze schreeuwde: "September! September! September!"

Ze huilde zo hard en ik droeg haar snel in mijn armen. Ik vroeg haar waarom ze huilde, wat ze had gezien, maar ze kon niet praten. Ze klampte zich alleen maar aan me vast, trillend, terwijl haar lichaam nog steeds brandde heet van de koorts. Ik bracht haar snel naar de badkamer en waste haar met koud water om haar temperatuur te verlagen. Mijn plan was om haar de volgende ochtend naar het ziekenhuis te brengen. Toen we terugkwamen bij haar bed, bleef ik haar vragen wat ze zag, maar ze weigerde te praten. Haar ogen stonden vol tranen en ze zag er zo bang uit. Dus bad ik voor haar.

Ik vroeg Jezus om haar met Zijn Bloed te bedekken en haar vrede te schenken. Na het gebed viel ze weer in slaap. Rond 5:00 uur 's ochtends maakte ze me zachtjes wakker, raakte mijn hand aan en ze zei: "Mama, laten we ons voorbereiden. We gaan." Ik vroeg haar waar we heen zouden gaan, en ze keek me aan en zei: "Laten we naar een andere planeet gaan, misschien de hemel." Zo beschrijft ze altijd de hemel als een andere planeet. Ik voelde een kou over mijn hele lichaam toen ze dat zei.

Toen zei ze opnieuw: "Deze plaats staat op het punt te worden verwoest." Ze begon te beschrijven wat ze in haar droom had gezien. Ze zei dat ze overal bommen zag ontploffen. Het was op het nieuws. Ze zei dat de wereld met elkaar vocht. Ze zei dat elk continent in oorlog was en dat er nergens vrede was. Toen zei ze dat ze haar schoolvrienden en leraren zag sterven in een explosie. Ze rende en huilde en probeerde te ontsnappen. Toen ze thuiskwam in de droom, zag ze een enorme aardbeving die alles deed schudden. Ze zei dat de grond zich wijd opende en ze zag vuur als een vulkaan die mensen en huizen verzwolg.

Ons huis, zei ze, was in stukken gebroken, maar daar hield het niet op. Ze zei dat ze naar de zee werd gedragen en toen zag ze een tsunami. Het water steeg hoog en verzwolg grote delen van de stad. Ze zag het opnieuw op het nieuws dat veel landen werden verwoest door de aardbeving en de tsunami. Toen vertelde ze me iets waar ik kippenvel van kreeg. Ze zei dat ze drie lange mannen zag, net reuzen. Ze waren enorm en angstaanjagend. Eén van hen zag eruit alsof hij achter de muren zat.

De tweede zag eruit alsof hij de aardbevingen had veroorzaakt. En de derde zag eruit alsof hij achter de tsunami zat. Ze zei dat de drie reuzen haar begonnen te achtervolgen en dat ze hen hoorde zeggen: "Als we jullie niet te pakken krijgen, komen we in september om jullie en de rest te vernietigen." Toen werd ze drie keer schreeuwend wakker. Daarom huilde ze.

Broeder Joseph, ik beef nog steeds terwijl ik dit aan je schrijf. Ik weet dat sommige mensen misschien niet geloven wat een zesjarig kind droomt, maar ik ken Deborah. Ik heb haar dromen zien uitkomen. Deze kun je niet negeren. Toen ze ons dit vertelde, baden mijn man en ik, vastten we en vroegen we God wat het betekent. De Heer zei dat we mensen moesten waarschuwen om zich voor te bereiden. Er komt iets aan. De maand september is niet ver weg en we geloven dat God een boodschap stuurt via Deborah.

Het is niet de eerste keer dat de Heer kinderen gebruikt om te waarschuwen voor gevaar. Broeder, veel mensen over de hele wereld spreken ook over september. Ik heb andere openbaringen, dromen en profetieën gezien waarin mensen praten over iets dat die maand gebeurt. De droom van mijn dochter is als een bevestiging. De Bijbel vertelt ons dat God zijn Geest zal uitstorten over onze zonen en dochters en dat zij zullen profeteren.

Ik geloof dat Deborahs droom hier deel van uitmaakt. Ik deel dit omdat ik niet kan zwijgen. Jezus Christus komt heel spoedig. De wereld is al in chaos en het wordt alleen maar erger. Oorlogen, aardbevingen, overstromingen, dit alles gebeurt al. De droom die mijn dochter had, gaat niet alleen over natuurrampen. Het gaat over het oordeel van God. Het zou ook over de opname kunnen gaan. Ze zei dat de plaats op het punt stond verwoest te worden en dat ze naar de hemel wilde.

Broeder Joseph, wat als de opname plaatsvindt temidden van deze chaos? Wat als september een tijd is waarin de trompet klinkt? Daarom roep ik het uit naar iedereen die mij hoort. Bekeer u nu. Keer u af van de zonde. Leef niet alsof er tijd is. Jezus komt plotseling terug. Als je er niet klaar voor bent, zul je achterblijven midden in de vernietiging. De bommen, de aardbevingen, de tsunami's, die dingen zullen gebeuren. Maar de grootste tragedie zal zijn dat je de hemel mist.

Jezus waarschuwde ons zelf in Mattheüs 24:7: "Want volk zal tegen volk opstaan ​​en koninkrijk tegen koninkrijk, en er zullen hongersnoden, epidemieën en aardbevingen zijn in allerlei plaatsen." Is dit niet precies wat Debora zag? Oorlogen overal. Aardbevingen die het land verscheuren, golven die de steden verzwelgen. Het is niet alleen haar verbeelding. Het komt overeen met de woorden van Christus. In het boek Joël 2:30-31 staat: "En Ik zal wonderen tonen aan de hemel en op de aarde: bloed, vuur en rookzuilen.

De zon zal in duisternis veranderen en de maan in bloed, voordat de grote en vreselijke dag des Heren komt. Broeder, dit is niet ver weg. De droom van mijndochter is als een beeld van Joëls profetie die zich ontvouwt. Vuur, rook, vernietiging en waarschuwingen voor het oordeel. We kunnen niet langer in zonde leven. We kunnen niet blijven zeggen: "Ik zal me morgen bekeren. Morgen is niet beloofd. September is nabij. Jezus staat voor de deur." De trompet zou kunnen klinken te midden van al deze chaos.

De bommen, de aardbevingen, de overstromingen. Deze zijn misschien verschrikkelijk, maar het missen van de opname zal de ergste tragedie van allemaal zijn. De Bijbel zegt in 1 Thessalonicenzen 5:2-3: Want u weet zelf heel goed dat de dag des Heren komt als een dief in de nacht. Want wanneer zij zullen zeggen: "Vrede en veiligheid", dan komt plotseling het verderf over hen als weeën over een zwangere vrouw, en zij zullen niet ontkomen. Broeder. Plotselinge vernietiging, net zoals Deborah zag.

Mensen leven hun leven in de veronderstelling dat alles goed is, en dan is het in een moment allemaal voorbij. Ik wil iedereen die dit hoort, smeken: bekeer u vandaag. Roep het uit tot Jezus. Laat het leven van zonde achter u en ren in de armen van de Redder zolang er nog tijd is. Jezus roept nog steeds. Hij vergeeft nog steeds. Hij redt nog steeds. Maar binnenkort zal de deur sluiten en zal het te laat zijn. Ik weet nietprecies welke dag of welk moment, maar ik weet dat de boodschap dringend is. Jezus roept ons op om klaar te zijn. Laten we alstublieft allen bidden. Laten we allen vasten.

En laten we God om genade smeken. Maar bovenal, laten we heilig en waakzaam leven, want de trompet kan elk moment klinken. Daarom vertel ik jullie alles, broeder Jozef. Mijn dochter Deborah huilde in haar droom vanwege wat ze zag aankomen in september. Ik wil niet dat haar gehuil tevergeefs is. De Heer zei dat we deze waarschuwing moeten delen en ik gehoorzaam. Jezus komt spoedig. September komt dichterbij. Iedereen moet zich voorbereiden.